«Een boek dat erin hakt.» – André Oyen

VoorplatPleisterplaats1_Opmaak 1.qxdOver ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen op Ansiel, 15 juni 2018:
(…) Paul gelooft hartgrondig in de kracht van democratie en het vrije woord. Totdat in Istanbul de Turkse activiste Aysel waarmee hij zich sterk emotioneel verbonden voelt, tijdens een confrontatie met de politie wordt opgepakt en verdwijnt. Pogingen haar terug te vinden, lopen op niets uit. Ook in zijn persoonlijk leven blijven tegenslagen niet uit. John, zijn grote liefde, sterft na een ellendig ziekbed aan kanker. De treurnis om het verlies van zijn geliefde wordt verhevigd door de aanslag op Charlie Hebdo. (…) Peter Lenssen schreef met ‘Pleisterplaats Belleville’ een heel sterk boek. Een regelrechte ode aan het recht op vrije meningsuiting en op zelfbeschikking. Vooral de demonstratie op Taksimplein en het naastgelegen Gezi Park is één van de hoogtepunten uit dit werk. Paul raakt in de ban van al deze mensen. Jonge en oude Turken die geloven in hun kracht. De optelsom van hun overtuiging dat het niet de goeie kant op gaat in Turkije. Maar dan wordt met bruut geweld deze demonstratie uit elkaar geslagen. Door nietsontziende politieagenten worden de mensen achtervolgd en als het kan gedood of verminkt. Na deze oververhitte chaos raakt Paul zijn wortels kwijt, want vele van de door hem geïnterviewde mensenrechtenactivisten verdwenen net als Aysel onder onmenselijke omstandigheden achter tralies. ‘Pleisterplaats Belleville’ is een mokerslag van een boek dat erin hakt en zijn lezers heel direct met de werkelijkheid confronteert.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«★★★★★ Wat kan die man toch schrijven, deze Peter Lenssen.» – Mieke Koster

PosterA4-2_Opmaak 1.qxdOver ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen op Alles over boeken en schrijvers, 29 mei 2018:
Wat kan die man toch schrijven, deze Peter Lenssen. Na ‘Mijnverdriet’ en ‘Bitterdagen’ is dit het derde boek dat ik van hem lees. Elke keer voel ik mij, door beschrijvingen van het landschap, de plekken waar hij rondloopt, maar ook de interacties tussen, en de mijmeringen van zijn personages het verhaal ingezogen. (…) Iemand, we weten nog niet wie, zwoegt zich een weg door Belleville. Hij gromt, rouwt, monstert deze wijk. “Je zou willen dat de straatkeien er al lenteachtig bij lagen. Met hun gladgewreven glimkoppen doen ze het meest denken aan een stoet schildpadden. Straks zullen de schaduwen als ineengekrompen pochels aan de voeten van de bomen samenballen” (pagina 8). Hoezo een revolutionair verleden? Voor hem geen glorie, slechts zwart, zwart, zwart, alles! Paul, hij heeft inmiddels een naam, van beroep journalist, die zich bezighoudt met het verhalen van alle ver weggestopte en vervolgde mensenrechtenactivisten van over de hele wereld, is diep in rouw. Zijn grote liefde John is oeverleden, Op dezelfde dag als de terroristische aanval in Parijs. (…) Maar uiteindelijk komt er toch beweging in hem. Zijn oude buurvrouw Félice heeft hem nodig, om eens samen een boodschapje te doen. Hierover schrijft Lenssen zo ontroerend mooi. (…) Peter Lenssen schreef met Pleisterplaats Belleville een supernoodzakelijk boek. Een pleidooi om alert te blijven. Je niet te laten misleiden door mooie praatjes van wie dan ook, je niet te laten indommelen door mooie beloften. Altijd wakker te blijven, je mondje te roeren teen discriminatie op welk terrein dan ook. Geweldig!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer