Over ‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg in de Volkskrant, 12 april 2014:
Wat wél hoogstaand klagen is, met stilistisch vertoon en volledige inzet, zag ik deze week in de bundel ‘Afgekapt dichtwerk’ van de al decennia depressieve Rogi Wieg (51) , die wordt geteisterd door slapeloosheid, spataderen en opnames in inrichtingen. ‘In zeelicht / struikelt mijn wenende jonge ik en jammert om het wenen’, schrijft hij het ene moment hoogromantisch, om zich in hetzelfde gedicht lucide af te vragen of zijn ‘Vervroegde verouderdom’ wel zijn heden is: ‘Of helemaal niet? Is er gewoon tijd plus tijd// voorbij gegaan, zoals dat hoort bij goed werkende luchtwegen?’
Het leven doet hem ongenadig zeer, en toch moet Wieg het hele hart geven, anders dan Yeats (‘Geef nooit het hele hart’). Hij kan niet anders. Zelfs ziet hij kans geintjes te maken. ‘Ik vertrok, levend en wel, met een nog/ geldige tramkaart in mijn jaszak.// O ja, ik kom terug.’ Daar houden we hem aan. Rogi Wieg, blijf onder ons.
Lees hier de column
Meer over ‘Afgekapt Dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Guillaume Apollinaire
«Zonder uitzondering indrukwekkende poëzie.» – Hans van der Heijde
Over ‘De oude wereld moe. Over vernieuwers en voortzetters in de literatuur’ van Stefaan van den Bremt in Leeuwarder Courant, 7 februari 2014:
In ‘De oude wereld moe’ brengt Van den Bremt vijftien essays bij elkaar over dichters, die het besef gemeen hebben op een breuklijn tussen de oude wereld en moderniteit te staan. (…) Een zestiende essay gaat over het dilemma waar elke poëzievertaler mee worstelt: moet in de vertaling de vorm of de inhoud prevaleren? Aangezien in alle essays uitgebreid uit het werk van de behandelde dichter wordt geciteerd, kan de lezer zelf nagaan welke uitweg uit dat dilemma Van den Bremt geneigd is te kiezen. (…) Zoals gezegd, Van den Bremt voert veel van die, zonder uitzondering indrukwekkende poëzie op, in eigen vertaling. Waar in die dichtregels opgeroepen beelden voor ons, Europeanen van de oude en tegelijkertijd moderne wereld, moeilijk te begrijpen zijn, licht hij toe en verklaart.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De oude wereld moe’