Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin op Mijn Boekenkast, 16 november 2018
(…) De jaren zeventig herleven in deze coming-of-age roman over een Surinaams meisje dat opgroeit in een warm gezin in de Bijlmer. In dat gezin (vader, moeder, drie broers en een zus), maar ook in de omgeving, speelt soulmuziek een belangrijke rol. Sommige van de in het verhaal genoemde titels zullen wellicht bekend in de oren klinken, maar voor de volledigheid heeft Diana Tjin achterin het boek een lijst opgenomen met alle songs die een rol spelen in het boek. De opgroeiende kinderen uit het gezin vinden in de teksten van de songs een weerklank van hun gevoelens: twijfel, hoop, boosheid of verlangen. (…) In fragmentarische hoofdstukken, vrijwel chronologisch gerangschikt, maken we mee hoe Sheila zich ontwikkelt van timide brugklasser op het gymnasium tot een zelfbewuste jonge vrouw. Stapje voor stapje schildert Diana Tjin in helder proza hoe Sheila ontdekt wie ze is en wat ze wil. Een verhaal over vriendschappen die onder druk komen te staan, over verliefdheden, over het zoeken naar erkenning als een meisje met een Surinaamse achtergrond, over het aftasten van de door haar ouders opgelegde grenzen. Maar ook over haar verzet tegen discriminerende taal, over het besef van klassenverschil en de ergernis over leugens en afwijzing. (…)
Waar Karin Amatmoekrim met ‘Het Gym’ in de eerste plaats een belangrijk thema (discriminatie) onder de aandacht wilde brengen, wil Diana Tjin vooral een tijdsbeeld schetsen (opgroeien in De Bijlmer in de jaren zeventig). Zo bekeken zijn ze allebei geslaagd in hun opzet. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over Diana Tjin