«Kees Broere vertelt zonder borstklopperij over zijn enerverende loopbaan.» – Paul Onkenhout

Over ‘Kloppen voor de lift’ van Kees Broere in De Volkskrant, 15 maart 2024:

(…) Bier drinken is, onbedoeld waarschijnlijk, een amusant rood draadje in de losjes geschreven memoires van een journalist die veertig jaar lang op vijf continenten in brandhaarden verzeild raakte. Hij woonde in acht landen. De Volkskrant en de NOS (radio en tv) waren zijn voornaamste opdrachtgevers. (…) Van een roeping was geen sprake. ‘De meeste correspondenten zijn niet per se bijzondere journalisten. Zij zijn meisjes en jongens die een gezonde hekel hebben aan vergaderzalen en daarom “naar buiten” zijn gegaan.’ Hij was naar eigen zeggen niets meer dan een ‘nuttige idioot’, een oldskool journalist die aan het werk was in een tijdvak waarin de ‘journalistiek nog leuk was’. De vrijheid, geboden door zijn opdrachtgevers, was relatief groot, redacties hadden ruimere budgetten. Broere, inmiddels gestopt, was de klassieke correspondent. Gevaren werden getrotseerd, misère, oorlogen en rampen beschreven en manmoedig verwerkt. Hij combineerde het schrijven met radio en, vanaf 2006, tv. (…)  Uit de losse pols knoopt Broere in zijn boek de anekdotes aan elkaar, leunend op zijn geheugen en zonder borstklopperij. Onderkoeld: ‘Ik heb door mijn werk de wereld leren kennen als een plek waar de mens de bron van ongelooflijk veel ellende is.’ Drie of vier keer kreeg hij malaria. (…) Het waren andere tijden, ook in algemene zin. In zijn voorwoord stelt hij somber vast dat de persvrijheid onder grote druk staat, met gevolgen voor de democratische rechtsstaat. Naast bakkers, verpleegkundigen en vuilnisophalers heeft ‘een samenleving mensen nodig die naar eer en geweten, en soms met gevaar voor eigen leven, voor andere mensen verslag doen van wat er gebeurt, van heel dichtbij tot heel ver weg’. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Kloppen voor de lift’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De kracht van fictie.» – Jelle Jeensma

VoorplatTulp75
Interview over ‘De bushsoldaat’ met Edith Tulp op Uit de school geklapt, 23 september 2016:
Is er geen straatrumoer in de Nederlandse literatuur? Soms toch wel, zoals in het debuut van Edith Tulp. Zij schreef de roman ‘De bushsoldaat’ waarin een kindsoldaat de hoofdpersoon is, ontsnapt uit het leger van Joseph Kony. Edith Tulp roept een indringend beeld op van het maatschappelijk leven in Oeganda, waarin corruptie het dagelijks leven domineert. Maar, zo maakt de auteur duidelijk, corruptie beoordelen wij door westerse ogen. De werkelijkheid van Oeganda wordt door goededoelenorganisaties, steracteurs als George Clooney en Brad Pitt, en missionarissen als Amerikaanse evangelisten niet goed begrepen. Maar dat maakt ze niet uit: het lijkt ze er vooral om te doen Oeganda voor eigen gewin te exploiteren. Maatschappelijke thema’s, zoals de anti-homowet die door het Oegandese parlement werd aangenomen, spelen een belangrijke rol in deze roman. Edith Tulp, die als journalist vaak en langdurig in Afrika is geweest, geeft door haar ervaring nu verbeelding aan het leven in een land als Oeganda. Zij laat zien dat de kracht van fictie groter kan zijn dan die van een journalistieke reportage. Hoe ze dat doet, valt te beluisteren in het interview dat Jelle Jeensma haar afnam voor het boekenprogramma ‘Uit de school geklapt’. (ScriptPlus, Hogeschool van Amsterdam)
Meer over ‘De bushsoldaat’