Tag: inge nicole bak

Gedicht van Inge Nicole

VoorplatMaanbrief-75In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Het is vandaag (25 februari 2021) de sterfdag van Max Schuchart en Erik Heyman, maar ook de geboortedag van onder anderen J.J. van Geuns, Gabriël Smit, H.J. van Tienhoven en Inge Nicole Bak (1968). Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor een gedicht van Max Schuchart; uitgeverij In de Knipscheer kiest in dit bericht voor het gedicht ‘Herboren’ van Inge Nicole uit haar bij deze uitgeverij verschenen bundel ‘Maanbrief aan het getij’ (In de Knipscheer, 2020).

Herboren

Nat sleutelbeen, teunisbloemolie en scrubzout
In de badkamer word ik opnieuw geboren, met
oude huid als gebruikte handdoek onder de voet

Zie daar het meisje met goedgelovige blik en hoe
herkenbaar nog in de uitgediende vrouw die stikt
koppoters tekenen zich af op de beslagen spiegel

Een koude luchtstroom door het geopende raam
diep in en diep uitademen; onder een laagje water
vind ik mijzelf terug in verloren gewaande wasteil.

Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Nu weten we zeker dat de wereld bestaat en de dichter er ons naar toeschrijft.» – André Oyen

VoorplatOvermaat1-75Over ‘De overmaat van ontbreken’ van Margreet Schouwenaar op Lezers tippen lezers, 31 januari 2020:
(…) Samen met dichter, schrijver en kunstenaar Inge Nicole Bak heeft ze een programma gemaakt waar met behulp van een filmpje woorden aaneengeregen worden tot een programma van ongeveer drie kwartier, waarin beiden gedichten voorlezen en vertellen over hun werk. Voor middelbare scholen wordt dit programma aangevuld met schrijfopdrachten tot een programma van 100 minuten. In ‘De overmaat van ontbreken’ zijn doorleefde gedichten samengebracht. Het is mooi hoe ze in het gedicht ‘Zachtjes kindje’ toch een heel aparte kijk op verdriet geeft. In verbond laat ze muziek een bijzondere rol krijgen. Nu weten we zeker dat de wereld bestaat en de dichter er ons naar toeschrijft.
Lees hier het signalement
Meer over ‘De overmaat van ontbreken’
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Menno Wigman

MennoWigman [foto Uitgeverij Prometheus]

Op 1 februari 2018 is dichter Menno Wigman op 51-jarige leeftijd overleden. Midden jaren negentig, toen Uitgeverij In de Knipscheer huisde aan het Singel in Amsterdam, was hij een paar jaar de redactionele rechterhand van uitgeverijredacteur Rob van Erkelens, die weer de rechterhand was geweest van Jos Knipscheer, die zich vanwege zijn broze gezondheid in de loop van 1993 met name fysiek moest terugtrekken uit de uitgeverij. In de Knipscheer was toen de uitgever van nog jonge dichters als Pieter Boskma, René Huigen en F. Starik en Menno Wigman voelde zich wel thuis binnen deze context. Met hem, met Rob van Erkelens en met Mirjam Vosmeer was het jeugdige elan weer even terug in de uitgeverij. Menno hield zich vooral bezig met ingezonden poëziemanuscripten, maar ook met het redigeren van vertalingen uit het Frans. Toen Jos Knipscheer in februari 1997 overleed en de uitgeverij noodgedwongen terugkeerde naar Haarlem kwam ook een eind aan deze ‘Amsterdamse’ redactie. Menno was een uiterst aimabel mens en een groot dichter. Als hij zijn gedichten voordroeg was dat voor mij telkens een indrukwekkende en ontroerende belevenis. Hij oogde altijd jongensachtig, leek de eeuwige jeugd te hebben.

Franc Knipscheer

Lees hier Inge Nicole Bak over Menno Wigman op Facebook

«**** Uiterst beklijvende novelle van Inge Nicole.» – André Oyen

VoorplatAardappelbloedOver ‘Aardappelbloed, de familie van de nachtschade’ van Inge Nicole op Iedereenleest.be, 31-08-2014:
Deze novelle gaat over opgroeien in een milieu vol dreiging, waar men de zwijgplicht als heilig beschouwt en de al even heilige familieband, ook al koestert die band misdadige feiten, hoog in het vaandel draagt. (…) Inge Nicole weet de eetstoornis mooi samen te brengen met de stoornis in de familie van Darya, de ondergrondse organisatie. ‘Aardappelbloed’ is een uiterst geslaagde novelle, waarin heel veel wordt aangebracht in een strakke structuur en een sobere taal, maar dat maakt het geheel juist zo puur.
Lees hier de recensie of hier op Ansiel

Inge Nicole – Aardappelbloed. Novelle

VoorplatAardappelbloedINGE NICOLE
Aardappelbloed, de familie van de nachtschade
Novelle. Nederland
Genaaid gebonden, 104 blz., € 17,50
1 september 2014
ISBN 978-90-6265-855-8

Aardappelbloed, de familie van de nachtschade is de nieuwe novelle van Inge Nicole. Haar vorige novelle De tranen van de zeegans werd in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren.
Iva en Jelena, twee moeders uit Tsjeljabinsk, hebben zich met hun dochters in Nederland gevestigd. Ze delen een rijtjeshuis waar een vaderfiguur ontbreekt. Toch moet Darya, de jongste dochter van de zwaarlijvige Iva, dagelijks de tafel dekken voor haar vader.

Terwijl ze aanschoof schepte Iva koolsoep in haar bord, een overdaad aan drijvende vetoogjes staarden Darya lodderig aan.
‘Tsjuut-tsjuut’ siste ze naar de vrouw die haar op de wereld had gezet en een elleboog op tafel plantte om de soep naar binnen te lepelen. De zware borsten werden door de tafelrand ondersteund.
Wat als je moeder de deur niet meer uitkomt en vergroeit met haar stoel? De adolescente Darya stopt met eten, doodsbang als zij is de passieve Iva achterna te gaan, en verhuist naar de kast.
Haar ogen dwaalden af naar de bovenste plank. Daar woonden van klein naar groot zeven boerinnen die maar weinig plaats innamen. Zij kon daar best bij. Niet dat ze werkelijk van plan was om zich tussen de borden en de matroesjka’s in te wurmen maar ze zocht naar ademruimte.

Darya’s innerlijke reis speelt zich af tegen de grimmige achtergrond van een familiedrama dat zijn oorsprong vindt in Rusland. Als zij in aanraking komt met de criminele kant van haar familie en dat bijna met haar leven moet bekopen, gaat Darya er met haar jeugdliefde Peter vandoor.
Hij schrok van hoe zij daar stond; haar silhouet een draadfiguur van Giacometti op de okergele muur. Mijn God, ze heeft aardappelbloed, zou zijn moeder zaliger gezegd hebben.
Het verleden haalt haar in. Langzaam wordt duidelijk waar haar vader is gebleven en de rol die haar naasten daarin hebben gespeeld.
Aardappelbloed is een coming of age-novelle, ingebed in het populaire genre van het misdaadverhaal.

Meer over Inge Nicole

27 maart in Haarlem: Spotlight op Ethiopië

Op woensdag 27 maart 2013 vindt in Haarlem weer Letterij plaats. Letterij wordt gemaakt door Uitgeverij In de Knipscheer voor de Pletterij. De maandelijkse schrijversavonden worden thematisch samengesteld. Deze editie in samenwerking met Mesfin Aman van de Ethiopische Vereniging Amsterdam. Uitgever Franc Knipscheer is de host van de avond. De interviews worden gehouden door Peter de Rijk. Toegang € 5,00 of inclusief Eat & Greet (maaltijdsoep) met auteurs en redactie vanaf 18.30 uur €10,00.

Over Ethiopië verschijnen in Nederland steeds meer reisboeken. Maar slechts enkele Ethiopische románs zijn in het Nederlands vertaald. Die romans van o.a. Abraham Verghese en Dinaw Mengestu komen aan bod in de gesprekken van vanavond. Als podiumgasten worden uitgenodigd de schrijfsters Alem Desta (‘Candace: Invincible Women of Ethiopia’) over de rol van vrouwen en vrouwelijke leiders in Ethiopië en Inge Nicole Bak (‘Het Wachthuis’) roman over adoptie uit Ethiopë. Als intermezzo een optreden in het Amhaars door dichteres Haimanot Bogale.

Meer over Inge Nicole Bak

Inge Nicole Bak leest op 21 maart 2013 in Graft-De Rijp

Op uitnodiging van het bestuur van de Stichting Cultuurprijs Alkmaar leest Inge Nicole Bak uit eigen werk bij de start van de voorbereidingen die tot de toekenning van de Rabobank Cultuurprijs in 2014 zullen leiden. Deze prijs wil kunst- en cultuurbeoefenaren in de regio Alkmaar in de schijnwerpers zetten voor een geïnteresseerd publiek. Inge Nicole Bak is met haar novelle ‘De Tranen van de Zeegans’ de winnaar van de 2012-editie in de categorie Letteren alsmede van de NHD Publieksprijs. De prijs wordt tweejaarlijks uitgereikt en kent een drietal categorieën: visuele kunsten, podiumkunsten en letteren. Tevens wordt die dag de nieuwe jury en haar nieuwe voorzitter officieel gepresenteerd.

Meer over Inge Nicole Bak

«De novelle explodeert in een onverwacht en krachtig einde.» – Eric C. de Brabander

Over ‘De Tranen van de Zeegans’ van Inge Nicole in Antilliaans Dagblad, 1 december 2012:Het verhaal speelt zich af in het Nederland van de tweede helft van de 19de eeuw. Al lezende waan je jezelf in die tijd. Dat vind ik knap, dat de schrijver haar historische kennis om heeft weten te zetten en ingebakken heeft in haar hoofdpersonen, die dan ook volkomen natuurlijk, tastbaar en negentiende-eeuws overkomen. De taal zo vloeiend en poëtisch. Het hele verhaal gaf me het gevoel dat het voor een film geschreven was. Een filmscriptschrijver zou, lijkt me, de geuren, de kleuren en de sferen die Inge Nicole met haar secuur gekozen woorden weet op te roepen gemakkelijk op het witte doek kunnen vertalen en uitbeelden.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De Tranen van de Zeegans’

Breng uw stem uit op Inge Nicole Bak!

Inge Nicole Bak is voor haar novelle De tranen van de zeegans genomineerd voor de Rabobank Cultuurprijs 2012 (categorie Letteren). Een vakjury kent prijzen toe in de categorieën Letteren, Podiumkunsten en Visuele kunsten. De prijsuitreiking is op 7 september 2012 tijdens Kunst tot de Nacht, in Theater de Vest, te Alkmaar. Maar daarnaast is er ook een Publieksprijs in het leven geroepen waarop lezers kunnen stemmen.

Breng hier uw stem uit. Dat kan nog tot en met 8 augustus 2012.
Meer lezen over Inge Nicole Bak?
Inge Nicole Bak zien en horen?

Inge Bak – Het wachthuis

Inge Nicole Bak
Het wachthuis
Roman. Nederland
Ingenaaid, 192 blz.
ISBN 978-906265-627-1
Prijs: € 15,75
Eerste druk 2008

Uitgeput en hongerig sleept de zwangere Konjit zich voort naar Addis Abeba. Haar eerste kind stierf door ziekte. Haar man viel aan het front. Onderweg zakt ze in elkaar. In het huis van een marktvrouw brengt ze een zoon ter wereld. Daarbij laat ze het leven. De marktvrouw legt de jongen zonder naam te vondeling vanwege de woede van een man.

In een jaren dertig-huis aan het eind van een singel woont Mara. Na enkele miskramen wacht ze op de toewijzing van een adoptiekind. Wanneer het bericht komt dat ze een dochter krijgt duurt het wachten nog lang. De rechterlijke papieren blijven uit omdat de Ethiopische rechtbanken ‘s zomers gesloten zijn. Na een slechte nacht komt ze op een ochtend beneden en treft haar man Eli met de hoorn van de telefoon in de hand.

Het wachthuis is een roman over een vrouw die hunkert naar een kind. Door dat verlangen komt aan het licht hoe vijandig de gave van ‘het derde oog’ voor haar is.

Inge Bak debuteerde met de roman Zon in het haar (In de Knipscheer, 2004). Het verhaal over Linn die verstrikt raakt in de fysieke aantrekkingkracht voor een man en herinneringen aan een leven voor haar geboorte.

«Het is knap hoe deze verrassende debuutroman de lezer zelf laat kiezen hoe hij het dramatische slot en Linns uiteindelijke ‘bevrijding’ moet zien.» – Meander

«Een jonge vrouw vlucht in een fantasiewereld om het hoofd te bieden aan de ondraaglijke alledaagse werkelijkheid. Zon in het haar is een intrigerend boek dat zich langzaam laat veroveren.» –Noordhollands Dagblad