«Het doel is niet de bestemming, de reis is het doel.» – Peter de Rijk

voorplatmurphy2-75Over ‘Murphy’s Laughter’ van Roni Klinkhamer in Straatjournaal, 1 september 2017:
(…) Na het winnen van ‘De vette vis’ zoals hij het winnen van de loterij noemt, koopt Murphy Slaughter een bus. Deze wordt omgebouwd tot een rijdend hotel annex restaurant en zijn passagiers zijn enkele bewoners van Foreverrest, een bejaardenhuis dat na sluiting haar bewoners aan het lot heeft overgeleverd. Deed de eerste roman van Klinkhamer al regelmatig aan een lsd-trip denken, de tweede heeft er ook veel van weg. Zo doet de bus van Murphy sterk denken aan ‘Further’ van Ken Kesey die in 1964, samen met zijn Merry Pranksters van Californië naar New York reed en zo het burgerlijke Amerika kennis liet maken met de psychedelische wereld die later zo typerend voor de zestiger jaren bleek. De vrienden van Murphy kun je op z’n minst markant noemen, in feite zijn ze net zo bijzonder als het schrijven van Klinkhamer. De auteur lijkt associatief te werk te gaan, wijdt uit waar ze dat wil, slaat zijpaden in en weet desondanks altijd de aandacht van de lezer vast te houden. ‘Kom op, het is mooi weer. Laten we een ritje maken,’ oppert Andy, een van de bejaarde passagiers, en kort daarna rijdt de lezer met hem en Murphy mee. De dubbeldekker draagt de naam Your-Dream-Drive-On-Hotel en dat is het ook en slechts aparte mensen mogen mee. Het doel is niet de bestemming, de reis is het doel, en zo moet dit boek ook gelezen worden. Je laat je op deze weg naar nergens leiden en komt overal aan. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Murphy’s Laughter’
Meer over ‘Murphy Slaughter’