« * * * * * Muiderman schrijft helder en uiterst precies. ‘De lunchroom’ is een rijk boek!» – Jan Stoel

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op De Leesclub van Alles en op Hebban, 29 januari 2022:
(…) Freek en zijn moeder zijn dus bij grootvader ingetrokken. Grootvader is voor Freek een vader geweest. “Alsof ik met jouw komst opnieuw geboren ben,” zegt grootvader. Maar deze zin heeft ook een andere lading. Waarom zegt grootvader dit? Dit soort subtiele zinnen geven diepte aan het verhaal. En dat maakt het lezen van ‘De lunchroom’ tot een speciale ervaring waarin het verleden en het proces van herinnering als het ware afgepeld wordt. (…) Het verhaal valt in twee delen uiteen: de gang en de ladder. Het eerste deel wordt verteld vanuit het ik-perspectief van het kind Freek. In het tweede deel is het de volwassen Freek die terugblikt en steeds meer over het verleden ontdekt. Door deze twee perspectieven naast elkaar te zetten wordt de kleuring van het verleden anders. “Misschien wil ik hier in de lunchroom precies opschrijven wat er toen gebeurd is, maar wat ik niet gezien heb.” Dit is een sleutelzin in het verhaal. (…) Muiderman schrijft helder en uiterst precies, vaak wat associatief, in een stream of consciousness en brengt zo gelaagdheid in het verhaal en zijn personages aan. Dat past helemaal bij de exercitie die Freek doet. Ieder detail telt. “Het gaat niet om wat er te zien is, maar om hetgeen verborgen blijft.” ‘De lunchroom’ is een rijk boek!
Lees hier de recensie of hier op Hebban
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een meesterlijke vertelling.» – Casper Postmaa

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman in Den Haag Centraal, 13 januari 2022:
(…) Muiderman ontleedt wat de herinnering met ons leven doet en vertelt hoe gebeurtenissen die in de kinderjaren gecomprimeerd in ons geheugen zijn opgeslagen, weer in volle glorie tevoorschijn komen dankzij een enkele prikkeling. De vraag is natuurlijk hoe betrouwbaar zo’n flashback is als die zich plotseling in het heden aandient. Muiderman geeft daar op bijzondere wijze antwoord op. (…) Er heerst bij tijd en wijle een emotionele chaos in het huis, huisgenoten verdwijnen en keren na lange tijd weer terug zonder een verklaring te geven voor hun afwezigheid, en Freek ziet het allemaal hulpeloos aan met als enige bondgenoot zijn soevereine grootvader. Samen redden ze het wel, totdat de oude man overlijdt en Freek in het verleden gaat graven. Zo neemt Muiderman je mee op het misleidende spoor dat hij heeft uitgezet waarbij de lezer, steeds minder zeker van zijn zaak, op de tast meeloopt. Als de apotheose zich aandient, doet de herinnering als onbetrouwbare reisgenoot nog steeds zijn werk. (…) Een meesterlijke vertelling.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heden en verleden op een heel fijnzinnige manier met elkaar vervlochten.» – André Oyen

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Ansiel, 23 december 2021:
Hans Muiderman (Den Haag) is schrijver van romans en (reis)verhalen. Tijdens het festival Winternachten/Writers Unlimited 2013 werd zijn debuutroman ‘Souvenir Utopia’ gepresenteerd. Daarna verschenen ‘Ik ben hier geboren’ (2014, korte verhalen) en ‘Hank & Heinrich’ (2016, roman). In al zijn proza tracht Hans Muiderman heden en verleden op een heel fijnzinnige manier met elkaar te vervlechten, fictie en non-fictie schuiven nostalgisch in mekaar over. Muiderman is een herinneringen-onderzoeker, in al zijn verhalen onderzoekt hij hoe herinneringen werken, hoe vals en vervormd ze zijn. Zijn nieuwste werk ‘De lunchroom’ is hier een schoolvoorbeeld van. Het is trouwens een hele mooie manier van herinneren die hij gretig met zijn lezer deelt. Een man schrijft in een lunchroom notities over zijn grootvader, hoe hij die zich herinnert. Eerst vanuit het perspectief van een kind, later vanuit het heden waarin hij ronddwaalt door het lege huis waar zijn grootvader ooit woonde. Hans Muiderman reconstrueert in ‘De lunchroom’ het verleden niet, maar hij onderzoekt het. Hij schrijft over wat nog rest: de onvolledige vervormde herinnering. Wat niet in je herinnering past vergeet je en wat aan je herinnering ontbreekt vul je aan. Het verhaal begint met gewone herinneringen uit een Haagse buurt: Freek lag soms op de gang te slapen voor de deur van zijn grootvaders kamer. Hij zag onder de drempel de zolen van zijn grootvaders schoenen. Vooral dat fragment is heel visueel en aansprekend en het komt dan ook herhaaldelijk terug in het verhaal. Zijn grootvader was zijn held en daar haalt hij mooie maar ook minder mooie herinneringen aan op. Van warme knuffelmomenten tot zwarte oorlogsmomenten.
Bronbericht
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een zeer tedere roman die je opnieuw wilt lezen, om er het ongeschrevene aan te ontfutselen.» – Inge Meijer

VoorplatLunchroom-75Column over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op Literair Nederland, 22 december 2021:
(…) Een man onderzoekt de herinneringen aan zijn grootvader. Wekelijks is hij in een lunchroom te vinden. daar bestelt hij een espresso en schrijft, in een notitieboekje. (…) Zo’n boek is het, dat je wat onbeschreven bleef, toch ziet. (…) De man herinnert zich het huis waar hij met zijn grootvader en moeder woonde. Als er veel bezoek was, sliep hij op de gang, voor de kamer van zijn grootvader. (…) Als hij vijftien is, zijn vader allang verdwenen, overlijdt zijn grootvader. Hij slaapt in de gang wakker als ze hem ‘wegdragen’. In liggende positie ziet de jongen de schoenzolen van zijn grootvader. Herinneren is ook vergeten wat er was. Zijn grootvader had een ladder in zijn kamer. (…) Voor de dakdekkers, zei zijn grootvader. Daar moest hij het mee doen. Als zijn moeder overlijdt, moet het huis leeg. Hij ontdekt boven in het huis een andere wereld door zijn grootvader gemaakt. Daar diende de ladder voor. (…) Uit herinneringen wordt een verhaal in momenten verteld, een sfeer van een leven geschetst. (…) Er wordt geschreven over herinneringen alsof je ze kunt benaderen, er zo naar toe kunt lopen om ze te inspecteren. Zoals die schoenzolen van zijn grootvader. (…) Een zeer tedere roman die je opnieuw wilt lezen, om er het ongeschrevene aan te ontfutselen.
Lees hier de column ‘Ontfutselen’
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Deze novelle, misschien een compacte roman, thematiseert het herleefde verleden. Een poëtisch pleidooi.» – Willem Thies

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman in Pletterij, 20 december 2021:
In de novelle ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman maakt een man elke dag notities over zijn grootvader: hoe hij als kind op de vloer op de gang sliep, voor de deur van diens kamer. De man probeert zijn herinneringen steeds scherper voor ogen te krijgen, tot in alle schakeringen, haarscheurtjes, finesses. (…) Deze novelle, misschien een compacte roman, thematiseert de poëzie van de herinnering, of beter gezegd: het herleefde verleden; het procedé, het proces en de werking, van herinneringen. (…) Natuurlijk zijn de echte herinneringen maar fragmenten van het verleden, en dan nog wel vanuit een bepaald perspectief, een kinderperspectief, gezien; ze vormen geen geheel. Een herinnering is, net als geschiedschrijving, ook altijd een bepaalde vorm van constructie, niet – of niet enkel – reconstructie en narratie. Dan nog blijven er leemtes, lacunes, gaten in het verhaal. (…) ‘De lunchroom’ is een poëtisch pleidooi: lees tussen de regels, kijk tussen de kieren, heb oog voor de drempel, en daarachter de ribbels van schoenzolen. De schoenzolen waren het laatste wat Freek van zijn grootvader zag. (…) Dáár gaat deze novelle over: over het schrijven van geschiedenis, niet het reproduceren en reconstrueren van episodes uit het verleden, maar het betekenis geven eraan, inferenties maken, het scheppen en hérscheppen van herinneringen, en onderbrengen in een samenhangend, zinvol geheel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hoe een warme jeugdherinnering kan eindigen in een dramatisch oorlogsdocument.» – Margot Poll

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman in NRC-Handelsblad, 17 december 2021:
De Haagse schrijver Hans Muiderman onderzoekt in zijn verhalen en romans hoe herinneringen werken, hoe ‘vals en vervormd’ ze zijn. In het sterk opgebouwde ‘De lunchroom’ doet hij hetzelfde; de jonge vader Freek zit dagelijks in een Haagse lunchroom te schrijven over zijn grootvader. Hoe herinnert hij zich de man bij wie hij en zijn moeder inwoonden. Het begint met gewone herinneringen uit een Haagse buurt: Freek lag soms op de gang te slapen voor de deur van zijn grootvaders kamer. Hij zag onder de drempel de zolen van zijn grootvaders schoenen. Zijn grootvader was zijn held – ook wel bij gebrek aan een vader misschien. Die had het huis verlaten met een grote koffer in zijn hand. Hij zei tegen Freek: ‘Het is niet wat je denkt’. Andere uitleg kwam er, in zijn herinneringen, niet. Wel waren er nog de herinneringen aan de huisarts Oorthuis – hoe deze man gezag uitstraalde en dat zijn moeder slechts ja en amen zei. (…) Om die herinneringen te onderzoeken, keert Freek terug naar het huis waar hij zelfs weer op de gang gaat liggen, waardoor hij herinneringen van een volwassene stapelt op zijn eerdere jeugdherinneringen. Maar ‘herinneringen houden zich niet aan chronologie’, schrijft Muiderman. Dat maakt het voor de lezer en voor Freek verwarrend. Als hij bewijzen vindt, betreft het een feit en waar leemtes zijn doet hij een beroep op zijn verbeelding. Het onverwachte zwarte einde maakt van de novelle een cryptische puzzel die alleen door het geheugen ontleed lijkt te kunnen worden. Dat doet Muiderman uiterst zorgvuldig; hoe een warme jeugdherinnering kan eindigen in een dramatisch oorlogsdocument.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer

Boekpresentatie ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman in Pletterij (gratis livestream)

2021 (2) Artscreen 1080x1920Op maandag 20 december 2021 presenteert Uitgeverij In de Knipscheer vanaf 15.15 uur via livestream De lunchroom van Hans Muiderman, zijn eerste boek bij Uitgeverij In de Knipscheer met als thema dat herinnering altijd een vorm van verbeelding is. Hans Muiderman is medeoprichter van het literaire tijdschrift/ platform ‘Elders’. De presentatie vindt plaat in de Pletterij, Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem. In het programma wordt Hans Muiderman geïnterviewd door Peter de Rijk. Willem Thies leest een speciaal voor deze gelegenheid geschreven recensie en dichter en singer-songwriter Bert Vissers brengt samen met Bender-gitarist Tom Bak een tweetal songs ten gehore.
Aanvang 15.15 uur stipt. Einde 16.00 uur. Het programma wordt live gestreamd. U kunt de livestream volgen op de homepage van debat- en cultuurpodium Pletterij, op hun Facebook-pagina of op hun Youtube-kanaal. Op het moment van de uitzending openen zich op deze drie platforms vensters met de livebeelden. Een inlogcode is niet nodig. Op de laatste twee media kunt u de uitzending later ook terugzien.
Klik hier voor de aankondiging op Pletterij
Meer over ‘De lunchroom’

Bender, Bert Vissers, De lunchroom, geheugen, Hans Muiderman, herinneringen, herinneringsvermogen, literaire tijdschrift/ platform ‘Elders’, Nederlandse literatuur, novelle, peter de rijk, Tom Bak, waarheidsgehalte van herinneringen, Willem Thies,

«Indringende en ingenieus opgezette novelle.» – Annabel Junge

VoorplatLunchroom-75Over ‘De lunchroom’ van Hans Muiderman op De leesclub van alles, 7 december 2021:
(…) In ‘De lunchroom’ volgt de lezer twee verhaallijnen die zich beurtelings afspelen in het heden en het verleden. Freek, de hoofdpersoon, is programmeur en bezoekt iedere dag dezelfde lunchroom. Daar schrijft hij notities op over zijn grootvader die overleden is. Freek was het enige kleinkind, waardoor de band met zijn grootvader hecht was. Die band werd ook nog eens gevoed door de slechte relatie die Freek met zijn vader had, die ook vaak afwezig was. Die plaats werd daardoor onvermijdelijk door zijn grootvader ingenomen. In Freeks ogen was zijn grootvader een man die alles onder controle leek te hebben. Hij had grote belangstelling voor zijn kleinzoon, was ondernemend, liefdevol, en ging met de jonge Freek mee in diens fantasiewereld. Kortom, grootvader liet zijn kleinzoon nog kind zijn zolang dat kon. Maar nu zijn grootvader overleden is, moet ook zijn huis opgeruimd worden, omdat het pand verkocht is aan een projectontwikkelaar. Tijdens die momenten in de lunchroom slaat Freek het heden gade, terwijl hij in gedachten terugkeert naar het huis van zijn grootvader waar hij als 15-jarige jongen vaak verbleef. (…) In deze doordringende en ingenieus opgezette novelle geeft de auteur via de ik -vorm een levendige beschrijving van de gedachten van Freek en daarmee komt het verhaal heel dichtbij, alsof je echt zelf in die lunchroom tegenover de hoofdpersoon zit, terwijl hij jou zijn verhaal vertelt. (…)
Lees hier de recensie ‘Wanneer je hersenen een spel spelen met je herinneringen’
Meer over ‘De lunchroom’
Meer over Hans Muiderman bij Uitgeverij In de Knipscheer