«Roman over schrijfster zonder carrière.» – Dwarka Berloth

cover Noem me CalimeroOver ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ van Diana Tjin op Folia, 24 februari 2023:
(…) Diana Tjin publiceerde onlangs haar vierde roman, een boek over een schrijfster wier carrière maar niet van de grond komt. (…) ‘Carmen is op mij geïnspireerd, maar het boek is niet volstrekt autobiografisch. (…) Voor mij bestrijkt identiteit het hele spectrum: van sociale klasse tot huidskleur. (…) Op basis van je sociale afkomst, of omdat je in een rolstoel zit, of vanwege je uiterlijk krijg je te maken met bepaalde reacties. Het probleem hierbij is dat dit factoren zijn waar je meestal niets aan kunt of wilt veranderen. Hoofdpersoon Carmen voelt zich schrijfster en ze wil daarom over algemene thema’s schrijven, zoals liefde, dood en rouw, maar omdat zij een andere huidskleur en achtergrond heeft, willen mensen graag dat haar werk in een bepaald hokje past. Carmen weigert zich aan deze verwachting aan te passen. Je kunt je afvragen waarom zij dat weigert, terwijl aanpassen haar kans op publicatie vele malen groter zou maken. (…) Het boek is [mede] opgedragen ter nagedachtenis aan mijn vader. Al vanaf dat ik klein was, zei hij: oh, jij gaat vast schrijfster worden. (…) Dat ik het boek aan hem opdraag, zie ik als een inlossing van een belofte van die droom van hem. Dat is voor mij belangrijk. Voor mij was het bijzonder om in 2017 te kunnen debuteren en nu is het heel bijzonder dat ik zijn naam kon opnemen in een boek.’
Folia is het journalistieke medium van de Universiteit van Amsterdam.
Lees hier het interview met Dwarka Berloth
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Op heldere toon geschreven.»

cover Noem me CalimeroOver ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ van Diana Tjin voor NBD/Biblion, 16 februari 2023:
Een roman over schrijverschap, vergankelijkheid, identiteit en reizen. Het verhaal speelt zich af in Friuli, Italië, en volgt Carmen, een vrouw met literaire ambities. (…) Op heldere toon geschreven. Diana Tjin (Amsterdam, 1961) is een Nederlandse auteur. Ze heeft Klassieke Talen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en is werkzaam als Erfgoed catalografe bij de Universiteitsbibliotheek. Ze schreef meerdere boeken.
Bron
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een bijzonder goed geschreven en doorleefd boek dat wel een tijdje na lezing onder de huid blijft kleven.» – André Oyen

VoorplatGeelsTuin-75Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op Ansiel, 10-02-2023:
(…) ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is een roman in dagboekvorm over ziekte, identiteit, eenzaamheid en vrouw-zijn. De hoofdpersoon in ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is door ziekte aan huis en bed gekluisterd. In haar dagboeken doet zij op een bijzondere manier gedurende tachtig dagen verslag van dingen in het heden en het verleden en die kunnen zowel grappig als droevig zijn. Er zitten heel wat verhalen en stemmingen in het boek en ook kan de lezer zich verlustigen aan poëzie. De titel alleen al doet vermoeden dat de auteur een zeer poëtisch taalgebruik hanteert en dat is ook zo. De tuin onder haar raam neemt toch wel een heel prominente plaats in en dat vermeldt ze ook zelf: Hier, vanachter mijn oogramen, houd ik de wereld in de gaten terwijl mijn tuin slaapt, bromt, trilt. (…) Ziek zijn beperkt haar en maakt haar wereld kleiner maar anderzijds krijgt ze ook nieuwe inzichten en maakt ze ook kennis met nieuwe mensen die haar verzorgen. (…) ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is een bijzonder goed geschreven en doorleefd boek dat wel een tijdje na lezing onder de huid blijft kleven.
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Met ironie geschreven.»

VoorplatGeelsTuin-75Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels voor NBD/Biblion, 26-01-2023:
Een roman over ziekte, identiteit, eenzaamheid en vrouw-zijn. De hoofdpersoon in ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is door ziekte aan huis gekluisterd. In haar dagboeken doet zij verslag van een woelig heden en verleden, terwijl de tuin onder haar raam de wacht houdt. Gaandeweg wordt de lezer steeds dieper een statische, absurdistische wereld ingetrokken van bipolaire waanzin, foute mannen, onvoorspelbare vaders, kraken in de jaren ’80, de Me Too-beweging en schrijversdromen. Met ironie geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Johanna Geels (1968) publiceerde 4 dichtbundels en een verzameld columnboek met columns die zij eerder voor o.a. HP/DeTijd schreef. Haar debuutbundel ‘Tuig’ werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. Debuutroman.
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ontwapenend verhaal over de beladen vriendschap tussen twee mannen.» – Kristien De Wolf

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op My personal coach, 15 augustus 2021:
‘Het oog van de kraanvogel’ is een ontwapenend verhaal over de beladen vriendschap tussen twee mannen. Over persoonlijkheid, identiteit en seksualiteit. Een roman over coming-out in de brede zin van het woord. Al ontdek je dat pas laat in het boek. Eerst moet je langsheen een geduldig opgebouwd en onderhuids spannend pad van ogenschijnlijk triviale gebeurtenissen in een niet bijster opwindend leven. Elk mens draagt de verantwoordelijkheid om de eigen identiteit te ontdekken. Hier trouw en liefdevol mee omgaan is een voorwaarde om jezelf te kunnen zijn. Ontrouw hieraan, maakt meer slachtoffers dan je zou denken. Een hele mooie en intrigerende roman waar wel wat uit te leren valt.
Bron
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

« **** Een ontroerende geschiedenis over een onthecht gezin in Nederland.» – Mieke Koster

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Alles over boeken en schrijvers, 1 april 2020:
Een liefdesgeschiedenis is de ondertiteling van deze roman, en dat is het ook. Edgar, die zijn leven lang nooit ergens anders heeft gewerkt als in de bibliotheek van de universiteit als catalograaf. En nu, nu gaat hij met pensioen. (…). Zijn vak, en de uitermate precisie waarmee hij dit uitvoerde, hield hem ver weg bij zijn diepste zielenroerselen. De geschiedenis van zijn uit Suriname afkomstige ouders met een Chinees Joodse wortels. (…) Kortom, hij raakt in een ernstige dip, en daar komt zijn vader hem redden. Samen rijden zijn naar Portugal om op zoek te gaan naar de roots van zijn moeder. Zij bleek een Sefardische Jodin afkomstig uit Portugal en haar familie vluchtte vanwege de Spaanse Inquisitie naar Suriname. Hij ervaart daar een nieuw soort thuiskomen. Hij herkent de mensen daar en zij herkennen hem. (…) Diana Tjin schrijft met deze roman een ontroerende geschiedenis over een onthecht gezin in Nederland. Over familiebanden, over mensen uit verre orden die in Nederland komen wonen, over nergens bij horen, over op zoek gaan naar identiteit, zonder je wortels te verloochenen. Over discriminatie, over ingewikkelde familiegeschiedenissen. Met heel veel humor, maar zeker ook met veel respect en liefde voert zij haar hoofdpersonages op. Ik ben van hen gaan houden en hoop van harte dat Edgar het geluk vindt wat hij in mijn ogen zeker verdient, gewaardeerd met ∗∗∗∗ (uitstekend).
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«En wordt een vriendschap ontleed. Dit levert een mooie psychologische roman op.» – Marjo van Turnhout

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op Leestafel, 20 mei 2021:
‘De nacht had [Marcus] met een vrouw doorgebracht. Ze reikte tot aan zijn schouder en had een litteken dat haar hele wang bedekte. Hij had gedacht dat ze alleen waren. En dat waren ze ook, maar de werkelijkheid had bewogen. Iets was verschoven en misschien was dat al eerder gebeurd.’ (…) Het leven verliep normaal: hij studeerde en had een relatie met Carlijn. Tot hij Arthur ontmoette. Hij was een vriend, maar vanaf het begin was het wat ongemakkelijk: later zal Marcus het wurgzorg noemen. (…) In de ogen van Marcus ‘redt’ Carlijn hem, zijn ongemak leidt niet tot daadkracht. En zonder Arthur gaat het leven verder. (…) Marcus is 43 en voor zaken in Tokio waar hij Arthur opnieuw ontmoet. (…) Hoe blind kun je zijn voor jezelf en je behoeften? Is het de tijdsgeest die Marcus er van weerhoudt eerlijk te zijn voor zichzelf? In een prachtige stijl schrijft Brouwer over een coming-out – hoewel, erkent Marcus eigenlijk wel wie hij is? In ieder geval is het een zoektocht naar een eigenheid. Verdeeld in drie hoofdstukken, Tokio – Amsterdam – Tokio, wordt een man geconfronteerd met zijn leven en alles wat hij meegemaakt heeft. En wordt een vriendschap ontleed. Dit levert een mooie psychologische roman op vol introspectie, die je als lezer aan het denken zet. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De spanning wordt bijna tastbaar in prettig lezend, soepel proza met vaak rake observaties.» – Hans Pols

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer voor NBD / Biblion, 5 mei 2021:
Marcus is jurist en wordt voor zijn werk naar Japan gestuurd. De contactpersoon voor zijn opdracht is een bekende, Arthur was vijfentwintig jaar eerder een studievriend van hem, maar hun vriendschap liep stuk omdat een van hen niet eerlijk was over zijn geaardheid. De auteur (1965) weet het ontstaan van hun vriendschap boeiend te beschrijven en maakt de spanning die er tussen de twee jongens bijna tastbaar in prettig lezend, soepel proza met vaak rake observaties. Behalve Marcus en Arthur zelf spelen nog twee anderen een rol in het gezamenlijke studentenverleden: Marcus’ huisgenoot en vriendin Carlijn en de wat mysterieuze Sophie. De vriendschap loopt dus mis. Hoe reageren beide mannen als ze lang nadat de vriendschap kapot ging weer met elkaar worden geconfronteerd. Een boeiende psychologische roman over vriendschap, identiteit en verwachtingen. Tweede roman van de auteur die zijn romandebuut maakte met ‘Het Siamees moment’ (2017).
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Brouwer beheerst het vak.» – Camiel Hamans

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer in Brabant Cultureel, 4 mei 2021:
‘Het oog van de kraanvogel’ is de titel van de nieuwe roman van Peter WJ Brouwer. Het is een goed geschreven boek dat de lezer weet te boeien (…) met intrigerende verwijzingen naar klassieke muziek en jazz, een heldere structuur, een overzichtelijk aantal hoofdpersonen, een plot waarvan de lezer wil weten hoe die afloopt. Dus legt hij het boek niet af en toe verveeld opzij, maar leest hij gespannen door. (…) Het verhaal laat zich vrij eenvoudig navertellen: twee studenten aan het conservatorium raken bevriend. Die vriendschap blijkt voor de een obsessief. De ander, de hoofdpersoon, laat het zich aanleunen. Als de homo-erotische ondertonen aan het oppervlak komen, verbreekt de hoofdpersoon het contact en richt zich verder op zijn vriendin. (…) Na een aantal jaren loopt zijn huwelijk spaak (…) en dan wordt hij door een orkest dat op tournee is gevraagd een #metoo-probleem te komen oplossen. De man achter die uitnodiging blijkt de vroegere conservatoriumvriend. En dus wordt er gepraat, nagedacht en naar binnen gekeken. (…) Brouwer beheerst het vak. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ik bleef even voor me uitkijken toen ik het verhaal gelezen had.» – Jan Stoel

VoorplatKraanvogel-96Interview over ‘Het oog van de kraanvogel’ met Peter WJ Brouwer op Bazarow Magazine 6, 17 april 2021:
(…) Wat een intrigerende cover: een figuur onder een masker met een spits hoofd dat wel iets van een vogel heeft. En dan dat blauwe oog. De titel: ‘Het oog van de kraanvogel’. Ik las wat er op de achterflap stond en werd extra nieuwsgierig. Lezen dus. Ik werd ondergedompeld in een roman die leest als een gedicht, een verhaal over relaties, maar ook over gemis, geschreven in wondermooie taal. Ik bleef even voor me uitkijken toen ik het verhaal gelezen had. Wat was het een belevenis, wat een gelaagdheid. (…) “ ‘Het oog van de kraanvogel’ is deels ingegeven door een gebeurtenis uit mijn jeugd. Ik durfde er nooit over te schrijven. Deels uit verlegenheid, deels uit respect voor de personen die we ooit waren. Het basisgegeven, over een vriendschap met tegengestelde verwachtingen, is autobiografisch. De roman in deze vorm is dat niet: ik heb een nieuw verhaal geschreven dat fictief is, met personages die me dierbaar zijn geworden. Ik heb er drie jaar aan geschreven en in de loop van dat proces zijn er honderd pagina’s gesneuveld. Dat heeft wel een strak gecomponeerde en onverbloemde roman opgeleverd, vind ik zelf.”
Lees hier het interview op Bazarow
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer