«Bijzonder dat een groep jongeren zo van binnen uit wordt beschreven.» – Piet Windhorst

coverAMvoorDefOver ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Leeskost, 12 juli 2019:
Het verhaal van een vriendschap tussen twee vriendinnen van puberleeftijd tot jongvolwassenen. De hoofdpersoon Sieg Engel is een meisje dat zich afzijdig houdt. Ze is alleen zichzelf zonder anderen om zich heen. Dat verandert als ze op de middelbare school Ava Miller ontmoet. Ava is het populairste meisje van de klas, ze is knap en heel uitbundig. Toch ontstaat er een hechte vriendschap. Dat die vriendschap lang standhoudt is een wonder, want Ava heeft een heel grillig karakter, ze is manisch depressief. Sieg blijft haar trouw, maar gaat in haar bemoeizucht heel ver (…) Het is wel bijzonder dat een groep jongeren in deze leeftijdsgroep zo van binnen uit wordt beschreven. Heel duidelijk is gemaakt dat hun leven vaak een zoektocht is. Bij wie wil ik horen? Ga ik mee met anderen of blijf ik mijn eigen lijn volgen? De schrijfster hanteert een verzorgde taal met veel geslaagde beeldspraak. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site

«Achtbaan aan observaties en gevoelens die de grens van een obsessie bereiken.» – Renneke Bogerd

coverAMvoorDefOver ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Perfecte Buren Boekenclub, 5 juli 2019:
(…) Het verhaal gaat over Sieglinde Engel. Ze heeft het geloof verloren en hierdoor neemt ze de beslissing om op jonge leeftijd anders te zijn, zodat ze met rust gelaten wordt. Dan moet het gezin verhuizen wegens het werk van haar vader. Ik citeer: ‘Als een Playmobil-mannetje werd hij van zijn plekje weggehaald’. Vervolgens haalt Sieglinde alles uit de kast om haar meest geliefde vak op een nieuwe school, namelijk Grieks te mogen blijven volgen. Dan gebeurt er iets waardoor ze niet meer ‘onzichtbaar’ is op school en langzaam wordt ze opgenomen in het groepje van Matisse, weliswaar vaak als onopvallende schaduw. In dit groepje zit ook Ava, die zich aan Sieglinde bindt. Dit zorgt voor een achtbaan aan observaties en gevoelens die de grens van een obsessie bereiken. (…) Een heel filosofisch boek vol met overpeinzingen. (…)
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site

«Een spel van aantrekken en afstoten.» – Jooris van Hulle

coverAMvoorDefOver ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op MappaLibri, juli 2019:
Een verregaande en alles bepalende vriendschap tussen Sieglinde, de ik-verteller, en leeftijdgenote Ava Miller bepaalt de sfeer en de plotontwikkeling in ‘Ava Miller en ik’. Sieglinde Engel, door haar vrienden kortweg Sieg genoemd of Siegmund (de verwijzing naar Freud ligt hier voor de hand) heeft voor zichzelf beslist letterlijk en figuurlijk aan kant te gaan staan. (…) Wat volgt, is een steeds verder om zich heen grijpende afzondering, tot in de kledij die ze kiest: geen merkkledij, zoals het hoorde in de jaren zeventig, maar zwart, zwart en nog eens zwart. (…) En dan is er Ava Miller, in wie Sieg een denk- en geestesgenote meent te vinden. (…) Gaandeweg echter zal blijken dat Ava het absolute van de vriendschap met Sieg niet aankan. (…) Er ontstaat een spel van aantrekken en afstoten. In het relaas van Sieg in haar terugblik op wat Ava voor haar heeft betekend, word je via een aantal tijdsprongen meegevoerd naar het jaar 2012: Ava vlindert van de ene man naar de andere en raakt ten slotte in de ban van haar universiteitsprof, die belooft haar met haar doctoraat te helpen. Dit is het moment dat Sieg zal ingrijpen. (…) Handig last de auteur hier een aantal cliffhangers in (…).
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site

«Overrompelend boek.» – Cor Gout

coverAMvoorDefOver ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Extaze, 5 juni 2019:
(…) Bij ieder woord dat de auteur in de mond van Sieg Engel legt, hoor ik de nagalm van de motor van de roman: de werking van een genius, een would-be beschermgeest die haar klasgenote Ava vormt naar een ideaalbeeld, en invloed uitoefent op haar doen en laten. (…) Het eerste beeld dat Sieg (zestien jaar op dat moment) van Ava krijgt is een tegenbeeld van haarzelf: ‘Ze was goddelijk om bezig te zien, onbewust en blij, zoals kleine, wrede kinderen zijn.’ (…) Voordat zij haar eerste blikken op Ava richtte, waren het slechts de lessen Grieks van docent oude talen Franken geweest die haar boven de kille leegte van haar bestaan deden uitstijgen. Gek van opwinding kon ze worden bij het ontbinden van een stijlfiguur bij Homerus. (…) De eerste en de laatste die het object van een vergelijkbare verrukking werd, was Ava. ‘Ze stevende op mij af als een stoomboot op kruissnelheid. Mijn verstand verwachtte dat ze me voorbij zou schieten, mijn hart hoopte van niet.’ (…) Na de eindexamens ging Ava zich bovenmatig aan Matisse hechten. Dit tot ergernis van Sieg. Mateloos stoorde zij zich aan het slappe, behaagzieke gedrag dat Ava tentoon ging spreiden. (…) Nu greep Sieg voor het eerst rigoureus in Ava’s leven in. Ze raadde Matisse af te zoeken naar de Ava van wie hij dacht te houden. (…) Ava veranderde en Sieg voelde de greep op haar verslappen. (…) Aan het eind van het verhaal is Ava niet dezelfde als de persoon die we aan het begin van het boek leerden kennen. Toegenomen kracht en gerijpt inzicht worden zichtbaar in haar verbale afrekening met Sieg. (…) Ava’s inzicht in de status quo van hun relatie maakt een einde aan de tovermacht van haar demon. Ava is concreet, ze is wie ze is, ze doet wat ze nu eenmaal doet, ze maakt fouten, ze is wispelturig, ze is kwetsbaar. Ze leeft. Sieg is al deze dingen niet. Leeg was ze, toen de lezer haar leerde kennen. Nu, na alles wat in dit overrompelende boek is verteld, blijft ze leeg achter.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site

«Niet alleen rake psychologische en filosofische kanttekeningen, maar ook rijke bewoordingen.» – André Keikes

coverAMvoorDefOver ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Tzum, 3 juni 2019:
(…) In haar coming of age-roman ‘Ava Miller en ik’ beschouwt Kristien De Wolf op veelkantige en inventieve wijze de psychologie van menselijke verhoudingen. Sieg Engel is een meisje nog als ze tijdens haar schooljaren in de laatste decennia van de vorige eeuw een muur opwerpt tegen de buitenwereld door voor totaal zwart te kiezen. Zwart haar, zwarte make-up, vormeloze zwarte kleren en al even kleurloze schoenen. Een voor iedereen gemakkelijk te begrijpen boodschap: benader me niet. De permanent zwijgzame en afzijdige Sieg beschouwt het leven als een oefening in doorschijnendheid. (…) Sieg raakt geobsedeerd door de altijd drukke Ava met haar grote bos blonde haren en eigenzinnige optredens. Sieg en Ava zijn dermate elkaars tegenpolen, dat ze grote waardering voor elkaar krijgen. Siegs karakter leent zich echter niet voor initiatieven, zij kan zich echter wel laven aan Ava’s temperament en door hun innige vriendschap en begrip voor elkaars zienswijzen, kunnen ze op zeker moment zelfs niet meer zonder elkaar. Kristien De Wolf put voor haar roman, die geschreven is vanuit het perspectief van Sieg Engel, uit de talloze geestesgesteldheden en gedragingen die mensen vertonen als ze een relatie met een ander aangaan. En dat doet ze niet alleen door middel van rake psychologische en filosofische kanttekeningen, maar ook in rijke bewoordingen, waarbij prachtige Vlaamse uitdrukkingen de kers op de taart zijn. (…) Of Sieg ook een seksuele relatie met Ava had gewenst, blijft geheel onbesproken. (…) Maar waar Ava ten langen leste de ene na de andere jongen/man verslijt, lijkt Sieg, in een steeds ongezondere rol (…) terug te keren naar haar vroegere isolement. Haar enige seksuele ervaring deed ze, beschreven in een even grappige als gênante scène, op puur rationele gronden op om zich beter te kunnen voorstellen wat Ava toch bezielt. Het onderstreept de onderworpen houding van een van de partners in een relatie, die De Wolf in misschien wel elke menselijke verhouding lijkt te herkennen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site

Joanna Werners – Zuigend moeras

Joanna Werners
Zuigend moeras
Suriname
Paperback 192 blz
Uitgeverij Furie
Eerste uitgave mei 1990
ISBN 90-71035-35-2

Weggestuurd door haar ouders uit Suriname, komt Aruna zwanger in Nederland aan, een land dat zij niet kent, maar dat zich mede door haar positie als jonge moeder, snel aan haar zal openbaren. Haar kind wordt haar afgenomen en in het opeisen van haar moederschap blijkt ze afhankelijk van een bureaucratie die niet vrij is van vooroordelen. Racisme wordt haar dagelijkse werkelijkheid.
Aruna raakt klem tussen twee culturen. Ze ervaart de vijandschap van de een, herinnert zich de verstikking van de ander. Scholing, haar in Suriname ontzegd, geeft haar in Nederland de mogelijkheid haar onafhankelijkheid te veroveren. Het isolement dat de witte samenleving haar oplegt, doet haar verlangen naar de vanzelfsprekende gemeenschapszin uit de cultuur van haar oorsprong. Wanneer Aruna uiteindelijk haar zoontje weer terug krijgt, ziet zij zich geplaatst voor een keuze: terugkeren naar haar eigen land of blijven daar waar zij een nieuw stuk identiteit heeft ontwikkeld.

Zuigend moeras is de tweede roman van de Surinaamse schrijfster Joanna Werners (Paramarbio, 1953) na haar onthullend debuut Droomhuid (1987)

«De personages zijn mensen van vlees en bloed, er is sprake van een heldere, concentrische compositie en de dialogen zijn een wezenlijk bestanddeel van het plot.» – Peter Meel, Weekkrant Suriname
Meer over Joanna Werners op deze site