Hein van der Hoeven en Kees Ruys op selectielijst Hans Vervoort-prijs 2024

De Stichting Hans Vervoort-prijs maakte op 25 januari 2024 bekend dat op 22 april 2024 voor de derde keer de Hans Vervoort-prijs zal worden uitgereikt. De eerdere winnaars waren Tobi Lakmaker en Theodor Holman. De prijs bedraagt  10.000 euro. Op de leeslijst voor de jury zijn o.a. twee auteurs van Uitgeverij In de Knipscheer gekozen:  ‘Het leven is snel genoeg’ van Hein van der Hoeven en ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys. De drie juryleden Mensje van Keulen, Bart Leemhuis en Arjan Peters kiezen na lezing elk één of twee titels voor de shortlist. Deze zal in de loop van maart a.s. bekend gemaakt worden. Op de leeslijst staan onder meer de jongste titels van Marja Pruis, Leo Pleysier, Hendrik Groen, Gerbrand Bakker, Wim Noordhoek, Merijn de Boer, Koen Peeters.
Meer over ‘Het leven is snel genoeg’
Meer over ‘De Madurese vriend’

«Gevoelens van onrecht en machteloosheid in poëzievorm.» – Evita Matakena

Over presentatie ‘Djam Karet/Elastiektijd’ van Richard Akihary in Marinjo (nr. 5 ), oktober/november 2023:

(…) Richard Akihary geeft een kort historisch overzicht van de komst van de eerste generatie Ambonese soldaten naar Nederland. Speciale aandacht is er voor het stamboekformulier van de Ambonese soldaten, zoals de melding in het stamboekformulier van zijn grootvader die als KNIL- soldaat op 14  juni 1950 wordt overgeheveld naar de Koninklijke Landmacht, zes weken voordat het KNIL wordt opgeheven. De presentatie wordt afgewisseld met het voordragen van een drietal gedichten uit de bundel. Voor de Ambonese soldaat is zijn geschiedenis een geschiedenis waarbij gevoelens van onrecht en machteloosheid de boventoon voeren. Gevoelens die de dichter in poëzievorm heeft gegoten. (…)

Marinjo is een tweemaandelijks onafhankelijk Moluks magazine.

Bron
Klik hier voor de foto’s
Meer over ‘Djam Karet/Elastiektijd’
Meer over Richard Akihary bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie Elders nr. 2 op 25 november 2023

Op zaterdag 25 november wordt van 20.15–22.00 uur nummer 2 van Elders literair gepresenteerd in Theater in de Steeg in Den Haag. Het programma vóór de pauze bestaat uit muziek (woord en beeld) van The Bullfight, ‘Tussen Binnen en Buiten’ met tekst van Hanz Mirck en foto’s van Jeroen Taalman, en een interview met Nijhoff-biograaf Bart Slijper door Kees Ruys. Na de pauze presenteert Paul van der Stap zijn poëtisch documentair drieluik de fotomontage Transnistrië, wordt de winnaar bekendgemaakt van de Elders poëziewedstrijd en sluit The Bullfight het programma muzikaal af. De presentatie is in handen van Arjen van Meijgaard en is mede mogelijk gemaakt dankzij financiële steun van CultuurSchakel en talrijke grote en kleine donaties. Locatie Theater in de Steeg, Westeinde 165a, 2512 GX Den Haag. Zaal open vanaf 19.45 uur. Kaarten voor abonnees € 5,00, voor bezoekers € 20,00 (inclusief 1 ex. van Elders literair 2023-2). Bestel kaarten via Eventbrite.
Het tijdschrift Elders literair verschijnt 2x per jaar en is bij elke (online) boekhandel, via de website van Elders en bij uitgeverij In de Knipscheer (Haarlem) te koop voor € 15,- (exclusief verzendkosten). Voor abonnementen en meer informatie www.eldersliterair.nl  Op de hoogte blijven? Klik om u in te schrijven op de nieuwsbrief van Elders.
Meer over Elders

Elders literair 2023-2: Elders is (ook) hier

Elders literair, 2023-2
Els Kort en Kees Ruys (kernredactie)
gebrocheerd, geïllustreerd, 68 blz. waarvan 8 in kleur
formaat 180 x 245 mm
vormgeving Els Kort
collage omslag Ilona Verhoeven
foto’s, illustraties binnenwerk Ilona Verhoeven, Jeroen Taalman, Diederik Gerlach
binnenzijde / achterzijde omslag Frank Van den Broeck
ISSN 2949 8449
i.s.m. Stichting Parachute
verkrijgbaar in de boekhandel  € 15,00
ISBN 978 94 93214 44 6
november 2013

In ‘Elders literair’ is ver weg soms dichtbij – en andersom. In dit tweede nummer gaat het over rouw en melancholie, roes en gevangenschap, maar ook over rondtrekkende dromers, een vergeten sciencefictionfilm die bijna jarig is en een schrijvende alpinist in Nederlands-Indië. Elders is (ook) hier. In dit nummer verhalen van Elisa Veini, Bart Slijper, Christiaan Ronda, Arjen van Meijgaard, Annette van ’t Hull en Luc Vandromme, episch gedicht van Jonas Bruyneel, essays van Ricus van der Kwast (over film ‘Soylent Green’, Gerard Termorshuizen (over Carel Willem Wormser) en Diederik Gerlach (over Frank Van den Broeck), collages van Ilona Verhoeven; fotograaf Jeroen Taalman en dichter Hanz Mirck dringen in hun project ‘Tussen Binnen en Buiten’ door tot in het binnenste van een gevangenis en de ervaringen, herinneringen en visioenen van een gedetineerde. Dit nummer werd gemaakt met dank aan de redactieleden  en medewerkers Astrid Arns, Kristien De Wolf, Diederik Gerlach, Hein van der Hoeven (redactiesecretaris), Herman Jansen (tekstcorrectie), Arjen van Meijgaard, Felix Monter, Hans Muiderman en Thijs Veraart.

Klik hier voor het digitale platform Elders literair
Meer over de presentatie van Elders nr. 2 op 25 november
Meer over Elders
Meer over Arjen van Meijgaard bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Ilona Verhoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Annette van ’t Hull bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Absoluut interessant reisverslag en herinneringen aan een vriendschap.» – Marjo van Turnhout

Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys op Leestafel, 11 oktober 2023:

‘De Madurese vriend’ (…) is een reisverslag, een geschiedenis en een persoonlijke brief. In het boek wordt een vriend aangesproken. Die vriend is Djaman, een schelpenverkoper, met wie de schrijver al veertig jaar een vriendschap onderhoudt. (…) Toen Kees Ruys in 1979 reizend door Indonesië terecht kwam in Pasir Putih voelde hij zich daar meteen thuis. Het werd de plek waar hij iedere twee jaar naar toe zou reizen, en waar hij Indonesië goed leerde kennen, met name het Indonesië van dat dorp en omstreken, aan de kust van Oost-Java, tegenover het eiland Madura en op de route naar Bali. (…) Toen hij nog in Nederland was kreeg hij mailtjes van de kleindochter van zijn vriend, met het bericht dat Djaman ziek was. Maar wat er precies aan de hand was, daar kreeg hij geen duidelijkheid over. Terwijl hij reist denkt hij terug aan alle eerdere reizen, aan de ontmoetingen met de bewoners van het land, met vooral herinneringen aan de vriendschap met Djaman. Door zijn verhalen krijgt de lezer een idee van hoe de Madurese cultuur in elkaar zit. Over de verschillen met de onze, verschillen waardoor vaak bijzondere situaties ontstaan. Verhalen over de oosterse magie, die een grote rol speelt in het dagelijkse leven daar; over de cultuur waar de westerling erg aan moet wennen, vooral hoe de oosterling zich voordoet als degene die hij denkt te moeten zijn in de ogen van de ander: ‘voor het gemak en het fatsoen’. (…) Absoluut interessant.

Lees hier de recensie
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Teder, schitterend, humoristisch. Ontroerend ook heel vaak. Kees Ruys schrijft ‘De Stille Kracht’ nabij. Wat een briljante schrijver.» – Marianne Janssen

Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys op LeesKost, 2 september 2023:
Twee vrienden: één uit Nederland en één uit Indonesië. Ze komen uit twee verschillende vaderlanden. Ooit was de geschiedenis van hun landen samengesmolten, voor de ouders en grootouders van de vrienden betekende dat kolonialisme, onderworpenheid, een strijd om vrijheid, oorlog, wreedheid en uiteindelijk de vrijheid waarom verbeten werd gevochten. (…) Niet dat ze elkaar vaak zagen, zo eens in de paar jaar trok Ruys naar Indonesië, kwam aan in Surabaya en reisde van daaruit, vijf uur lang, over de Grote Postweg naar de  gewoonste aller badplaatsen Pasit Putih, zonder zijn vriend Djaman, die daar woonde, daarvan vooraf op te hoogte te stellen. (…)  Maar dit keer, wist Ruys, vervuld van diep verdriet en melancholie, zou Djaman hem niet opwachten. Hij was dood. (…) Terwijl Kees Ruys zijn reis maakt naar het huis waar ooit Djaman woonde komen de gebeurtenissen, de dagen die zij gezamenlijk hebben doorgebracht één voor één weer bij hem boven. Als een rituele dans, een afscheidsceremonie voor de oude vriend. (…) De tocht naar Pasit Puteh is geschreven als een liefdevolle brief, een afscheid met pijn en met vreugde in het hart. De schelpenversierder en -verkoper Djaman was voor Ruys een verpersoonlijking van de cultuur van het land waaraan hij zijn hart verpand heeft. In de terugblikken wandel je mee met de vrienden, door de jaren heen. Dit boek lezen is muziek horen én het kabaal van de het verkeer, voedsel proeven, de brandende zon voelen, rusten, samen zwijgen en soms, bijna onmerkbaar, even de wereld aftasten waarin de ander, de vriend, zich bevindt. Voorheen, als hij aankwam, werd er gezwaaid en geroepen: ‘De lange mister is er weer!’ Nu hing er alleen Djamans schim. De vriend was voorgoed verdwenen. De vriendschap van zoveel jaren wordt vereeuwigd in een boek. Ruys schrijft teder, schitterend, humoristisch. Ontroerend ook heel vaak. Hij schrijft De Stille Kracht nabij. Wat een briljante schrijver. Ik heb nog heel veel in te halen, want ik wil veel van hem lezen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een boek dat recht doet aan de titel.» – Richard Akihary

VoorplatMadureseVriend-75Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys, 5 augustus 2023:
De Nederlandse schrijver Kees Ruys beschrijft zijn vriendschap met Djaman, een Madurese schelpensouvenirverkoper. Hij doet dit op een liefdevolle manier. Door de vele details geeft hij ons een inkijkje in het leven van zijn Madurese vriend. Ruys observeert en beschrijft het leven van zijn vriend met respect, een leven waar hij op gepaste afstand aan deelneemt. Hij is niet opdringerig en legt zijn mening niet op. “Over dit soort zaken hebben wij het nooit gehad”. Als Nederlander stelt hij zichzelf een actuele vraag: “Waarom maakt me dit zo ongemakkelijk? Wat er gebeurd is, is afschuwelijk, maar het vond plaats voor ik op aarde kwam. Ik sta er net zo ver vanaf als hij. Het kleeft me aan, dat wel, als erfgenaam van de geschiedenis van mijn geboorteland. Geeft me dat ook de plicht me plaatsvervangend te verontschuldigen?” Kees Ruys is een geboren verteller. In de bus naar Kalimantan valt hij in slaap, hij droomt over het Haagse Bos, en zit met zijn vriend Rolf in een opblaasboot. Zij zijn aan het vissen bij Het Sluisje, even waan je je in Nederland, totdat de chauffeur hard remt. “Als één man vallen de staande passagiers naar voren…”, ongemerkt zitten we weer in de bus naar Kalimantan. Als lezer schakel je op een natuurlijke manier van de Oosterse wereld naar de Westerse wereld en andersom. De taal van Ruys is voortreffelijk en het boek leest prettig. Bepaalde passages worden op een humoristische wijze uitgebeeld: “De knieval voor zijn eerste vrouw was hem door Allah ingegeven, en dus zou hij alles slikken, van haar tomeloze woedebuien tot het zwijgen van zijn zoon en zijn verbanning naar een matje in de bijkeuken”. ‘De Madurese vriend’, een boek dat recht doet aan de titel.
Richard Akihary (1955) is dichter en muzikant. Hij gaf 30 jaar les in het speciaal onderwijs. Daarna doceerde hij Nederlands en Engels. Hij is meer dan 50 jaar organist bij de Geredja Indjili Maluku (Moluks Evangelische Kerk). Hij schreef de partituren voor BNG, het Moluks Kerkelijk Liedboek. Ook schreef hij teksten en muziek voor theater, pop- en jazzbands.
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Verfijnde melancholie, aangename weemoedigheid.» – Arjen van Meijgaard

VoorplatMadureseVriend-75Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys op Tzum, 21 juli 2023:
(…) Al veertig jaar reist de auteur vrijwel elke twee jaar naar Indonesië. De eerste keer dat hij er kwam, als onderdeel van een lange en unieke wereldreis in de jaren ‘70, voelde hij zich direct thuis. Pasir Putih, aan de kust van Oost-Java, tegenover het eiland Madura en op de route naar Bali, werd een baken op zijn tochten, een toevluchtsoord en uitvalsbasis in één. Geen bijster interessante plek, maar het ging hem om de mensen. (…) Met Djaman, een man van Ruys’ leeftijd, bouwt hij in de loop van de tijd een onuitgesproken maar steeds hechtere band op. (…) Ruys en Djaman delen vooral herinneringen aan vorige ontmoetingen, ze zijn naar elkaar toegegroeid, kunnen zwijgend naast elkaar zitten zonder dat het ongemakkelijk wordt. Ze staan midden in het leven, maken juist geen grootse plannen en observeren hun omgeving zonder te oordelen. (…) Het blijkt uiteindelijk lastig te kunnen aangeven wat hun vriendschap precies inhoudt, misschien is het juist wel waardevoller als dat niet kan. Het is een gevoel, of zou het iets met de stille kracht te maken hebben die in Indonesië onderdeel is van het dagelijks leven? ‘De Madurese vriend’ blijft je constant verleiden verder te lezen. De lezer reist mee, wacht samen met Ruys op de bus die door het landschap toert, zonder dat er grote dingen gebeuren. De kracht zit hem in de herinneringen aan zijn andere reizen en ontmoetingen met passanten en bekenden die de schrijver verweeft in deze laatste reis naar Pasir Putih. (…) Hij stelt de aankomst deze keer bewust uit, Djaman zal namelijk niet meer op hem staan te wachten, omdat hij er niet meer is. Maar juist doordat Djaman door het verhaal heen met ‘je’ en ‘jij’ aangesproken wordt, is hij steeds aanwezig. Een verfijnde melancholie klinkt overal in door, een aangename weemoedigheid om wat voorbij is, maar daardoor des te meer gekoesterd wordt.
Lees hier de recensie ‘Meeslepend verslag van een vriendschap’
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het universum gezien vanuit Pasir Putih.» – Will Derks

VoorplatMadureseVriend-75Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys op Indies Tijdschrift, 10 juli 2023:
(…) In Pasir Putih, noteert Kees Ruys in de openingspagina’s van het boek, ‘ligt de eeuwigheid te suffen op een oude mat’ – een schitterend beeld dat bol staat van betekenis: saai, heet, groezelig, vadsig, muf, inert, armetierig en onveranderlijk. (…) Ruys komt er thuis, iedere keer opnieuw, hoe mysterieus dat voor hemzelf ook is. En het raadsel wordt nog versterkt door de aanwezigheid van een zekere Djaman, de Madurese vriend uit de titel, die zo ongeveer de incarnatie is van het nietszeggende vlek waar hij woont: hij is uiterst karig met woorden en gebaren, hij heeft nergens een mening over en leest nooit een krant of een boek (vermoedelijk is hij analfabeet), hij heeft meestal geen duidelijke bezigheden, hij is ‘geruisloos’ en ‘misschien zelfs wel een beetje saai’. Toch zou zonder hem de betovering van Pasir Putih meteen verdwenen zijn, aldus Ruys, die door het boek heen Djaman regelmatig direct aanspreekt in de jij-vorm. Hij is cruciaal voor de aantrekkingskracht van die plek, en dat terwijl tegelijkertijd Djaman, zoals Ruys nadrukkelijk meedeelt, hem ‘wezensvreemd’ is. (…) Ruys snapt van die fascinatie na al die jaren eigenlijk nog steeds weinig of niets en met De Madurese vriend doet hij een poging om althans tot een bepaalde mate van inzicht te komen. (…) Het dragende model van dit boek is dan ook het verhaal dat op alle punten in zijn ontwikkeling een afslag kan nemen naar een ander verhaal. Ruys brengt zo als het ware het universum in kaart, gezien vanuit Pasir Putih. (…) Ruys kan over al die ontmoetingen en observaties wel weer een aardig verhaal vertellen, terwijl hij bovendien zo dwalend en meanderend Djaman soms wat naderbij komt en een glimp lijkt op te vangen van diens ‘ware’ aard. (…) Want het gaat zeker ook over het land in dit boek, over Indonesië, en over de relatie die Ruys gedurende ruim vier decennia heeft opgebouwd met deze poreuze en uitermate gastvrije samenleving. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Persoonlijk verslag van reizen naar Javaanse badplaats Pasir Putih, in 1947 nog oorlogszone.»

VoorplatMadureseVriend-75Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys voor NBD Biblion, 7 juli 2023:
‘De Madurese vriend’ is een persoonlijk verslag over de reizen van de auteur naar een vriend op Madoera. Langzaam reizend nadert de schrijver de Javaanse badplaats Pasir Putih, sinds de jaren zeventig zijn vaste pleisterplaats in Indonesië. Hij trekt zich terug in herinneringen en denkt aan ontmoetingen die tot ontdekkingsreizen leidden, met de armste mensen die hij in zijn leven heeft gekend, maar ook de meest gastvrije en roekeloze. Maar boven alles denkt hij aan Djaman, zijn oudste vriend in Indonesië, die hem bij elk bezoek opwachtte met de mededeling dat hij hem al in een droom zag naderen. Ook schetst het boek een beeld van de ontwikkeling van het kustplaatsje sinds Nederlandse mariniers er in 1947 voet aan wal zetten om het in een oorlogszone te veranderen. Intiem en beeldend geschreven. Voor een breed tot geoefend lezerspubliek. Met kaarten. Kees Ruys (1955) is een bekende Nederlandse auteur. Hij schreef tientallen boeken. Het boek maakt deel uit van de serie: ‘De randgebieden’.
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer