Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder op Meander Magazine, 27 januari 2022:
(…) Een wig is bedoeld om iets uit elkaar te drijven. In deze wrange bundel zijn dat de mensen in het algemeen, die niet tot elkaar kunnen komen, maar zeker geldt dat voor het gezin waarin de lyrische ik opgroeide, waar volgens de gedichten angst, eenzaamheid en dreiging haar jeugd beheersten. De wig van onbegrip en liefdeloosheid drijft het kind en de ouders uit elkaar. Geen ‘wiegelied’ dus, waarbij een kind zacht in slaap valt, maar een ‘wiggelied’, een lied van pijn, dat je met een klap wakker maakt en je nog lang uit je slaap houdt. (…) Nadat over de liefdeloze jeugd van de ik-figuur verteld is, komt verderop in de bundel in vijftien gedichten een liefdesrelatie aan de orde, een liefde tussen ‘twee argeloze dieren’. Maar ook deze relatie ontaardt in geweld, dat voornamelijk van seksuele aard is. (…) De ik keert als volwassene terug in het ouderlijk huis en probeert zich te verzoenen met een bitter verleden. (…) Hard, direct en confronterend is haar taalgebruik, alsof ze de lezer onverhoeds met een natte handdoek in het gezicht slaat. Ik vind het helemaal niet erg om een kaakslag te krijgen van een gedicht, integendeel. (…) Margriet Westervaarder (…) kan haar eigen bestaansrecht in de poëzie opeisen.
Lees hier de recensie ‘Een bundel als een knock-out’
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: gedichten
«De muzikaliteit van deze poëzie is groot.» – Herbert Mouwen
Over ‘Loslaten zullen ze nooit meer’ van Marius Atmoredjo op Meander, 9 januari 2023:
(…) De haast onderkoelde wijze van beschrijven, van registreren treffen we [behalve in het openingsgedicht ‘Tastbaar’] ook aan in de andere gedichten van deze bundel. Het effect is dat achter de woorden en zinnen van de gedichten een schat aan emoties schuilgaat die bij het lezen loskomt. (…) Verhalen die mondeling van generatie op generatie zijn doorgegeven, zijn in principe niet tastbaar, totdat ze worden opgeschreven en dat heeft Marius Atmoredjo met subtiel geschreven gedichten op fraaie wijze gedaan. (…) De muzikaliteit van deze poëzie is groot. Het is duidelijk dat de klankrijkdom en de speelse ritmiek die ook kenmerkend is voor de orale literatuur in deze gedichten terugkomt. Atmoredjo’s bundel ‘loslaten zullen ze nooit meer’ verdient als unieke Surinaams-Javaanse poëzie een prominente plaats tussen de vele, markante uitgaven die de Surinaamse vertelkunst de laatste decennia heeft voortgebracht. (…) De bundel past ook in de discussie over de verwerking van het slavernijverleden in Suriname en andere overzeese gebieden, een woordentwist die dan weer begripvol dan weer grimmig is. In ‘Blindelings’ dicht Marius Atmoredjo: ‘Nu mijn omgeving / steeds in omvang krimpt / behoort dit tot mijn vergezicht’. Dit is voor elke lezer een strofe om over na te denken.
Lees hier de recensie
Meer over Marius Atmoredjo bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het is prachtig om te lezen hoe taal haar fascineert.» – André Oyen
Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder op Ansiel (België), 8 januari 2023:
‘Wiggelied’ is een titel die nieuwsgierig maakt en uitnodigt om te lezen. De taal van de Haagse kunstschilderes Margriet Westervaarder (1945) in haar nieuwe bundel is heel beeldend en duidt op verder artistiek werk in de beeldende en grafische sector. Haar alomtegenwoordig motto ‘alles wil waar zijn’ loopt als een rode draad door de zeventig gedichten die vaak amper een paar strofen lang zijn. Voor haar kan in taal alles uitdrukbaar en grijpbaar zijn. De auteur laat de lezer meereizen in haar jeugd, deelhebben aan haar pijn, afscheid nemen en op zelfonderzoek trekken: in taal kan alles /misschien ben ik deze vrouw/
misschien een welvarend koekoeksjong/ misschien een visarend boven het bos/ misschien heb ik mij verzonnen/ misschien ben ik een mus/ een badende mus met fladderveertjes/. Het is prachtig om te lezen hoe taal haar fascineert: De woorden/ze branden in mijn hoofd/ maar ik zal ze niet zeggen/ik aai ze, masseer met milde zalf/ik mijd fel licht en spreek hen toe/niet bijten, niet snijden/kom maar, je bent lief/
Wiggelied is een prachtige bundel die de lezer onderdompelt in een weldoende roes!
Lees hier de recensie
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Taalliefhebber Ini Statia debuteert als dichter.» – Oscar van Dam
Over ‘In naam der liefde’ van Ini Statia op Caribisch Netwerk, 27 december 2022:
(…) Op het Curaçaose Wilhelminaplein lacht Ini Statia een beetje verlegen, maar eigenlijk is ze best trots op haar boek. (…) “Het zijn gedichten die ik heb geschreven over een bepaalde periode. In de aanloop naar mijn zeventigste verjaardag, nam ik de tijd en de rust om ze te lezen, waar nodig aan te passen, nieuwe te schrijven en uiteindelijk te publiceren.” Drie woorden die bij haar blijven hangen, als ze de gedichten dan leest: Kracht, heling en hoop. (…) Ik realiseerde me dat er zowel gedichten in het Papiaments, Nederlands als Engels waren. Ik wilde niet voor één taal kiezen.” (…) In het jaar dat zij zeventig is geworden, heeft Ini Statia een van haar dromen waargemaakt. De taalliefhebber debuteert als dichter en brengt een boek uit in drie talen. (…) De bundel opent met het gedicht ‘Mijn taal en ik’, dat daarna in het Papiaments is afgedrukt (‘Mi lenga ku mi’) en daarna in het Engels (‘My language and I’). (…)
Bron
Meer over ‘In naam der liefde’
Meer over Ini Statia op deze site
«Sterke visuele taal in prachtige gedichten vol engagement.» – André Oyen
Over ‘In naam der liefde’ van Ini Statia op Ansiel, 20 december 2022:
(…) Ini Statia wil zich met het totale leven verbinden, blijven leren, haar nieuwsgierigheid en creativiteit blijven voeden en aan de duurzame ontwikkeling van haar taal, literatuur en gemeenschap bijdragen. ‘In naam der liefde’ is het resultaat van dit alles samen. (…) De ‘creoolse vrouw’, die “zich hecht aan de grond, glimt van trots in de brandende zon, verbindt en vertakt zich, leeft voort, vurig en veerkrachtig, onaantastbaar”, is haar bijzonder lief maar Ini Statia durft haar ook kritisch toe te spreken. Ze maant haar aan om op te staan en zich los te maken van de ondermijnende patronen die het systeem opdringt. Ini Statia bouwt met een sterke visuele taal prachtige gedichten op vol engagement maar die ook de geur en de kleur van de Cariben uitstralen.
Bron
Meer over ‘In naam der liefde’
Meer over Ini Statia op deze site
«Stevige thematiek wordt niet geschuwd in bijzondere gedichtenbundel.» – Jos Damen
Over ‘In naam der liefde’ van Ini Statia voor NBD/Biblion, 21 december 2022:
‘In naam der liefde’ is in drie opzichten een bijzondere gedichtenbundel. (1) Het is de debuutbundel van Ini Statia (van Bonaire, Groningen en Aruba), die hiermee op bijna 70-jarige leeftijd een carrière als redacteur en taalplanner een nieuwe richting geeft. (2) Het is een drietalige bundel, in het Nederlands, Papiaments en Engels – alle drie van de hand van de auteur zelf. (3) De thematiek is het persoonlijk leven. De stijl is gevoelig, soms neigend naar sentiment. Zoals Statia in het nawoord zegt, zijn het gedichten voor “kracht, heling en hoop”. ‘In naam der liefde’ is een goed leesbare bundel, met dertig (x drie) gedichten, zonder rijm. Stevige thematiek wordt niet geschuwd, zoals in het gedicht ‘De stilte voorbij’, waarin een wijnglas de herinnering oproept aan een avond met een “schending” door een “welbespraakt wit roofdier”. Statia staat heel duidelijk met voet en geest aan beide kanten van het koninkrijk. Ook letterlijk: de lijn loopt van het gedicht ‘In memoriam Tip Marugg’ tot een gedicht dat werd geïnspireerd door Rutger Kopland. Bijzondere gedichtenbundel. Debuut van Ini Statia (70). Drietalig (Nederlands, Engels en Papiaments) en zeer persoonlijk. Geworteld in de Nederlandse Antillen, met Groningse links.
Meer over ‘In naam der liefde’
Meer over Ini Statia op deze site
«Tour de force van een begaafde en taalvaardige dichter.» – Richard Foqué
Over ‘Loslaten zullen ze nooit meer’ van Marius Atmoredjo op De Auteur, 14 december 2022:
(…) Elk gedicht zoekt trefzeker naar de dichter zijn afkomst en poogt die vast te leggen als een poëtische foto. Een pogen ook om zijn Javaanse afkomst te duiden in dat Nederland, waar hij nu woont. (…) De Javaanse cultuur was oorspronkelijk oraal en werd via verhalen doorgegeven van generatie naar generatie. Klank en melodie zijn daarom belangrijk als dragers van de boodschap en in dit geval het vers en het gedicht. Dit is duidelijk ook te merken in deze bundel. (…) In een interview zei Atmoredjo hierover dat de gedichten, die hij schrijft, zich in eerste instantie aan hem opdringen in het Javaans en hij die pas daarna tracht te verwoorden in het Nederlands. Het is telkens een soort overwinning op een taal, die hij als het ware steeds opnieuw moet veroveren. Hij doet dat meesterlijk in een op het eerste gezicht simpele zegging maar des te meer dringen ze door naar het hart van de lezer en dompelen ze hem/haar onder in die wonderlijke Javaanse wereld. Het is op zich een tour de force van een begaafde en taalvaardige dichter, die beide talen weet te versmelten tot een dichterlijke symbiose en een weg baant door dat noordelijke lage land. (…)
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie in rubriek ‘De Boekhouding’
Meer over Marius Atmoredjo bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het ongeziene, het kleine een gedicht geven. Ja. Dat vind ik mooi.» – Tim Donker
Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder op Alles over boeken en schrijvers, 28 november 2022:
(…) Alleen in taal is alles uitdrukbaar, in taal is het erge minder erg misschien, geef het woorden en je kunt het al bijna grijpen, misschien hoorde je eigenlijk in een ander nest thuis, welk kind heeft die gedachte niet ooit eens gehad?, in luttele regels een psychologie schetsen, pijn bedekken met veertjes, nog steeds is het niet licht maar nog steeds vind ik het mooi, ja heel erg mooi. (…)
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zintuiglijk, vaak angstaanjagend, keihard, maar steeds confronterend. Sentiment, maar geen sentimentaliteit.» – Marc De Pril
Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder voor NBD/Biblion, 16 november 2022:
De taal van de Haagse kunstschilderes Margriet Westervaarder (1945) in haar nieuwe bundel ‘Wiggelied’ is al even beeldend als in haar zeer herkenbare Monoprint werken. Haar alomtegenwoordig motto ‘alles wil waar zijn’ loopt als een rode draad door de zeventig gedichten die vaak amper een paar strofen lang zijn. Net als in haar beeldende werken wil de auteur haar wil niet opleggen aan haar gedachten en poëzie doch laat ze zich, in omgekeerde richting, leiden door hetgeen haar gevoelens, ervaringen haar ‘opleggen’ te verwoorden. Het gedicht op de flaptekst duikt meteen in de impulsieve wereld van de auteur: ‘ik heb schriften en diploma’s/zakdoeken met rozengeur/gezellige vazen/bergschoenen en een waterpas/ik heb carbonpapier/voor liefdesbrieven/en mezelf/ een meisje voor dag en nacht’. De auteur laat de lezer meereizen in haar jeugd, deelhebben aan haar pijn, afscheid nemen. Zintuiglijk, vaak angstaanjagend, keihard, maar steeds confronterend. ‘Het varken aan het spit/druipend van vet en geur/niemand zag/dat het vader was’. Sentiment, maar geen sentimentaliteit. Een poëziebundel in het verlengde van de beeldende Monoprint werken van de Haagse kunstenares.
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een doordachte, zorgvuldig gecomponeerde dichtbundel.» – Wim Rutgers
Over ‘In naam der liefde/Na nòmber di amor/In the Name of Love’ van Ini Statia in Antilliaans Dagblad, 14 november 2022:
De bundel kent vier chronologisch-thematisch afdelingen die gebaseerd zijn op achtereenvolgende levensfasen, afgesloten met een bonus gewijd aan Bonaire. De groei van de hoofdpersoon loopt parallel met de langer wordende afdelingen van respectievelijk drie, vijf, negen en twaalf gedichten. (…) Deze eerste korte afdeling Inisio / Begin / Beginning is meteen al kenmerkend voor de bundel in zijn totaliteit, waarin het persoonlijke wordt ingebed in een kritisch-sociale benadering. (…) De tweede afdeling, ‘Krese / Groeien/ Growing’, schetst een opgroeiend meisje in een gezin van drie in haar onschuldig spel, maar direct daarop volgt een fel me-too-gedicht ‘No mishi!’ over seksueel overschrijdend gedrag van een volwassene tegenover een kind dat zo ‘levenslang vernietigd’ wordt. (…) Ook in de derde serie, ‘Floresé’/ Bloeien / Blooming’, wisselen persoonlijke ervaringen met maatschappelijke thema’s elkaar af. Een beschrijving van een negatieve ervaring van het volwassen worden en een mislukt seksueel contact in ‘Kennismaking’ krijgt veel later in ‘De stilte voorbij’ nog een verhevigde echo. ‘Student van de waarheid’ is direct daarna een felle aanklacht tegen politiek dogmatisme. (…) De vierde afdeling, ‘Madurá / Rijpen / Maturing’, is niet alleen de langste van de bundel maar verwoordt bovenal de levensfase die de titel ‘in naam der liefde’ dekt. (…) De gedichten van Ini Statia zien er op het eerste oog eenvoudig uit in een directe zeggingskracht maar blijken bij nadere beschouwing, zoals in het titelgedicht ‘In naam der liefde’ doordacht gestructureerd en zorgvuldig geformuleerd. (…) Ini Statia debuteerde met een doordachte, zorgvuldig gecomponeerde dichtbundel: een auteur die jarig is trakteert de lezer.
Lees hier of hier het artikel
Meer over ‘In naam der liefde’
Meer over Ini Statia op deze site