Over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’ van Helen Knopper voor NBD / Biblion, 5 juni 2018:
Autobiografische roman waarin de getroebleerde ik-figuur Mette (1934) verwoordt welke betekenis het plotseling wegvoeren van haar vader in 1943 door de Duitsers heeft gehad op haar leven. Ze heeft destijds niet goed afscheid van hem kunnen nemen. Door medio jaren zeventig enkele herinneringen (haar laatste bezoek aan hem in de gevangenis in Scheveningen, haar onderduikadres en een verzetsheld) en nieuw verworven feiten (de plaats in wat nu de DDR is waar vader is gestorven) te volgen, probeert ze dat wat dood is levend te maken. Uiteindelijk vindt ze haar persoonlijke vrijheid. De auteur bedient zich van oorspronkelijke taal die beeldend en verrassend is, direct en af en toe wat plat. Als stijlfiguur hanteert ze vooral foto, licht en het leven als film. Mette leeft vanuit haar zuivere gevoel, wat het boek een pulserend en associatief karakter geeft. Losse eindjes in vriendschappen roepen nieuwsgierigheid op, maar zo kan het leven ook zijn. Een terechte herdruk (oorspronkelijke uitgave: 1977) die zich nog steeds goed laat lezen.
Meer over ‘Een onfatsoenlijk afscheid’
Meer over Helen Knopper op deze site