Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor on de literatuur. Daarin komt behalve o.a. Herman Brusselmans ook Lex Paleaux aan het woord in de paragraaf ‘Respect’. In de op eigen ervaringen gebaseerde roman ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux, die zich afspeelt in een psychiatrische jeugdkliniek, komt de nodige zwarte humor voor. De grappen zijn belangrijk, legt de auteur uit: ‘Het is een truc om het boek leesbaar te houden. Ook is humor een manier om tegenslag te verwerken. (…) Voor mij zijn de grappen dus essentieel.’ Kleine grapjes in de vorm van originele vergelijkingen, nauwgezette, maar pijnlijke beschrijvingen, een onverwachte draai aan het verhaal, stapeling van voorbeelden, herkenbare situaties, gedachten of handelingen, ze zijn vergelijkbaar met de kleine toetsen waarmee een schilder langzaam maar zeker een meesterwerk creëert. Licht en donker worden steeds afgewisseld en daardoor komen alle kleuren beter tot hun recht.
Lees hier de paragraaf ‘Respect’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter de Rijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Herman Brusselmans op deze site
Tag: Lex Paleaux
«In Haarlem ben ik opnieuw begonnen.» – Lex Paleaux
Op woensdag 10 mei 2023 had de Haarlemse schrijver Lex Paleaux een prettig gesprek met Jan Hoekema in de Pletterij-serie ‘Een goed gesprek met…’. Paleaux vertelt over het begin van zijn nog recente schrijverscarrière pas echt begon met het schrijven van columns op een pagina van een facebookgroep. Vervolgens komt zijn debuutroman ‘Winterwater’ en zijn jeugd in Friesland ter sprake en later zijn uithuisplaatsing als veertienjarige puber in een psychiatrische jeugdkliniek waarover hij zijn dit jaar verschenen roman ‘Als de dood zucht houd ik mijn adem in’ schreef. “Mijn behoud was werken om niet bezig te hoeven zijn met mijn verleden.» Aan het eind van het gesprek onthult Lex Paleaux de titel van zijn vijfde boek waaraan hij vandaag begonnen is: ‘Liftend naar de hemel’ over een reis naar en verblijf in Canada. Paleaux voelt zich wel al een gevestigd auteur en werd daarom gevraagd om toe te treden tot een Haarlemse politieke partij maar “ik heb een te kort lontje voor een plek in de politiek. Ik zou het wel mooi vinden als ik een keer op een shortlist van een literaire prijs kom te staan.”
Kijk en luister hier naar het gesprek
Meer over Lex Paleaux op deze site
«Deze auteur verdient het om door het grote publiek ontdekt te worden.» – Jolanda de Jong
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux op Boekinkt, 10 mei 2023:
(…) Dit verhaal speelt zich af in een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. (…) Nog voordat ik het eerste hoofdstuk lees, word ik al geraakt door de gekozen quote van Robin Williams: “You’re only given a little spark of madness. You musn’t lose it.” en kan alleen maar denken: Ja! We maken kennis met Frank. Frank heeft eigenlijk iedereen die hij lief had verloren. (…) Frank is bijna achttien jaar oud wanneer hij in deze hopelijk laatste jeugdinrichting komt te wonen. Als hij straks achttien is wordt hij geacht voor zichzelf te kunnen zorgen. Maar is dit wel haalbaar? Hoewel ik hier al wel van op de hoogte ben, schrik ik er enorm van dat we nu anno 2023 ten opzichte van de jaren 90, dus eigenlijk nog geen reet zijn opgeschoten. (… ) Al lezende leren we alle bewoners van het huis kennen. Ieder met zijn of haar verhaal. (…) Na het lezen van ‘Winterwater’ en nu ook na het lezen van ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ ben ik van mening dat deze auteur het verdient om door het grote publiek ontdekt te worden. Daarnaast vind ik dat ook dit boek op de verplichte literatuurlijst zou moeten komen voor een ieder die een opleiding volgt in de jeugdhulpverlening. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Een goed gesprek met… Lex Paleaux
Woensdag 10 mei 2023 is de Haarlemse schrijver Lex Paleaux te gast in de Pletterij-serie ‘Een goed gesprek met…’ met Jan Hoekema. In deze interview-reeks (al vanaf 2020) praat Jan Hoekema, oud-burgemeester van Wassenaar en ex-Kamerlid van D66, wekelijks met een meer of minder prominente vertegenwoordiger uit het plaatselijke bestuurlijke, politieke, culturele en maatschappelijk leven of het MKB. Dit keer maakt schrijver Lex Paleaux zijn opwachting. Paleaux denderde de Nederlandse letteren binnen met zijn spraakmakende debuutroman ‘Winterwater’ (2020) en gooit dit voorjaar hoge ogen met zijn roman ‘Als de dood zucht houd ik mijn adem in’. Lex Paleaux zal deze middag op het podium ongetwijfeld vergezeld zijn van zijn wolfshond. Het gesprek is vanaf 17.30 uur gratis te volgen op het Youtube-kanaal van de Pletterij en is na afloop als podcast terug te zien. De duur van het gesprek is een halfuur.
Meer over Lex Paleaux op deze site
«Vlot en indringend geschreven, met sprekende personages.»
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux voor NBD / Biblion, 20 april 2023:
Een psychologische roman die zich afspeelt in een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. Acht bewoners zijn in een groot huis tot elkaar en het leven veroordeeld. De zeventienjarige Frank heeft een turbulente jeugd gehad, en probeert te overleven op een plek waar niets is wat het lijkt en waar de wereld, gezien door zijn ogen, een illusie is. ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ is vlot en indringend geschreven, met sprekende personages en nu en dan grof taalgebruik. Het boek bevat enkele gewelddadige scènes. Lex Paleaux (1977) is auteur en scenarist. Zijn debuutroman ‘Winterwater’ (2020) werd door publiek en pers lovend ontvangen en wordt in 2024 bewerkt tot een theatervoorstelling.
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Paleaux geeft acht jongeren in een psychiatrische jeugdkliniek een stem.» – Marieke van Meijeren
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in De Nieuwe Koers, 14 april 2023:
Op Twitter volg ik Charlotte Bouwman en Jason, die regelmatig in een ggz-instelling verblijven. Charlotte vroeg eens chocola te sturen naar de kliniek en Jason tweette: ‘Dit. Vakantie betekent geen school. Geen school betekent geen dagbesteding. Geen dagbesteding betekent langer op kamer. Tot 22 uur per dag. Stop gesloten jeugdzorg.’ Ik moest aan deze jongeren denken toen ik de roman ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux las. Even leek het alsof mijn digitale vrienden bij de personages op bezoek waren. Paleaux geeft acht jongeren in een psychiatrische jeugdkliniek een stem. Een van hen heet Frank en is de schrijver zelf (als kind was hij een tijdje opgenomen). Tijdens de rondleiding merkt de jongen op dat er geen vloerbedekking ligt. ‘Een thuis is een plek waar je het fijn hebt en graag bent. Waar het warm en gezellig is en er een groot vloerkleed op een houten vloer ligt, of een hoogpolig tapijt waar je voeten in verdwijnen.’ Een koude vloer, een dwangbuis en isoleercel, een bewaker die hardhandig controleert of de pillen zijn doorgeslikt en een meisje dat ongevraagd haar borsten laat zien en haar dode vader elke middag belt, illustreren het niet-thuis zijn. (…)
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Deze roman zou het verfilmen meer dan waard zijn.» – Kees de Kievid
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux op Boekenbijlage, 11 april 2023:
(…) Die titel is nauw verbonden met een citaat “Fenna zuchtte diep en Quintin hield zijn adem in…” Het verloop van het verhaal zal deze connectie voor de lezer duidelijk maken. Fenna en Quintin zijn twee van de acht bewoners van een psychiatrische kliniek voor jongeren. De overige zes zijn Frank, Joachim, Reinout, Thea, Felix en Mirjam. Allemaal zijn zij op een of andere manier in de problemen geraakt/gemaakt en hier terecht gekomen. Ze worden uitmuntend levensecht door de auteur aan de lezer voorgesteld. (…) Hun verhalen liegen er niet om. (…) De auteur laat hun gedrag de problemen veel aangrijpender zien dan ze verteld kunnen worden. Somtijds is hun cynisme het meest belangrijke om te kunnen overleven. Op deze manier laat Paleaux alle jongeren in hun waarde en spreekt hij nergens een veroordeling uit. (…) Elkeen leert zo het verleden van de anderen kennen. (…) De humor die hij erin verweeft zorgt voor een aangename verademing. (…) Paleaux gebruikt net als in zijn eerdere romans een uitgesproken eigen stijl, soepel en enigszins onderkoeld, maar zeer aangenaam. (…) En dan ook nog eens zo’n verrassend slot. Het zal de lezer aanzetten tot herlezing in de diepte met nog meer begrip voor een onderdeel van de maatschappij dat slechts zelden beschreven wordt, zeker niet op deze manier. Deze roman zou het verfilmen meer dan waard zijn. En natuurlijk zal het verschijnen op vele literatuurlijsten.
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zijn beste boek ooit.»
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Arts en Auto magazine, jrg. 89 nr. 3, 6 april 2023:
‘Als de dood zucht’, de vierde roman van Lex Paleaux, vertelt het verhaal van acht bewoners van een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. Aangrijpend en bijzonder, volgens velen zijn beste boek ooit. (…)
‘Arts en Auto magazine’ is het maandelijkse tijdschrift van de vereniging voor artsen en zorgmedewerkers.
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Briljante vorm.» – Peter de Rijk
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, jrg. 27 nr. 2, 5 april 2023:
(…) ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ (…) speelt zich af in een psychiatrische kliniek in de jaren negentig. (…) Door informatie over de psychische staat van de patiënten slechts met kleine vleugjes toe te voegen, speelt Lex Paleaux met zijn lezers. Wie niet ieder woord weegt dat hij schrijft, mist aanwijzingen die later in het boek van groot belang blijken. (…) Uiteindelijk blijkt deze roman om herlezen te vragen, zowel door de briljante vorm als door de kritiek die de auteur spuit op de opvang van ‘moeilijke jongeren’ in het verleden. Dat deze deels autobiografische roman een genot is om te lezen komt ook door de zwartgallige humor. Een goede roman vraagt om veel elementen: vorm, humor, helderheid. Alleen daarmee kun je zo’n heftig onderwerp aantrekkelijk maken voor de boekhandel.
Lees hier de alinea in het artikel over ‘Als de dood zucht’
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een boek dat je naar de keel grijpt en waar je van gaat houden.» – Kim Landwer
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Boekencast, 23 maart 2023:
(…) In een psychiatrische jeugdinstelling wonen jongvolwassenen met elk hun eigen sores en problemen. (…) Beetje bij beetje leer je de bewoners kennen. (…) Ik heb om sommige situaties hard moeten lachen, zoals die keer dat een van de jongeren, zonder rijbewijs, een bus heeft bestuurd om met zijn allen naar het strand te gaan. Maar de situaties van de jongeren zijn daarnaast ook schrijnend en grijpen je zo nu en dan ook zeker naar de keel. De schrijfstijl van Paleaux is luchtig en door de humor die hij tussen de zinnen door aan het verhaal weet toe te voegen is het boek, ondanks zijn thema, zeker niet te zwaar beladen. In het laatste hoofdstuk wordt er door Paleaux een plottwist ingevoegd, waar ook ik even van moest bijkomen. Dit had ik totaal niet verwacht of voorzien tijdens het lezen van dit boek. Deze wending laat je weer even nadenken over een bepaald personage, maar zorgt er wel voor dat bepaalde situaties die in het boek voorkomen, ineens duidelijker worden. ‘Als de dood zucht’ is een prachtig geschreven boek over gedragsproblematiek bij de jeugd, die zeker na de coronacrisis steeds meer voorkomen. Een boek dat je naar de keel grijpt en waar je van gaat houden. Je leest het in één ruk uit! Het boek krijgt van mij 5 sterren. Een boek dat iedereen gelezen zou moeten hebben.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer