Tag: harman nielsen

«Motief geeft verhaal een diepere psychologische laag, met als belangrijke thema’s liefde, eenzaamheid, verlies en verlangen.» – Marjet Maks

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Literair Nederland, 19 augustus 2024:

 (…) Daniel, voorheen diplomaat en nu fulltime kunstschilder en de ik-verteller, wordt tijdens zijn werk gestoord door Suzanne. Ze kennen elkaar van vijftien jaar geleden toen ze een korte affaire hadden in Sarajevo, waar zij als juriste betrokken was bij een dodelijk ongeluk van een vrouw die Daniel heeft geschilderd. (…) Zonder veel woorden hernieuwen de ex-geliefden de vriendschap, die eigenlijk verdergaat waar hij destijds werd afgebroken: in bed. Suzanne komt met een missie. Ze heeft zijn hulp nodig. In Vrouw met litteken is er een vrouw die na een ongeluk overlijdt. Antonia van Staveren, beheerde in Den Haag een safe-house voor de AIVD, waar diplomaten of ambtenaren even konden onderduiken. Maar ze dreef er ook een bordeel en gaf bloemschikcursussen, als dekmantel. Wanneer Antonia van Staveren dood onderaan de trap van haar huis gevonden wordt, is er een verband met de zelfmoord van de schijnbaar onbeduidende ambtenaar Leonard Heemskerk, werkzaam voor de AIVD. Hij zou Huize Constance meermalen bezocht hebben. (…) De roman beslaat slechts twee dagen. Daniel en Suzanne gaan er vol in. (…) Via een bandopname, worden Daniel en Suzanne – en de lezer – tot in de details op de hoogte gesteld van het wel en wee van de dader, die ook slachtoffer is. (…) Het is zijn motief dat het verhaal een diepere psychologische laag geeft, met als belangrijke thema’s liefde, eenzaamheid, verlies en verlangen. Vrouw met litteken (…) is een aangenaam verhaal dat een paar mooie beelden op het netvlies achterlaat. (…)
Lees hier de recensie ‘Aangename psychologische thriller’
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De wereld van John le Carré in Den Haag.»- Hein van der Hoeven

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Elders Literair, 2 augustus 2024:

‘Vrouw met litteken’ is een literaire thriller. Het verhaal draait om een safehouse dat wordt gerund door de Nederlandse veiligheidsdienst AIVD. Het verborgen bestaan van dit huis dreigt gecompromitteerd te raken wanneer een inlichtingenofficier van de AIVD die bij zijn superieuren een misstand komt melden, zelfmoord pleegt en een paar dagen later de bedrijfsleider van het pand, Antonia van Staveren, de vrouw met het litteken uit de titel van het boek, levenloos onder aan de trap wordt gevonden. (…) Hoge ambtenaren, veiligheidsdiensten, een gewezen diplomaat, diverse lijken, sprankelende dialogen (vooral in het eerste deel): het verhaal doet denken aan de wereld van John le Carré. Deze thriller speelt zich echter niet af in Moskou of Hongkong, maar in Den Haag. (…) Harman Nielsen presenteert een invoelbaar, geloofwaardig verhaal met sprekende details. Ook waar het gaat om de subtiele liefdesgeschiedenis die door het verhaal verweven wordt. Hij beschrijft een herkenbaar Haags decor. ‘Vrouw met litteken’ is een onderhoudende Haagse thriller, geschreven met de verzorgde pen van een ervaren auteur.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een literaire roman in de vorm van een thriller.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Leestafel, 16 juli 2024:

Voormalig diplomaat Daniel vult nu zijn dagen als kunstschilder. Hij werkt in Den Haag waar een oude liefde hem komt opzoeken. Daniel heeft Suzanne in geen vijftien jaar meer gezien. Suzanne heeft voor Inlichtingen gewerkt, ze is juriste en werkte tot voor kort bij de CTIVD (toezichthouder op de rechtmatigheid van het handelen van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten). Ze zou – behalve dat hij haar schildert – graag willen dat Daniel de dood onderzoekt van Antonia van Staveren. Deze vrouw runde een safehouse in Scheveningen voor de Nederlandse staat, maar het huis fungeerde ook als bordeel. En als de plek waar bloemschikcursussen gegeven werden. Is haar dood een ongeluk? Moord? Zelfmoord? En heeft de zelfmoord van Leonard van Heemskerk er iets mee te maken? Hij was een bezoeker van het bordeel en pleegde een dag na Antonia’s dood zelfmoord. Vlak ervoor had hij melding gemaakt van het feit dat er in het bordeel minderjarigen actief zouden zijn. Het gevolg was dat het dicht zou moeten. Maar wat betekende dat voor het safehouse? (…) Het verhaal is in de vorm van een thriller geschreven maar is toch meer een literaire roman. Vanwege de taal en vanwege de diepgang. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Nielsen weeft rondom de kern van het verhaal een mooi web van intriges.» – Jan Stoel

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op Bazarow, 6 juli 2024:

Het verhaal speelt zich af in Den Haag en draait om het onderzoek naar de dood van Antonia van Staveren. Ze is voor BuZa en de AIVD beheerder van een safehouse, een veilige plek voor mensen die even onder de radar moeten blijven. Ze woont er ook. (…) De eenenzestigjarige juriste Suzanne Plantijn belt aan bij Jonkheer Daniël Rengers van Unia, voormalig diplomaat en nu kunstschilder. Suzanne werkt bij de CTIVD. Daar houdt men toezicht op de rechtmatigheid van het handelen van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. (…) Daniël is ongeveer even oud als Suzanne en ze hebben elkaar vijftien jaar geleden voor het laatst gezien tijdens een opdracht in Serajevo. (…) Ze vraagt Daniël om de dood van Antonia van Staveren mee te onderzoeken. Ze denkt namelijk dat hij als kunstschilder beter kan kijken dan zij zelf. (…) Het safehouse blijkt ook een bordeel dat bezocht werd door personeel van diverse departementen. (…) Nielsen weeft rondom de kern van het verhaal een mooi web van intriges. (…) Hij slaagt erin om de verhaallijnen van alle personages logisch met elkaar te verbinden tot een plausibel plot. Hij houdt de spanning vast – je wil doorlezen – en formuleert precies. (…) Het zijn de poëtische passages die je op meerdere manieren kunt uitleggen, die de roman qua taal zo aantrekkelijk maken. (…) De ontdekkingstocht door het safehouse wordt tot in detail verteld. (…) Het hoort bij de nauwgezetheid waarmee Daniël en Suzanne het raadsel ontrafelen en word je betrokken in het proces van het oplossen van de zaak rondom Antonia. (…)

Klik voor de recensie ‘Littekens doen ons herinneren aan het verleden’
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het boek leest als een trein. Nielsen schrijft beeldend en kleurrijk.» – Marianne Janssen

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen op LeesKost, 24 juni 2024:

Jonkheer Daniël Rengers van Unia, voorheen diplomaat nu kunstschilder, is aan het werk in zijn atelier als er wordt aangebeld. Als hij opendoet staat de 61-jarige Suzanne Plantijn voor de deur. Vijftien jaar geleden hadden zij een relatie, nu stapt zij binnen en hun liefde vlamt weer op. Suzanne komt niet alleen voor de liefde, zij komt Daniëls hulp vragen. Na de zelfmoord van een onbeduidende ambtenaar van Binnenlandse Zaken – Suzanne werkt bij het bureau Inlichtingen op het ministerie – wordt een vrouw levenloos onder aan de trap aangetroffen in haar chique huis op Scheveningen. De vrouw, Antonia van Staveren, drijft in haar huis een centrum waar zij cursussen bloemsierkunst geeft, maar waar zij bovenal een bordeel drijft en daarmee spionagecentrum voor het ministerie van BuZa is. Zij heeft het huis van de overheid en het dient duidelijk als safehouse. Suzanne heeft de sleutel en vraagt Daniël met haar mee te gaan om het pand te doorzoeken op ‘gevoelige informatie’. Het wordt een zoektocht door een huis waar zij zich voelen als voyeurs, omdat Antonia’s verleden herleeft. Daniël vraagt zich na de rondgang af of Antonia wel écht van de trap gevallen is of dat iemand haar een duw gegeven heeft of op andere wijze heeft vermoord. Tenslotte wist Antonia veel, was dat té veel wellicht? Er volgt een speurtocht in het tragische verleden van de dode vrouw. (…) Een boeiende typisch Haagse roman met thrillertrekjes. (…) Het boek leest als een trein. Nielsen schrijft beeldend en kleurrijk.

Klik voor de recensie ‘Wroeten in een gedood verleden’ 3 juni 2024

Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Impasto’

«Een psychologische thriller over een complexe Haagse intrige, kwetsbaarheid, verlies en liefde.»

Over ‘Vrouw met litteken’ van Harman Nielsen voor Biblion, 20 juni 2024:

(…) Een ambtenaar pleegt zelfmoord. Een vrouw wordt dood gevonden onderaan de trap van haar statige pand in Scheveningen, dat mogelijk diende als schuiladres voor veiligheidsdiensten en waar zij volgens geruchten een bordeel runde. Een voormalig diplomaat en een juriste, die persoonlijk betrokken is geraakt, onderzoeken de zaak. Dit verhaal schildert een portret van uiteenlopende personages. (…)

Bron
Meer over ‘Vrouw met litteken’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Impasto’

«Magisch maar tegelijk heel filmisch: het is alsof je het allemaal kunt zien.» – Marjo van Turnhout

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op Leestafel, 31 maart 2021:
Diyan fotografeert. Niet zomaar wat kiekjes schieten, hij doet er echt moeite voor. (…) Die nacht is hij een bouwval binnengeslopen. Het zal ooit een fabriek geweest zijn, er zijn rijen boogramen, een ketelhuis en een hoge schoorsteen. (…) Eigenlijk wil hij foto’s maken met het licht van het ‘blauwe uur’, dat net na zonsondergang te zien kan zijn. Maar het is bewolkt, dat lukt dus niet. Dan maar wat foto’s maken, en een andere keer terugkomen. (…) Hij verlaat de fabriek, en zet thuis de foto’s over op de computer. Hij schrikt. Hij was immers alleen? Maar hij ziet toch echt een gezicht op die ene foto! Tenminste, hij ziet een hartvormige vlek, een breed voorhoofd, ongewoon hoge wenkbrauwbogen, bleke bolle wangen, wijd open ogen…. (…) De volgende avond is hij terug. Niet eens vanwege dat gezicht. Maar toen hij die foto maakte had hij een vreemd gevoel: de ruimte dijde uit, De muren verschoven. Er was ‘méér’ en dat wilde hij onderzoeken. Het gebeurt hem vaker: er is ‘iets’ op een bepaalde plek. Iets meer dan het oog ziet. En dat iets dat is wat hij wil vastleggen. Het magische van een plek, van een bepaald tijdstip. (…) Het is vooral de poëtische schrijfstijl waarmee Harman Nielsen een magische sfeer neerzet. Magisch maar tegelijk heel filmisch: het is alsof je het allemaal kunt zien. In de details zit een verklaring verscholen. (…) Een roman die net als ‘Mal’, dat Nielsen eerder schreef, ook goed gelezen kan worden door Young Adults.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hulde aan de auteur die het genre van magisch realisme binnen de Nederlandse literatuur doet herleven.» – Kees de Kievid

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op Boekenbijlage, 25 maart 2021:
Op een totaal verwilderd en verlaten terrein achter de duinen staat een vervallen fabriek. (…) De hoofdpersoon is Dyan, van Surinaamse afkomst, een twintiger en verwoed fotograaf. (…) Hij en wil rond en in de fabriek foto’s maken. Niet zomaar foto’s, maar hele bijzondere die iets toevoegen aan de werkelijkheid, “het meer”. (…) In het halfdonker maakt hij een aantal foto’s. Thuisgekomen, ontdekt hij dat er op de foto van een wenteltrap een meisjesgezicht te zien is. Dyan heeft ‘het meer’ gevonden! Hij raakt geobsedeerd door haar en wil haar vinden. (…) De omgeving die Nielsen beschrijft doet onwillekeurig denken aan de schilderijen van Carel Willink: een desolaat landschap met een eenzame persoon. Het lijkt zo realistisch, maar wat zit erachter verborgen? Zo ook in dit boek. (…) Horend bij het magisch realisme is de realistische beschrijving van verbeelding. Dat is eveneens het zoeken naar ‘het meer’ het proberen de realiteit te verbinden met het bovennatuurlijke. (…) Spannend mag dit werk zeker genoemd worden. De kans dat Dyan betrapt wordt, lijkt steeds groter te worden, zeker als hij een derde bezoek aan het terrein aflegt. De spanningsboog wordt steeds strakker gespannen, zowel inhoudelijk als in stijl. Wat zal de climax brengen? Dat weet Nielsen tot het laatst te bewaren met een verrassend (of toch niet) einde. Hulde aan de auteur die het genre van magisch realisme binnen de Nederlandse literatuur doet herleven. Een vergelijking met Daisne en Lampo, de meesters van het genre, ligt in het verschiet.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Subtiel geschreven verhaal over het zoeken naar de werkelijkheid.» – J.J. Wolrich

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen voor NBD/Biblion, 11 februari 2021:
Novelle waarin Dijan, een jonge fotograaf, op zoek gaat naar plekken die meer laten zien dan de alledaagse realiteit. Hij komt terecht bij een oud verlaten terrein waarop een oude fabrieksruïne staat. Binnen in de fabriek maakt hij foto’s in het vroege ochtendlicht. Thuisgekomen bekijkt hij de foto’s uitgebreid en hij ziet daarop een schim van een jonge vrouw. Wanneer de avond valt, besluit hij terug te keren naar de fabriek om de vrouw te zoeken. Daar aangekomen, vindt hij een luik dat openstaat, met een wenteltrap naar beneden. Hij daalt de trap af en komt in een totaal andere wereld terecht. Subtiel geschreven verhaal over het zoeken naar de werkelijkheid. De spanning wordt vanaf het begin opgebouwd. Het taalgebruik is beeldend, waarmee de magisch-realistische sfeer wordt weergegeven.
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Onheil en poëzie in een oude fabrieksruïne.» – Marianne Janssen

VoorplatHetMeer-75Over ‘Het Meer’ van Harman Nielsen op LeesKost, 9 februari 2021:
Diyan (…) werd fotograaf, maar kan er niet van bestaan en daarom beoefent hij de fotografie vooral in zijn vrije tijd. Hij zwerft rond, op zoek naar gebouwen, situaties die nét dat beetje extra hebben: verval, schemerlicht, verboden gebied achter hekken. Waar niemand komt, komt Diyan met zijn camera in de aanslag. Ditmaal is hij aan het speuren op een terrein waar een ruïne van een fabriek staat. (…) Dit gebouw, zo voelt hij, geeft hem ‘het meer’ waarnaar hij altijd op zoek is, die afwijking van het gewone, dat extra waardoor het lijkt of de muren wijken om hem met zijn camera welkom te heten en een nieuwe dimensie te geven. (…) Als hij thuis zijn bestanden overzet op zijn laptop wacht hem een verrassing. Van achter de treden van een trap ziet hij een meisjesgezicht opdoemen. Zij staart hem aan. (…) Deze novelle is onheilspellend en bijna thrillerachtig van sfeer. Dat is opmerkelijk omdat het boek heel poëtisch geschreven is, prachtig, vaak dromerig van taal.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Meer’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer