Over ‘Keep Swinging. 33 Jazzmeester van de 20ste eeuw’ van Bert Vuijsje op jazzmagazine Jazzenzo, 2 juni 2022:
(…) Vuijsje put beurtelings uit biografieën, interviews en uit eigen bron. Waar menige jazzpublicatie zich nog wel eens wil verliezen in details, slaagt Vuijsje er voortdurend in zich op de essentie te focussen. Van hoge kwaliteit zijn ook de bijdragen van Jeroen de Valk over Chet Baker en Ben Webster. Mooie verhalen zijn er onder meer van grondlegger Louis Armstrong, de tragische Lester Young, trompetlegende Clifford Brown, vernieuwer Charles Mingus, lastpak Lee Morgan en de neo-conservatief Wynton Marsalis. Het hoofdaccent ligt op Amerikaanse jazzmusici, met uitzondering van de portretten van Django Reinhardt en Joe Zawinul. Als geen ander slaagt Vuijsje erin zijn helden tot leven te wekken en ze uit te tekenen met al hun betere en mindere eigenschappen. Het worden echte mensen van vlees en bloed, met een bijzondere muzikale gave die alle ellende overstijgt. Al lezend ontstaat er een fraai panorama van de jazz uit de twintigste eeuw. (…) Met zijn boek toont Vuijsje overtuigend aan dat de jazz een buitengewoon krachtig muziekgenre is, met een geheel eigen en herkenbaar idioom. Laten we hopen dat de jazz ook de 21ste eeuw overleeft!
Lees hier
Meer over ‘Keep swinging’
Meer over Bert Vuijsje bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Jeroen de Valk
«Daar gaat het jazzliefhebbers inderdaad om. Het vrijheidsgevoel.» – Coen de Jonge
Over ‘Keep Swinging, 33 jazzmeesters van de 20ste eeuw’ van Bert Vuijsje in Argus, 11 mei 2022:
(…) Toegevoegde waarde is er wel degelijk in Vuijsjes aanpak: geen opzettelijk poëtische mooischrijverij, maar grote aandacht voor feiten en zinvolle details. Die hebben niet alleen betrekking op het werk van de musici, de auteur is niet louter close-listener; kleurrijke anekdotes vormen ook een illustratie van de levensloop van de geportretteerden. Maar alleen als hun muzikale keuzes op die manier worden verklaard. Een welkome toevoeging: een prachtig fotokatern met toepasselijke beelden van William P. Gottlieb, een van de grote drie van de jazzfotografie. En dan: wat is de drijfveer van de auteur, behalve een levenslange liefde voor de jazz? Die wordt geïllustreerd door een citaat, alweer van Stanley Crouch. ‘Volgens mij is dat ook wat de mensen echt willen horen: het gevoel van de overwinning, op jezelf, op de omstandigheden, de desillusies.’ Daar gaat het jazzliefhebbers inderdaad om. Het vrijheidsgevoel. In muziek ‘die altijd doortrokken is van het geloof in de mogelijkheid van de overwinning’.
Lees hier en hier de recensie ‘Jazzmeesters uit de tijd van de jazz’
Meer over ‘Keep swinging’
Meer over Bert Vuijsje bij Uitgeverij In de Knipscheer
Presentatie ‘Keep swinging’ in Concerto
Donderdag 28 april 2022 vanaf 17.00 uur wordt bij Concerto het nieuwe boek van Bert Vuijsje gepresenteerd: KEEP SWINGING: 33 Jazzmeesters van de 20ste eeuw. Frank Jochemsen van het Nederlands Jazz Archief gaat dan met de auteur in gesprek. Tevens vertoning van promotiefilmpje, gemaakt door Henk Tijbosch. Bert Vuijsje beschouwt deze verzameling muzikantenportretten als zijn jazzbijbel van de vorige eeuw. ‘Midden jaren vijftig werd ik als dertienjarige gegrepen door de jazz, en de muziek heeft mij sindsdien niet meer losgelaten.’ Tot de geportretteerden behoren Louis Armstrong, Duke Ellington, Charlie Parker, Sun Ra en Wynton Marsalis. Twee verhalen – over Chet Baker en Ben Webster – zijn bijgedragen door hun biograaf Jeroen de Valk. Het boek is rijk geïllustreerd met historische foto’s van William P. Gottlieb. Locarie: Utrechtsestraat 54- 60, 1017 VP Amsterdam. Toegang is gratis, maar wel hier vooraf aanmelden.
Meer over ‘Keep swinging’
Meer over Bert Vuijsje bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Geen detail verwaarloosd.» – Bert Vuijsje
Over ‘Chris Hinze – een biografie’ van Kees Ruys in Jazzism (‘Vivat Chris Hinze’ in rubriek Bebop Business), mei 2016:
Hoeveel Nederlandse musici worden geëerd met een biografie van 600 pagina’s? Boy Edgar moest het vorig jaar doen met 256 bladzijden. De loopbaan van John Engels werd door Jeroen de Valk in 224 pagina’s beschreven. Mijn eigen levensverhaal van Rita Reys beperkte zich tot 216 bladzijden. En zelfs de eerste 75 jaar van het veelbewogen leven van Hans Dulfer vulden niet meer dan 400 pagina’s.
Dat alles valt geheel in het niet bij de recente biografie van fluitist/componist/pianist Chris Hinze: 608 bladzijden op groot formaat (verschenen bij uitgeverij In de Knipscheer). De auteur Kees Ruys lijkt geen detail te hebben verwaarloosd. (…) De slotmonoloog van het boek is een beknopt credo. (…) ‘Maar als ik in mijn leven één ding heb gedaan, is het muziek maken zoals ik dat heb willen doen, met mensen die ik goed en prettig vond. Hoe die muziek genoemd wordt, interesseert me niet. Jazz, fusion, barok, wereldmuziek… give it a name.’ (…) De jazzcritici, onder wie ik, die zoveel bewondering hadden geuit voor The Present Is Past hadden aanzienlijk minder waardering voor Hinzes barok/jazz, en dat wordt in de biografie breed uitgemeten. (…) Ook bijvoorbeeld Dave Brubeck en Herbie Hancock verkochten gigantische stapels platen, maar bleven zich mateloos opwinden over het handjevol critici dat in jazzbladen met uiterst geringe oplage ongunstig over hun muziek oordeelde.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Chris Hinze. Een biografie’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer