Jit Narain  (7 augustus 1948 – 21 februari 2024)

Foto auteur Michiel van Kempen
In memoriam Jit Narain (Djietnarainsingh Baldewsing) door Michiel van Kempen op Caraïbisch Uitzicht, 22 februari 2024:

(…) Zijn voorouders zouden met de Yorkshire in Suriname zijn gearriveerd, wat betekent dat ze op 25 augustus 1873 in Suriname zijn aangekomen, dus in het allereerste jaar van de Brits-Indische migratie vanuit Calcutta naar de volksplanting in Zuid-Amerika. Jit Narain zou een tempel voor hen oprichten. In poëzie welteverstaan. (…) Al vroeg besefte Jit dat er hard gewerkt moest worden om het Sarnámi de status te geven die het als echte Surinaamse taal verdiende. (…) Hij behaalde het middelbare-schooldiploma en ging naar Nederland om medicijnen te studeren. In 1979 vestigde hij zich als huisarts in Den Haag. (…) In zijn jaren in Nederland ontplooide Jit Narain zich als de peetvader van de literatuur in het Sarnámi, de volkstaal van de Surinaamse Hindostanen, een taal waarin tot aan het einde van de jaren ’70 nooit boekuitgaven waren gerealiseerd. (…) Begin 1978 kwam zijn eerste dichtbundel uit, ‘Dal bhat chatni’: Rijst, gele erwten, chutney – het dagelijkse voedsel van de eenvoudige Hindostanen. Jit Narain stond tussen hen in, bezong voor hen de eigen geschiedenis in hun ‘boerentaal’, tilde die taal op tot een literair niveau. (…) In 1991 was Jit teruggekeerd naar zijn geboorteland. Aan de weg naar Uitkijk in het district Saramacca zette hij een eigen polikliniek op. (…) Jit breidde de polikliniek uit met een zwembad, een computercentrum, een bibliotheek waar de mensen uit de wijde omtrek van konden komen profiteren. (…) In het soms weerbarstige voorkomen van Jit Narain school een zanger, in wezen was hij een bard, een lok gáyak: de volkszanger die langs oeroude orale weg de geschiedenis doorgeeft met zijn liederen. (…) Zo glashelder voor zijn patiënten als hij als huisarts was wanneer hij een diagnose stelde, zo vaag bleef hij over zijn eigen fysieke welbevinden. Hij was bang om te vliegen, omdat hij wist dat een bypass-operatie aanstaande was. Maar hij werd opgenomen voor een darmkankeroperatie, die hij op zich goed doorkwam, maar aan de gevolgen waarvan hij later op dezelfde dag toch overleed. (…)

Lees hier het IM  ‘Jit Narain: Het mensenkind in niemandsland is niet meer’
Meer over Jit Narain bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Politiek, etniciteit, seksualiteit, ingeperkte vrijheid: het zijn vaste motieven in Vianens werk.» – Michiel van Kempen

Bea Vianen (copyright Els Kirst) (foto Els Kirst)
Over Bea Vianen (6 november 1935 – 6 januari 2019) in De Groene Amsterdammer, 23 januari 2019:
Bea Vianen zette als eerste vrouwelijke romanschrijver de Surinaamse letteren op de kaart als een literatuur die kon getuigen van kritisch zelfinzicht. Maar de scherpte van haar eerste romans loste gaandeweg op in het gruis van haar bestaan. Bea Vianen, geboren uit een gemengd-etnische relatie, groeide op in een omgeving van hindostanen en Javanen. Toen ze acht jaar was overleed haar moeder aan tuberculose en werd ze in een kostschool geplaatst. (…) Bea Vianen was een sensitieve vrouw die schreeuwde om onafhankelijkheid en vrijheid, gevormd door conflicterende religies en culturen, Nederland en het laat-kolonialisme en in heel die verwarrende kluwen verdwaald geraakt. ‘Sarnami, hai’ (Suriname, ik ben). Suriname is Bea Vianen. Michiel van Kempen is hoogleraar Nederlands-Caraïbische letteren aan de UvA.
Lees hier het artikel
Meer over Bea Vianen op deze site

Storyteller Michael Driebeek van der Ven leest fragment uit Kaapse Goudbessen

Opmaak 1Uit ‘Kaapse Goudbessen’ van Mala Kishoendajal in Haagse Kunstkring op 10 april 2016:
Ter gelegenheid van de presentatie van de roman ‘Kaapse Goudbessen’ in de Haagse Kunstkring op 10 april 2016 verzond storyteller Michael Driebeek van der Ven aan de auteur deze videobrief met voordracht van een fragment uit ‘Kaapse Goudbessen’ die tijdens de presentatie werd vertoond.

Klik hier voor de videobrief
Meer over ‘Kaapse goudbessen’
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een schitterende en rijke roman.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Kaapse goudbessen. Kroniek van een illusionaire vrede’ van Mala Kishoendajal op Ansiel, 10 april 2016:
Mala Kishoendajal heeft een schitterende en rijke roman geschreven waarin we uitgebreid kunnen dwalen in het verleden en heden van de gemeenschap van de Nederlandse Hindostaanse gemeenschap in hun thuislanden en daarna in Nederland ondersteund door de twee hoofdpersonen met hun schijnbaar afzonderlijke levens die elkaar raken. Mala Kishoendajal heeft een gevoel voor taal en stijl waardoor ze met overvloed aan kracht van de verbeelding de lezer laat genieten van een uiterst mooie leeservaring.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Kaapse goudbessen’
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dit boek zal mij erg lang bij blijven.» – Sehrish Hussain

Over ‘Azijn in mijn aderen’ van Orchida Bachnoe in Virtual Beauty, nr. 2 juli-augustus 2014:
‘Azijn in mijn aderen’ vertelt het verhaal van twee vriendinnen Anjani en Teela. Het thema zelfmoord staat centraal in dit boek. Anjani is duidelijk geobsedeerd door de beroemde actrice Tara Ishara. (…) Wat een aangrijpende gebeurtenissen stromen voorbij. De meiden reizen zelfs naar Mumbai in de hoop om een beroemde actrice te worden. Misschien is het een idee om dit boek te verfilmen. Het verhaal leent zich voor een Bollywoodfilm. Zeker een aanrader voor iedereen!
Lees hier de recensie of bekijk hier blz. 87/88 in magazine
Meer over ‘Azijn in mijn aderen’