Over ‘Haarlem Nocture’ van Djordje Matić op MeanderMagazine, 3 september 2016:
De Kroaat Djordje Matić woont sinds 1993 in Nederland. Haarlem Nocturne is zijn Nederlandstalige debuut; in 2013 verscheen in Kroatië zijn bundel Lingua franca. Het is een bundel over ballingschap en Matić is dichter; het is daarom niet verwonderlijk dat hij die ontheemding vaak koppelt aan taal: ‘Ik heb niet meer dan één naam / ik heb meerdere versies ervan / honderd verschillende manieren waarop ze / – een naam als deze – onmogelijk / geschreven en gesproken hebben.’ Mooi is, dat hij het gevoel van ontheemding in de tweede strofe van dit gedicht niet direct beschrijft, maar via de worsteling van anderen met de uitspraak van zijn naam. (…) Dit is een gedicht uit de eerste afdeling, ‘Een ander geluid’. Je vindt daarin ook een treffend beeld van de vluchteling, voor wie de wereld nooit meer hetzelfde wordt – iets wat helaas van alle tijden is. In de noot bij ‘Swift departures’ staat dat ‘swift’ niet alleen het Engelse bijvoeglijk naamwoord ‘snel’ is, maar ook ‘gierzwaluw’. Een rake titel. Als gierzwaluwen hun nest verlaten, blijven ze anderhalf jaar in de lucht en als ze landen zijn hun poten zo vervormd dat ze nooit meer op vlakke grond kunnen staan: ‘Zo meten hun veranderde poten / precies hoeveel schever de wereld is geworden / sinds zij weggevlogen zijn’. De gedichten uit de tweede afdeling, ‘Blauw’, (…) zijn gegroepeerd rond jazzmusici als Miles Davis, Chet Baker en Thelonious Monk, die in zekere zin ook balling zijn. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’
Tag: jazz
29 mei de Hillegomse presentatie van ‘Haarlem Nocturne’.
Djordje Matic presenteert ‘Haarlem nocturne’ in Het Raam:
Dichten is voor veel mensen al moeilijk en als het dan ook nog niet in je moedertaal is, lijkt dat vrijwel onmogelijk te zijn. Maar de in Kroatië geboren dichter Djordje Matic is dat wel gelukt. Hij woont sinds 1993 in Hillegom en debuteert met zijn dichtbundel ‘Haarlem Nocturne’. Speciaal voor de inwoners leest Matic op zondagmiddag 29 mei vanaf 15:00 uur voor uit eigen werk. Hij doet dit in Het Raam (Prinses Irenelaan 16). Matic neemt de toehoorders dan mee op een dichterlijke reis van ballingschap, eenzaamheid, herkenning en erkenning. Ook gaan zijn gedichten over jazzmusici als Miles Davis en Billie Holiday die Matic bewondert. Bijzonder is, dat een aantal van de voorgelezen gedichten begeleid worden door muziek. Na afloop kunnen de mensen uit het publiek een aangeschafte dichtbundel laten ondertekenen door de auteur. De toegang is gratis en de zaal is een half uur voor aanvang open. Aan het programma werken o.a. mee Peter de Rijk (literatuurjournalist en radioprogrammamaker) en Franc Knipscheer (uitgever).
Meer over ‘Haarlem nocturne’
«Niets meer of minder dan een getuigenis.» – Karel Wasch
Over ‘Haarlem Nocture’ van Djordje Matić op Leestafel, mei 2016:
De gevolgen van ballingschap, het noodgedwongen verkeren in een vreemd land, niet het vaderland, zijn van alle tijden. In de Tweede Wereldoorlog raakten miljoenen ontheemd, nu zijn er de vluchtelingen die het Europese contingent noodgedwongen overspoelen, verdreven van huis en haard. Dat geeft een vreemde dissonantie, een hapering, een stilstaande tijd, een bevroren beweging. (…) En dat dit bijna geruisloos gelinkt kan worden aan jazz als muziekvorm is bijna logisch. (…) Het tweede gedeelte van de bundel heet Blauw, waarschijnlijk naar de compositie Blue (en Another Kind of Blue) van Miles Davis. (…) In het eerste deel van de bundel dat is getiteld Een ander geluid, staan gedichten zonder jazz, maar van eenzelfde ontheemdheid. (…) Deze bundel is niets meer of minder dan een getuigenis. Een getuigenis van de ontheemding, van de wanhoop en gelukkig ook van de hoop, waarbij de jazz mooi als trooster optreedt. (…) Sinds 1993 woont Djordje Matic in Nederland. Deze bundel is zijn poëziedebuut. Dat belooft veel goeds!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’
«Wonderschone verwoording van wat ontheemding met mensen doet.» – Ezra de Haan
Over ‘Haarlem nocturne’ van Djordje Matić op Literatuurplein, 4 januari 2016:
Zonder ook maar ergens larmoyant te worden maakt Matić ons deelgenoot van zijn gevoelens en ervaringen. Neem zijn gedicht Steeds minder waarin hij beschrijft hoe een documentaire over Rothko deels wordt gewist door het opnemen van een documentaire over Dubrovnik. Juist het moment van de grens tussen twee werelden en hoe hij dat opschrijft, bevalt mij zeer. (…) Matić schetst de lastige spagaat waarin de nieuwe Nederlander zich bevindt. Het is een daar en hier en nergens thuis. Of zoals hij zelf schrijft: Ik bezing andere steden/ omdat ik die van mij niet meer bezingen kan. (…) Zijn dichtbundel is een wonderschone verwoording van wat ontheemding met mensen doet, waar ze ook vandaan komen en wat de reden voor hun buitensluiten ook is. De regels en metaforen die Matić kiest zijn virtuoos als de artiesten naar wie hij luistert. Hun blues klinkt door in zijn taal en laat je genieten. Al doet het soms pijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Haarlem nocturne’
«Leve Chris Hinze!» – Frank Jochemsen
foto Sanne Schouwink
Zaterdag 5 december 2015 n.a.v. Kees Ruys’ biografie over Chris Hinze op VPRO Radio 6 tussen 22.00 en 23.00 uur:
Frank Jochemsen is dit weekeinde voor het laatst live te vinden in de studio van Radio 6. En dat geldt ook voor producer David Gibbs. Voor de gelegenheid een fijn gevarieerd pakket concertopnamen die we de laatste maanden gemaakt hebben. (…) Verder ook nog een muzikale lans gebroken voor de waanzinnige muziek die fluitist Chris Hinze maakte. Over zijn gevarieerde loopbaan verscheen dit mooie boek. Veel jazzliefhebbers halen hun neus op voor Hinze’s muziek. Frank Jochemsen laat met een zorgvuldig samengesteld pakket topplaten uit de periode 1966-1978 horen dat dit totale nonsens is. Leve Chris Hinze!
Luister hier naar de uitzending
Lees hier meer over het boek + cd
«Jazz of geen jazz?» – Bert Jansma
Over ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Den Haag Centraal, 9 oktober 2015:
Hoe kom je als muzikant vanuit de jazz, van Boy Edgar’s Big Band, als begeleider van Nina Simone, tot een eigen platenlabel en geluidsstudio, tot bij de Dalai Lama ‘aan huis’, tot in de kloosters van Tibet? Via Japan, Afrika, Amerika, China en India? Het is het verhaal van fluitist Chris Hinze, en het is opgetekend in de 608 (!) pagina’s tellende biografie die Kees Ruys over hem schreef. (…) In de biografie van Ruys valt te lezen hoe Hinze zijn oren openhield voor de geluiden van de hem omringende tijd en zijn vervulling vond in die ‘ontdekkingsreizen’ over de wereld. Waarin hij voortdurend nieuwe muziek tegenkwam die hij absorbeerde. En waarmee hij bleef improviseren. Daarmee zijn we dan toch terug bij de jazz.
Lees hierhier Bert Jansma in ‘Den Haag Centraal’
Meer over Kees Ruys’ biografie over Chris Hinze
Concert ‘De stilte van het ongesproken woord’ op 30 januari in de OBA
De gedichten van Trefossa (Henni de Ziel), Dobru (Robin Raveles) en Shrinivasi (Martinus Lutchman) maken deel uit van het Surinaamse collectieve geheugen. Hun gedichten beperken zich nooit tot het papier, ze waren geschreven om gehoord te worden. Componisten Dave MacDonald en Robin van Geerke namen het initiatief om de poëzie opnieuw op muziek te zetten en vroegen een groep zeer diverse muzikanten, vocalisten en spoken-word-artiesten om medewerking. Het resultaat is in de de OBA (Theater van ‘t Woord) te Amsterdam op vrijdag 30 januari vanaf 20.00 uur te horen. De gedichten worden vertolkt in het Hindi, Sranan, Sarnami en Engels door een elfkoppige band (met zang in combinatie met Spoken Word en beeldprojecties). Alle ten gehore gebrachte gedichten/songs zijn na te lezen en te beluisteren in het gelijknamige boek met dvd dat na afloop te koop is. De muziek wordt gebracht in verschillende stijlen, wereldmuziek, kaseko, R&B, jazz en soul door Sanguita Akkrum, Brenda Frans, Robert Harman en Lucas Shepherd (zang), Raj Mohan (spoken word/zang), Dave MacDonald (gitaar), Robin van Geerke (toetsen), Suresh Sardjoe (tabla), Pat Winterdal (bas), Roy Bhagwandin (drums), Sanne Landvreugd (sax), Antoinette van Maarschalkerwaart (beeld).
Klik hier voor Locatie en bereikbaarheid
Klik hier voor het bestellen van kaarten
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«Een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters.» – Ezra de Haan
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ op Literatuurplein.nl, 29 augustus 2014:
De stilte voor het ongesproken woord is een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters. Door ook aandacht te geven aan informatie over de dichters, met name de getuigenissen die soms zeer persoonlijk zijn, krijgt de lezer meer begrip voor de impact die Dobru, Trefossa en Shrinivāsi hadden en hebben op de Surinaamse samenleving. De muzikale bewerking van de gedichten is divers als Suriname. De impact van het gezongen woord geeft een extra dimensie aan de gedichten. Niet snel vergeet je de stemmen van Raj Mohan en Julya Lo’ko. Wellicht is dit project het begin geweest van iets moois. Surinaamse dichters die voor een tweede Stilte van het ongesproken woord in aanmerking komen zijn: Jit Narain, Michaël Slory en Edgar Cairo.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«Liefde en strijd voor de eigen taal.» – Nel Casimiri
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ in het Antilliaans Dagblad, 17 juni 2014:
En terwijl ik dit schrijf, klinkt om mij heen de muziek en de woorden uit het boek, de gedichten zijn op muziek gezet en worden gezongen en voorgedragen op muziek. (…) Klank, ritme en woorden samen geven de betekenis. En de stilte tussen die woorden zijn deel van de compositie. Gedichten moeten gehoord worden. (…)Er zijn heel veel lijnen te trekken van Suriname naar Curaçao: de gezamenlijke koloniale tijd, maar in de eerste plaats de liefde en de strijd voor de eigen taal. De ontkenning eerst van de waarde van die taal, de jonge dichters die lieten zien dat die taal wel degelijk prachtige poëzie kon voortbrengen, de muziek die zo’n grote rol speelt in die taal.
Lees hier de hele recensie of hier in het Antilliaans Dagblad
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«**** Mooier kan haast niet.» – Ko van Geemert
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ in Parbode, juni 2014:
In de eerste plaats natuurlijk de gedichten van achtereenvolgens Trefossa (Henri Frans de Ziel, 1916-1975), Shrinivási (Martinus H. Lutchman, geboren in 1926) en Dobru (Robin Ewald Raveles, 1935-1983). Deze dichters worden respectievelijk ingeleid door Hein Eersel, Geert Koefoed en Cynthia Abrahams. Een deel van het boek is gevuld door persoonlijke gedachten over de dichters, van onder anderen schrijfster Cynthia Mc Leod en muziekpedagoge Mavis Noordwijk (over Trefossa), lerares, publiciste Lila Gobardhan-Rambocus en dichter, zanger Raj Mohan (Shrinivási), schrijver Gerrit Barron en redacteur Chandra van Binnendijk (Dobru). En, last but not least, wordt een deel van het boek ingenomen door het muziekproject Silence of the unspoken word, de dvd met achtergrondinformatie en 15 gedichten die op muziek zijn gezet door Dave MacDonald en Robin van Geerke. (…) Een geslaagd experiment, dat niet zelden swingende en melodieuze muziek opleverde.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’