Over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’ van Eric Schneider op Meander Magazine, 10 september 2021:
(…) De gedichten laten zich op het oog al gauw onderbrengen in drie thema’s: de gedichten die handelen over karakters uit toneelstukken die al dan niet door Schneider zelf vertolkt zijn, (…) vervolgens gedichten die gaan over zijn familie en zijn verleden en de gedichten die spelen in de tegenwoordige tijd. In de gedichten die de titel dragen van een toneelpersonage geeft Schneider de invulling van die rol weer zoals hij die ziet, maar ook kan de rol of de mythologische figuur aanleiding zijn tot uitdrukking van een gevoel dat niet rechtstreeks met de mythe te maken hoeft te hebben. Eurydike I (…) heeft een ritme dat de lezer mee stuwt met de stroom, die in korte zinnen steeds sterker wordt opgezweept om te eindigen in de climax en dan uit te vloeien in langere regels, waarin rust en stilte eindelijk drijven zonder doel. Ademen, hijgen, stil worden. Het rijm dat gehanteerd wordt, is onnadrukkelijk, onvolkomen en functioneel. (…) De gedichten over de toneelkarakters komen samen in het gedicht ‘Eindspel’. Dit gedicht vormt de overgang van het toneel en de diverse rollen naar de gedichten over de biografische werkelijkheid en het verleden van de dichter. De dichter heeft zijn hart binnenstebuiten gekeerd en zichzelf daarbij niet gespaard. Het is de nietsontziende oprechtheid die deze gedichten indrukwekkend maakt. De maskers van het toneel zijn afgerukt en het naakte gezicht van de dichter kijkt ons aan.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’
Meer over Eric Schneider bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Jakarta
«Hij toont met prachtige verhalen aan dat een Europeaan de ziel van Azië nooit zal kunnen doorgronden.» – Hans Ester
Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek in Nederlands Dagblad, 2 augustus 2013:
In 1952 kwam de in Surabaya geboren Barney Agerbeek met zijn ouders naar Nederland. Agerbeek was toen vier jaar oud. Agerbeeks Nederlands-Indische ouders droegen de littekens van het Jappenkamp en van de gevaarlijke jaren tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van de Indonesiërs na 1945. (…) Tijdens een lange loopbaan als bankdirecteur kreeg Agerbeek de kans om op het kantoor van zijn bank in Jakarta gestationeerd te worden. Viereneenhalf jaar mocht de plekken van zijn jeugd en de cultuur die hij altijd in zijn hart koesterde weer zien. Knap en indringend weet Agerbeek de enorme levendigheid van de steden op Java en de bijzondere schoonheid van de bevloeide rijstvelden, de sawa’s weer te geven. (…) Hij staat met één been in Europa en met het andere in Azië en toont met prachtige verhalen aan dat een Europeaan de ziel van Azië nooit zal kunnen doorgronden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaduw van schijn’
«Blote kakkies in Ballyschoenen.» – Ricci Scheldwacht
Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek in Moesson, augustus 2013:
Veel van de korte verhalen van Barney Agerbeek (Soerabaja, 1948) gaan over wat de ik-figuur meemaakte toen hij in de jaren negentig vierenhalf jaar als bankdirecteur in Jakarta werkte. Dankzij zijn goede job kon hij ‘als een tuan besar’ naar zijn geboorteland terugkeren. Daar ontdekt hij dat het expatleven veel overeenkomsten vertoont met het leven van de koloniaal in Nederlands-Indië. Als expat in Indonesië weet hij al snel hoe het hoort: gedraag je zoals je klanten zich gedragen. (…) Toch blijft hij in Indonesië ook een buitenstaander als hij het leven van de happy few observeert.
Lees hier het artikel in Moesson.
Meer over ‘Schaduw van schijn’
«De verhalen zijn onderhoudend, de toon is openhartig.» – Rein Swart
Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek op Literair Nederland, 8 juli 2013:
‘Uiterlijk bewogen’ is het langste verhaal uit de bundel en gaat over een bezoek aan een nonnenklooster in Wallonië. Daar vindt de schrijver de rust om zijn vader, zijn moeder en zijn katholieke jeugd in de jaren vijftig in Nederland te portretteren. Het vormt een mooie achtergrond voor de overige verhalen, die anekdotes bevatten over de tijd dat de schrijver in Indonesië woonde. (…) Barney Agerbeek is een nieuwsgierig mens. Hij krabt als het ware aan de korst van de samenleving om van alles te weten komen over de culturele veranderingen in de loop der jaren. Dat valt nog niet mee, omdat Indonesiërs een gesloten karakter hebben. Men moet tussen de regels doorlezen om hun bedoelingen aan de weet te komen. ‘Dit is het land van de wajang, van het schimmenspel.’
Lees hier de recensie
Meer over Schaduw van schijn
«Wat het boek bijzonder maakt, is dat het op onuitputtelijke wijze gaat over de spanning tussen oost en west.» – Kester Freriks
Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek in NRC Handelsblad, 5 juli 2013:
Nog altijd zien we het voormalige Nederlands-Indië terug in de literatuur. Barney Agerbeek kijkt met verwondering en scepsis naar het oosten. In zijn visie staat er een ‘hek’ om de oosterling waar de westerling buiten blijft. Hij gunt de lezer een blik op de huidige Indonesische maatschappij met zijn ingewikkelde sociale verhoudingen. Hoogtepunt is het verhaal ‘Schijnbewegingen’ waarin hij de corruptie onder de loep neemt. Wie in Indonesië wil overleven, moet meedoen aan een ‘schimmig poppenspel’. (…) Wat het boek bijzonder maakt, is dat het op onuitputtelijke wijze gaat over de spanning tussen oost en west. Deze spanning is niet voorbehouden aan de blanken in Indonesië, het tekent ook de levens van de oosterlingen.
Meer over Schaduw van schijn
«Barney Agerbeek heeft een mooie, beeldende manier van vertellen.» – Dettie H. Hengeveld
Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek op Leestafel, 6 juni 2013:
Barney Agerbeek vertrok in 1952 op vierjarige leeftijd met zijn ouders uit zijn geboorteland Indonesië naar Rotterdam. In mooie, licht weemoedige bewoordingen vertelt hij over zijn ouders. (…) Barney Agerbeek heeft een mooie, beeldende manier van vertellen. Hij kan zich goed inleven in elke situatie en beziet vooral de méns in al zijn facetten. Hij is mild in zijn oordeel. Zijn verhalen stralen warmte uit en zijn een plezier om te lezen. Tussen de verhalen door staat een klein aantal gedichten. Samen met de mooi verzorgde uitvoering van het boek vormt dit alles een prima geheel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaduw van schijn’
«In alles in deze bundel merk je de behoefte van Agerbeek om zijn stempel op de literatuur te gaan drukken.» – Ezra de Haan
Over ‘Schaduw van schijn’ van Barney Agerbeek op Literatuurplein, 5 juni 2013:
Dat de auteur Indisch is blijkt uit vele verhalen in Schaduw van schijn, maar vooral in het autobiografische ‘Uiterlijk onbewogen’ dat uit de beschrijving van vijf dagen bestaat. In retraite in een klooster overdenkt de schrijver zijn leven. De stilte maakt van alles in hem los. Vooral de wrok over de behandeling van zijn familie, en daarmee alle Indonesiërs, na aankomst in Nederland. Het is knap hoe weinig tekst hij nodig heeft om duidelijk te maken hoe het in die dagen toeging. (…) Ieder verhaal in de bundel voegt een nieuw inzicht toe aan de schaduwwereld die Agerbeek heeft leren kennen. Vrijwel ieder verhaal is uniek en bomvol scherpe observaties.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaduw van schijn’
In de Knipscheer-auteurs signeren op Tong Tong Fair 2013
Op de Tong Tong Fair (t/m zondag 2 juni op het Malieveld in Den Haag) signeren op woensdagavond 29 mei en op zaterdagavond 1 juni drie auteurs van Uitgeverij In de Knipscheer vanaf circa 19.00 uur hun nieuwe, onlangs verschenen boeken in de stand van Boekhandel Van Stockum. Het zijn Kees Ruys met ‘Alles is voor even’, zijn biografie over Aya Zikken, Barney Agerbeek met ‘Schaduw van schijn’, zijn verhalendebuut over Batavia, Rotterdam en Jakarta en Glenn Pennock met zijn op Bali spelende novelle ‘Als in gangen en stegen’.
Meer over Kees Ruys/Aya Zikken
Meer over Barney Agerbeek
Meer over Glenn Pennock
Boekpresentatie Barney Agerbeek en Glenn Pennock 27 april in Pletterij
[afbeelding affiche; klik om te vergroten ]
Op zaterdagmiddag 27 april 2013 wordt in Haarlem in de Pletterij in een programma van 15.00 tot 17.00 uur twee «Indische» boeken van Uitgeverij In de Knipscheer feestelijk gepresenteerd, te weten het prozadebuut van Barney Agerbeek, de verhalenbundel Schaduw van schijn, en de novelle Als in gangen en stegen van Glenn Pennock. Schaduw van schijn volgt in 12 verhalen het leven van een ik-persoon van Batavia naar Rotterdam en terug naar Jakarta. In Als in gangen en stegen zoekt gitaarheld Joe verlichting en verdieping op Bali.
Beide auteurs worden live geïnterviewd door Peter de Rijk.
Het programma wordt opgeluisterd met een korte film en met (live) muziek.
Na afloop signeren Barney Agerbeek en Glenn Pennock hun nieuwe boeken en kan genoten worden van Indische lekkernij.
Einde tussen 18.00 en 18.30 uur.
De toegang is gratis, maar vooraf reserveren is verplicht per e-mail aan info@pletterij.nl
Meer over Barney Agerbeek
Meer over Glenn Pennock
Ida Does/Wim Willems ‘Ik ben een Indo ja, en zo wil ik leven…’ Tjalie Robinson (1911-1974) DVD
IDA DOES/WIM WILLEMS
‘Ik ben een Indo ja, en zo wil ik leven…’ Tjalie Robinson (1911-1974). DVD
DVD € 12,50
Nederland/Indië
2012
ISBN 978-90-6265-609-7
Dit audiovisuele portret (20 minuten) van het Indische icoon Tjalie Robinson (pseudoniem van Jan Boon) is samengesteld uit historisch archiefmateriaal – beeld en geluid. Ook is gebruikgemaakt van de fotocollectie die ten grondslag heeft gelegen aan het boek Tjalie Robinson. Biografie van een Indo-schrijver door Wim Willems. Voorts zijn filmbeelden uit de privé-collectie van kleindochter Siem Boon en G.J. van Lonkhuyzen in het portret geïntegreerd. Deze amateurbeelden zijn vooral zo uniek vanwege de zeldzame bewegende beelden van de man die ooit ‘de stem van Indisch Nederland’ is genoemd. Ook zijn fragmenten te zien uit interviews met zijn weduwe, de journaliste Lilian Ducelle. De literaire en historische analyses van het werk van Robinson, die tevens schreef onder het pseudoniem Vincent Mahieu, komen voor rekening van de Nederlandse letterkundige en schrijver Rob Nieuwenhuys en neerlandicus Peter van Zonneveld. De belevingswereld van de schrijver wordt in dit portret eveneens ontvouwd aan de hand van fragmenten uit voordrachten van de auteur zelf – en passages voorgelezen door de Haagse toneelspeler Coen Pronk. De televisiebeelden van de crematie van Tjalie Robinson en de foto’s van het verstrooien van zijn as in de baai van Jakarta (Indonesië) sluiten de beeldvertelling af.
Wim Willems publiceerde recentelijk over Tjalie Robinson in Extaze 2011-0
Meer over Tjalie Robinson