«Je gedichten lijken gemakkelijk en vlot geschreven, soms als vrij vers, soms met eindrijm.» – Cora de Vos

Els 4Over ‘Wakker vallen’ en ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’ van Els de Groen op Meander, 6 juli 2023:
(…) ‘Elk gedicht ontstaat uit een ingeving, een intrigerende gedachte die zich aan me opdringt en me pas weer loslaat als ik er vorm aan gegeven heb. Hoe origineel de gedachte ook is, vorm is cruciaal. Poëzie is muziek en moet vloeien. In een gedicht over de zee heb ik middenrijm gebruikt om de golfslag hoorbaar te maken, maar er is ook poëzie die zich niet leent voor rijm. Verder speel ik graag met woorden en klanken. Taal is een onuitputtelijke bron.’ (…) ‘Ik ben poëzie gaan schrijven toen ik tijdens de Balkanoorlog door Joegoslavië reisde. Ik kon mijn verbijstering niet ophouden tot ik mijn boek had voltooid. Ik moest mijn gedachten ordenen; poëzie is de trap naar het diepst van je ziel. Die filosofische component is voor mij altijd heel belangrijk. Niet voor niets is mijn lievelingsdichter Wisƚawa Szymborska. Maar ook haar humor waardeer ik. Onbevangen blijven is moeilijk, maar relativeren verlicht. De mooiste definitie van humor vind ik: als je toch moet lachen.’ (…)
Lees hier het interview ‘Poëzie is de trap naar het diepst van je ziel’ op Meander
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Bevat heel wat nuttige informatie.» – Jef Abbeel

Opmaak 1Over ‘Nuttige idioten. Voor, na en door de Muur’ van Els de Groen op Histoforum, 25 november 2015:
De naam “Nuttige idioten” werd begin jaren ’80 in Nederland gegeven aan mensen zoals schrijfster Els de Groen, die veel naar het Oostblok reisden. Het boek verdient wel een positievere titel, want het bevat heel wat nuttige informatie. De schrijfster trok meer dan twintig jaar lang door de Sovjet-Unie en de landen van Oost-Europa. Ze beschrijft hoe ze in de jaren ’80 in Moskou ontvangen (en in ’t oog gehouden) werd door de Schrijversbond, hoe het eten eruit zag, hoe leeg de winkels waren, hoe de kranten zwegen over de ramp in Tsjernobyl (1986) en hoe onwetende soldaten de boel moesten opkuisen, hoe moeizaam de contacten verliepen en hoe die schrijvers zich voelden en gedroegen wanneer ze tijdens Gorbatsjovs perestrojka in Nederland op bezoek mochten komen. (…) Ze vertelt ook over de verwoestingen in Irak en de gevolgen van 500 ton “depleted” uranium uit de oorlogen van 1991 en 2003, 40 keer de hoeveelheid die in Joegoslavië gedropt werd. (…) Ze eindigt met de oorlog in Oekraïne en de moord op Poetin-criticus Boris Nemtsov (27.02.15), omdat hij kritiek uitte op de Russische oorlog in Oost-Oekraïne. Het boek is met veel kennis van zaken geschreven. Het bevat helaas weinig lichtpuntjes : het gaat van de ene naar de andere wantoestand. En na de val van de Muur, is de muur van onbegrip tussen Oost en West overeind gebleven, ondanks de pogingen van de auteur om daar iets aan te verhelpen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Nuttige idioten’

B. Wongar – Raki. Een venster van hennep

B. WONGAR
Raki. Een venster van hennep

Australië, Roman
Vertaling Regina Willemse
Genaaid gebonden, met stofomslag, 320 blz., € 22,50
ISBN 90-6265-420-7
Eerste druk 1997

«Raki is een van de grote polemische romans van dit land. Een uitzonderlijk boek, grillig en meeslepend.» – The Weekend Australian

Een gevangene in een gevangenis (ergens in Servië?) op de drempel van volwassenheid, verwart zijn mede-gevangenen met dingo’s, zijn bewaker met een medicijndorp, het Balkandorp met de Australische woestenij, en vertelt ons over oorlogen, hier en daar, en over de teelt van hennep waarvan Aboriginals koorden vlechten, stevig genoeg om er mee te kunnen ontsnappen door een raam of aan de dood.

Raki, dat zowel touw als strop betekent, is het symbool dat het Servische met het Aboriginalverhaal verbindt. In het eerste deel blijft een jonge Aboriginal die als adoptiekind van een boerengezin in Servië de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog meemaakt, verweesd achter. De verhalen over konopla, of hennep, waarmee hij opgroeide vloeien over in bespiegelingen over het nut van deze teelt door een voormalig SS-officier met de naam Kurt Waldheim.
In het tweede deel is de jongen terug in Australië en reist hij met een medicijnman door zijn door kernproeven verwoeste stamland.

Deze uitzonderlijke familiesage neemt de lezer mee op een inwijdingsreis door de tijd naar de onwaarschijnlijke ontmoeging tussen twee werelden, Joegoslavië en Australië.

Met Raki verwerkt B. Wongar, in de Australische pers omschreven als een ‘levende roman’, voor het eerst zijn Servische achtergrond in zijn vanouds sterk op de Aboriginal wereld geënte proza.

«Een mythische, historische, symbolische, imgainistische, magische roman die op eenvoudige en creatieve wijze grote thema’s en gedragingen behandelt. Je komt niet vaak een roman tegen die van groot sociaal belang is. Raki is zo’n boek.» The Newcastle Herald