Over Een land met gesloten deuren van Tjalie Robinson in Het Parool, 3 oktober 2012:
Het genre dat Tjalie Robinson als zodanig beoefende, is uniek. Ik ken het in Nederland alleen van schrijvers als Justus van Maurik en M.J. Brusse, een eeuw geleden chroniqueurs van het grootstedelijk leven, en in Nederlands Indië van Tjalies tijdgenoot Willem Walraven. Schijnbaar achteloos en willekeurig dwalen zulke scribenten door achterbuurten, over boulevards, door parken en langs voetbalvelden en ze vinden overal wel ‘stof’ voor een ‘stukkie’ dat, vaak van de
hak op de tak springend, maar getuigend van een scherpe opmerkingsgave, een haarfijn beeld oproept van een stad en een tijdsgewricht. (…) De titels van de stukken vormen bij elkaar zo ongeveer Tjalies program als immigrant: De deugden van het oude Indië, Een Nederlander verbannen in Nederland, Land van zorg, luxe en progressiviteit. Ook: Een land met gesloten deuren en Heimwee is beter dan Holland. De ambivalentie druipt ervan af. Zou hij terug gewild hebben naar Indië? Hij kon niet terug en Indië was er niet meer.
Lees hier de hele recensie
Meer over Tjalie Robinson