«Subtiel schildert Wiersinga Eleonora.» – Cor Gout

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Extaze.nl, 11 juni 2017:
De Eleonora in het forse (610 pagina’s) boek van Pim Wiersinga is Eleonora van Aquitanië (ca 1122-1204), dochter van Hertog Willem X van Acquitanië en Eleonora Châteleraut. (…) Het hofleven van Acquitanië is verfijnd. Vooral dankzij Eleonora floreren de dicht- en zangkunst van de troubadours, het discours van de geleerden en de theorie en de praktijk van de hoofse liefde. Haar begunstiging van de kunsten en wetenschappen en haar liberale houding tegenover mensen die het gezag van Rome weigeren te erkennen (ketters, joden, mohammedanen) is een doorn in het oog van hovelingen en geestelijken. Dit motief weegt zwaar in de thematiek van Wiersinga’s roman, waarin de strijd van Eleonora als ‘Vorstin van de Minne’ en de ontwikkelingsgang van Thomas de Blondel van leerling-troubadour tot meester en van jeugdige Minnezanger tot halfvolwassen jongeman die het zinnengeluk deelachtig wordt in een liefdesverhouding met zijn ‘domna’ Berengarína, de boventoon voeren. (…) Subtiel schildert Wiersinga Eleonora als een verstandige, geestige, sensuele, daadkrachtige vrouw, wier pijnlijke ervaringen in het verleden haar alleen maar sterker hebben gemaakt. (…) Door Wiersinga’s verhaal meegevoerd, waande ik mij in twee periodes tegelijkertijd: In 11e en 12e eeuw vanzelfsprekend en, het is nogal een sprong, in de rumoerige jaren zestig van de vorige eeuw, de tijd waarin het hippiedom Europa en Amerika in zijn ban hield, de tijd van de vrije liefde, de doorbraak in de acceptatie van homo- en bisexualiteit, het feminisme, het verzet tegen de verstarring van de sociale en politieke structuren en de daaruit voortvloeiende repressie, de teach-ins, het belang van de muziek, in het bijzonder van de rock’n’roll, de grote popfestivals, het pacifisme, de vrije gedachten en meningsuitingen, verdraagzaamheid, het verkennen van onbekende streken en oorden, het libertarisme, het spel (de spelende mens), nostalgie en pastiche, love, peace and understanding. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Prachtig verhaal over een grote dame. Een absolute aanrader.» – Feico Houweling

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga, 16 maart 2017:
Vandaag mocht ik college geven over Eleonora, hertogin van Aquitaine (Aquitanië). Zij leefde van 1122 tot 1204. Ze was eerst getrouwd met de koning van Frankrijk, daarna met de koning van Engeland en werd zo moeder van nog eens twee koningen van Engeland. Dat ze een veelbewogen leven leidde lag voor een groot deel aan haarzelf en haar enorme wilskracht. Mythisch of niet, haar ‘Liefdesgericht’ is het hoogtepunt van de verhalen over de hoofse liefde van de Middeleeuwen. Dat verhaal is prachtig verwoord door schrijver Pim Wiersinga in zijn nieuwe roman ‘Eleonora en de liefde’ (In de Knipscheer, 2016). Een absolute aanrader voor wie de sfeer van de Middeleeuwen wil proeven. Wiersinga heeft meer historisch verantwoorde romans geschreven, zoals ‘Gracchanten’ (Meulenhoff, 1995), een boek dat een beeld geeft van Rome in de tweede eeuw v.Chr., wanneer de stadsrepubliek Rome overgaat in een wereldrijk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga op deze site

Pim Wiersinga – Eleonora en de liefde. Roman

voorplateleonora-75Pim Wiersinga
Eleonora en de liefde

Historische roman
Nederland
Gebrocheerd in omslag, 612 blz., € 24,50
Eerste druk oktober 2016
ISBN 978-90-6265-910-4

Nu de positie van leerling-troubadour Thomas aan het voorheen zo veilige hof van gravin Marie in Troyes onhoudbaar is geworden, komt zijn streven naar meesterschap – zowel in zijn eigen kunst als in de hoge kunst der Minne – op scherp te staan. Het oordeel van de oude Eleonora van Aquitanië, die nog altijd faam geniet als Minnevorstin, wordt nu een zaak van leven of dood. Wanneer Thomas’ ster later rijzende is, beticht een ketterjager hem van majesteitsschennis, blasfemie en overspel; opnieuw moet de jongeman de wijk nemen. Intussen wordt hertogin Eleonora, die een grote genegenheid voor hem heeft opgevat, vermorzeld tussen ‘het rijk van de noodzaak’ en ‘het rijk van de vrijheid’.
Velen vinden dit vonnis te licht, onthult de oude hertogin in haar onorthodoxe en ietwat scandaleuze geheime kronieken. Alleen ik weet hoe vreselijk de ‘lichte’ ballingschap voor Thomas zelf is, ik ervaar het aan den lijve: in feite heb ik hem en mij een eendere straf opgelegd, door een wig te slaan die ons uit elkaar drijft.

In Eleonora en de liefde bewijst Pim Wiersinga opnieuw zijn talent om de geschiedenis tot leven te brengen in kleurrijke personages en fantasierijke taferelen – niet voor niets is hij in het verleden vergeleken met auteurs als Couperus en Vestdijk. In episodes van epische allure schetst hij de geboorte van de romantische liefde zoals wij die nog altijd kennen, al was het maar in de herinnering: groots en teder, loyaal en overspelig.

Pim Wiersinga debuteerde in 1992 met Honingvogels en bouwt sindsdien aan een uniek oeuvre. Over het historische karakter van zijn werk zegt hij: ‘Fictie is de herinnering aan wat nooit is gebeurd. De feiten mogen kloppen, maar de fantasie moet kloppen.’ De pers over Wiersinga’s Het paviljoen van de vergeten concubines, dat in 2014 bij In de Knipscheer verscheen:
«Wiersinga weet niet alleen het China van die dagen tot leven te wekken, hij beheerst de merites van de correspondentie tot in alle finesses.» (Literatuurplein), «De schrijver is soeverein in zijn stijl.» (NBD| Biblion), «Mooi vind ik het subtiele machtsspel en het steeds verschuivende perspectief.» (Radio Rijnmond).
Klik voor meer achtergrondinformatie over deze roman
Meer op deze site over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’