Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor in de literatuur. In dit artikel wordt de roman ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys genoemd: “Niet voor niets benoemde Kees Fens humor als ‘de cursivering van het ernstige proza’. (…) Waar het uiteindelijk om gaat is dat de humor en ernst elkaar gestalte geven. (…) Een kleine glimlach kan voldoende zijn. Goede voorbeelden hiervan kwam ik de roman ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys tegen. Hierin wordt een mannenvriendschap beschreven. Vaak wordt daarin weinig gesproken, nog meer gezwegen en worden pijnlijke onderwerpen als ziekte of vreemdgaan vaak door middel van geintjes of bloemrijke beschrijvingen ter sprake gebracht. Zo verklaart een vriend zijn onthouding van drugs, zolang zijn vriendin er bij is, met de woorden: ‘Ze is zo zuiver dat ik me al schuldig voel als ik mijn haar niet heb gewassen.’ En wanneer zijn doodsoorzaak door de andere vriend wordt uitgelegd met een hartaanval, hoort die ‘Uitstekend, gozer’, in zijn hoofd. ‘Soms moet je onkruid gewoon bloemen noemen.’ ”
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: humor in de literatuur
«Humor blijkt een schaars goed in de literatuur.» – Peter de Rijk
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor in de literatuur. Daarin komt behalve o.a. Herman Brusselmans ook Lex Paleaux aan het woord in de paragraaf ‘Respect’. In de op eigen ervaringen gebaseerde roman ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux, die zich afspeelt in een psychiatrische jeugdkliniek, komt de nodige zwarte humor voor. De grappen zijn belangrijk, legt de auteur uit: ‘Het is een truc om het boek leesbaar te houden. Ook is humor een manier om tegenslag te verwerken. (…) Voor mij zijn de grappen dus essentieel.’ Kleine grapjes in de vorm van originele vergelijkingen, nauwgezette, maar pijnlijke beschrijvingen, een onverwachte draai aan het verhaal, stapeling van voorbeelden, herkenbare situaties, gedachten of handelingen, ze zijn vergelijkbaar met de kleine toetsen waarmee een schilder langzaam maar zeker een meesterwerk creëert. Licht en donker worden steeds afgewisseld en daardoor komen alle kleuren beter tot hun recht.
Lees hier de paragraaf ‘Respect’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter de Rijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Herman Brusselmans op deze site