Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op Paperback Radio, 21 mei 2019:
Kortrijks trots Philip Hoorne reisde af naar Amsterdam om met Peter de Rijk op Paperback Radio te praten over zijn net verschenen dichtbundel ‘Het dikke meisje en de ziener’. Hij debuteerde in de Sandwich-reeks van Gerrit Komrij. Philip Hoorne schrijft gedichten zoals alleen hij dat kan. Soms doen ze aan Jan Arends denken, graag gebruikt hij readymades, maar altijd is hij origineel. Een ananas in detentie, popbands als ABBA en Gruppo Sportivo, paling en de begrafenis van tante Cecile, letterlijk alles kan bij Hoorne tot ogenschijnlijk grappige gedichten leiden. Wie beter leest komt achter een vaak bittere waarheid in deze uiterst originele poëzie. Het interview werd uitgezonden op woensdag 10 april van 14.00 tot 15.00 op de vierde etage van Boekhandel Scheltema Amsterdam.
Luister hier naar het interview
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
Tag: Het dikke meisje en de ziener
«Een fascinerende bundel.» – Frank Decerf
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op De Schaal van Digther, 28 april 2019:
(…) Hoorne is in wezen een woordgoochelaar met heel diepe mouwen. Hij tovert en zet ons steeds op het verkeerde been. Bij hem veel verrassende wendingen. Zijn gedichten zijn volgroeid en vrij van banaliteiten. Hij duffelt zijn verzen zeer goed in. Ze moeten elke aanval doorstaan. Wat banaal lijkt, wordt eigenlijk speciaal. Wat voorspelbaar schijnt, wordt een heerlijke verrassing. Hij creëert afstandelijke personages in een even afstandelijke setting. Alter ego’s die een cryptische boodschap meedragen. Hoorne voelt zich aangetrokken tot al wie geen contact wil. Hij doorboort het harnas van de oppervlakkigheid. Het absurde mag wel welig tieren. Hoorne staat – gewapend met zijn vakmanschap – ten dienste van de taal. Daarnaast hanteert hij vaak humor en ironie als bovenlaag voor verdere diepgang. (…) Philip Hoorne is de meester van de poëtische hypnose; zijn lezers zullen hem volgen. Zij weten nooit waar het zal eindigen. Dat is een sterkte die aanzet tot meer. Het verhalende karakter wentelt als een tornado. Deze poëzie zit vol schijnbewegingen. Het begint simpel, maar eens op die roetsjbaan, snel je naar een einde dat onvoorspelbaar was. (…).
Lees hier de recensie ‘Goed gecamoufleerd en in oorlogskleuren’
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
«Ze trekken de lezer het gedicht in, waarna geen ontsnappen meer mogelijk is.» – Hettie Marzak
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op Literair Nederland, 24 april 2019:
(…) Het mooie titelgedicht is kenmerkend voor de poëzie van Hoorne: een gedicht dat grappig lijkt, krijgt in de staart een tikje venijn mee, waardoor het hele beeld op zijn kop komt te staan. Vooral in de openingszinnen is Hoorne ijzersterk: ze trekken de lezer het gedicht in, waarna geen ontsnappen meer mogelijk is. (…) Elk gedicht is een afgerond geheel waarin de spanning samengebald is tot aan het einde. (…) Zoals met echte humor altijd het geval is, is ze nooit alleen maar grappig. Ook bij Hoorne is er ondanks alle hilariteit altijd een ondertoon te bespeuren van onvrede met de wereld en van teleurstelling. (…) Maar Hoorne laat de lezer niet te dicht bijkomen: zodra er sprake lijkt te zijn van persoonlijke emoties of confidenties, werpt hij een barricade op door een vergelijking of een uitdrukking toe te voegen die de lezer op een ander spoor zet; zo ging ook Gerrit Komrij te werk. Deze vergelijkingen zijn heel origineel en dragen sterk bij aan het komische effect dat de dichter wil bereiken om de lezer af te leiden. (…) Hoorne hanteert de taal doelgericht: geen woord te veel of te weinig om een goed afgerond verhaal neer te zetten. (…)
Lees hier de recensie ‘Grappig en absurdistisch als buffer voor andere emoties in gelaagde bundel’
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
Op Literair Nederland staat een lang interview (2008) met Philip Hoorne naar aanleiding van de publicatie van zijn tweede dichtbundel.
«Een toegankelijke bundel met een mooie uitstraling.» – R.J. Blom
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne voor NBD / Biblion, 3 april 2019:
Deze bundel van de Vlaamse dichter Philip Hoorne (1964) leest als een geschreven documentaire. Voorop staan humor en observatie van kleine en grotere aspecten van het leven. De 37 niet-rijmende verzen lezen soms als stukjes proza en roepen bij de lezer meestal prettige herinneringen op. Soms duidt de dichter op ogenschijnlijke kleinigheden, bijvoorbeeld in het gedicht ‘Ananas’: ‘en zodoende belandde ananas in de gevangenis / alwaar een zoet blozende bewaker / hem in een koelcel bewaart’. Elk gedicht behelst een gebeurtenis of levensfase, een kort verhaal waarin de lezer even zijn/haar zorgen vergeet. De gedichten hebben een prettige omvang, vooral voor poëzieliefhebbers die graag teksten willen zien en geen tweeregelige spitsvondigheden op een verder lege bladzijde. Een toegankelijke bundel met een mooie uitstraling, die enerzijds als modern en anderzijds als klassiek mag worden aangeduid.
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
«Geslaagd. En gelukkig zinderend.» – Karel Wasch
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op Poëzie Leestafel, 26 maart 2019:
Philip Hoorne (Kortrijk 1964) is een dichter met veel licht ontplofbare munitie in zijn wapen. Dat leidt tot mooie verzen, die uniek zijn in de vrij makke dreven van de laaglandse poëziewereld. (…) Een grimmige, soms ontluisterende, maar vaak ook liefdevolle bundel. Philip Hoorne is een unieke dichter met een mooi eigen geluid. Dit is zijn zevende bundel gedichten. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
«Hoorne is de meester van de omschakeling.» – Jooris van Hulle
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne in Poëziekrant, 19 maart 2019:
Het blijft het waarmerk van de poëzie van Philip Hoorne: de bizar aandoende benadering van de wereld. Door de alledaagsheid een switch te geven laat hij in zijn gedichten een aantal aspecten van ’s mensen handel en wandel zien dat op zijn minst gezegd confronterend inwerkt op de lezer. Hoorne is de meester van de omschakeling, ‘houd het dubbelzinnig, geef tegenstrijdige signalen.’ (…) De dichter vangt de ruis van het leven om hem heen op. Hij grijpt de lezer bij zijn nekvel, hij bruuskeert en charmeert, hij strijkt tegen de haren in, monkelt en glimlacht – of beter: hij grimlacht – om wat mensen ervan bakken in het leven. (…) Onder de lichtheid van deze verzen gaat een diep gevoel van melancholie schuil om de tristesse van het bestaan. In het gedicht ‘De begrafenis van tante Cecile’ schetst hij het verloop van een uitvaartdienst, met alles erop en eraan, van de brave non die als hulpje optreedt van de celebrant tot het ‘con te partiro’ (‘niemand gaat heen zonder de zegen van de blinde bocelli’), en dan merkt de ik uit het gedicht tot zijn ontzetting dat de kist wordt ontsierd door een donkerbruine vlek: ‘intriest word ik van die vlek / was je hele leven al een aaneenschakeling / van beschadigingen groot en klein / ga je eindelijk dood heb je dit weer’. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
Philip Hoorne bij Radio Villa Bota
Naar aanleiding van zijn nieuwe bundel ‘Het dikke meisje en de ziener’ was Philip Hoorne op 8 februari 2019 te gast bij Radio Villa Bota (Brugge) in het poëzieprogramma ‘De pokken van Voltaire’, dat ‘grasduint in wat de poëzie vandaag te bieden heeft, omringd door de echo’s van de woordkunstenaars van het verleden. In elke aflevering wordt de dialoog aangegaan met de teksten van een centrale gast. Verwacht vurige tongen, hoe het fluisterend of hijgend woord een luisterend oor zoekt, de ontroering nabij.’ Philip Hoorne krijgt verrassende vragen voorgelegd en leest uit de bundel het gedicht ‘Waarom’.
Luister hier naar het deel van de uitzending met Philip Hoorne
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
«Een belevenis.» – Peter Van Herzeele
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne in Krant van West-Vlaanderen, 8 februari 2019:
(…) Philip Hoorne dicht over uiteenlopende onderwerpen en doet dat niet zelden in snedige bewoordingen die de lezer aan het denken zetten. (…) De wereld in al haar gedaantes roept bij Philip Hoorne gedichten, gedachten en waarheden op. Hij grossiert in grimmige, soms ontluisterende regels wat het lezen van deze bundel tot een belevenis maakt. (…) Met alle middelen die hem ter beschikking staan verdicht hij de wrede, onbegrijpelijke, vaak ook lachwekkende wereld tot deze bundel. (…) Philip Hoorne zelf zegt over zijn eigen werk dat de humor die er wel eens in opduikt niets anders is dan de overtreffende trap van ernst. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
Gedicht van Philip Hoorne vertaald in het Indonesisch
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op Nederlandse poëzie in het Indonesisch, 8 februari 2019:
Op ‘Suara suara dari utara’ (‘Stemmen uit het noorden’), het blog Puisi Belanda, is op 7 februari 2019 het gedicht ‘Lik mij mama’ in een Indonesische vertaling van Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars geplaatst. Het gedicht is afkomstig uit de bundel ‘Het dikke meisje en de ziener’, die op 1 februari 2019 bij In de Knipscheer verscheen. Het is het 175ste gedicht in een almaar groeiende digitale poëziereeks van een keur van vooral Nederlandse en Vlaamse dichters.
Lees hier ‘Lik mij mama’ in het Nederlands en het Indonesisch
Meer over Philip Hoorne op deze site
«Een poëziewereld die zowel weemoedig, donker als verfijnd humoristisch kan zijn.» – André Oyen
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op Lezers tippen lezers, 7 februari 2019:
(…) ‘Het dikke meisje en de ziener’ werd op 1 februari 2019 voorgesteld in de Openbare Bibliotheek van Harelbeke met de legendarische bibliothecaris Jan Van Herreweghe die zelf ook graag en veel over boeken schrijft. Op de cover van de bundel ‘Het dikke meisje en de ziener’ staat een detail van het schilderij ‘Het pelsken’ van Peter Paul Rubens waarop een nogal ontblote jonge dame strak naar de lezer kijkt. Waarom de dichter juist deze foto koos lijkt me onthuld in het gedicht ‘E 17’. En hiermee zitten we volop in de poëziewereld van Philip Hoorne die zowel weemoedig, donker als verfijnd humoristisch kan zijn. Soms zit van al deze ingrediënten iets in één gedicht. En dat gaat zeker op voor het titelgedicht ‘Het dikke meisje en de ziener.’ Het is een tragikomisch maar wel met veel empathie geschreven poëtisch verhaal dat zowel kracht als tristesse uitlokt en de lezer ook een glimlach zal ontfutselen. In deze bundel staat de mens, met al zijn gaven, gebreken en onnozelheden, zijn boosheid, zijn goedheid en zijn eindigheid centraal. ‘Dood in bed’ is hier een heel mooi voorbeeld van. Philip Hoorne straalt ook een enorme wijsheid uit door in ‘Ik hou van mij’ te debiteren dat hij weet dat we ouder worden maar onze verlangens niet. In zijn totaliteit is het een bundel om van te genieten én te leren!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site