Tag: Kees Fens

Peter H. van Lieshout
Zo goed als nieuw
Bewaarde gedichten ’66-’76
Gebrocheerd, 72 blz.
Eerste druk november 1976
Tweede oplage februari 1981
90 6265 003 1
uitverkocht

Elf jaar geleden debuteerde Peter H. van Lieshout (Den Bosch, 1946) als dichter in Podium. Sindsdien werden zijn gedichten gepubliceerd in alle belangrijke literaire tijdschriften in Noord- en Zuid-Nederland (De Gids, Podium, Maatstaf, Hollands Maandblad, Bosch/age, Mandala enz.) en herdrukt in jaarbundels als Literair Akkoord en Vandaag en zelfs schoolboeken. Nu, elf jaar later, verschijnt eindelijk Van Lieshout’s eerste dichtbundel, Zo goed als nieuw, een stevige verzameling poëzie uit de perioden 1966-69 en 1973-76.

De in deze bundel opgenomen gedichten, die tien jaren ervaring en ontwikkeling dokumenteren, worden gekenmerkt door een scherpe observatie van steden en landschappen, met daarin het telkens terugkerende element van vertrek en terugkeer, van reizen, van op weg zijn door ruimte en tijd. Zij sluiten aan op een internationale traditie van vernieuwing, zoals die zich met name in de Verenigde Staten manifesteerde en nog steeds manifesteert in de Black Mountain en Beat Generatie, en recentelijker in de Backcountry Writing.

Peter H. van Lieshout woont in Amsterdam, is redakteur van het literaire tijdschrift Mandala en werkzaam als vertaler en recensent. Hij publiceerde twee romans, ‘De Generalenrepetitie’ (Querido, 1966) en ‘Slow Motion’ (Agathon, 1974). Tegelijk met ‘Zo goed als nieuw’ verscheen bij de Fizz-Subvers Press in Alkmaar een dichtbundeltje onder de titel ‘Belevenissen 1965’.

Momenteel werkt hij aan zijn derde roman, ‘Bossche Getijden’.

«Peter van Lieshout is begonnen werkelijk poëzie te schrijven: de cyclus De ijsvogelzang is bijzonder geslaagd. Want dacht je nou echt dat ik al deze moeite nam om een boek te recenseren dat voor de volle 100 % uit modder en lekke banden bestond? Welnee!» (De Nieuwe Linie, Sjoerd Kuyper)

«Van Lieshout, een van de ‘oprichters van de onstuimige beweging De Brabantse School, lijkt de laatste jaren serieuzer: het einde van zijn bundel Zo goed als nieuw is van zo’n hoopgevende transparantie dat je het gevoel krijgt dat de dichter ten slotte zijn ‘ruimtevrees’ heeft overwonnen.» (Hollands Diep, Peter Nijmeijer)

«Poëzie meer van het toon- dan van het woordgenre, de modieuze toon van eens. Verzen voor de vrienden zullen we maar zeggen. In het tweede deel wordt de dichter woordbewuster, de toon gaat eruit.» (De Volkskrant, Kees Fens)

«In de bundel van Van Lieshout staan mooie stukken en soms heel rake beelden. Ze stammen uit twee periodes; de latere gedichten lijken wat geconcentreerder te zijn dan de eerdere.» (NRC Handelsblad, Karel Soudijn)

«Waarom Van Lieshout zijn gedichten zolang bewaard heeft, is voor mij een raadsel. Hopelijk hoeft de lezer niet tot 1986 te wachten om ‘opnieuw bewaarde gedichten’ te lezen.» (Bzzlletin, Hans van de Waarsenburg)