guus bauer – Uitgeverij In de Knipscheer

Boekdoop ‘Zilte windsels suikerwier’ van Inge Nicole op YouTube

Guus Bauer reikt eerste exemplaar uit aan Inge Nicole in Pletterij, 10 april 2025:

Afgelopen maand werd in de Haarlemse Pletterij het nieuwe boek van Inge Nicole gedoopt. In ‘Zilte windsels suikerwier’ beschrijft de auteur de impact die diabetes type 1 heeft op het fysieke en sociale welzijn van het dertienharige meisje Duifje op weg naar volwassenheid. De kracht van Inge Nicole is dat ze haar roman, dankzij haar poëtische toon, in volstrekt eigen en eigentijdse taal uittilt boven het platte slachtofferverhaal van dertien in een dozijn. Inge Nicole is ook beeldend kunstenaar. Zij illustreerde deze roman zelf met elf acrylverf kleurcollages. Schrijver en uitgever Guus Bauer steekt de loftrompet over de roman (op de tijdlijn vanaf 1:02:00) voorafgaand aan het door hem uitgereikte eerste exemplaar aan de auteur: “Een belangwekkende frisse roman. Inge Nicole handhaaft zich in de slangenkuil van de letteren door haar originaliteit. Een schrijver is geslaagd wanneer de materie zo eigen is gemaakt dat het aanvoelt als autobiografisch.” Daarna volgt nog de boektrailer en het gesprek dat uitgeverijredacteur Peter de Rijk voerde met Inge Nicole.

Kijk hier naar het programma vanaf 59:00
Kijk hier naar de foto’s die André Homan maakte

Meer over Zilte windsels suikerwier
Kijk hier naar de trailer ‘Hypo-Hike’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Guus Bauer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Klik hier voor eerdere presentaties van Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij

Inge Nicole – Zilte windsels suikerwier. Roman

Inge Nicole
Zilte windsels suikerwier
roman
geïllustreerd met 11 acrylverf collages van de auteur in kleur
omslagafbeelding Inge Nicole
vormgeving omslag Maurice Hof
gebrocheerd in omslag met flappen,
216 blz., € 22,00
ISBN 978-94-93368-25-5
eerste uitgave maart 2025

In Zilte windsels suikerwier ontluikt zich op een zomerse dag aan een doodlopend spoor een vriendschap tussen de dertienjarige Duifje, die onlangs is gediagnosticeerd met diabetes type 1, en de voormalige bootvluchteling Rayan.

‘Kun je Lottie een van deze voeren?’ Rayan priemt met zijn wijsvinger naar het bakje ‒ een dobberend boterbootje met weerloze rupsen op het grijsblauw geplooid linnen van haar bed.

Na haar scheiding kan Duifjes moeder Francie de eindjes nauwelijks aan elkaar knopen. Samen met haar dochter, axolotl, hond en valkparkiet heeft ze een anti-kraakflat in Grauwegeest betrokken. Tante Iris dealt al decennia met dezelfde stofwisselingsziekte als haar nichtje en brengt het meisje bij dat een onzichtbare ziekte van grote invloed is op hun fysieke en sociale leven. Zelfs het negeren van de ontrouw van haar echtgenoot vindt daar deels zijn oorsprong.

Als suikerwaarden dalen, verandert het landschap. Zijn afgeknakte rietsigaren granaten in het gras. Aan je eigen poort loop je voorbij ‒ gissend of die van de buren de jouwe is. Om te zien wat ik zie, zou je paddo’s moeten eten.

Duifje en Rayan vinden steun bij elkaar, de dorpsjeugd daarentegen ziet in de nieuwkomers potentiële slachtoffers. Wanneer de flat waarin Duifje met haar moeder woont met afbraak wordt bedreigd, lijkt haar wereld, en die van de andere – veelal illegale – bewoners, ineen te storten. Duifje krijgt nu niet alleen te maken met haar ontwakende lichaam en de negatieve gevolgen die hypo’s, de sterke dalingen van de suikerwaarden, op haar hebben, maar ook op een wereld die zich steeds meer lijkt te verharden.

«Inge Nicole weet in Zilte windsels suikerwier haar aangeboren poëtische stem heel natuurlijk te laten samensmelten met het hedendaagse idioom. Een belangwekkende, frisse roman.» – Guus Bauer

Inge Nicole publiceerde in 2004 en 2008 twee romans als Inge Bak, maar maakte als Inge Nicole vooral indruk met de novellen De tranen van de zeegans (in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren) en Aardappelbloed (2014). In 2020 debuteerde zij als dichter met de bundel Maanbrief aan het getij.

Meer over Inge Nicole op deze site

«In talige stijl en met humor geschreven.»

Opmaak 1 Over ‘Ik, Boudewijn Büch’ van Guus Bauer voor NBD/Biblion, 24 augustus 2022:
In ‘Ik, Boudewijn Büch’ schrijft Guus Buddy Bauer vanuit het perspectief van Büch over zijn leven. Büch beschouwt Bauers carrière als schrijver en uitgever, de verzameldrift, kunst, maatschappij en hun relatie, zelfs tot lang na zijn eigen dood. In talige stijl en met humor geschreven. Voor een literair lezerspubliek. Guus Buddy Bauer geeft uit, interviewt en schrijft, ook weleens in naam van Bekenden. In deze tijdscapsule is Büch, van wie hij ‘Een kleine blonde dood’ uitgaf, juist zijn ‘ghostwriter’. Bauers roman ‘Vogeljongen’ was een dwdd-boekentip, andere titels kregen vier sterren in onder meer NRC Handelsblad en De Standaard.
Meer over ‘Ik, Boudewijn Büch’
Meer over Guus Bauer op deze site

«Guus Bauer laat Boudewijn Büch op een heel originele en intelligente manier herleven.» – André Oyen

Opmaak 1 Over ‘Ik, Boudewijn Büch’ van Guus Bauer op Ansiel, 12 augustus 2022:
Boudewijn Büch (Den Haag, 14 december 1948 – Amsterdam, 23 november 2002) was een Nederlandse dichter, schrijver, bibliofiel, verzamelaar en televisiepresentator. Als schrijver werd Büch vooral bekend door ‘De kleine blonde dood’ (1985). Sinds 1985 zijn er van het boek meer dan dertig drukken verschenen. De roman werd in 1993 verfilmd door Jean van de Velde. Als televisiepresentator maakte hij diverse programma’s over literatuur, en reisprogramma’s onder de titel ‘De wereld van Boudewijn Büch’. Als mediapersoonlijkheid werd Büch een bekende en enthousiaste, zij het niet onomstreden, cultuurpopularisator. Op 23 november 2002, de dag na zijn laatste optreden in Heemstede, werd Büch dood aangetroffen in zijn bed. Hij was overleden aan een hartstilstand. (…) In ‘Ik, Boudewijn Büch’ wekt Guus Bauer hem na twee decennia weer tot leven. (…) Ik heb dit boek met heel veel plezier gelezen vooral omdat werk voorbijgaat aan de roddels en de aantijgingen die de schrijver en de televisiemaker in de schaduw zetten. En Guus Bauer laat Boudewijn Büch op een heel originele en intelligente manier herleven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ik, Boudewijn Büch’
Meer over Guus Bauer op deze site

«Boudewijn Büch is terug binnen het domein van de fictie.» – Coen Peppelenbos

Opmaak 1 Over ‘Ik, Boudewijn Büch’ van Guus Buddy Bauer in Dagblad van het Noorden, 24 juli 2022:
Het is alweer bijna twintig jaar geleden dat schrijver en tv-maker Boudewijn Büch overleed. Dat betekent dat er inmiddels een hele generatie is die zijn programma’s niet heeft gezien. In ‘Ik, Boudewijn Büch’ wekt Guus Bauer hem na twee decennia weer tot leven. Hij kijkt over de schouder van Bauer, die hij Buddy noemt, mee als deze bezig is met het schrijven van een boek over Büch. Wat is er van hem over? (…) Büch weet dat hijzelf al in de vergetelheid is geraakt, want ‘direct na vertrek uit de sterfelijke huls is het zo goed als over met de letterpret.’ (…) Omdat Bauer door de vergeestelijkte dichter geobserveerd wordt, terwijl deze onderzoek naar hem doet naast zijn normale werk als literair journalist, wordt de roman steeds meer een verkapt zelfportret. (…) De grootste verdienste van dit boek is dat Bauer Büch weer terugleidt binnen het domein van de fictie. Na de plotselinge dood van Büch is vooral de nadruk komen te liggen op de leugens die hij vertelde (onder meer over zijn dode zoon) en niet op de fictieve wereld die hij als schrijver geschapen had. Door hem deze geheel fictieve wederkomst te gunnen wordt dat nu rechtgezet.
Deze recensie is ook geplaatst in Leeuwarder Courant en op Tzum.
Lees hier de recensie ‘Boudewijn Büch is terug’
Meer over ‘Ik, Boudewijn Büch’
Meer over Guus Bauer op deze site

«Elegante roman is literair steekspel.» – Chrétien Breukers

Opmaak 1 Over ‘Ik, Boudewijn Büch’ van Guus Buddy Bauer op De Nieuwe Contrabas, 7 juli 2022:
Boudewijn Maria Ignatius Büch (1948-2002) was een schrijver, maar vooral een bekend tv-presentator en aarts-fantast. Dat laatste bedoel ik overigens als een compliment. (…) Guus Bauer (1959) is alomtegenwoordig. En net als Büch een aarts-fantast. In zijn lange loopbaan als auteur, uitgever en literair journalist deed hij van alles; hij beweert overigens graag, en met verve, dat hij nog veel meer deed. De wegen van Büch en Bauer hebben elkaar meerdere malen gekruist: Bauer gaf de eerste versie van ‘De kleine blonde dood’ uit en schreef veel over de inmiddels twintig jaar geleden overleden BIMB. ‘Ik, Boudewijn Büch’, een roman van Guus Buddy Bauer, is het logische gevolg van die kruisende wegen. In het boek is Bauer de buddy die Büch opnieuw een stem geeft. Twintig jaar na zijn dood waart de heilige geest die Boudewijn ooit was over de aarde en geeft commentaar op alles wat hij tegenkomt. (…) Het vreemde is: de schrijver lijkt wel slimmer dan hij bij leven was. Misschien kunnen we dit op het conto van Bauer bijschrijven. (…) ‘Ik, Boudewijn Büch’ is een elegante roman, met vaart geschreven; je hebt het boek zo uit en hebt meteen zin om het, voordat er opnieuw twintig jaar voorbij zijn, te herlezen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ik, Boudewijn Büch’
Meer over Guus Bauer op deze site

Guus Buddy Bauer – Ik, Boudewijn Büch. Roman

Opmaak 1 Guus Buddy Bauer
Ik, Boudewijn Büch
roman
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
224 blz., € 18,50
ISBN 978-94-93214-33-0
eerste uitgave 2022

Mysteries worden in het leven geroepen om te vermaken, om de doodsaaie waarheden op te leuken.

In Ik, Boudewijn Büch probeert de auteur de onvoltooid verleden tijd aan te vullen.

Ik wil het zelf eigenlijk net zo lief stilletjes voorbij laten gaan. Wat is nu helemaal twintig jaar op de eeuwigheid? Je telt toch pas mee als je minstens een paar Jahrhunderten achter de kiezen en in de botten hebt zitten. Een oudere jongen, de eerste aanwaaier in tijden – geeft niet, was nooit dol op bezoek – vraagt of ik het op prijs stel als ik weer wat leven ingeblazen krijg. Hij blijkt een voorvechter van mijn nagedachtenis, een verdediger ook van de fictie. Wil ik weten hoe er op mijn plotselinge vertrek is gereageerd, wat er precies met mijn verzameling is gebeurd, hoe de wereld nu in elkaar steekt? Waarom ook niet, was altijd een personage, in voor een rollenspel.

In Ik, Boudewijn Büch spreekt de verteller zich zonder voorbehoud uit over onder meer zijn reisprogramma’s en ander grensoverschrijdend gedrag; over familie en nalatenschappen, al dan niet literair; androgyne types en genderneutraliteit; over familie, zwervers, snobs, cultuurbarbaren, recensenten, (internet)uitgevers, gemankeerde professoren en klokkenluiders; het verraad van Anne Frank; over complottheorieën en sensatiezucht; jeugdtaal en de tienertijd toen en nu; over De Nieuwe Meetlat Van Deze Tijd; verzamelen, bibliotheken en musea; de gelimiteerde waarde van dagboekfrutsels; over mystificaties en de rol van fictie; over geestgronden, spookdorpen, Haarlem, Wassenaar, Zaandam en Leiden en over Hilversum als natuurlijke habitat van opportunisten van de buitencategorie; over Mattie van Nieuwkerk, praatprogramma’s en realityshows, de rijstcommercials, De Slimste Mens, kijkcijferkanonnen en eendagsvliegen; over allerlei soorten vogels en de zeven vinken; ja, ook weer over dat blonde, dode kind; over zijn eigen einde; over klassenverschillen; het koningshuis en ontmoetingen met Bekende Mensen; natuurlijk ook over liefde, de dood, dichters in de knop gebroken en verslaving als ‘artistieke expressie’; over boeken, films, rock & roll en een berg schrijvers.

(…) Buddy is er van overtuigd dat hij mij al in Leiden heeft opgezocht, ergens rond de verschijning van Nogal droevige liedjes voor de kleine Gijs. Wij zouden dan bij café Eigenzorg hebben afgesproken om ‘soortgelijke verzen van zijn hand eens even flink door te nemen en op te schudden’. Het zal, ook rond die tijd kreeg ik, amper voetsoldaat in het leger van gepubliceerden, al heel wat oneerbare voorstellen, al dan niet literair.

Guus Buddy Bauer geeft uit, interviewt en schrijft, ook weleens in naam van Bekenden. In deze tijdscapsule is Büch, van wie hij Een kleine blonde dood uitgaf, juist zijn ‘ghostwriter’. Bauers roman Vogeljongen was een DWDD-boekentip, andere titels kregen vier sterren in onder meer NRC Handelsblad en De Standaard.
Meer over ‘Ik, Boudewijn Büch’
Meer over Guus Bauer op deze site
Meer over Boudewijn Büch op deze site

«Een uniek document.» – Bert van Galen

VoorplatWiegKring Over ‘In de kring van menselijke warmte. Hommage aan Rogi Wieg’ op Amsterdam FM Radio, 3 juli 2017:
Bert van Galen en Peter de Rijk wijden het overgrote deel van hun literatuur-uur in het Kunst- en Cultuurprogramma op Amsterdam FM-Radio op maandag 3 juli 2017 aan de hommagebundel voor Rogi Wieg ‘In de kring van menselijke warmte’, in de vormgeving een vervolg op de grote bloemlezing uit het poëtisch oeuvre van Rogi Wieg ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’. Rogi Wieg stierf in 2015 door euthanasie vanwege ondraaglijk psychisch lijden. Zijn dichtersleven en persoonlijk leven (zo eerlijk beschreven in ‘Kameraad Scheermes’) komen in dit gesprek langs: zijn depressiviteit, de mislukte zelfmoordpogingen, de uitgevers zoals Albert Hagenaars, Guus Bauer, Van Oorschot, De Arbeiderspers, de toen even succesvolle collega-auteurs zoals Leon de Winter, Joost Zwagerman. En de dichters die aan de bundel voor Rogi Wieg bijdroegen: Peter de Rijk leest gedichten van Nachoem Wijnberg, Frank Starik (wiens gedicht de titel van de bundel werd), Guus Bauer, Vrouwkje Tuinman. Een bloemlezing die een kring van menselijke warmte oplevert rond een dichter die daar wanhopig behoefte aan had, maar misschien pas kreeg toen hij er niet meer was.
Luister hier naar de uitzending. Start de tijdlijn op 11:52 minuut.
Meer over ‘In de kring van menselijke warmte. Hommage aan Rogi Wieg’
Meer over ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer

Zondag 13 december: over Rogi Wieg op Büchmania en op Beurs van Kleine/Bijzondere Uitgevers

Over ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’ van Rogi Wieg met Guus Bauer en Peter de Rijk, 13 december 2015:
Zondag 13 december zal Guus Bauer tijdens het ochtendprogramma op Büchmania, de jaarlijkse bijeenkomst van het Boudewijn Büch Gezelschap in Theater van ’t Woord van de Openbare Bibliotheek Amsterdam, aandacht geven aan Even zuiver als de ongeschreven brief, de bloemlezing uit het poëtisch oeuvre van Rogi Wieg. Samensteller en inleider van de bloemlezing Peter de Rijk zal daarbij worden geïnterviewd. Het programma begint om 10.30 uur. De toegang is gratis.
Tijdens de Beurs van Bijzondere Uitgevers (ook de Beurs van Kleine Uitgevers) in Paradiso zal ’s middags wederom gesproken worden over deze bloemlezing. In de kelder van Paradiso zal Guus Bauer ingaan op de keuze van Peter de Rijk en de inleiding die hij bij de bloemlezing schreef. De toegang is € 3,- incl. daglidmaatschap.
Locatie en bereikbaarheid OBA
Locatie en bereikbaarheid Paradiso
Meer over ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’

«De Haan schetst ook een bemoedigend beeld van Suriname.»

Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan in Straatjournaal, 1 januari 2015:
Ezra de Haan heeft van ‘zijn cultuurshock’, zijn eerste roadnovel gemaakt, getiteld ‘Zoeken naar Slory’. De Haan heeft voor vertrek ook het plan opgevat om tijdens zijn bezoek de legendarische Surinaamse dichter Michaël Slory te ondervragen. De kleurrijke markt bezoekt hij vrijwel dagelijks. Daar zou Slory regelmatig dichtbundeltjes van eigen hand proberen te slijten en de krant waar hij ook voor schreef, ‘De Ware Tijd’, ophalen. Maar Slory treft hij niet. (…) De tijd verstrijkt sneller dan gedacht – hoewel de uren met broeiende hitte en slagregens lijken voort te kruipen – en Slory is nog steeds niet gevonden. De Haan is inmiddels met de boot en met taxi’s het land af geweest. Hij heeft de geboortegrond, het district Coronie, en de binnenlanden verkend. Hij heeft zijn nummer achtergelaten bij de krant, heeft bij het schamele woonhuis van Slory tevergeefs aangeklopt. Het versterkt het boek.
Straatjournaal is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer