«Shrinivási is een dichter die het leven liefheeft, en dat weet over te brengen. Eenvoudig en groots.» – Levity Peters

Over ‘Hecht en Sterk’ van Shrinivási op MeanderMagazine, 21 januari 2013:
Er is een beroemd filmpje van Pablo Picasso waarop hij, al op leeftijd, moeiteloos een duif op papier tovert. Wat komt er ook in deze poëzie een vakmanschap tot uitdrukking! Alleen wie met poëzie leeft, kan zo dichten, nee; ik schrijf het verkeerd: Alleen wie poëzie leeft kan zo dichten.
Wat is het toch waardoor je bij deze verzen het gevoel krijgt dat zij de essentie raken? Al heeft hij het alleen maar over een blad, een boom, versteende aarde…

Lees hier de recensie

Meer over ‘Hecht en Sterk’

«Namaste Shrini, namaste. Ik groet het licht in jou.» – Elodie Heloise

Over Shrinivási op Spinsels en fluisterijen, 1 december 2012:
In Shrini trof ik een rijpe rijkdom aan woorden en kleur. De wereld liet hij me op een nieuwe manier proeven. Subtiele cultuurmelanges, krachtig weergegeven, hun schoonheid pakkend. ‘To the point, that is the point.’ Suriname, Nederland, Curaçao en ja zelfs India samengebracht in de oneindige bron van observaties die Shrini is. (…) Ik ben dan ook heel blij zijn nieuwste bundel ‘Hecht en Sterk’ nu in druk te zien.

Lees hier het artikel

Meer over Shrinivási en ‘Hecht en sterk’

«Treffende, herkenbare beelden uit de wereld om ons heen.» – Arjen van Meijgaard

Over ‘Wat geen teken is maar leeft’ van Michiel van Kempen voor NBD Biblion, 05 december 2012:
De eerste dichtbundel van Michiel van Kempen (1957), vooral bekend als kenner van de Surinaamse literatuur, bevat kortere en langere ‘prozagedichten’. Hij observeert, beschrijft, mengt zich in zijn beeld of bij het personage uit het gedicht om dan weer afstand te nemen, zowel in ruimte als in tijd. ‘Zoals je daar staat, vader, zo stond mijn vader nooit’ over de vader van de ik die eigenlijk ‘leeft, maar al dood is’.

Lees hier de recensie

Meer over deze bundel

«Behoort tot de beste poëzie die in Zuid-Amerika is geschreven.» – Ezra de Haan

Over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ van Michaël Slory op Literatuurplein, 1 oktober 2012:
Dichters als Michaël Slory leven om te dichten. Eigenlijk is de man niets anders dan poëzie. De twee bloemlezingen vormen een ode aan de liefde en Suriname en behoren tot de beste poëzie die in Zuid-Amerika is geschreven.

Lees hier de recensie

Meer over Michaël Slory

Shrinivási – Hecht en Sterk. Gedichten

SHRINIVASI
Hecht en Sterk. Gedichten

Suriname/Nederland
Genaaid gebonden met stofomslag,
met leeslint, 88 blz., € 19,50
januari 2013
ISBN 978-90-6265-819-0

De poëzie van Shrinivási (pseudoniem van Martinus H. Lutchman, geboren 1926) heeft in de Surinaamse samenleving altijd grote weerklank gevonden. In 1984 is bij In de Knipscheer een bloemlezing uit zijn werk tot dan toe verschenen: Een weinig van het Andere. In 1991 publiceerde hij zijn tot nu toe laatste bundel, Sangam. Hierin is aanvaarding, van het leven met zijn pijn en desillusies en van de naderende dood, het belangrijkste thema.

In Hecht en Sterk komen thema’s ‘voorbij’ de aanvaarding tot uiting: dankbaarheid en liefde voor het leven. Maar er is ook een terugkeer naar het begin, naar kinderlijk vertrouwen en geluk om kleine, dichtbije dingen.

Kenmerkend voor Shrinivási’s poëzie is de ontvankelijke houding waarmee de dichter de werkelijkheid tegemoet treedt. Shrinivási beleeft alledaagse situaties als meerdimensionaal, vol kleine of grote wonderen. Hij ziet schoonheid in details die anderen over het hoofd zien. Het nu draagt geschiedenis maar ook toekomst in zich; en soms is ‘het Andere’, de transcendente dimensie, voelbaar aanwezig.

Het slotgedicht, Een bruine zandweg, is in dit opzicht exemplarisch. Een kleine gebeurtenis vormt de aanleiding: twee scholieren die met elkaar pratend voorbij fietsen en om de hoek verdwijnen. Shrinivási beleeft dit voorval zoals een poëzieliefhebber een gedicht leest: hij ontdekt er betekenislagen in. Gelukkig voor ons heeft hij van de poëzie die hij in deze en andere ‘gewone’ gebeurtenissen ziet, gedichten in taal gemaakt.

«Door zijn toon en talent ontstaan er gedichten die bij verschijnen al klassiek lijken.» – Ezra de Haan

Over ‘Khazarenbloed’ van Rogi Wieg op Literatuurplein.nl, 24 oktober 2012:
‘Khazarenbloed’ laat zien dat Rogi Wieg ondanks alle malheur ‘alive and kicking’ is. Laat deze bundel het begin van een nieuwe stortvloed van poëzie zijn. Want van Rogi Wieg is er geen tweede in Nederland.
Lees hier de recensie

Meer over Khazarenbloed

«Deze man schrijft niet alleen poëzie maar ís poëzie.» – Nicolaas Porter

Over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ van Michaël Slory in De Ware Tijd Literair, zaterdag 13 oktober 2012:
Slory heeft voor ons gezongen. Onverzettelijk en onvermoeibaar. Wat gaan wij nu doen? Komt er nog een lied? Wie behoefte heeft om de mens Michaël Slory te leren kennen zou beslist het geschreven portret van Michiel van Kempen moeten lezen. Te vinden in het nawoord van de nieuwe bundel ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’.

Lees hier de recensie

Meer over Michaël Slory

«In alle overzichten van de Surinaamse letteren komt zijn naam voor. Zes literaire onderscheidingen kreeg hij, waaronder de Literatuurprijs van Suriname. » – Jerry Dewnarain

Over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ van Michaël Slory in De Ware Tijd Literair, zaterdag 13 oktober 2012:
Met de dichtbundel ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ heeft Slory wederom zijn sterkte en talent bewezen als Surinaamse dichter die hoog torent.

Lees hier de recensie

Meer over Michaël Slory

«* * * Gedichten vol wrange charme.» – Erik Menkveld

KhazarenbloedOver Khazarenbloed van Rogi Wieg in de Volkskrant, 13 oktober 2012:
In zijn bundel ‘Khazarenbloed’ noemt Rogi Wieg zichzelf iemand die ‘oncomfortabel nadenkt’ en noemt hij zijn werk ‘oefeningen in talentvolle gekte’. Het zijn eufemismen voor de depressies die Wiegs leven al vijftien jaar ontregelen en voor zijn schrijven daarover. (…) ‘Dit is geen groot kunstwerk’, constateert hij in een ontroerend gedicht voor de naamdag van zijn geliefde. ‘Ik ben bezig voor je / als iemand die bezig voor je is /…/ iets maakt voor je, voor zijn leven.’ Juist dat Gorter-achtige, noodzakelijke, quasi-onbeholpene, samen met Wiegs onuitroeibare gevoel voor humor geeft deze therapeutische poëzie een wrange charme.

Lees hier de recensie

Meer over Rogi Wieg

«Deze poëzie roept een soort intimiteit op die mij dierbaar is.» – Levity Peters

Over De muziek van het huis van Cor Gout op Meander Magazine, 21 juli 2012:
Het openingsgedicht ‘Bechstein’ gaat over de muziek die de dichter ervaart, maar welke soort blijft een raadsel. Het zal wel klassiek zijn, vloeiend als taal. (…) Ik moet bekennen dat dit wel een soort poëzie is waar ik een zwak voor heb (…). Het kost me weinig moeite mij erdoor te laten meeslepen in de ervaringen die zij probeert te beschrijven. In dit geval brengt zij mij in mijn oude huizen terug, en bij wat ik ervoer wanneer ik ze herbezocht. Ze roept een soort intimiteit op die mij dierbaar is. (…) Misschien heeft de dichter zelf het beste verwoord waar het hem om te doen was, in ‘Mijn fiets’:
[…]
want hij is al op jaren
mijn fiets
vriend
en evenknie
in het malen van
de melancholie

Lees hier de recensie