Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Paperback Radio, 23 februari 2018:
Op 23 februari praat Peter de Rijk van 14.00-15.00 uur met Hein van der Hoeven over zijn debuut ‘Jongen met rood vest’. Tot 2014 werkte Van der Hoeven op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Sinds 2014 kon de oplettende lezer zijn verhalen tegenkomen in het literair tijdschrift Extaze. Zijn eerste publicatie in boekvorm betreft de jacht op de herkomst van een schilderij van Frans Hals. Bob Prager, de mogelijke eigenaar van het doek was er niet eens van op de hoogte tot advocaat Bronstein hem er meer over vertelde. Het brengt niet alleen de kunstwereld maar ook het huwelijk van Bob en Heleen Prager in beweging. Bobs joods-zijn blijkt belangrijker dan hij zelf ooit voor mogelijk hield…
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven op deze site
Tag: joods-zijn
«Fijne woordspelingen en sublieme taalvondsten kruiden haar vrij emotionele gedichten.» – André Oyen
Over ‘Krassen. Gedichten + cd Minimazzel en andere verhalen’ van Chawwa Wijnberg op Ansiel, 21 april 2016:
Chawwa Wijnberg (…) was als joods kind een onderduikkind. Haar vader zat in het verzet en werd in de oorlog door de Duitsers gefusilleerd. Zij debuteerde in 1989 met ‘Aan mij is niets te zien’. Dat joods-zijn blijft in haar gedichten klinken en dat is het best te merken aan het gedicht ‘Aanslag in Brussel’ waarin ze rouwt om de slachtoffers van de aanslag op het Joodse museum in Brussel, enkele jaren geleden, waarbij ook enkele doden vielen. Ze noemt de bommengooiers haatmannen en maakt daar drie woordportretten over waarin de bitterheid weliswaar poëtisch maar ook nogal eenzijdig wordt weergegeven. Het gedicht ‘Geroosterd brood’ is dan wel weer een klein pleidooi voor een wereld zonder oorlog waarin Vivaldi, Telemann en Bach de plaats innemen van de pijnlijke berichten over stromen vluchtelingen en waar brood zonder oorlogen en hartzeer op het ontbijtmenu staan. Hoe kritisch Chawwa Wijnberg ook klinkt toch blijft ze ook met haar immens gevoel voor humor met fijne woordspelingen en sublieme taalvondsten haar vrij emotionele gedichten kruiden. Op de bijbehorende cd ‘Minimazzel en andere verhalen’ kunnen we luisteren naar 5 pareltjes van verhalen (…) die ze met een theaterstem voorleest.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Pijnlijk verleden schemert door haar humor heen.» – Els van Geene
Over ‘Krassen’ van Chawwa Wijnberg voor Biblion, 9 februari 2016:
Het Joodse onderduikkind, de beeldend kunstenaar en dichter Chawwa Wijnberg presenteert hier haar zevende bundel. Zelf ziet ze haar gedichten als ‘aanzetten’ die vanzelf uitgroeien tot eigenzinnige, schijnbaar luchthartige gedichten. Rijm verschijnt als het haar uitkomt, een stortvloed van neologismen wordt aangewend om kritische vragen over onze moderne tijd te stellen: het ‘volgevretene’, de ‘zesbaanshaast’, ‘nulzessen’ etc. Leuk is het niet, maar het is haar aard ‘tegen de wind in te fietsen’, ‘haatmannen’ te bestrijden en de ‘maandagochtendhekel’ met een lach te verdrijven. Soms schemert het pijnlijke verleden door haar humor heen en soms wordt haar inspiratie afgebroken door aanbellende collectanten. Een tekeningetje van haar siert het omslag en op de bijgevoegde cd* vertelt zij eigen verhaaltjes.
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Alles is geschreven met een grote helderheid van taal.» – Hans Franse
Over ‘Krassen’ van Chawwa Wijnberg op MeanderMagazine, 10 januari 2016:
De gedichten zijn kleinschalig, hebben de lichtheid en sierlijkheid van de Middelburgse gevels, terwijl de oorlogsherinneringen in de poëzie terug te vinden zijn, gekoppeld aan een sterk engagement met gebeurtenissen van nu, die bedreigend zijn voor kwetsbare groepen. De gedichten bevatten vaak beelden die helder en weinig geabstraheerd zijn: alles verwijst naar de realiteit van vandaag, die niet altijd leuk is: er is haat en dreiging, er zijn ‘wapenboeren’. Wie echter denkt dat het een zware bundel is, heeft een verkeerde indruk. Alles is geschreven met een grote helderheid van taal. (…) Haar integere engagement lijkt haar credo. Het laatste gedicht van de bundel, ‘Krassen’, is een manifest als mens en dichter, waarbij ze enerzijds de poëzie wat relativeert: ‘er zitten/ geen woorden meer/ in mijn pen/ alleen maar kleine/ krassen’ (een zin die menig prozaschrijver zou willen schrijven), maar zich toch een maatschappelijke opgave stelt. Ze eindigt haar laatste gedicht van de bundel met een zin die ook zonder afbrekingen en de layout ijzersterk is ‘ik moet nog wat/ stormen/ en alle vijandbeelden/ aan gruzelementen slaan’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een fenomenale bundel.» – Ezra de Haan
Over ‘Krassen’ van Chawwa Wijnberg op Literatuurplein, 23 december 2015:
Als nooit tevoren zet Chawwa Wijnberg in haar gedichten de taal naar haar hand. Zelfstandige naamwoorden worden werkwoorden. Woorden worden bedacht en krijgen een vanzelfsprekendheid die verbijsterend is. Interessant is dat ze zo typisch Wijnberg zijn. Ze hebben iets grappigs, zijn vilein. Met nieuwe woorden reageert ze zich af op de wereld die haar omringt en mogelijk zelfs bedreigt. Deze woorden verdienen opgenomen te worden in het dagelijks taalgebruik, wat zeg ik, in de volgende editie van de Van Dale! Schrikvoorraad, snoerloze tijden, gisterzinnetjes, fluisterregen, maandagochtendvragen, zesbaanshaast, zijn prachtige vondsten die geen enkele uitleg behoeven. (…) Het speelse taalgebruik klinkt soms verraderlijk naïef in de oren. Als door een kind bedacht. Niets is minder waar. Het is taal ontstaan door het ‘schreeuwen tegen dove oren’, door het zingen in de tegenwind. Het is spelen met alle registers van de taal.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer