Over ‘Onomkeerbaar’ van Ines Nijs op Boekleven, 18 mei 2020:
(…) Hoewel Zoé op sommige punten overkomt als kwetsbaar en naïef blijkt ze toch een sterk karakter te hebben. Ze gaat tegen volwassenen in en maakt eigen keuzes ook al pakken die niet altijd goed uit. Ze laat zich niet zomaar klein krijgen en dat is knap gezien haar achtergrond. Gelukkig waren Bertha en Gust ook in haar leven. De warmte die deze personages uitstralen naar Zoé maakt dat haar moeder nog killer overkomt maar zorgt er ook voor dat je voelt waarom Zoé overeind blijft. Deze pijnlijke band tussen moeder en dochter weet Nijs goed over te brengen. Toch verzacht het eind de situatie ook. Ik ben heel blij dat Nijs uiteindelijk iets meer weergeeft over Alida, de moeder van Zoé. Het zorgt voor een nieuwe blik op het verhaal. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Onomkeerbaar’
Tag: jaren zeventig
«Een roman die de moeite waard is, die tot nadenken stemt.» – Jan Stoel
Over ‘Onomkeerbaar’ van Ines Nijs op Bazarow Magazine, nr. 19, 16 mei 2020:
De cover van ‘Onomkeerbaar’, de debuutroman van de Vlaamse Ines Nijs, viel me op: strak, grafisch, een ooievaar tegen een blauwe achtergrond en in het midden aan de onderkant een klein, eenzaam huis. “Ooievaars brengen geluk” luidt de eerste zin.’Onomkeerbaar’is een ontwikkelingsroman die een familiegeschiedenis ontrafelt, geheimen onthult, trauma’s aan de oppervlakte brengt en het hoofdpersonage inzicht geeft. Ines Nijs weet vol gevoel en met oog voor de schoonheid van het kleine een mooie sfeer neer te zetten. Hoofdpersonage Zoé gaat op zoek naar zichzelf, wil zich bevrijden van alles waarvan ze voelt dat het voor haar verborgen gehouden wordt. Maar ze zoekt ook vertrouwen en veiligheid. Het levert een roman op die de moeite waard is, die tot nadenken stemt en wat vragen openlaat.
Lees hier verder
Meer over ‘Onomkeerbaar’
«Deze debuutroman is prachtig, qua verhaal, en qua stijl.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Onomkeerbaar’ van Ines Nijs op Leestafel, 16 mei 2020:
(…) Zoé moet naar het internaat bij de nonnen. In die kille omgeving wordt Zoé achttien, ze zit voor haar eindexamen, en ze begint onderzoek te doen. Ze wil weten wie haar vader is, waarom ze geen familie heeft, waarom haar moeder geestelijk niet in orde is. Wat houden haar moeder en de nonnen voor haar verborgen? (…) Ze wil nu eindelijk de antwoorden die ze altijd al zocht. (…) Als die antwoorden mondjesmaat komen, ontdekt ze ook dat ze eigenlijk al meer wist dan ze zich bewust was. Heden en verleden vallen in elkaar. Maar als ze denkt te weten wie haar vader is, moet ze ook nog naar hem op zoek. De apotheose komt tijdens de reis die de eindexamenklas maakt naar Italië, waar nog meer geheimen begraven liggen. Maar is het zo verstandig geweest om kost wat kost de waarheid te achterhalen? Ze kan nooit meer niet weten, die kennis is onomkeerbaar. (…) In een verhaal vol spanning plaatst de schrijfster ons in de geest van een jong meisje. Met haar willen we eveneens weten en zijn we huiverig voor de antwoorden. Prachtige stukjes tekst sleuren ons mee. (…) Deze debuutroman is prachtig, qua verhaal, en qua stijl. Hopelijk krijgen we meer van dit van deze nieuwe schrijfster. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Onomkeerbaar’
«Portret van de beginjaren van de Amsterdamse Bijlmer.» – Theo Jordaan
Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin op Alles over boeken en schrijvers, 20 oktober 2018:
(…) In haar tweede roman ‘Een Bijlmerliedje’ schildert schrijfster Diana Tjin een portret van de beginjaren van de Amsterdamse Bijlmer. (…) In korte schetsen tekent Diana Tjin op aardige wijze een beeld van de eerste bewoners van de Bijlmer. Daarnaast slaagt ze er goed in om het gezinsleven van een jaren 70 familie op een prettige manier te beschrijven. Rode draad in het boek is de muziek. Bovenal de soulmuziek uit de jaren 70 die als een soort van soundtrack dient voor deze sympathieke roman. (…) Het grote en kleine leed van een ontluikende puber gecombineerd met een schets van de snelle teloorgang van de Bijlmer maken het boek lezenswaardig.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over Diana Tjin
Wiebren Rijkeboer – Road
Wiebren Rijkeboer – Road
Nederland
Ingenaaid, 432 blz., € 19,50
ISBN 90 6265 565 3
Eerste druk 2004
Een vuistdikke roman over een fictieve Amerikaanse popgroep die eind jaren zestig begin jaren zeventig van de vorige eeuw furore maakte.
ROAD is het tweede boek van Wiebren Rijkeboer. Rijkeboer (1959) debuteerde in 2000 met Voorbijland, een drieluik over het verleden, het heden en de toekomst van ‘zijn’ eiland Terschelling.
Met ROAD levert Wiebren Rijkeboer een grote debuutroman af die elke veertiger en vijftiger van nu eigenlijk het liefst zelf had willen schrijven…
Wanneer popmuzikant in ruste Wayne Grady wordt overgehaald zijn levensverhaal te vertellen, neemt zijn biograaf hem op sleeptouw door de VS. Deze zet de lijnen uit naar betekenisvolle locaties; de achtergronden waartegen Wayne’s tong moet worden losgemaakt, geholpen door de drank op de voorgrond en een niet aflatende stroom van peuken uit het dashboardkastje. De memorecorder op de achterbank van de Ford Thunderbird ontgaat niets, maar kan dat ook van Wayne gezegd worden, die zich met het steeds eigenaardiger wordende gedrag van zijn biograaf geconfronteerd weet?
Wiebren Rijkeboer zet met zijn tweede boek Road een unieke hybride neer tussen popcultuur en literatuur. Met toepassing van cut-uptechnieken à la Bowie en Burroughs wordt de opkomst en ondergang geschetst van een Amerikaanse band eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Rijkeboer creëert een bhne voor de tijdgeest waarin seksuele vrijheid, drank en drugs een soms verraderlijk naïeve rol spelen. De gedetailleerdheid waarmee de muziektechnische aspecten eveneens aan bod komen, maakt de roman compleet van opzet. Een muzikale ‘mix’ avant la lettre, verplichte kost voor liefhebbers.
Rijkeboer vertelt het verhaal van Wayne Grady, een popmuzikant in ruste. Hij laat zich door de biograaf Drew niet alleen overhalen om zijn levensverhaal te vertellen, maar ook nog eens meenemen op een bizarre tocht door de Verenigde Staten. Een reis langs de belangrijke plekken uit zijn verleden, in de hoop dat hij daar meer over prijsgeeft. ‘Road’ zit barstensvol muziek.” – Dagblad De Limburger
Het leven van een fictieve rocker
‘Road’ is het verhaal van een popmuzikant. Wiebren Rijkeboer heeft zijn taak serieus opgevat: zijn held krijgt achterin zelfs een complete discografie mee. Daarin worden de albums die hij met zijn groepen heeft opgenomen uitgebreid beschreven, tot en met een lijst van de meespelenden en van de liedjes.
Samen met gitarist Steven Goudreau en nog wat aanhangende muzikanten trekt Wayne Grady vanuit St. Louis naar het westen, naar Los Angeles. Ze zijn anno 1969, met hun zachtmoedige folkrock ietwat laat in het snel verhardende en psychedelischer wordende muzikale klimaat van die stad, maar de band is toch redelijk succesvol. Zulks ondanks, of misschien wel dankzij de strubbelingen, muzikaal en anderszins, tussen de muzikanten. Zangeres Charlotte onderhoudt seksuele betrekkingen met alle bandleden, terwijl Goudreau steeds gewelddadiger wordt.
Het verhaal van Grady wordt in twee lagen verteld. Eind jaren negentig wordt Grady, die zich dan al meer dan twintig jaar uit de actieve muziekbeoefening heeft teruggetrokken, op sleeptouw genomen door een journalist, die zijn biografie wil schrijven. Tijdens een zwerftocht per Ford Thunderbird spreekt Grady zijn levensverhaal in op de bandjes van een memorecorder.
De vertelconstructie werkt op zich wel, en Rijkeboer geeft bovendien een mooi beeld van hoe het was, of hoe het geweest had kunnen zijn, in het Los Angeles en omstreken van de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. De reis van Grady en zijn vreemde biograaf door het zuiden van de Verenigde Staten is ook al mooi beschreven: een ‘road novel’ in een fictieve autobiografie vervlochten. Dit boek druipt van de liefde voor Amerika en de Amerikaanse popmuziek. – Jacob Haagsma in Leeuwarder Courant
Bestaat er zoiets als ‘de poproman’ in Nederland? Sinds het verschijnen van ‘Nozzing but ze bloes’ van Bert Jansen (1975) en ‘Met stip’ van Jip Golsteijn (1978) groeit het aantal romans waarin popmuziek een bepalende rol speelt in ieder geval gestaag. Na ‘De laatste dichters’ van Christine Otten en ‘Comeback’ van Rick de Leeuw is ROAD van Wiebren Rijkeboer dit jaar alweer de derde poproman op rij. Rijkeboer bewandelt het pad, dat door Jack Kerouac werd uitgestippeld in `On the road’, het prototype van de poproman in 1957. In ROAD zijn de seks, drugs en de zoektocht van Kerouac gebleven, maar is de jazz vervangen door rock, en dan met name het soort dat men tegenwoordig Americana placht te noemen.
Hoofdpersoon is Wayne Grady, een muzikant die begin jaren zeventig als bandlid enig succes kende en een kwart eeuw later door de jonge biograaf Drew Mussburger in een auto van motel naar motel wordt gereden om zijn levensverhaal te vertellen. Grady is als artiest succesvol noch tragisch: geen wereldhits, geen stadionconcerten. Hij wordt welgesteld met een nummer voor een reclamespot en laat daarna zijn muzikale partner in de steek. Die stap blijkt cruciaal voor zijn carrière.
Rijkeboer concentreert zich in ROAD veel op de vorm en minder op het karakter van zijn personages. Hij wisselt keurig per hoofdstuk van tijdperk om uiteindelijk heden en verleden in het plot samen te laten komen. Als sfeertekening van de Amerikaanse popscene aan het begin van de jaren ’70 is ROAD wel geslaagd. Er is veel werk gemaakt van de beschrijvingen van het leven in Sin City, Los Angeles. En al zullen veel details (het druggbruik, de vrije seksuele moraal, de ondeugdelijke manager, de muzikantenttaal) door popkenners als cliché worden afgedaan, je moet Rijkeboer nageven dat hij met veel respect en liefde omspringt met de ‘scene’ uit die periode. – Dagblad van het Noorden
“Een gewezen popmusicus reist in maart 1997 met zijn vermeende biograaf door Amerika. Hij bereist het landschap van zijn muzikale successen en zijn uiteindelijke neergang (waar drank, drugs en vrije seksuele moraal niet geheel vreemd aan zijn) tussen 1965 en 1975. Hoofdstukken over de jaren zestig en zeventig – een memorecorder op de achterbank van de Ford Thunderbird registreert de herinneringen (in de verleden tijd weergegeven) – worden afgewisseld met het verslag van de week van de reis (in de tegenwoordige tijd weergegeven). Uiteindelijk blijkt de bewonderende biograaf niet zo belangeloos als hij aanvankelijk deed voorkomen. Deze roman is weids als het landschap van Amerika waardoorheen gereisd wordt. Een interessant beeld van de popcultuur in de jaren ’60 en ’70 in Amerika.” – Biblion, 13 augustus 2004
‘Road’ is het levensverhaal van een popmuzikant, weergegeven in de vorm van een dagboek en bezoeken aan locaties waaraan voor de muzikant herinneringen vastzitten en daardoor de mogelijkheden bieden om wat te vertellen over de achtergronden. Spelend in de Verenigde Staten van Amerika en tevens een beeld van het muzikanten- en muziekleven in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. – Het Nederlandse Boek, november 2004
‘En op mijn vakantieadres was het alsof ik niet alleen maar rondreed in Andalusië, maar ook in de regio’s die Wayne Grady in heden en verleden bestreek. Zodat Road voor mij geen boek meer was, maar iets reëels: iets waarin men rond kon rijden.’ – Tim Donker in De Recensent, 20-12-2004
Lees ook Wiebren Rijkeboer over popmuziek in:
