Scott Rollins – Spiegelschriften. Kortverhalen

Scott Rollins
Spiegelschriften
kortverhalen
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 68 blz.
geïll. met foto’s van de auteur
€ 18,50
ISBN 978-94-93368-17-0
NUR 303, 306
eerste druk 2024

Spiegelschriften houdt de lezer spiegels voor. Schrifturen die onze tijd van sociale media, pandemie, internet en voortschrijdende (persoonlijke) geschiedenissen weerspiegelen.  Ze nemen het verstrijken van de tijd onder de loep. Confronteren verschillende stemmen en meningen met elkaar in de spiegel van de actualiteit. Het weer wordt klimaat, de waan van de dag, geschiedenis. De eeuwige dood ligt op de loer voor de onoplettende selfiemaker die het perfecte plaatje wil schieten van een linke omgeving en zich van geen gevaar bewust is. Spiegelschriften die reflecteren wat we vaak over het hoofd zien in ons gedrag en verwachtingen, die verborgen werelden uit- en opzoeken. Hoe zou je ze noemen, prozagedichten, vignetten, ultrakorte romans, uitgelekte verhalen, klank-cursiefjes?

(…) Te zijn of niet te zijn voor de eeuwige camera is de vraag. Of
Het reëler is iets te ervaren zonder tussenkomst van technologie of
toch het toestel te pakken om steeds meer momentopnames
van de dagelijkse vormen van de dood in onze digitale mondaine
wereld te maken, dat is de vraag (…)

De pers over Grenstekens
«Elk gedicht staat in een andere context, door de dichter gedefinieerd met personages en voorvallen. Dat levert een reis op door stemmingen en streken, in de realiteit en ook in de beleving of de overdenking. Een veelzijdige bundel die de lezer pakt door de essentie, op het scherp van de snede.»  – Biblion

«Taal die inhoud genereert – Veel dichters schrijven over de natuur, of verliefdheid maar Scott Rollins gebruikt situaties die symbool voor de condition humaine staan. Hij probeert om tegenstrijdige visies te onderzoeken. Zijn poëzie is dan ook een proces om tegenstrijdige standpunten over dezelfde gebeurtenissen te combineren. Hij wil laten versmelten en syntheses maken. Dat is ook merkbaar in de taal. Hij wil taal die inhoud genereert want hij heeft een verhaal te vertellen.»  – André Oyen in Antwerpen leest

«Poëzie waarover we als lezer moeten nadenken, waarvan de strekking pas langzamerhand tot ons doordringt. […] Scott Rollins is geen dichter van gevoelens. Eerder een dichter van gezichten en gedachten die gevoelens oproepen. Tenminste, als de lezer zich de moeite getroost om ‘door te denken’ wanneer de dichter zich lijkt in te houden.» – Brede Kristensen in Amigoe

Dichter, vertaler, schrijver en muzikant Scott Rollins (1952) is geboren in New York en woont in Nederland sinds 1972. Hij begon in 1975 met het tijdschrift Dremples en was later uitgever van Bridges Books en het muzieklabel Otrabanda Records. Voor uitgeverij In de Knipscheer vertaalde hij o.m. werk van Hugo Pos, Albert Helman, Leon de Winter, Erich Zielinski, Eric de Brabander, Rob Verschuren, Brigitte Spiegeler. In 2001 gaf hij bij Uitgeverij In de Knipscheer de spoken word-cd (incl. booklet) After the Beeb uit. Grenstekens (2020) was zijn Nederlandstalige debuut als dichter.

Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een pionier stopt als pionieren niet meer nodig is.» – Elodie Heloise

foto: Bram Petraeus
‘Een uitgeverij die haar tijd ver vooruit was’ door Wouter Geerts in NRC, 9 augustus 2024:

Op 26 maart 2026, precies vijftig jaar na haar oprichting, houdt de Haarlemse uitgeverij In de Knipscheer op te bestaan. Dat maakte Franc Knipscheer (77), oprichter van de uitgeverij al in 2022 bekend. Nu, twee jaar later, worden de laatste boeken uitgegeven. De ‘kleurrijkste uitgever van Nederland voor avontuurlijke lezers’ pionierde met de introductie van niet-westerse literatuur in Nederland. Daarnaast gaf zij een podium aan veel debuterende Nederlandstalige schrijvers. (…) In de Knipscheer, opgericht als zelfstandige literaire uitgeverij, introduceerde de term ‘multiculturele literatuur’ in Nederland. Eind jaren tachtig verhuisde de uitgeverij van Haarlem naar Amsterdam. Nadat Jos Knipscheer zich wegens gezondheidsproblemen in 1993 terugtrok uit de uitgeverij en vier jaar later overleed, keerde Franc terug naar Haarlem om daar, samen met partner Anja en redacteur Peter de Rijk, de uitgeverij voort te zetten. Met die terugkeer liet In de Knipscheer de vertaalde literatuur los en begon zij zich steeds meer te richten op Nederlandse schrijvers afkomstig uit Suriname, Indonesië en de Antillen. (…) In de Knipscheer speelde vanaf haar oprichting een belangrijke rol in het verbinden van de literaire werelden van de Nederlandstalige gebieden. Volgens schrijfster Elodie Heloise, die in 2024 met ‘Blauwe Tomaten’ een plek verdiende op de longlist van de Libris Literatuurprijs, stonden diversiteit en inclusiviteit centraal bij de uitgeverij. (…) Ook volgens Peter Nijssen, hoofdredacteur van de Arbeiderspers, is In de Knipscheer een pionier geweest. „Je ziet dat vrijwel elke grote uitgever de afgelopen jaren in hun voetsporen is getreden”, zegt hij. Van Kempen gaat nog iets verder: „De uitgeverij heeft jarenlang de weg geplaveid voor buitenlandse schrijvers. Hun literatuur is inmiddels wijdverspreid over allerlei andere uitgeverijen.” (…) Met het verdwijnen van de uitgeverij neemt de onzekerheid voor schrijvers van niet-westerse literatuur toe, denkt Heloise. (…) Belangrijker vindt de schrijfster dat de overzeese literatuur inmiddels een gerespecteerde plek heeft gekregen in de Nederlandse literatuur. In die zin heeft ze vrede met de sluiting van In de Knipscheer: „Een pionier stopt als pionieren niet meer nodig is.”

Lees hier of hier het artikel van Wouter Geerts

Scott Rollins’ Choice: Boeli van Leeuwen and Rob Verschuren

boelivanleeuwen23[ portret Nicolaas Porter ]

Scott Rollins over ‘The Sign of Jonah’ and ‘Tyfoon’ op The Low Countries,  17 augustus 2023:

Every month, a translator of Dutch into English gives literary tips by answering two questions: which translated book by a Flemish or Dutch author should everyone read? And, which book absolutely deserves an English translation? To get publishers excited, an excerpt has already been translated. This time you will read the choice of Scott Rollins, who has been a cultural entrepreneur for nearly fifty years working as a translator, editor, writer, publisher and music maker. Some of his translations include a volume of Selected Poems by Bernlef, non-fiction by Jan Brokken on the music of the Netherlands Antilles and early work by Leon de Winter. His Translator’s Pick are: (Must-read) ‘The Sign of Jonah’ by Boeli van Leeuwen and  (To be translated) ‘Tyfoon’ by Rob Verschuren.
The Low Countries (High Road to Culture in Flanders and the Netherlands) is het Engelstalige, digitale tijdschrift van Ons Erfdeel.
Bron
Meer over The Sign of Jonah
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

Woordje ter herinnering aan Helen Knopper

foto HelenFranc Knipscheer bij de uitvaart van Helen Knopper, 12 december 2022:

«Beste aanwezigen,

In 1985 gaf Uitgeverij In de Knipscheer – de uitgeverij bestond bijna 10 jaar, we waren nog jong – het debuut uit van Hugo Pos, ‘Het doosje van Toeti’. Hugo Pos, gepensioneerd rechter, werd in dat jaar 72. Zouden we dat wel doen, een al zo’n oude auteur bij ons laten debuteren, hadden we ons afgevraagd. We hadden per slot naam gemaakt met jonge debutanten, generatiegenoten: Leon de Winter, Astrid H. Roemer, Marion Bloem, Herman Brusselmans. Maar ‘Het doosje van Toeti’ was een prachtige verhalenbundel en goed is goed ongeacht de leeftijd. Hugo Pos overleed in 2000 en hij had toen bij deze uitgeverij 15 bundels kwatrijnen en verhalen op zijn naam staan en de met de E. du Perron-prijs bekroonde autobiografie ‘In Triplo’. Wat ik in 1985, ik was toen 38, me voor het eerst realiseerde, en zo ontzettend troostrijk vond, was dat je kennelijk op je 72ste nog een nieuwe carrière kunt beginnen. Niet dat ik dat van plan was, maar de idee dat dat kon bracht me wel op mijn gemak.

De eerste keer dat ik de naam Helen Knopper tegenkwam was toen ik als redacteur begin jaren zeventig werkte voor een boekenclub. In hun programmaonderdeel literatuur werden enkele door Helen Knopper vertaalde titels opgenomen van de Amerikaanse hippieschrijver Richard Brautigan. Een paar jaar later zou ook mijn broer Jos Knipscheer, alweer ruim 25 jaar geleden overleden, een roman van Brautigan vertalen. De tweede keer dat ik de naam Helen Knopper bewust tegenkwam was nadat Uitgeverij In de Knipscheer in 1976 net begonnen was en we in het fonds van de eveneens piepjonge Uitgeverij Loeb & Van der Velden o.a. de titel ‘De Vertellers’ tegenkwamen samengesteld door beide uitgevers met daarin verhalen van o.a. Hester Albach, Peter Andriese, Jan Cremer, Hans Dorrestijn, Heere Heeresma, Eelke de Jong, Theo Kars, Laurie Langenbach, Guus Luijters en ook Helen Knopper, schrijvers die rond die jaren zeventig furore maakten. Ieder ging zijn en haar weegs. De derde keer dat Helen Knopper bij mij in beeld kwam was toen ik in 1977 recensies las over haar titel ‘Een onfatsoenlijk afscheid’.

Zo’n zeven jaar geleden ontving de uitgeverij een manuscript van Helen Knopper met de titel ‘Het loopt het ademt het leeft’. Ze was inmiddels 80. Weer vroegen we ons af: zouden we dat wel doen?
Haar laatste, twintigste boek was na een schrijverscarrière van ruim dertig jaar toch al verschenen in 1997? Tachtig jaar oud! Wie zit daarop te wachten? Is dat nog te verkopen? Maar het was een prachtig boek en goed is goed ongeacht de leeftijd. We nodigden haar uit op de uitgeverij en wat me daarvan vooral nog bijstaat was dat ze vertelde dat toen ze dik in de zeventig was zich op de Universiteit van Amsterdam had ingeschreven en psychologie was gaan studeren. Dat was voor mij weer zo’n Hugo Pos-momentje. Ik was op dat moment 68 en bedacht me dat Helen Knopper op die leeftijd pas jaren later zou beginnen aan een universitaire studie. En ik vond dat zo ontzettend troostrijk. Niet dat ik dat zou kunnen of willen, maar de idee dat dat überhaupt een optie was stemde me wel optimistisch. Die moed, die vrijheid die daaruit sprak bewonder ik in haar tot op de dag van vandaag. U weet hoe het verder ging. ‘Het loopt het ademt het leeft’ kwam uit in 2016, een heruitgave van ‘Een onfatsoenlijk afscheid’ in 2018 en later dat jaar ‘Het onbesproken beeld’. In 2019 verscheen de omvangrijke essay- en verhalenbundel ‘Het brandende huis’, misschien wel haar literaire testament, en vorig jaar, in 2021, haar laatste boek ‘En dan nog de liedjes’.

Het zal niet moeilijk zijn de herinnering aan Helen Knopper levend te houden.
Van haar boek ‘Het brandende huis’ heb ik een paar doosjes meegenomen. Eenieder hier aanwezig mag als herinnering aan Helen een exemplaar daarvan meenemen.»

Meer over Helen Knopper bij Uitgeverij In de Knipscheer

Scott Rollins – Grenstekens. Gedichten

VoorplatGrenstekens-75Scott Rollins
Grenstekens

gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 84 blz.
€ 18,50
ISBN 978 90 6265 788 9 NUR 306
eerste druk 2020

Het opzoeken en exploreren van grenzen vormt het centrale thema van Grenstekens. De bundel voert de lezer langs water en land, leven en dood, werkelijkheid en droom, heden en verleden, stad en platteland. De gedichten zijn exercities in het vertalen van de wereld in beelden en woorden. Zij verkennen landschappen in Noord en Zuid-Amerika, Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en de Cariben.

(…)
De schubben van de eerste vis tekenen
rillijnen van opwinding en plezier
De wolken in het steeds blauwer blauw
lijken net opgeklopte slagroom want er
zijn vele handbewegingen in deze droom

Nu moet ik dit gedicht van de haak halen
en schoonmaken voor het ontbijt.

De bundel besluit met de extra afdeling Een verzameld gedicht. In 1995 werd door Bridges op een fotoaffiche onder de titel A Collected Poem het oorspronkelijke gedicht in het Nederlands (Landschap van verlangen) en het Engels (Landscape of Desire) bijeengebracht met vertalingen in het Frans, Duits, Spaans, Portugees, Bahasa Indonesia, Welsh, Tsjechisch, Italiaans, Zweeds, Fins, Hongaars, Pools, Noors, Iers-Gaelisch, Russisch, Hebreeuws, Grieks, Urdu, Arabisch en Chinees. Voor deze uitgave werd daar een versie in een 23ste taal, het Tamazight (Berbers), aan toegevoegd.

«Scott Rollins heeft een zeer eigen schrijfstijl. Geïnspireerd door de schoonheid van de natuur heeft hij elegische gedichten geschreven die lang in je gedachten blijven hangen. Elke gedicht is gedistilleerd tot zijn essentiële kern. Rollins is een dichter die zich bezighoudt met vorm, maar de vorm dicteert niet de poëzie, maar de poëzie de vorm. Een begaafd dichter.» – Ben Dutton in Blogging the Classics

«Ik houd van zijn aandacht voor de vorm; die kom je nog maar zelden tegen. Het is al met al een zeer karakteristieke verzameling gedichten die ik aan veeleisende vrienden zal tippen.» – James Hamilton-Paterson

Dichter, vertaler, schrijver en muzikant Scott Rollins (1952) is geboren in New York en woont in Nederland sinds 1972. Hij begon in 1975 met het tijdschrift Dremples en was later uitgever van Bridges Books en het muzieklabel Otrabanda Records. Voor uitgeverij In de Knipscheer vertaalde hij o.m. werk van Hugo Pos, Albert Helman, Leon de Winter, Erich Zielinski, Eric de Brabander, Rob Verschuren, Brigitte Spiegeler. In 2001 gaf hij bij Uitgeverij In de Knipscheer de spoken word-cd (incl. booklet) After the beeb uit. Grenstekens is zijn Nederlandstalige debuut als dichter.

Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

Peter (H.) van Lieshout (71) overleden.

Peter van Lieshout 1976[foto Frans de la Cousine]

Op vrijdag 27 oktober 2017 is Peter H. van Lieshout (Den Bosch, 1946) in Amsterdam overleden. In 1966 debuteerde hij als 19-jarige bij Uitgeverij Querido met de roman ‘De Generalenrepetitie’. Zijn tweede roman ‘Slow Motion’ verscheen in 1974 bij Uitgeverij Agathon. Hij publiceerde vanaf de jaren zestig vooral poëzie in vele literaire tijdschriften. Hij was mede-oprichter van de poëziestroming De Brabantse School. Daarnaast manifesteerde hij zich als vertaler van moderne Amerikaanse literatuur (o.a. Jack Kerouac, William S. Burroughs voor o.m. Poetry International) en als recensent van Amerikaanse en Nederlandse literatuur, o.a. voor De Volkskrant. Samen met Harry Hoogstraten en Jos Knipscheer begon hij in 1975 het tijdschrift voor etno- en avantgarde literatuur ‘Mandala’, waaruit in 1976 Uitgeverij In de Knipscheer voortkwam. Met Leon de Winter en Craig Strete debuteerde hij bij deze uitgeverij in november 1976 met de bundel ‘Zo goed als nieuw. Bewaarde gedichten 1966 – 1976’. Met Mandala en Uitgeverij In de Knipscheer was hij betrokken bij de befaamde One World Poetry-festivals eind jaren zeventig en begin jaren tachtig in Amsterdam. Zijn intensieve en inspirerende werk als vertaler, recensent en redacteur zou een groter eigen oeuvre in de weg staan. Zijn aangekondigde roman ‘Bossche Getijden’ zou nooit verschijnen. Peter van Lieshout is een van de geportretteerden in het boek ‘Dit gaat nooit meer voorbij; Bossche popmuziek en literatuur in de sixties’.
Meer over Peter van Lieshout

Uitgeversechtpaar Knipscheer gefêteerd door auteurs en vrienden van de uitgeverij.

40jaarKnipscheerOp zondag 3 september jl. vond onder de titel ‘The Twain Shall Meet’ in Theater Podium Mozaïek Amsterdam voor het zevende achtereenvolgende jaar de grote presentatie plaats van nieuwe titels van auteurs met banden met de voormalige Nederlandse koloniën, al vanaf het begin van de uitgeverij een specifiek deel van het uitgeverijfonds. Dit keer werd nieuw werk gepresenteerd van Boeli van Leeuwen, Joseph Hart, Margarita Molina en Aart G. Broek (Curaçao), Aya Zikken, Janny de Heer en Barney Agerbeek (Nederlands-Indië), Karin Lachmising, Annel de Noré, Diana Tjin, Etchica Voorn en Frank Ong-Alok (Suriname), muzikaal omlijst door Ronald Snijders en Frank Ong-Alok.

Een jaar eerder, in het programma ‘Caribisch Nederland 2016 in Podium Mozaïek’, liet uitgever Franc Knipscheer zich ontvallen: “Weet u het nog? Op 1 november 1976 debuteerde In de Knipscheer als uitgever met verhalenbundels van twee debuterende auteurs: Leon de Winter met Over de leegte in de wereld en Craig Strete met Als al het andere faalt kunnen we de zweep leggen over de ogen van het paard en hem laten huilen en slapen. 40 Jaar (en ruim 1000 boekuitgaven waaronder 13 Craig Strete-titels) later verschijnt bij Uitgeverij In de Knipscheer van deze Craig Strete de roman De dronken detective.”

Dat heeft een aantal toehoorders toen in hun oren geknoopt. Buiten medeweten van de uitgever werd in 2017 een comité opgericht om alsnog een feestje te organiseren vanwege dat 40-jarig bestaan en om de uitgeverij een passend cadeau aan te bieden. Immers, in 2001 had de uitgeverij groot uitgepakt met een vier uur durend programma ‘Writers Block’ in het Concertgebouw in Haarlem om het 25-jarig bestaan te vieren. Daartoe werd op zondag 3 september het presentatieprogramma vlak voor de pauze ‘gekaapt’ door woordvoerder Michiel van Kempen, die een eigen powerpoint opstartte en een humoristisch betoog hield dat uitmondde in overhandiging, ‘namens auteurs, vertalers, redacteuren, vormgevers en vrienden van In de Knipscheer’ van een geheel verzorgde reis van twee weken in voorjaar 2018 voor Franc en Anja Knipscheer naar Suriname inclusief verblijf in luxe appartement in Paramaribo en een luxe-cabin in Danpaati aan de Boven-Suriname-rivier met excursies, korjaaltocht enz. en een daglange boottocht met alle in Suriname wonende In de Knipscheer-auteurs en relaties. De perplexe uitgever, die sinds het allereerste begin van de uitgeverij een kleine 200 titels uitgaf van Surinaamse schrijvers, heeft dit land ‘waaraan hij zijn hart heeft verpand’, zelf nog nooit bezocht: ‘dat komt wel als we klaar zijn met de uitgeverij’.

«Het was opgezet als de inmiddels vertrouwde najaarspresentatie van de nieuwe uitgaven van uitgeverij In de Knipscheer, zondag 3 september 2017 in het Amsterdamse Podium Mozaïek. Maar het werd een viering van 40 jaar multicultureel uitgeven – en met een uitgever in tranen, minutenlang beloond voor 40 jaar uitgeverstrouw met een ovationeel applaus. Een fotoreportage van Michiel van Kempen.»

Klik hier voor deze foto-impressie op Caraïbisch Uitzicht
Klik hier voor de foto-impressie van André Homan
Klik hier voor het gefilmde dankwoord van Franc Knipscheer
Klik hier voor de verantwoordelijke vriendenlijst

«Een uniek document.» – Bert van Galen

VoorplatWiegKringOver ‘In de kring van menselijke warmte. Hommage aan Rogi Wieg’ op Amsterdam FM Radio, 3 juli 2017:
Bert van Galen en Peter de Rijk wijden het overgrote deel van hun literatuur-uur in het Kunst- en Cultuurprogramma op Amsterdam FM-Radio op maandag 3 juli 2017 aan de hommagebundel voor Rogi Wieg ‘In de kring van menselijke warmte’, in de vormgeving een vervolg op de grote bloemlezing uit het poëtisch oeuvre van Rogi Wieg ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’. Rogi Wieg stierf in 2015 door euthanasie vanwege ondraaglijk psychisch lijden. Zijn dichtersleven en persoonlijk leven (zo eerlijk beschreven in ‘Kameraad Scheermes’) komen in dit gesprek langs: zijn depressiviteit, de mislukte zelfmoordpogingen, de uitgevers zoals Albert Hagenaars, Guus Bauer, Van Oorschot, De Arbeiderspers, de toen even succesvolle collega-auteurs zoals Leon de Winter, Joost Zwagerman. En de dichters die aan de bundel voor Rogi Wieg bijdroegen: Peter de Rijk leest gedichten van Nachoem Wijnberg, Frank Starik (wiens gedicht de titel van de bundel werd), Guus Bauer, Vrouwkje Tuinman. Een bloemlezing die een kring van menselijke warmte oplevert rond een dichter die daar wanhopig behoefte aan had, maar misschien pas kreeg toen hij er niet meer was.
Luister hier naar de uitzending. Start de tijdlijn op 11:52 minuut.
Meer over ‘In de kring van menselijke warmte. Hommage aan Rogi Wieg’
Meer over ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een bijzonder randje.» – Chrétien Breukers

knipjembleem‘Nadenken in mijn hoofd & Uitgeverij In de Knipscheer’ op Weblog van Chrétien Breukers, november 2016:
Nu Knipscheer 40 jaar bestaat, hebben ze een nieuwe vertaling van Craig Strete op de markt gebracht. Craig Strete is een native American. Vroeger zeiden we Indiaan, maar dat is niet langer de bedoeling. Deze keer is het geen verhalenbundel, maar een roman: De dronken detective. Ik ben benieuwd naar deze parodie op een genre. Strete is een van die auteurs die Knipscheer door de jaren heen is blijven uitgeven. De uitgeverij noemt zich nu ‘kleurrijk’ en dat is ook zo. Veel ‘wereldliteratuur’ is via Haarlem (en een tijdlang Amsterdam) voor het eerst tot Nederland gekomen. Maar Knipscheer is toch vooral dat ene bedrijf dat ervoor heeft gezorgd dat het titelaanbod jarenlang een bijzonder randje had en soms nog heeft.
Lees hier het betreffende blog

«Deze P.C. Hooftprijs laat ons weer eens naar het Westen kijken en dat is goed.» – Arjen Fortuin

90-6265-289-1Over o.a. Astrid H. Roemer, Bea Vianen, Iraida van Dijk-Ooft, Karin Lachmising, Sakoentela Hoebba, Mala Kishoendajal in NRC Handelsblad, 20 mei 2016:
(…) Een van de auteurs aan wie Astrid Roemer haar P.C. Hooftprijs opdroeg, was Bea Vianen, een nog veel vergetener schrijfster. Schrijvers helemaal niet kennen is een beschamende zaak voor een criticus, dus ging ik snel naar een klein antiquariaat om Vianens debuut ‘Sarnami, hai’ te kopen. (Het is vrij recent herdrukt, maar zo klinkt het iets minder beschamend). Voorlopig vind ik het geweldig. In het openingshoofdstuk beschrijft Vianen hoe een jonge Surinaamse vrouw op bezoek gaat bij een buitengewoon onaangenaam oudje dat een twijfelachtige rol heeft gespeeld in haar familiegeschiedenis. De kakkerlakken lopen bijna over het papier, zo indringend toont Vianen de viezigheid. ‘De vrouw houdt haar hoofd gebogen. Haar gezicht wordt bijna geheel door de gore witte sluier bedekt. Haar blouse is net zo vuil als het laken en de slopen op het planken bed […] De zilveren armbanden rinkelen lui, telkens wanneer zij een blaadje afplukt of een stengeltje wegplukt.’ Het is een fascinerend soort realisme dat Vianen beoefent: hard, soms overwritten, maar met een hoofdpersoon die veel meer wordt gedreven door nieuwsgierigheid dan door missiedrang. (…)
Lees hier het artikel