Tag: joanna werners

Delano Veira op 17 mei overleden

DelanoVeira2 Foto: VOS

Over Delano Veira op Caraïbisch Uitzicht, 23 mei 2022:
Delano Veira is dinsdagochtend 17 mei 2022 overleden aan de gevolgen van kanker. Veira was sinds 1993 bestuurslid van Vereniging Ons Suriname en daarmee een van de langstzittende bestuursleden. Voor die tijd was hij ook al betrokken bij de vereniging als vrijwilliger. Veira was een icoon binnen de vereniging en een van de langst zittende bestuursleden. Twee maanden geleden op 27 maart, kreeg hij nog als eerste man de Gouden Vioolspeld onderscheiding tijdens de dokter Sophie Redmondlezing 2022. Delano Alfred Veira, geboren in Paramaribo op 18 januari 1955, laat drie kinderen achter. Hij is 67 jaar geworden. (…)
Lees hier verder

Naschrift van Franc Knipscheer: “De uitgeverij heeft zoveel in en met Vereniging Ons Suriname, meestal in de persoon van Delano, mogen doen, eigenlijk al vanaf eind jaren zeventig toen in november jaarlijkse boekenmarkten werden georganiseerd, en decennia later vervolgd door het jaarlijkse Boekenfeest. Tal van memorabele boekpresentaties van de uitgeverij vonden in samenwerking met hem plaats. Vereniging Ons Suriname was en is een tweede huis voor heel veel van onze Surinaamse auteurs en daarmee van de uitgeverij. Bijzonder was zijn initiatief om tot de verhalenbundel ‘Waarover we niet moeten praten’ (2007) te komen, waarin 20 vaak nog jonge en beginnende Surinaamse en ook Antilliaanse schrijfsters aan het woord kwamen ter gelegenheid van het eerste lustrum van het Boekenfeest op de podia van Vereniging Ons Suriname in het Hugo Olijfveldhuis in Amsterdam.”
Meer over Delano Veira en Vereniging Ons Suriname op deze site

Joanna Werners – Schaamteloze warmte

JOANNA WERNERS
Schaamteloze warmte
Nederlands / Surinaams Roman
Paperback, royaal formaat, 507 blz., 22,50
ISBN 90-6265-545-9
Eerste druk 2002

Schaamteloze warmte is een intieme liefdesvertelling over twee vrouwen – Luna zwart, Letty wit – die elkaar ontmoeten, van elkaar gaan houden en samen op reis gaan naar Suriname. De roman is daardoor ook een uitbundig reisverhaal, dat de lezer vooral de onstuimige schoonheid van het land en de warmte van haar bewoners wil laten zien, een liefdesverklaring bijna aan het eens door Luna verlaten vaderland.

Joanna Werners in een interview met Lydia Emanuels: “Ook ik besef elke dag meer dat ik iets heb achtergelaten wat ik nooit heb willen achterlaten. Ik heb Suriname verlaten omdat ik me na de coup daar niet veilig meer voelde. Dat doet pijn. Als ik diep daarover zou nadenken, zou het best kunnen zijn dat ik ziek word. Dat laat ik niet toe en ik heb goddank de mogelijkheid gevonden over mijn liefde voor mijn land te schrijven.”

Joanna Werners kwam op haar achttiende naar Nederland, studeerde lichamelijke opvoeding en rechten en is docent economie. Ze debuteerde in 1987 met de (reeds lang uitverkochte) autobiografische roman Droomhuid en werd daarmee in de literaire pers geplaatst bij schrijfsters als Astrid Roemer en Marion Bloem. Met haar latere werk, altijd over cultuurverschillen in Nederland en Suriname, vindt zij aansluiting bij werk van schrijfsters als Buchi Emecheta en Maryse Condé. Joanne Werners heeft door de jaren heen een aanzienlijk vast eigen lezerspubliek opgebouwd, vooral afkomstig uit zowel zwarte als ‘witte’ vrouwenorganisaties. In 2000 trouwde zij met haar vriendin. Hun relatie, twee culturen op één kussen, was in 2001 onderwerp in de documentaire televisieserie GEMENGDE LIEFDE.

De pers over Schaamteloze warmte
Tussen Letty en Luna, een Hollandse en Surinaamse vrouw, beiden woonachtig in de randstad, ontstaat een intieme, harmonieuze relatie. Ze gaan op vakantie naar Luna’s geboorteland. Beiden willen vooral het Surinaamse binnenland leren kennen. In feite is dit boek een groot reisverslag vanaf het moment dat ze in het vliegtuig stappen tot hun vertrek uit Suriname. Middels gedetailleerde beschrijvingen van vrijwel al hun doen en laten kan de lezer precies meemaken hoe de twee vrouwen met elkaar omgaan, wat ze eten, wie ze ontmoeten. Het schept een intiem en tegelijkertijd herkenbaar beeld. Via de ogen van beide toeristen komt de lezer heel wat te weten over de situatie in het land. Beide vrouwen overwegen de mogelijkheid om terug te keren naar Suriname maar vanuit Nederland kunnen ze heel wat mensen financieel ondersteunen. Werners kan misleidend eenvoudig schrijven, tussen de regels door is meer verpakt dan het lijkt. Zonder er een issue van te maken zet de auteur nu vrouwenliefde neer als een decorstuk in een exotische omgeving. Onstuimige passie uit eerdere boeken is nu omgeslagen in beheerste spiritualiteit. Een uitermate geschikt boek als eerste kennismaking met Suriname; voor wie het land al kennen, is dit een onuitputtelijke bron van herkenning. – uit: Biblion

Joanna Werners – Zuigend moeras

Joanna Werners
Zuigend moeras
Suriname
Paperback 192 blz
Uitgeverij Furie
Eerste uitgave mei 1990
ISBN 90-71035-35-2

Weggestuurd door haar ouders uit Suriname, komt Aruna zwanger in Nederland aan, een land dat zij niet kent, maar dat zich mede door haar positie als jonge moeder, snel aan haar zal openbaren. Haar kind wordt haar afgenomen en in het opeisen van haar moederschap blijkt ze afhankelijk van een bureaucratie die niet vrij is van vooroordelen. Racisme wordt haar dagelijkse werkelijkheid.
Aruna raakt klem tussen twee culturen. Ze ervaart de vijandschap van de een, herinnert zich de verstikking van de ander. Scholing, haar in Suriname ontzegd, geeft haar in Nederland de mogelijkheid haar onafhankelijkheid te veroveren. Het isolement dat de witte samenleving haar oplegt, doet haar verlangen naar de vanzelfsprekende gemeenschapszin uit de cultuur van haar oorsprong. Wanneer Aruna uiteindelijk haar zoontje weer terug krijgt, ziet zij zich geplaatst voor een keuze: terugkeren naar haar eigen land of blijven daar waar zij een nieuw stuk identiteit heeft ontwikkeld.

Zuigend moeras is de tweede roman van de Surinaamse schrijfster Joanna Werners (Paramarbio, 1953) na haar onthullend debuut Droomhuid (1987)

«De personages zijn mensen van vlees en bloed, er is sprake van een heldere, concentrische compositie en de dialogen zijn een wezenlijk bestanddeel van het plot.» – Peter Meel, Weekkrant Suriname
Meer over Joanna Werners op deze site