Elly Stolwijk * Voet in voet oog in oog. Een historie 

Elly Stolwijk
Voet in voet oog in oog
een historie
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 190 blz.,
groot formaat,
€ 22,00
eerste uitgave maart 2024
ISBN 978-94-93368 08 8

In Voet in voet oog in oog heeft Elly Stolwijk getracht zich in te leven in de jonge dwangarbeider Fons, die later haar vader werd. Na zijn dood ging ze op zoek naar zijn Duitse geschiedenis waarover hij, net als vele anderen, zelden had gesproken. Stolwijk geeft haar vader een stem opdat het beschrijven van zijn lotgevallen iets bijdragen aan het naar buiten brengen van zoveel ingeslikte, onverteerde woorden.

‘Fons is nog geen eenentwintig jaar jong als hij in de zomer na de bevrijding, de precieze datum is onbekend, terugkeert uit nazi-Duitsland waar hij gedurende de Tweede Wereldoorlog dwangarbeid had verricht in metaalfabrieken in Berlijn en Laucherthal, een ervaring waarover hij tijdens zijn leven nauwelijks kan spreken en op zeldzame momenten met dichtgeknepen keel zal zeggen dat hij ‘iets deed met schroefjes en moertjes’, want hij schaamde zich voor zijn gedwongen bijdrage aan de Duitse wapenindustrie … ‘

Van de ruim vijfhonderdduizend Nederlandse dwangarbeiders zijn er ongeveer dertigduizend omgekomen. Van diegenen die terugkeerden bleven de meesten zwijgen over de traumatiserende gebeurtenissen tijdens hun gedwongen verblijf in Duitsland.

Elly Stolwijk (1957) is beeldend kunstenaar en schrijver. In 2020 debuteerde zij met liefde de vluchtige holte. Het Poëziecentrum te Gent nomineerde deze bundel voor de Poëziedebuutprijs 2021. In 2021 verscheen de laatste framboos. Hierin schetst Stolwijk de beleving van een vrouw die, in de negende maand van de zwangerschap, te horen krijgt dat  haar ongeboren kind overleden is.

Over liefde de vluchtige holte: «De vormgeving geeft de bundel een misleidende lichtheid, maar in de gedichten zit een heel leven vervat. Stolwijks stijl is helder en beklijft door een aangrijpende directheid. Deze lijvige bundel verdient het met zorg gelezen te worden.» – Jury Poëziedebuutprijs 2021; «Een bundel waar vorm en inhoud perfect matchen, impulsen omgezet in poëzie, woorden en beelden. Bijzondere bundel met onvergetelijk mooie poëzie.» – NBD/Biblion; «De poëzie is even fijnzinnig en intrigerend als de tekeningen zijn. Daarbij zijn de teksten behalve intrigerend ook klankrijk, verrassend van taal en waaieren ze breed uit. Kortom, een ruime en ruimhartige bundel.» – H.C. ten Berge

Over de laatste framboos:
«Een fijnzinnige bundel waarin op ontroerende wijze vorm is gegeven aan een groot verdriet en waarin een weinig aangeroerd thema prachtig verwoord wordt.» – NBD/Biblion
«Feitelijke mededelingen, die naadloos overgaan in poëzie, maar steeds zonder opsmuk. Emotie die soms hard aankomt en nooit als vals wordt ervaren.» – Vereniging van Vlaamse Letterkundigen
«Het gebruik van de taal is aards en sterk. Een indrukwekkend poëtisch verslag waar je stil van wordt.» – Meander
«Hoe vind je taal voor zoiets?» – Lex Bohlmeijer
Meer over ‘Voet in voet oog in oog’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elly Stolwijk over haar vaders dwangarbeiderschap in WO II

EllyStolwijk-300Van 22 tot 25 juni 2023 vindt in Schoorl SchoK plaats. De bijdrage van Elly Stolwijk aan de Schoorlse Kunsten is het voorlezen van 2879 (het is geen geregisseerde voorstelling). 2879 is het verhaal dat ze schreef over het dwangarbeiderschap van haar vader gedurende de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal zal in 2024 in boekvorm verschijnen onder de titel ‘Voet in voet oog in oog’. Tijdens SchoK leest zij 43 zinnen van 492 woorden, afgewisseld met vrijere stukken tekst, de cursieven (tezamen 95 pagina’s). De lange zinnen zijn scènes uit het leven van een dwangarbeider. Het aantal van 492 woorden per zin is ingegeven door de 492 dagen die haar vader in de metaalgieterij of achter de metaaldraaibank moet hebben doorgebracht. De cursieven bieden enig inzicht in het onderzoek dat Elly Stolwijk de afgelopen 11 jaar heeft gedaan. De flexibiliteit van de cursieven gaf haar tijdens het schrijven over de dwangarbeid de mogelijkheid zowel dichterbij te komen als afstand te nemen. De locatie is de woonkamer van Heereweg 205 te Schoorl. In de voortuin staat een bordje dat verwijst naar de ingang aan de achterkant van het huis, d.w.z. via de achtertuin (duinkant) aan de Oorsprongweg. Elly Stolwijk begint met voorlezen op vrijdag 23 juni, om 12.00 uur. Ze stopt om 17.00 uur. Af en toe is er een korte pauze. Op zaterdag 24 juni, om 12.00 uur, gaat ze verder vanaf waar ze gebleven was, en als het verhaal ‘rond’ is begint ze opnieuw. Ook op zaterdag stopt ze stop om 17.00 uur. Dee inloop is vrij. Eenieder kan op elk moment binnenkomen of opstappen, dat maakt niet uit.
Bekijk hier het programma van SchoK
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Poëzie zonder opsmuk, emotie nooit vals.» – Will van Broekhoven

Opmaak 1Over ‘de laatste framboos‘ van Elly Stolwijk in De Auteur, 26 maart 2022:
Elly Stolwijk (…) debuteerde in 2020 met ‘liefde de vluchtige holte’ (…) Haar debuutbundel draaide om de thema’s sterven en rouw. Zij dichtte onder meer over haar doodgeboren dochtertje. De tweede bundel, ‘de laatste framboos’, is uitsluitend aan haar gewijd, meer dan vijfentwintig jaar na dato. (…) Hoewel het onderwerp is beladen met onuitsprekelijke liefde en verdriet, weet de dichter een melodramatische toonzetting te vermijden, zonder in een onderkoelde toon te vervallen. Heel wat passages zijn feitelijke mededelingen, die naadloos overgaan in poëzie, maar steeds zonder opsmuk. Met als resultaat dat de emotie bij de lezer overkomt, soms zelfs hard aankomt, en nooit als vals wordt ervaren. (…) We volgen de periode van zwangerschap, waarin zich een intieme relatie ontwikkelt tussen moeder en kind. (…) De overleden baby moet langs de weg van de bevalling ter wereld komen. Dan volgen zware momenten: de autopsie (die geen doodsoorzaak aan het licht brengt) en het fysieke afscheid: Woensdag bezoeken wij jou, klein meisje in je blauwe cape. / Ik verstar in het kijken naar jouw gesloten gezicht. / Je bent ouder geworden. / De stilte om jou heen is volmaakt en ondoordringbaar. (…)
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie
Klik hier voor de boekpresentatie
Meer over ‘de laatste framboos’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een weinig aangeroerd thema prachtig verwoord.» – O.W. Dubois

Opmaak 1Over ‘De laatste framboos‘ van Elly Stolwijk voor NBD / Biblion, 25 november 2021:
Tot de meest existentiële ervaringen van een vrouw behoort ongetwijfeld een doodgeboren kindje. In deze bundel geeft de (…) dichteres Elly Stolwijk – van wie eerder verscheen ‘Liefde de vluchtige holte’ (2020) – stem aan haar gevoelens bij het overlijden van haar dochtertje in haar moederschoot. Alles had klaar gestaan: de wieg, kleine zacht gewassen kledingstukjes en ‘We verwarmen je kamertje en doen regelmatig het raam open’. Maar de dood was gekomen: ‘Wat ik niet kan omschrijven is hoe de dood je beschadigd had. / Je was mooi. / Je oogjes waren voor altijd gesloten. / We koesterden je, je vader en ik’. Heel mooi is ook het vers waarin zij opsomt wat haar dochtertje nooit zal kennen: spelen in de golven, verliefd worden op haar leraar, de cellosuites van J.S. Bach ontdekken of een troostende hand voelen. Een fijnzinnige bundel waarin op ontroerende wijze vorm is gegeven aan een groot verdriet, waarvoor de poëzie echter troost kan bieden. (…)
Lees hier de complete recensie
Klik hier voor de boekpresentatie
Meer over ‘de laatste framboos’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

Boekpresentatie ‘de laatste framboos’ van Elly Stolwijk in Pletterij (gratis livestream)

19 SEP STOLWIJK Artscreen 1080x1920Op zondag 19 september 2021 presenteert Uitgeverij In de Knipscheer vanaf 18.30 uur zowel via livestream als live met publiek ‘de laatste framboos’, de tweede dichtbundel van Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer. De presentatie vindt plaat in de Pletterij, Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem. In ‘de laatste framboos’ schetst de schrijver in proza en poëzie de beleving van een vrouw die, in de negende maand van de zwangerschap, moet constateren dat haar ongeboren kind overleden is. Aan het programma werken o.a. mee recensent Ezra de Haan en pianist Koen Spijker, die werken ten gehore brengt van Bach en Schönberg. Na afloop signeert de auteur voor de aanwezigen haar nieuwe bundel.

Aanvang 18.30 uur stipt. Zaal open tussen 18.00 uur en 18.15 uur. Einde 19.15 uur. Toegang is gratis, maar wel vooraf boeken via website Pletterijof via telefonische reservering op 023 542 35 40. Het programma wordt ook live gestreamd. U kunt de livestream volgen op de homepage van debat- en cultuurpodium Pletterij, op hun Facebook-pagina of op hun Youtube-kanaal. Op het moment van de uitzending openen zich op deze drie platforms vensters met de livebeelden. Een inlogcode is niet nodig. Op de laatste twee media kunt u de uitzending later ook terugzien.

Klik hier voor de aankondiging op Pletterij
Meer over ‘de laatste framboos’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elly Stolwijk – de laatste framboos. Gedichten

Opmaak 1
Elly Stolwijk
de laatste framboos

gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
royaal formaat 17 x 22 cm
90 blz., € 18,50
ISBN 978-94-93214-52-1
eerste uitgave september 2021
presentatie 19 september 2021

In de laatste framboos schetst de schrijver in proza en poëzie de beleving van een vrouw die, in de negende maand van de zwangerschap, moet constateren dat haar ongeboren kind overleden is.

‘Met behulp van echoapparatuur verschijn jij op een beeldscherm,
doorzichtig.
We kunnen in jou kijken.
Je hartje staat stil: er is geen beweging in de vier compartimentjes.’

‘Ik bepaal de taal en zou de zinnen willen verkorten tot een punt.
De rouw, de verschrikking transformeren tot het kleinste zwarte gat,
een razend brandpunt van zwaartekracht.’

In 1986 verblijft Elly Stolwijk (1957) als vogelwacht twee maanden op een onbewoond eilandje in de Waddenzee. Daar, midden in de wildernis, besluit ze toelatingsexamen te doen voor de Gerrit Rietveld Academie. In 1993 studeert zij af aan de afdeling Autonoom. In haar werk zoekt ze in tekeningen, installaties en gedichten naar de verbinding tussen de woorden en de beelden. Ze debuteert als dichter succesvol in 2020 met de bundel liefde de vluchtige holte. Het Poëziecentrum te Gent nomineerde deze bundel voor de Poëziedebuutprijs 2021.

Over liefde de vluchtige holte:
«De vormgeving geeft de bundel een misleidende lichtheid, maar in de gedichten zit een heel leven vervat. Stolwijks stijl is helder en beklijft door een aangrijpende directheid. Deze lijvige bundel verdient het met zorg gelezen te worden.» – Jury Poëziedebuutprijs 2021

«Een bundel waar inhoud en vorm perfect matchen, impulsen omgezet in poëzie, woorden en beelden. Verklarende aantekeningen sluiten deze bundel af. Een revelatie om te koesteren. Bijzondere bundel met onvergetelijk mooie poëzie.» – NBD/Biblion

«De poëzie is even fijnzinnig en intrigerend als de tekeningen zijn. Daarbij zijn de teksten behalve intrigerend ook klankrijk, verrassend van taal en waaieren ze breed uit. Kortom, een ruime en ruimhartige bundel.» – H.C. ten Berge

Meer over ‘de laatste framboos’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

Juryverslag Poëziedebuutprijs 2021

Opmaak 1J.V. Neylen is met haar eerste bundel ‘En niet bij machte’ (Atlas Contact) de kersverse laureaat van de vijfde Poëziedebuutprijs, een initiatief van Poëziecentrum en deAuteurs. Dat nieuws werd op zaterdag 21 augustus jl. bekend gemaakt in De Standaard der Letteren. Een van de 4 genomineerde dichters was Elly Stolwijk. Over haar poëzie schrijft het juryrapport: Elly Stolwijk (1957, Alkmaar, Nederland) debuteert op haar drieënzestigste zelfverzekerd met ‘liefde de vluchtige holte’. De vormgeving geeft de bundel een misleidende lichtheid, maar in de gedichten zit een heel leven vervat. Zoals in het gedicht autopsie: ‘aangetekend werd het kleine archief bezorgd,/ een venster van cellofaan onthulde alleen mijn naam,/ niet de hare, die nog zelden klinkt en nergens meer/ te lezen is, behalve op een glasplaatje in het groen.’ Stolwijks stijl is helder en beklijft door een aangrijpende directheid. Deze lijvige bundel verdient het met zorg gelezen te worden. [Juryleden: Sarah Vankersschaever (voorzitter), Hans Vandevoorde, Maud Vanhauwaert, Tineke De Meyer.] Op 19 september verschijnt haar tweede bundel ‘de laatste framboos’.
Meer over Elly Stolwijk en haar debuutbundel

Gedichten van Mark Insingel en Elly Stolwijk

Opmaak 1In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Vandaag (3 mei 2021) is het de sterfdag van W. Hessels en de geboortedag van Simon Buschman, Edith de Gilde, Johan de Boose, Paul Bogaert, Erik Lindner, Josse Kok, Mark Insingel (1935) en Elly Stolwijk. (1957). Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor het gedicht ‘Verbrande turf’ van Edith de Gilde. Uitgeverij In de Knipscheer kiest in dit bericht respectievelijk voor het gedicht ‘Zij was zo mooi in’ van Mark Insingel uit zijn bundel ‘In elkanders armen’ (In de Knipscheer, 1990) en ‘een kistje torsen’ van Elly Stolwijk uit haar bij Uitgeverij In de Knipscheer verschenen bundel ‘liefde de vluchtige holte’ uit 2020. Het gekozen gedicht van Mark Insingel is ook opgenomen in de door Klaas de Groot samengestelde bloemlezing ‘Grenzenloos – 40 jaar Knipscheer poëzie’.

Zij was zo mooi in

Zij was zo mooi in
zijn verwarring.
Hij was zo tenger in
haar tederheid.

Zij waren zo opwindend
in elkanders armen.

Hij was zo tenger in
zijn tederheid.
Zij was zo mooi in
haar verwarring.

Zij waren zo opwindend
in elkanders armen.

Hij was zo mooi in
zijn verwarring.
Zij was zo tenger in
haar tederheid.

Zij waren zo opwindend
in elkanders armen.

Zij was zo tenger in
zijn tederheid.
Hij was zo mooi in
haar verwarring.

een kistje torsen

het schilderij groeit onder mijn handen. het hoofd
is te klein. een paar dagen geleden was het hoofd
te groot. ik had de lijnen bijgewerkt, maar nu lijkt
het hoofd echt te klein, voorlopig laat ik het zo zijn.

de opdracht is: de handen die het kistje torsen
te bedekken met geduldige, witte vingerafdrukken.
het hart dat het kistje torst te bedekken met geduldige,
witte vingerafdrukken. de voeten die het kistje

torsen te bedekken met geduldige, witte vinger-
afdrukken. de ogen die zout op het kistje morsen
te bedekken met geduldige, witte vingerafdrukken.

de handen zijn te groot, ze kunnen niet groot genoeg
zijn voor de tedere gebaren waarmee ze straks
op zoek gaan in de donkere voering van de aarde.

Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dat is misschien een van de betekenissen van poëzie: iets creëren wat eigenlijk niet kan bestaan, of: het tijdelijk opheffen van afstand.»

Opmaak 1Alja Spaan interviewt Elly Stolwijk in MeanderMagazine n.a.v. ‘liefde de vluchtige holte’, 18 juni 2020:
In februari 2020 verscheen haar debuutbundel ‘liefde de vluchtige holte’ . De gedichten bij dit interview komen daar uit. « (…) Toen mijn moeder aan het eind van haar leven te kennen gaf dat ze niet meer geloofde in een leven na de dood vond ik dat zowel droevig als moedig (lees: taboedoorbrekend). Bij momenten probeer ik me voor te stellen dat mijn ouders elkaar weer hebben ontmoet, ergens, in de hemel. En dat ze op zoek gaan naar hun overleden kleindochter Renée Sterre. Maar eigenlijk komt die fantasie niet echt tot leven. Ook een eventuele aanwezigheid van mijn overleden vriendin Maria houd ik niet voor mogelijk, hoewel ik dat in sommige gedichten wél benoem. Dat is misschien een van de betekenissen van poëzie: iets creëren wat eigenlijk niet kan bestaan, of: het tijdelijk opheffen van afstand. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’

«Een revelatie om te koesteren: onvergetelijk mooie poëzie.» – Marc De Pril

Opmaak 1Over ‘Liefde de vluchtige holte’ van Elly Stolwijk voor NBD/Biblion, 9 mei 2020:
Deze debuutbundel van Elly Stolwijk (1957) begint zeer sterk. Zeven gedichten opgedragen aan haar overleden beste vriendin Maria Vermue, wier opdracht meteen de toon zet: ‘…wat zou sterven anders zijn / dan ogen die naar binnen openvallen…’. De dood, melancholie, de mysterie van het leven, thema’s die nooit ver weg zijn. Een in memoriam aan haar dochtertje Renée Sterre, overleden twee dagen voor haar geboorte. Negen gedichten die geen enkele ouder ooit wil schrijven. ‘Er zijn dagen dat ik blijf lopen van mijn moeders / graf naar dat van mijn dochter – en terug.’ Naadloos aangesloten op tien gedichten als herinnering aan het heengaan van haar moeder. De mythe van Daidalos, omgezet in twaalf gedichten en tevens opgeluisterd door negen dromerige tekeningen. De zeven ledematen met Latijnse benaming waren een opdracht voor een cantatecyclus, om af te sluiten met de serie ‘handa, heimbach’. Een bundel waar inhoud en vorm perfect matchen, impulsen omgezet in poëzie, woorden en beelden. Verklarende aantekeningen sluiten deze bundel af. Een revelatie om te koesteren. Bijzondere bundel met onvergetelijk mooie poëzie. Enthousiast onthaald en meermaals bewerkt in poëziebundels en bloemlezingen.
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’