In passie verdronken – Uitgeverij In de Knipscheer

Hans van Hartevelt – De ontwrichting. Roman

Hans van Hartevelt
De ontwrichting. En de boer hij ploegde voort
Roman
Nederland
Paperback met flappen, 256 blz., € 18,50
Eerste druk april 2016
ISBN 978-90-6265-895-4

… en de boer hij ploegde voort …

Terwijl Adriaan en zijn gezin ploegen en zwoegen op de Emmahoeve, nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden en blij mogen zijn als ze twaalf cent vangen voor een kilo aardappelen, wordt in de wereld van de videobrillen en horlogecomputers goudgeld verdiend. We hoeven maar tien jaar vooruit te kijken en we zien dat boeren een voor een het loodje leggen, dat veel van ons voedsel wordt geïmporteerd en dat jonge consumenten geen benul meer hebben hoe en waar hun in folie verpakte eten wordt geproduceerd. Maar als het wereldje van elektronica en telecommunicatie stilvalt, als ons land door computercriminelen in chaos wordt gestort, niemand nog iets geeft om elektronische hebbedingetjes, als iedereen wordt teruggeworpen op zichzelf en op zoek moet gaan naar zijn dagelijks eten, tja, dan worden rollen omgedraaid.

Hans van Hartevelt schreef met De ontwrichting een actuele roman met de spanning van een cybercrime-verhaal. Van Hartevelt baarde in 2014 opzien met zijn onthullende roman De verkwanseling van een kroonjuweel over de gedwongen onttakeling van de eeuwenoude bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen. «Een spannende sleutelroman.» – Bas Blokker in NRC Handelsblad
De ontwrichting is het achtste prozaboek van Hans van Hartevelt bij Uitgeverij in de Knipscheer.
Meer over ‘De ontwrichting’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer

Hans van Hartevelt – De verkwanseling van een kroonjuweel. Roman

HANS VAN HARTEVELT
De verkwanseling van een kroonjuweel
Roman. Nederland
Genaaid gebrocheerd, 320 blz., € 19,50
september 2014
ISBN 978-90-6265-862-6

Bezuinigingswoede van de regering bedreigt zelfs cultureel erfgoed. Een vermaarde instelling kan ineens niet meer op overheidssteun rekenen. De oppositie roert zich, de media, het publiek. Achter de schermen wordt behoedzaam gemanoeuvreerd door bestuurders en toezichthouders van de instelling. Bewindslieden zwalken, het kabinet valt en er gloort weer hoop voor de instelling met zijn museum, theater en eeuwenoude bibliotheek.

Als de subsidie toch stopt, lijkt faillissement onafwendbaar. Waarom graven bewindslieden zich in? Is er een rekening te vereffenen? Is hier sprake van een tunnelvisie? Sluimerende conflicten breken uit, toezichthouders kibbelen, bestuurders worden vervangen, cultuur kost geld en moet uit de instelling worden weggesneden als een gezwel. De bibliotheek moet onafhankelijk worden van het Rijk; het personeel gelooft erin en vecht voor zijn bestaan.

Een interim-bestuurder zal met zijn saneringsopdracht redden wat er te redden valt. Hij regeert met ijzeren vuist en gelooft niet in sprookjes. Vernietiging van de bibliotheek is onvermijdelijk tenzij elders huisvesting wordt gevonden. Een armoedige zoektocht naar opslagruimte volgt, maar boekverbranding dreigt, totdat het arme buitenland zich roert.

De verkwanseling van een kroonjuweel is het zevende boek van Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer. Over zijn verhalenbundel Vreemd eten schreef Bart Van der Bruggen in De Leeswolf (uitgave van Vlaams Bibliografisch Informatiecentrum):
«Van Hartevelt bewijst ook een natuurtalent te zijn, met aanleg om verhalen te vertellen. De spanningsboog in elk verhaal is perfect opgezet, wat geen sinecure is als je alles wil gezegd krijgen op een beperkt aantal bladzijden. Onveranderlijk wordt er een betoverende sfeer gecreëerd die je meesleept in een setting ver weg van hier, in een ander land of in heel andere omstandigheden. Van Hartevelt schreef eerder al vier romans, maar nu bewijst hij in de zwaar onderschatte discipline van het kortverhaal dat hij een groot talent is. Schijnwerpers, graag.»
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het boek komt de wereld in als een literaire thriller.» – Joop Leibbrand

Over ‘De kwelling’ van Hans van Hartevelt, geciteerd uit Meander 259, 30 januari 2005:
Van Hartevelt kon gebruikmaken van zijn dagboeknotities, dus ‘de feiten kloppen’, maar om al te directe herkenning te voorkomen, is de hele setting van het verhaal verder gefingeerd en komt het boek de wereld in als een literaire thriller, met alle conventies van het genre: een fragmentarische opbouw met veel tijdwisselingen, het achterhouden van gegevens, het creëren van onzekerheden en het doen van suggestieve verdachtmakingen.
Lees hierhier citaat uit Meander
Meer over ‘De kwelling’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer

Mooie woorden (8) over In passie verdronken van Hans van Hartevelt

De pers over ‘In passie verdronken’:

«Zijn beste roman tot nu toe.» – Maarten ‘t Hart

«Portret van een onevenwichtige jong man die binnen- en buitenwereld nooit met elkaar heeft kunnen verzoenen. Tegenover de absoluutheid van Bach moest alles wel tekort schieten.» – Leeuwarder Courant

«De schrijver heeft een personage neer willen zetten dat door zijn omgeving niet wordt begrepen, steeds meer in zichzelf opgesloten raakt en uiteindelijk niet is opgewassen tegen het levenslawaai, letterlijk en figuurlijk.» – Friesch Dagblad

«Ik kan niet nalaten direct na het lezen van In passie verdronken mijn bewondering op papier te zetten. Ik las het boek in één keer uit. Boeiend hoe J.S. Bach zo centraal kan staan in 2002/3. U schreef een prachtig boek.» – Ton Koopman

«In ‘De binocle’, verhaal uit 1918 van Louis Couperus raakt een hypernerveuze schouwburgbezoeker, die vanaf het balkon ‘Die Walküre’ volgt, zo geobsedeerd door de kale schedel van een bezoeker in de zaal dat hij er tenslotte zijn binocle naartoe smijt (die overigens een ander treft). Obsessieve, pathologische personages die in de literatuur van rond 1900 ook voorkwamen in de romans van bijvoorbeeld Van Oudshoorn of Coenen en in hun vervreemding van de normale samenleving al aardig modernistisch aandoen.
Zo’n personage, door zijn obsessie onafwendbaar op het noodlot afstevenend, treffen we ook aan in de beklemmende roman ‘In passie verdronken’ van auteur Hans van Hartevelt. De hoofdpersoon heet Johan. En waarom ook niet in een roman die klinkt als een ode aan Bach.
Deze op het oog rustige Leidse student Spaans ontwikkelt niettemin algauw een verontrustende geluidfobie, die met elke bladzijde toeneemt en zijn agressie aanwakkert. Tot hij zelfs bij het gladstrijken van een programma door een andere schouwburgbezoeker bijna door het lint gaat. In deze als onverdraaglijke kakofonie ervaren buitenwereld lijkt de muziek van Bach lang gids en redding bij werk, liefde en op zijn woonboot in het Zuid-Hollandse polderland. Dat Johans einde hoe dan ook in de boeken geschreven staat, valt op te maken uit met name het Leitmotiv ‘water’ dat soms helder en dan weer nadrukkelijk donker door het verhaal stroomt. Eigenlijk lang geen gek geschreven boek. Maar dralend bij dat pessimistische naturalisme van weleer durft de zich overigens meer als misdaadauteur afficherende Van Hartevelt naar mijn smaak te weinig vernieuwende bokkensprongen te maken.» – Birgitte Jonkers, Eindhovens Dagblad

Meer over ‘In passie verdronken’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer

Hans van Hartevelt – In passie verdronken. Roman

HANS VAN HARTEVELT
In passie verdronken
Nederland Roman
Paperback, 224 blz., 15,75
90-6265-532-7
Eerste druk 2002

‘Vaak droom ik ervan. Dan hang ik onder een blauwe luchtballon en zweef ik hoog boven de wereld, en ik stijg maar verder, totdat er geen ruisen van de wind meer klinkt.’
‘En wat zie je daar?’
‘Muziek.’
‘Muziek? Daar zíe je muziek?’
‘Daar zie je muziek, ja; élk zintuig neemt daar muziek waar. Alle componisten, van Palestrina tot Mahler, van Lasso en Monteverdi tot Wagner, en jouw Ludwig ook, spelen samen onder leiding van Bach. Alle instrumenten en alle stemmen staan daar in dienst van zijn hemels orkest en harmoniëen met én alle kunsten én al het weten én alle liefde in een goddelijk allegro dat begin noch einde kent. De blinde Bach schept. En vanuit dat allesomvattende komt het leven voort.’
‘Volgens mij ben jij gek.’

De levensenergie die de sympathieke en muzikale Johan nodig heeft, vindt hij in Bach, zijn passie, of in afzondering waar hij zich laaft aan de stilte die voor hem als de symfonie van het leven klinkt. Als reisleider vergt hij het uiterste van zichzelf: of hij nu een boottocht door de jungle van Costa Rica leidt, tussen de ruïnes in Tikal in Guatemala uitleg geeft, of op paradijselijke eilandjes vertoeft; iedere reis door Midden-Amerika tast zijn reserves verder aan. Terug in Nederland merkt ook zijn grote liefde niet dat de druk die Johan zichzelf oplegt onhoudbaar wordt en dat zelfs Bach hem niet meer kan helpen en dat de neurose die hij ontwikkelt uiteindelijk tot een passie in de zin van een lijdensweg leidt.

HANS VAN HARTEVELT (1953) studeerde in Leiden boeddhistische wijsbegeerte en Tibetaanse taal- en letterkunde. Hij is verbonden aan het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amsterdam. Voorafgaand aan In passie verdronken (2002) publiceerde hij de romans Op zijn Chinees (1997) en Depressie over Java. (1999).

Meer over ‘In passie verdronken’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer