Tag: kenia

Boekpresentatie ‘Irma’ van Kees Broere in Pletterij (gratis livestream)

07 OKT Broere INSTA 1080x1080Op donderdag 7 oktober 2021 presenteert Uitgeverij In de Knipscheer vanaf 19.00 uur via livestream Irma. Een mikado van boze goden, het tweede boek van Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer. Irma, een mikado van boze goden is de eerste ‘Caribische’ roman van Kees Broere, sinds 2017 correspondent Caribische regio van de Volkskrant met als standplaats Curaçao. Bij Uitgeverij In de Knipscheer verscheen van hem in 2018 de roman Pom, die zich afspeelt in Nairobi in Kenia, zijn vorige thuisbasis als Afrika-correspondent voor de Volkskrant en de NOS.

De presentatie vindt plaats in de Pletterij, Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem. Aan het programma werken o.a. mee interviewer Peter de Rijk en redacteur Willem Thies. Na afloop signeert de auteur voor de aanwezigen zijn nieuwe boek.

Aanvang 19.00 uur stipt. Zaal open vanaf 18.30 uur. Einde 19.45 uur. Toegang is gratis, maar wel vooraf boeken via website Pletterij of via telefonische reservering op 023 542 35 40. Het programma wordt ook live gestreamd. U kunt de livestream volgen op de homepage van debat- en cultuurpodium Pletterij, op hun Facebook-pagina of op hun Youtube-kanaal. Op het moment van de uitzending openen zich op deze drie platforms vensters met de livebeelden. Een inlogcode is niet nodig. Op de laatste twee media kunt u de uitzending later ook terugzien.
Klik hier voor de aankondiging op Pletterij
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Alle lijnen komen bij elkaar in een ontroerende stroomversnelling.» – Ini Statia

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 24 juni 2019:
[Ini Statia schreef een essay over de roman ‘Pom’, die zich vooral in Kenia afspeelt, van Kees Broere, correspondent voor ‘De Volkskrant’ in Curaçao. Het ‘Antilliaans Dagblad’ publiceerde het essay in twee afleveringen. Deel 1 verscheen op 19 juni jl. Zie ook deze website.]
(…) Het verhaal raakt op het laatst in een ontroerende stroomversnelling. Alle lijnen komen bij elkaar, als riviertjes en beekjes die de weg naar open zee hebben gevonden en daar vol op afstevenen. Er ontstaat inzicht en helderheid. Dierbaren zijn Peter ontvallen of ze vertrekken. (…) Aan alles komt een einde. Het is december 2013 en Nelson Mandela sterft. Ook het konijn van Sander en Marleen en hun twee dochters, dat Pom heet, is dood. Maar de betovering van de spiegel blijft, want: Alhambra is het islamitische fort dat een christelijk paleis werd. ‘Zoals de kerk van de Aya Sofia later een moskee werd.’; ‘We zijn meer met elkaar verbonden dan we elkaar durven toegeven.’ Het spiegelpaleis ten voeten uit! Peter draait zich om en loopt weg. En de lezer? Die blijft weemoedig en in gedachten verzonken met een stukje teruggewonnen schat achter.
Lees hier ‘Welkom in het spiegelpaleis! – (2)’
Klik hier voor het bericht over ‘Welkom in het spiegelpaleis! – (1)’
Lees hier het hele essay
Meer over ‘Pom’

«Zowel ontroerende, hartverwarmende taferelen, als verschrikkelijke wreedheden.» – Ini Statia

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 19 juni 2019:
(…) ‘Pom’ is een vlot lezende roman van Kees Broere. De hoofdpersoon is Peter Flinck. Gedurende twintig jaar (1993-2013) bouwt hij een band op met verschillende mensen, die hij – al dan niet vluchtig – op diverse plekken in Nederland/België, maar vooral in Kenia/Afrika waar hij woont, ontmoet. Deze mensen houden hem vaak een spiegel voor. (…) ‘Pom’ geeft op een bijzondere manier de ‘werkelijkheid’ van een ander, ‘onbekend’ continent en andere, ‘onbekende’ culturen en menselijke verhoudingen weer. Zowel ontroerende, hartverwarmende taferelen, als verschrikkelijke wreedheden doen zich voor. (…) Paradoxaal genoeg ontregelt dit wellicht het leestempo; het bijzondere ervaringsgevoel van een strakke spanningsboog zou eronder kunnen lijden. We hebben hier waarschijnlijk tegelijk te maken met een spanning die, als een traag vallende sluier, de contouren van het echte verhaal geleidelijk onthult. (…) Het zijn kleine, subtiele details, met allerlei intertekstuele verwijzingen, die je prikkelen tot verder lezen; alsof je telkens puzzelstukjes ontdekt, die het raadsel vergroten; een schijnbaar onontwarbaar kluwen, dat op het eind toch tot een verrassende ontknoping leidt. (…) Het verhaal blijft intrigeren en lang nawerken. Houdt Peter misschien zichzelf en de lezer voor de gek? Of zet de onbetrouwbare verteller je op een dwaalspoor? Allemaal vragen die zich tijdens het lezen van ‘Pom’ opdringen.(…)
Geciteerd uit: ‘Welkom in het spiegelpaleis! – (1)’. Nadat deel 2 van dit essay is gepubliceerd in Antilliaans Dagblad kunt u de gehele tekst op deze site terugvinden.
Lees hier de eerste aflevering
Meer over ‘Pom’

«Discussie over kolonisatie en verlies van identiteit boeit.» – Eric de Brabander

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 30 januari 2019:
(…) Een discussie over kolonisatie en het verlies van eigen identiteit boeide me omdat deze discussie zo universeel is en net als in álle voormalige koloniën ook op Curaçao had kunnen plaatsvinden. Gekoloniseerd zijn betekent behalve uitbuiting ook beroofd zijn van je eigen geschiedenis. Zonder geschiedenis geen identiteit. Mensen met een koloniaal verleden zijn mensen die snappen dat zij zichzelf niet kunnen kennen. Koloniaal geperverteerd, zo noemt Broere het. Broere laat in zijn boek zien hoe de Afrikaanse mens waarheden die diametraal tegenover elkaar staan, toch naast elkaar kan accepteren. (…) ‘Pom’ gaat niet uitsluitend over identiteit in een razendsnel veranderend Afrika, het gaat ook over de waarde van het leven, of beter gezegd: de afwezigheid daarvan. (…) Op een vrijdagochtend, in augustus 1998, knalden de ramen uit het kantoorgebouw van de Nederlandse ambassade in Nairobi. (…) De naam Osama Bin Laden gonsde toen al rond binnen de Keniaanse geheime dienst, en niet veel later daarbuiten. Peter Flinck was erbij. Hij werd door de Nederlandse geheime dienst geronseld om bij zijn moslimkennissen zijn oor te luisteren te leggen, op zoek naar subversieve elementen. Maar Peters sympathie lag niet eenduidig bij de voormalige westerse kolonisatoren. Hij was gefascineerd door de islamitische cultuur. Niet alleen vanwege het onbekende daarin. En Peter was dichter bij terrorisme dan hij vermoedde, door zijn vriendschap met de radicaliserende Saida. (…)
Lees hier en hier de recensie
Lees hier meer
Meer over ‘Pom’

«Een mooi en vlot boek.» – André Oyen

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere op Lezers tippen lezers, 19 januari 2019:
“Terugbladerend in het gastenboek, dat bol stond van even obligate als welgemeende complimenten, kwam hij geen bekende namen tegen. Tot in december 1990. Hij schrok. Hij keek nog eens. Het stond er echt. ‘Peter Flinck.’ Hij was zichzelf tegengekomen.” (…) Peter Flinck heeft een baan aangenomen in Kenia (Nairobi) bij een Franse firma, bij het bedrijf Ducray Johnson en begeleidt op juridisch gebied de projecten ervan. De firma staat op het punt staat overgenomen te worden door een Amerikaans bedrijf. Hij maakt promotie en wordt tenslotte directeur van de Keniaanse vestiging. Vanuit de Nederlandse ambassade wordt gevraagd hen over bepaalde zaken zoals de houding van Moslims bijvoorbeeld te brieven. (…) Peter is nieuw in de stad. Maar de mensen die hij er ontmoet, lijken meer van hem af te weten dan hij van zichzelf, en houden hem voortdurend een spiegel voor. (…) In zijn totaliteit is dit een mooi en vlot boek dat de lezer op een krachtige manier onderdompelt in de geuren en kleuren van Afrika.
Lees hier meer
Meer over ‘Pom’

«Geoefende pen van Broere weeft humor in het verhaal.» – Kees de Kievid

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere op Boekenbijlage, 7 januari 2019:
Peter Flinck heeft alleen een moeder, zijn vader is met de noorderzon vertrokken, maar hij mist hem niet. We leren Peter kennen in het eerste hoofdstuk in gesprek met zijn moeder Eva. Zij betreurt de scheiding van hem en zijn vrouw Eline. (…) Hij vertelt een baan aangenomen te hebben in Kenia (Nairobi) bij een Franse firma. (…) In 1993 vertrekt hij en het boek beschrijft zijn leven in het Afrikaanse land, en zijn uitstapjes naar andere delen van Afrika. Het eindigt kort na de dood van Nelson Mandela in 2013. (…) Veel belangrijker zijn de vriendschappen, zowel in Kenia als thuis in Nederland. Op zijn werk heeft hij een goede band met zijn collega Faith Kibet, die hij ook regelmatig thuis bezoekt. (…) Een andere vrouw die een grote rol in het boek speelt is de moslima Saïda Mohamed. Peter krijgt duidelijk gevoelens voor haar, maar het blijft bij korte ontmoetingen. De vraag dringt zich op of zij misschien in verband gebracht kan worden met terrorisme. (…) Ook in Nederland heeft Peter goede vrienden: Marleen en Sander en hun twee dochters. (…) In verband met deze twee komt ook de titel om de hoek kijken in de vorm van het konijn POM, hun “gezinsuitbreiding”. Het konijn verscheurt papier en rent nutteloos, maar “met intense voldoening” met de snippers rond. “Peter Flinck kon zijn blik niet van het konijn afhouden. Het beest had zijn doel bereikt. Hij wist het. Het geheim van het leven, zo liet hij huppelend zien, is dat het geen geheim heeft. Het is zoals het is.” De roman eindigt met de dood van POM en Peter die wegloopt, zoals hij al zo vaak heeft gedaan. (…) Tot slot moet nog vermeld worden de aandacht die de auteur besteedt aan de toenemende politieke instabiliteit in Kenia, culminerend in de slachtpartijen naar aanleiding van de verkiezingen. (…) Ik heb weinig boeken gelezen waarin het ‘spiegeleffect’ zo treffend naar voren kwam. Daarnaast is de geoefende pen van Broere goed in staat wat humor in het verhaal te weven. Zijn stijl wijst erop dat hij zelf ook veel plezier aan het schrijven beleefd moet hebben. (…)
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘Pom’

«Uitwerkingen van het spiegelmotief in roman.» – F. Hockx

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere voor NBD / Biblion, 21-12-2018:
Peter Flinck, opgegroeid zonder vader en een man die vooral een buitenstaander is, vertrekt in 1993 na een mislukt huwelijk naar Kenia. In de twintig jaar die de roman beslaat, ontmoet hij mensen die hem met zichzelf confronteren en wordt hij, zonder goed te weten waarom, informant van de Nederlandse veiligheidsdienst. (…) Groeiende instabiliteit in Kenia, de impact van terroristische aanslagen en de dood van zijn moeder zijn zaken die in die twintig jaar ‘langskomen’. Uiteindelijk verdwijnen veel mensen uit zijn leven. De op Curaçao wonende auteur (1958) is correspondent van de Volkskrant en was Afrika-correspondent voor de NOS. Onder de naam Kees Asten publiceerde hij in 1998 en 1999 twee romans. Die naam is in dit boek weggelegd voor een oudere journalist in wie Flinck het nodige herkent. Het is een van de vele nadrukkelijke uitwerkingen van het spiegelmotief in de roman. (…)
Meer over ‘Pom’

«Wie of wat bepaalt wie je bent?» – Jurgen van den Berg

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdOver ‘Pom’ van Kees Broere op NOS Radio 1 Journaal, 9 oktober 2018:
Maakt het veel uit in wat voor land je woont, wie je vrienden zijn, waar je werkt? Kortom: wat is identiteit ? Het is een belangrijke component in de nieuwe roman van Kees Broere, getiteld ‘Pom’, en onderwerp in het gesprek dat presentator Jurgen van den Berg met de auteur heeft. Hoofdpersoon in de roman is Peter Flinck die door zijn werkgever voor langere tijd wordt uitgezonden naar Nairobi in Kenia. Hij merkt dat hij daar iemand anders is dan hij in Nederland was, in ieder geval in de ogen van zijn omgeving.
Luister hier naar het gesprek (in blok 09.00 – 09.30 uur op 19’25” in de tijdbalk bovenin)
Meer over ‘Pom’

Kees Broere – Pom. Roman

VoorplatPOM3_Opmaak 1.qxdKees Broere
Pom
roman
Nederland – Afrika
gebrocheerd in omslag met flappen,
298 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-506-9
Eerste druk oktober 2018

Terugbladerend in het gastenboek, dat bol stond van even obligate als welgemeende complimenten, kwam hij geen bekende namen tegen. Tot in december 1990.
Hij schrok. Hij keek nog eens. Het stond er echt. ‘Peter Flinck.’ Hij was zichzelf tegengekomen.

Peter Flinck verruilt op zijn 35ste zijn baan in Amsterdam voor een in Nairobi, de hoofdstad van Kenia. Hij is nieuw in de stad. Maar de mensen die hij er ontmoet, lijken meer van hem af te weten dan hij van zichzelf, en houden hem voortdurend een spiegel voor. Flinck wil alles meemaken, ook al is er weinig dat hij meent te begrijpen. Een moslimvrouw uit het zuiden van Kenia zet hem op een spoor. Het spoor van de ondergang.

‘Ik weet wie je bent.’
‘Nou, Ton, vertel me dat dan maar eens.’
‘Ik wil je eerst iets vragen.’
‘Ga je gang.’
‘Kan onze ontmoeting strikt vertrouwelijk blijven? Je hebt mij nooit ontmoet.’
‘Ik heb je nooit ontmoet?’
‘Je kent me niet.’
‘Ik ken je niet.’
‘Goed, dankjewel. Zullen we eerst even door de menukaart gaan?’

Kees Broere is correspondent van de Volkskrant. In 2017 verhuisde hij naar Curaçao, na bijna twintig jaar in Afrika en vijf jaar in Zuid-Azië gewoond en gewerkt te hebben. Pom is zijn derde roman. Eerder publiceerde hij, onder de auteursnaam Kees Asten, twee romans bij Contact.

«Een warm boek. Knap werk.» – Miriam Grootscholten

Ton_van_Reen_Dochters_Omslag_DefOver ‘Dochters’ van Ton van Reen op De Leesclub van Alles en Afrika Nieuws, 15 juni 2018:
Afrikacorrespondent Lennert Rosenberg is onderweg naar de bruiloft van zijn dochter. In de trein ontmoet hij een intrigerend meisje dat hij ook maar als dochter gaat zien, na spijtig geconstateerd te hebben dat hij toch echt te oud is voor een amoureus contact. Er is ook nog een aangenomen dochter in Kenia en gedrieën staan ze voor de titel van deze roman, die meer lagen heeft dan alleen het verhaal van de dochters. (…) De gelaagde roman gaat over de journalistieke loopbaan in Afrika, zowel in het verleden als het heden. (…) Dan zijn er de dochters, de verschillen in het contact met hen en wat dat met hem doet. (…) Het treinmeisje blijkt van Joodse afkomst, evenals Lennert, en in Zwitserland worden zaken blootgelegd van Duitse Joden die naar Zwitserland gevlucht waren en daar niet al te gastvrij werden ontvangen. Dit is minder een zijspoor dan het lijkt, getuige de epiloog die meer informatie over dit onderwerp verschaft. (…) De Afrikaanse dochter, die werkelijk bestaat, is de hardloopster Susan Chepkemei. (…) Een warm boek. Van Reen heeft een geoefende pen en brengt verschillende verhaallijnen soepel bijeen. Dat is knap werk.
Lees hier en hier de recensie Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer