«Veelkleurig beeld van de rauwe Curaçaose realiteit.»

VoorplatVerkiezingsdans75KleinOver ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart op WelkBoek, 1 november 2016:
In deze politieke thriller vind je bepaald niet het Curaçao van de vakantiefolders. Wel geeft het je een veelkleurig beeld van de rauwe Curaçaose realiteit in alle lagen van de samenleving. Door in de politiek te gaan wil hoofdpersoon Matthew de vicieuze cirkel van armoede, corruptie en geweld doorbreken. Je zit als lezer zo dicht op zijn huid, dat je je niet aan zijn strijd kunt en wilt onttrekken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Verkiezingsdans’
Meer over Joseph Hart op deze site

«Indrukwekkend portret van de menselijke misdadiger Frensel.» – Brede Kristensen

Opmaak 1Over ‘Kruispunt’ van Jopi Hart in Ñapa Literatuur (Amigoe), 7 november 2015:
Ik moet zeggen dat Hart een raak portret heeft gemaakt van iemand die geen raad weet met zichzelf, van kwaad tot erger vervalt, perioden kent van inzicht als gevolg van de prediking van een pastoor, waarna een terugval in destructief gedrag volgt. (…) Om dit portret is de roman de moeite van het lezen dubbel en dwars waard. Al vormt de Curaçaose cultuur de achtergrond, het portret dat Hart van Frensel heeft gemaakt, is een door en door menselijk en daarom universeel portret.(…) De rode draad is Harts overtuiging dat zich een mentaliteitsverandering op Curaçao moet voltrekken, willen we niet verder in een moeras verzinken. Daarin heeft hij gelijk. Zijn laatdunkende houding tegenover politici (ergens ‘halfgare idioten’ genoemd, ‘die met hun minderwaardigheidsgevoelens het volk proberen mee te sleuren in een rampzalig avontuur’) steekt hij niet onder stoelen of banken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

Alfred Birney – Rivier de Lossie

Alfred Birney
Rivier de Lossie
Novelle – Nederland
Gebonden met stofomslag, 104 blz.,
ISBN 978-90-6265-590-8 € 16,50
Eerste druk 2009

Hoe komen drie benen op een wapenschild terecht en meer dan duizend jaar later op het etiket van een ketjapfles? Waardoor worden mensen soms dagenlang achtervolgd door hetzelfde lied? Waarom zijn het zo vaak onbekenden die ons heel anders naar de dingen laten kijken? Vragen uit de sfeervolle novelle Rivier de Lossie, die zich afspeelt in Schotland in de beginjaren negentig van de vorige eeuw. Een Nederlandse folkgitarist is er op zoek naar zijn Schots-Aziatische voorgeschiedenis. Tegen het decor van leisteen en voortspoedend water ontmoet hij een betoverende vrouw die hij uit een ballade uit zijn vroegere repertoire meent te herkennen. Maar wie is zij in werkelijkheid? Rond hun kortstondige samenzijn spelen thema’s die altijd actueel zijn: oorlog, migratie, afkomst, de fascinatie voor het onbekende en het noodlot.

Een clandestiene folkclub lag ergens boven in een hoekhuis in het Renbaankwartier, waar je de zee kon ruiken. Er was geen alcohol of marihuana, wel hete soep. Schaakborden, gedempte conversaties. Op een barkruk zat een jongen met een bebrild vollemaansgezicht, varkenslijf en worstvingers geweldig gitaar te spelen. De jongen zong in het Gaelic. Ik verstond hem niet maar begon een land te missen waar ik nog nooit geweest was.

‘Ook de Nederlandse literatuur heeft haar geheimen. Een van de best bewaarde heet Alfred Birney. Dit is uiterst verfijnd proza – tastbaar en tegelijk ongrijpbaar als water, een stille kracht in de Nederlandse literatuur.’

Dat schreef de Standaard der Letteren eens over Alfred Birney, zoon van een Nederlandse moeder en een Indo-Chinese vader met Schotse wortels. Veelvuldig terugkerende motieven in zijn literaire werk zijn vervreemding van familie, voortdurend raadselen in verband hiermee oplossen en het onvermogen tot identificatie met moederland of vaderland. Rivier de Lossie is Alfred Birney’s literaire comeback na een periode van columns schrijven.

————————————————————–

De pers over Rivier de Lossie (2009):

‘Nog even en Alfred en ik hebben vijftig jaar kennis aan elkaar. Ik kende hem als jongen. Er verstreken enkele decennia voordat ik hem leerde kennen als schrijver. Om hem in die hoedanigheid te waarderen, was aanzienlijk minder tijd nodig. Ik zou nu zeggen: je hebt de Nederlandse literatuur en je hebt Alfred Birney. Een zelfstandig genre binnen de letteren, wat mij betreft: de meest onderschatte schrijver van Nederland.’ – Rudie Kagie, Vrij Nederland

‘Werkelijk prachtig verteld.’ – Michiel van Kempen in Caraïbisch Uitzicht

‘Niet meer een van de best bewaarde geheimen, maar een aangename ontdekking.’ – De Recensent

‘Rivier de Lossie is een novelle zoals alleen Alfred Birney die kan schrijven. Economisch geschreven als het is, staat er geen woord te veel. Maar wat er staat klinkt nog lang na herlezing door.’ – Literatuurplein.nl

‘Subtiele vertelling.’ – Jan-Hendrik Bakker in het Algemeen Dagblad

‘Meer dan geslaagde rentree… meesterlijk… een prachtige novelle.’ – Biblion

Aart Broek – De terreur van schaamte

Aart G. Broek
De terreur van schaamte. Brandstof voor agressie Essay
Ingenaaid, 192 blz. incl. uitgebreid notenapparaat.
ISBN 978-906265-587-8 € 18,50
Eerste druk 2007

Wat heeft het militaire optreden van de VS in Irak van doen met het buitensporig geweld van Antilliaanse en Marokkaanse jongeren? En de bruut­heid waarmee autochtone mannen hun vrouw en kinderen afranselen? De groeps­ver­krach­tingen door puberende jongens en het fenomeen van loverboys? Of de terreurdaden van reli­gieus bevlogen mannen en vrouwen, de zelfmoord­acties van militante mos­lims, en de slach­tingen onder studenten en docenten op scholen en univer­si­teiten? De zelf­do­ding van falende topmanagers en politici?

Het zijn in wezen uitingsvormen van hetzelfde verschijnsel: schaamte.
Schaamte is het uiterst pijn­lijke ge­voel dat we krij­gen wan­neer we sociaal en emo­tio­neel volledig opzij worden gezet. Maar juist ook de angst dat we zullen worden ge­klei­neerd en ten diepste gekrenkt, zorgt voor schaamtebelevingen. We willen niet dat venijnige ge­voel ervaren van waardeloos en machteloos te zijn. We gruwen van dat pijnlijke sa­menballen van angst, ver­driet en woede. Dat gevoel terroriseert ons handelen. Er moet hoe dan ook zo hard mogelijk worden teruggeslagen: ‘Dan ontplof ik!’ De aanval wordt de beste verdediging: ‘Dan steek ik ‘m dus echt overhoop!’ Met vormen van geweld zetten we schaam­te op afstand. Geweld wil schaamte lozen.

Niet eerder werd dit alledaagse fenomeen op een zo ongebruikelijk gedetailleerde wijze ont­rafeld.

Wole Soyinka – De vertolkers. Roman

WOLE SOYINKA
De vertolkers

vertaling: Marijke Emeis
Paperback, 384 blz., € 11,50
ISBN978-90-6265-241-9
Derde editie, eerste druk 1999

Nigeria blijft voortdurend in het nieuws: Shell en het milieuschandaal, de oppositie tegen de militaire dictatuur, de boycot van de Europese Unie en de mensenrechten, de terechtstelling van een schrijver, de plotselinge dood van zowel de belangrijkste generaal als de belangrijkste oppositieleider, de aanloop naar nieuwe verkiezingen. De strijd voor democratie en tegen geweld is al decennia actueel.

Nobelprijs voor Literatuur

Het was al het thema in De vertolkers, de grote roman van Wole Soyinka, die als eerste en enige Afrikaanse schrijver onderscheiden is met de Nobelprijs voor Literatuur, en die nu ook letterlijk ‘vertolker’ is geworden van het strijdbare Nigeria en bij elke recente ontwikkeling internationaal om commentaar wordt gevraagd.

De vertolkers gaat over zeven vrienden die allen gaan studeren in Amerika en Europa en elkaar later, als de onafhankelijkheid van Nigeria bedreigd wordt door corruptie, weer tegenkomen in universiteiten, kantoren en nachtclubs, maar nu als journalist, schilder, ingenieur of ambtenaar. De lezer leert hen langzaam kennen, hun verleden, hun inzichten, hun liefdes, en hun angsten om nu te moeten kiezen tussen het nieuwe en het oude Afrika, tussen de moderne realiteit en de geërfde tradities, een keuze die ook hun vriendschappen onder druk zet.

De pers over De vertolkers
«Een schrijver van wereldfromaat» – Vrij Nederland

«Welsprekendheid als machtig wapen.» – Trouw