gedichten – Uitgeverij In de Knipscheer

Karel Wasch met ‘Gedicht van de Dag’ op Laurens Jz Coster

Uit ‘Tegelijkertijd’ van Karel Wasch op Laurens Jz Coster, 18 juni 2024:

Redacteur Raymond Noë maakt voor het blog Laurens Jz. Coster elke werkdag een keuze uit een poëziebundel van een Nederlandstalig dichter. ‘Dichter van de dag’ is op deze 17^de juni 2024 Karel Wasch (1951) van wie de bundel ‘Tegelijkertijd’ (2024) verscheen bij Uitgeverij In de Knipscheer. Noë kiest voor het gedicht ‘Betekenis’ dat vandaag ook geplaatst is op Neerlandistiek.nl .

Betekenis

Als kind had ik eens een ervaring
met het woord plaats, ik weet nog goed
ik lag in bed herhaalde plaats, tot het
niets meer betekende, mij angstig maakte zelfs.
En ik wist dat plaats, niets met welke plaats dan ook
te maken had. Misplaatst was het, een lege huls.
Het woord was daar gesneuveld, had iedere
betekenis verloren, dit is een bekentenis.

Ik gooide het op als een dobbelsteen, die
nimmer op het juiste cijfer meer kon landen.

Ik brandde er mijn vingers aan, herhaalde
avonden lang het spel met andere woorden,
die zich allemaal spoedig ontpopten als
ware plaaggeesten, totdat de dwangbuis
van gezond verstand mij redde
en terugbracht naar de landingsbaan
waar alle vaste stof geworden is
of van los zand aan elkaar hangt, meer
had ik niet verlangd van de wereld achter
klank, het spel was niet ten einde, maar de
regels kon ik niet meer vinden.

Nu laat ik de betekenis voor wat het is
een sterk beslagen ruit en trek er
met de klank op uit.

Lees het gedicht op Neerlandistiek
Meer over ‘Tegelijkertijd’
Meer gedichten van In de Knipscheer-auteurs op Laurens Jz Coster

Titi Zaadnoordijk ‘Dichter van de dag’ op Laurens Jz Coster

Uit ‘Vreugde is ook een soort liefde’ van Titi Zaadnoordijk op Laurens Jz. Coster, 17 juni 2024:
Redacteur Raymond Noë maakt voor het blog Laurens Jz. Coster elke werkdag een keuze uit een poëziebundel van een Nederlandstalig dichter. ‘Dichter van de dag’ is op deze 17^de juni 2024 Titi Zaadnoordijk Richard Alihary (1960) van wie de bundel ‘Vreugde is ook een soort liefde’(2023) verscheen bij Uitgeverij In de Knipscheer. Noë kiest voor het gedicht ‘En ondertussen ben ik aan het werk’ dat vandaag ook geplaatst is op Neerlandistiek.nl .

En ondertussen ben ik aan het werk
voer ik een zwetend gevecht met mijn hormonen
ben ik bang dat ik ook kanker heb
ik was altijd gezond en sterk maar mijn knieën
wijzen mij terecht
ik zou liever op de fiets gaan maar mijn hond
houdt meer van wandelen

en mijn keel doet zeer, mijn hoofd zit vol snot
ik vergeet te eten, voor het eerst van mijn leven,
dit is wat ik wilde, dunner,
maar ook mijn billen vallen er af
mijn energie verdwijnt en waar zijn mijn spieren
gebleven
oude vrouwenbenen heb ik met knokelknieën
wat had ik dan gedacht
dat zij de enige zijn die zich van binnen nog jong
voelen?
Dat zij de enige zijn die moeten wennen aan het
slappe lijf?

Ik zweet me suf
mijn haar is grijs
mijn knieën stijf
ik ben zo wijs

Klik voor het gedicht op Neerlandistiek
Meer over ‘Vreugde is ook een soort liefde’
Meer gedichten van In de Knipscheer-auteurs op Laurens Jz Coster

Boekpresentatie ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne op 1 juni 2024

Op zaterdag 1 juni vindt om 16.00 uur in Bib in het Park in Wevelgem (B) de presentatie plaats van Mens is de naam, de tweede dichtbundel van Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer. Het programma bestaat uit: Openingswoord door Geert Breughe, schepen van Bibliotheek; redacteur Peter de Rijk over ‘Mens is de naam’; auteur en oud-klasgenoot Koen D’haene gaat in gesprek met Philip Hoorne; Philip Hoorne leest enkele gedichten voor; uitgever Franc Knipscheer overhandigt het eerste exemplaar. Aansluitend receptie aangeboden door het gemeentebestuur. Locatie: Vanackerestraat 20, 8560 Wevelgem. De toegang is gratis; wel graag uw komst vooraf, uiterlijk op 26 mei, bevestigen op www.wevelgem.be/voorstelling-dichtbundel of telefonisch via 056 43 35 40. Met dank aan Kurt Parmentier (algemeen directeur Bib in het Park), Jan Seynhaeve (burgemeester) en Geert Breughe (schepen van Bibliotheek) voor hun medewerking aan deze presentatie.

Meer informatie over bundel en presentatie
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

Karel Wasch – Tegelijkertijd. Gedichten

Karel Wasch
Tegelijkertijd
gedichten
omslag Margriet van Hees
gebrocheerd, 62 blz.,
€ 18,50
ISBN 978-94-93368-07-1
eerste uitgave 2024

Uit het Voorwoord van Dettie Hengeveld: ‘Karel Wasch neemt ons in Tegelijkertijd mee op een reis die hij vol verwondering, melancholie, weemoed en liefde aflegt. Vooral de verwondering is in grote mate vertegenwoordigd. Karel Wasch voert ons verder in zijn reis langs jeugd en ouderdom, we gaan van verbazing over de betekenis van woorden over naar kleine maar impactvolle gebeurtenissen die nooit vergeten zullen worden. We reizen van jeugdliefde naar grote liefde, van dood naar leven, van dwingende, bijna zware taal tot speelse- en lichtvoetige woorden. Kortom, het landschap is wisselend en de reis boeiend.’ – uit het Voorwoord van Dettie Hengeveld.

Karel Wasch (1951) publiceerde met Tegelijkertijd zijn tiende dichtbundel, waarvan de meest recente titels bij Uitgeverij In de Knipscheer: Het geluid van denken in 2018 en Toen dichters over engelen droomden in 2021. Hij was hoofdredacteur van drie literaire tijdschriften, waaronder Ruim en Nynade en is de auteur van zes biografieën en een roman. Voor zijn poëzie en essayistisch werk ontving hij diverse prijzen. Daarnaast is hij poëzierecensent voor diverse media.

Meer over Karel Wasch bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een feest van licht.» – Jan de Jong

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren op Tzum, 26 december 2023:

Sommige van de mooiste gedichten zijn geïnspireerd op beeldende kunst. Zij brengen het voor iedereen zichtbare onder woorden zonder de meerduidigheid van het kunstwerk in kwestie, vaak een schilderij, geweld aan te doen. We kennen voorbeelden van zo uiteenlopende dichters als Vasalis of Hugo Claus, maar ach, welke dichter heeft zich niet ooit door de muze van een ander laten inspireren? Daar is helemaal niets mis mee. Met de samenwerking tussen dichter Aly Freije en fotograaf Annemarie van Buuren is evenwel iets anders aan de hand. Hun samenwerking dateert van enkele jaren geleden, toen ze in een project op elkaars werken reageerden met nieuw werk. In ‘De donkere kamer’ lijkt de samenwerking weer iets losser, maar juist daardoor wel weer intenser. Zowel de dichter als de fotograaf ging op zoek naar onvolmaakte of beschadigde landschappen en liet die op zich inwerken, waarna de ‘dichter […] wellicht het onzichtbare [kan] bovenhalen en de fotograaf het onzegbare laten zien’, zo belooft de achterflap. Een belofte die de bundel zeker waar maakt. ‘De donkere kamer’ bestaat uit drie delen. Het laatste deel, ‘Grondwerk’, opent met een foto van Annemarie van Buuren. Daarop volgt dit gedicht van Aly Freije [dat eindigt met de strofe]: schoffelde door brandnetels en zevenblad / er moest een moestuin komen / ze kroop de woning in, omarmde zichzelf / tot het avondlicht door het bladerdak / oranje-rood over haar schouders stroomde / ze vouwde fantasieën open //. (…) Toch vermag de taal hier iets, wat het beeld ten enenmale ontbeert. (…) In die laatste regel van het gedicht schuurt die dynamiek ineens onvoorwaardelijk tegen de statische tekst aan. Zo’n beetje als bij het gedachtestreepje aan het eind van veel gedichten van Gerrit Kouwenaar. Juist die schuring verheft poëzie net dat beetje boven beeldende kunst en maakt van deze donkere kamer alsnog een feest van licht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De donkere kamer’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dichter en fotograaf sluiten samen een zichtbaar woordverbond.» – André Oyen

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren op Ansiel, 15 december 2023:
Voor deze vierde bundel van Aly Freije, ‘De donkere kamer’, heeft de dichter gekozen voor een nieuwe samenwerking met de fotograaf Annemarie van Buuren. Dichter en fotograaf moeten beiden ‘de donkere kamer’ in om hun werk te laten ontwikkelen. Een dichter kan het onzichtbare bovenhalen en de fotograaf het onzegbare laten zien. Samen sluiten ze een zichtbaar woordverbond. De bundel is verdeeld in drie afdelingen van respectievelijk acht, vijf en acht gedichten: ‘Vliegoefeningen’, ‘Luchtacrobaten’ en ‘Grondwerk’. De gedichten en ook de foto’s zijn afwisselend aards en tegelijkertijd hemels. De lezer wordt bedolven door engelen maar ook door brandende bossen, zwerfafval, oorlogsnieuws, overlopende zeeën en vluchtende vogels… (…) Zowel de dichter als de fotograaf weten prachtige sfeerscheppingen te maken!
Lees hier de recensie
Meer over ‘De donkere kamer’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een taal die je doet luisteren als naar een oud verhaal.» – Hettie Marzak

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren op MeanderMagazine, 23 november 2023:

(…) Freije weet met symbolen en beelden een landschap op te roepen dat vol is van dreiging, verlies en rouw. Landschappen en de elementen van lucht en water zijn betekenis dragend in deze gedichten, misschien omdat de dichter zelf afkomstig is uit het hoge noorden van Groningen, waarmee ze zich sterk verbonden weet. Haar geboortegrond is een bron van inspiratie voor de verhalen die zij in haar gedichten weeft. Die zouden goed passen in de eeuwenoude verteltraditie in Groningen, waar de oudste Nederlandse sprookjes vandaan komen. Ook geven haar de gedichten soms dezelfde sfeer weer die je aantreft in de gedichten van Hendrik de Vries in zijn bundel ‘Toovertuin’ uit 1946. De beelden die Freije gebruikt, zijn visueel en voorstelbaar, maar altijd blijft er een vleugje geheimzinnigheid hangen en niet alles wordt verteld. Er is een verbondenheid met mensen en gebeurtenissen uit het verleden die hun schaduw werpen in het heden, er is een gevoel van verlatenheid en verdriet, gevat in een taal die je doet luisteren als naar een oud verhaal. (…) Annemarie van Buuren gebruikte voor de foto’s uit deze bundel een houten droge-plaat camera uit 1880, waarvan de afdrukken nevelig en suggestief zijn. Daardoor roepen ze een geheel eigen sfeer op van vroeger, van verlangen en verleden en daarom passen ze wonderwel bij de gedichten van Freije. Het is een spel geworden van associëren en reageren op elkaars werk, een interactie van beeld en taal. (…)
Lees hier de recensie op Meander
Meer over ‘De donkere kamer’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hier lezen we poëzie die ‘schoon’ is; ik word er stil van.» – Ezra de Haan

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren op Elders literair, 4 november 2023:

(…) Licht en donker lijken ideale woorden om Freijes poëzie te omschrijven. Soms is ze lichtvoetig, dan weer zwaar als naderend onweer. Maar altijd is er het feest van de taal, nauwkeurig gekozen en exact geplaatst. (…) Freije schrijft poëzie waarvan je de regels koestert. Neem: ‘Een vis leunt tegen het riet’, een regel zo leuk, zo lief en wellicht zelfs juist… Of is speels een betere omschrijving? Heerlijk en grappig is ‘Met bezwaarde vleugels/ sopt de engel de duinen in’. Een magisch wezen durven te omschrijven als een verzopen kat, daarvoor moet je bij Freije zijn. (…) Tussen de gedichten zijn er rustmomenten: de foto’s van Annemarie van Buuren, momentopnamen die licht te pakken hebben genomen. Ze staan volledig op zichzelf, zijn allesbehalve een illustratie van de poëzie, maar vormen er een mooie eenheid mee. Dromerig komen ze over, vragen soms om interpretatie. Mogelijk is puur genieten nog het verstandigste als je ze bekijkt. (…) De afdeling ‘Grondoefeningen’ beviel mij nog het meest van ‘De donkere kamer’, mogelijk omdat dit wederom beschrijvingen zijn van het ontluikende meisje, een thema waarvan Aly Freije de meester is. (…) Hier lezen we poëzie die ‘schoon’ is, volgens het Vlaamse begrip, hier toont zich een dichter die diepgaat en de taal eindelijk eens zijn werk laat doen. Ik word er stil van als ik dit soort gedichten lees. (…) Met ‘De donkere kamer’ heeft Aly Freije heerlijke poëzie aan de Nederlandse literatuur toegevoegd.

Lees hier de recensie op Elders literair
Lees hier de onverkorte recensie ‘Het geheugen vormt een requiem’
Meer over ‘De donkere kamer’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Onheil is voelbaar in combinatie van poëzie en beeld en de interactie daartussen.»

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren voor NBD/Biblion, 25 oktober 2023:

Bundel van een dichteres (1944) en een fotografe (1961) die al eerder samenwerkten bij Monnikenwerk, een kunstproject in middeleeuwse kerken in de provincie Groningen. De titel slaat op de noodzaak ‘om betekenissen aan het licht te brengen’. De dichter haalt het onzichtbare boven en de fotograaf laat het onzegbare zien, aldus de uitgever. De 21 gedichten gaan onder meer over de natuur en de gevaren die overal op aarde dreigen. Ze zijn niet per se aanlokkelijk. Ze zijn echter wel in staat je te laten meezweven als in een droom, naast engelen en herinneringen aan een ver verleden. Voor het contrast zijn daar stoffelijke dingen als zwerfafval, vogelkadavers, soldaten en artillerie. Onheil is voelbaar in het hele boekje. Daarop sluiten enkele van de 15 foto’s aan, die in hun zwart-witheid een somber landschap tonen. Andere foto’s ondersteunen het dromerige en soms sensuele in de gedichten. De fotografe gebruikte een houten droge-plaatcamera uit 1880. De bundel zal vooral mensen bevallen die houden van de combinatie van poëzie en beeld en de interactie daartussen.

Meer over ‘De donkere kamer’
Meer over Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

« ★★★★★ Voor wie wil zoeken en nieuwsgierig is naar de eindigheid. Gedichten die overrompelen met metaforen en diffuse zwart-witfoto’s.» – Albertina Soepboer

Over ‘De donkere kamer’ van Aly Freije en Annemarie van Buuren in Dagblad van het Noorden, 26 oktober 2023:

Een selfie maken valt niet meer weg te denken uit onze digitale cultuur. Je pakt je mobiel, je gezicht kijkt naar het scherm en hupsakee, daar sta je dan midden in je eigen foto. Het is een snelle manier van een foto maken en het gaat om niks anders dan jezelf laten zien. Wie de nieuwe dichtbundel ‘De donkere kamer’ van Aly Freije (Veelerveen, 1944) ter hand neemt, ontdekt dat er andere manieren zijn om te laten zien wie je bent. Samen met fotografe Annemarie van Buuren maakte ze een intrigerende zoektocht naar wie we zijn op deze chaotische planeet en ook hoe eindig dat is. Het motto van de bundel staat in een gedicht: ‘een dichter moet als een fotograaf / de donkere kamer in om aan het licht / te brengen, verlies een grond te geven’. In gedichten die overrompelen met metaforen en diffuse zwart-witfoto’s wordt dat verlies in kaart gebracht. Dat een engel, als lichtdrager en gevederd wezen daar een belangrijke rol in speelt is geen toeval. Zijn komst is dubbelzinnig: ‘ze betrekt een zeecontainer / krijgt een engel aan de deur die hoest / ze weten beiden van de dissonanten / een knarsend slot, wrakhout’. Ze gaan het avontuur aan, het is schimmig net als de foto’s en tot slot brengt de engel tekens als de ‘ik’ bijna verdrinkt. (…)
‘De donkere kamer’ is een bijzonder geheel van foto’s en gedichten die laten associëren en verbinden. De foto’s tonen randen van landschappen, dingen, maar ook het lichaam van een vrouw, een plant. Deze beelden laten langzaam dingen tevoorschijn komen, een groot contrast met de snelle selfie. Dit is een bundel voor wie wil zoeken, reflecteren en dan weer rustig ademhalen.

Lees hier de recensie
Meer over ‘De donkere kamer’
Meerover Aly Freije bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annemarie van Buuren bij Uitgeverij In de Knipscheer