Over ‘Het theater der herinneringen‘ van Peter Lenssen op Bazarow, 13 maart 2024:
(…) De roman is het enerzijds het verhaal van Käthe en Karl Kollwitz en hun zoon Peter, en anderzijds het verhaal van Meryem Yildiz. Meryem, geboren in Istanbul, is verhuisd naar Berlijn toen ze zes jaar was en uiteindelijk in Heerlen beland. (…) Ze kan nu een lang gekoesterde wens in vervulling doen gaan, het spoor van Käthe Kollwitz volgen van wie ze op een uitstapje met haar ouders in Keulen in de Sankt Albankerk een kopie van hetTreurend Ouderpaar had gezien. (…) Ze wil het origineel in Vladslo zien, ruim honderd jaar na de Grote Oorlog. (…) Lenssen heeft een meeslepende roman geschreven die je helemaal onderdompelt in het leven van Käthe Kollwitz, haar engagement met de sociaaldemocratie, haar ijveren voor mensenrechten, de vrijheid om Peter een eigen keuze te laten maken in zijn leven, haar werk als kunstenares, haar herinneringen en haar leven ten tijde van de nazi’s. We volgen haar tot aan haar dood. Maar we volgen ook de verschrikkingen van de Grote Oorlog, “de mensenvleesverwerkende industrie”, krijgen een beeld van de slagvelden, de modder, de gasaanvallen en de eindeloze bombardementen. De verwerking van de dood van haar zoon Peter is een mooie verhaallijn in de roman. Er lag achttien jaar tussen de dood van Peter en het plaatsen van het beeld in Vladslo. (…) Het gaat Lenssen vooral om de psychologische ontwikkeling van zijn personages. Daardoor beklijft de roman. Hij vlecht de personages van Meryem en Käthe als het ware in elkaar: twee zoektochten naar wat er in het verleden is gebeurd en wat je had kunnen doen om het te “veranderen” en hoe je verder kunt leven. (…) Lenssen overtuigt in dit rijke boek, dat je nauwelijks laat ademhalen, zuigt je mee in zijn verhaal. Hij schrijft met gevoel, weet te emotioneren en te ontroeren. Laat je meevoeren in de wereld van Käthe en Meryem.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: liefde
«Wurgend mooie literatuur.» – Frits Criens
Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen in De Limburger, 1 november 2023:
‘Het Theater der herinneringen’ van Peter Lenssen is de schurende titel van diens jongste roman. De hoofdpersoon Meryem zoekt in de Vlaamse Westhoek, waar elke vierkante meter grond stille getuige is van het bloedige drama van 1914-1918, naar antwoorden op vragen over Peter, de gesneuvelde zoon van Käthe Kollwitz. (…) De Duitse grafische kunstenares en beeldhouwster Käthe Kollwitz (1867 – 1945) is met haar opvattingen over kunst, politiek en maatschappij haar tijd vooruit. Peter is net als zijn ouders fel gekant tegen het oude regime dat een klassenmaatschappij in stand houdt. Wat bezielt hem zich desondanks met een stel vrienden vrijwillig aan te melden bij het Duitse leger? Hij is de eerste van het groepje die sneuvelt. Zijn ouders zijn ontroostbaar, ook omdat hun oudste, dienstplichtige zoon al in het leger moet. Om haar onmachtige verdriet te temperen maakt Käthe Kollwitz twee beelden van een treurend ouderpaar, een moeizaam scheppingsproces van vele jaren vol tegenspoed. Deze beroemde beelden op het oorlogskerkhof van Vladslo, zijn het uiteindelijke doel van Meryems zoektocht. Als ze weer thuis is, krijgt Meryem bericht uit Berlijn dat haar vader in coma ligt en in een ziekenhuis is opgenomen. Haar moeder is al overleden. Ze keert terug naar de stad waar ze als kind met haar ouders vanuit Istanbul naartoe is gevlucht. (…) Op zoek naar antwoorden snuffelt ze rond in de boekenkasten van haar vader, opent een doos met documenten. Zo vindt ze, feiten en veronderstellingen combinerend, een antwoord op de vragen rond het plotselinge vertrek van het gezin uit Istanbul en het verbroken contact met de achtergebleven familie. (…) Lenssens weergave van historische feiten is geen doel, maar een excellent middel om in woorden een waarachtige Meryem te creëren, zoals haar idool Käthe Kollwitz die ook in steen geschapen zou kunnen hebben. (…) Wurgend mooie literatuur.
Lees hier
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Literatuur met een hoofdletter L.» – Frits Criens
Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen in De Bombardon, Heythuyzen, 22 oktober 2023:
‘Het theater der herinneringen’ geschreven door Peter Lenssen is een prachtige titel voor deze rijke roman waarin de hoofdpersoon Meryem twee verschillende zoektochten onderneemt. Een roman ook waarin ze twee oorlogen lijkt te herbeleven die ze niet eens heeft meegemaakt. WO I waar ze bijna letterlijk in meegezogen wordt door de verhalen die ze hoort tijdens toevallige gesprekken, onverwachte ontmoetingen, foto’s, haar bezoeken aan musea en militaire begraafplaatsen. Ze is dan in de Westhoek van Vlaanderen waar haast elke vierkante meter grond een stille getuige is van het drama van 1914-1918. Ook in WO II is ze haast lijfelijk aanwezig door zich intensief in te graven in het leven van Käthe Kollwitz, een van de twee spillen om wie Het theater der herinneringen vooral draait. Op de achtergrond speelt dan nog eens de dreiging van maatschappelijke en politieke ontwikkelingen die een voedingsbodem kunnen zijn voor WO III: vluchtelingenproblematiek, vreemdelingenhaat, opkomend nationalisme. (…) Met zorgvuldige dosering van feiten, geformuleerd in krachtige, beeldende taal, neemt de schrijver de lezer mee in Meryems gedachtenuniversum. Haar bekommernis om slachtoffers van oorlogen is invoelbaar en oprecht, net als haar walging over de waanzin van oorlog en haar woede op de aanstichters ervan. (…) Peter Lenssen voert de lezer naar een aangrijpend slot waarin Meryem het familiegeheim weet te ontrafelen. Literatuur met een hoofdletter L. Wurgend mooi.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lijvige roman over Eerste Wereldoorlog, liefde en een droevige familiegeschiedenis.»
Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen voor NBD Biblion, 7 juli 2023:
‘Het theater der herinneringen’ is een lijvige roman (500 blz.) over oorlog, liefde en een familiegeschiedenis. Gefascineerd door het werk en leven van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz reist Meryem naar de Westhoek in Vlaanderen om op de militaire begraafplaats in Vladslo haar levenswerk te zien. Van de beelden van Kollwitz van het beroemde ouderpaar dat rouwt om de in de Eerste Wereldoorlog verloren zoon komt een zoektocht naar passies en achtergronden en het droevige verhaal van Meryems eigen familie: waarom verhuisden haar ouders toen ze zes was halsoverkop vanuit Istanbul naar Berlijn en zag ze haar familie daarna niet meer? Beeldend en lichtvoetig geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Peter Lenssen (Kunrade, 1957) schrijft romans, gedichten, verhalen en columns. Hij publiceerde meerdere boeken.
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een verfrissende literaire geur.» – André Oyen
Over ‘Door jou mag ik er zijn’ van Giselle Ecury op Ansiel, 27 maart 2023:
(…) De vormvrije gedichten in de bundel ‘Door jou mag ik er zijn’ van Giselle Ecury (1953) gaan over liefde, weemoed en rouw. In de bundel staan 86 gedichten, waarin het terugblikken op vroeger en het nieuwe heden niet weg te cijferen vallen, zoals bijvoorbeeld in het gedicht ‘Eindelijk bevrijd’: het leven is mij als weleer/ rijkelijk gaan belonen/ veel werd gewonnen, niets ben ik kwijt, hooguit demonen/ uit mijn kindertijd. Die verluchtende positieve ingesteldheid dwaalt als een verfrissende literaire geur door de bundel. Haar zoektocht naar identiteit is zeer herkenbaar en weet de lezer te boeien en te inspireren.
Lees hier de aankondiging
Meer over ‘Door jou mag ik er zijn’
Meer over Giselle Ecury bij Uitgeverij In de Knipscheer
«‘Lambarosa’ laat ons nadenken over wie wij zijn.» – Jerry Dewnarain
Over ‘Lambarosa’ van Annel de Noré op Caraïbisch Uitzicht, 27 februari 2020:
Bij de presentatie van Annel de Norés nieuwste boek ‘Lambarosa’ heeft de auteur de thema’s uit haar boeken gelicht en deze kort besproken. Deze zijn: overleven, macht, liefde, dood, (scheidings)angst, en identiteit. Via de personages zijn ze met elkaar op een of andere manier verbonden. (…) In het eerste deel zijn er zes overlevenden van een vliegramp: drie kinderen en drie tieners. In het begin is er sprake van een machtsstrijd tussen twee van de oudste jongens. Een deel wil een grot in en een ander deel wil terug naar de plek van de vliegramp. Maar ze beseffen ook dat als zij tegen elkaar gaan strijden, dat zij niet zullen overleven, dat de dood zal ingrijpen. Met dit besef, gaan zij met elkaar samenwerken, omdat dood, angst en overleving de hele zaak overnemen. (…) Deel twee lijkt een heel ander verhaal. Een verhaal van een man die een goed huwelijk heeft en getrouwd is met een goede vrouw tot het moment dat hij verliefd raakt op een call girl. (…) Het is niet duidelijk of het gaat om een van de personages (jongemannen) uit deel 1. Maar qua leeftijd zou dat wel kunnen. (…) Niet lang daarna lijdt hij aan geheugenverlies (…) en is zijn identiteit kwijt. Hij weet niet wie hij is. (…) Indeel 3 is er een man met geheugenverlies, maar we weten niet om wie het gaat. Het kan een van de twee jongens zijn die nu 25 jaar later volwassen is geworden. Hij heeft niets, want hij is zijn geheugen kwijt. (…) Wie hij is, of wie wij zijn, dat weten wij heel vaak niet… ‘Lambarosa’ laat ons nadenken over wie wij zijn, wie onze vrienden zijn, hoe wij met elkaar omgaan en hoe wij van elkaar afhankelijk zijn!
Lees hier het artikel
Meer over ‘Lambarosa’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer
Michiel van Kempen – Wat geen teken is maar leeft. Gedichten
MICHIEL VAN KEMPEN
Wat geen teken is maar leeft
Nederland
Ingenaaid, 56 blz., € 15,–
september 2012
ISBN 978-90-6265-698-1
Presentatie 23 september 2012 in Vereniging Ons Suriname in Amsterdam
Op de grens van poëzie en proza schrijft Michiel van Kempen vaak lange gedichten die hoogst persoonlijk van toon zijn. Niet voor het eerst wordt de liefde in de literatuur bezongen en ook het einde daarvan, maar wat deze bundel zo bijzonder maakt is het beschrijven van de breuklijn daartussen. Hoe er toch nog iets tussen mensen kan zijn als het overduidelijk voorbij is. De ooit zo begeerde wordt haast een vreemde. Zelfs woorden krijgen een nieuwe betekenis. Een bed wordt lits-jumeaux.
Hoe kan een taal die wij beiden
vanaf de eerste aai blindelings spraken
met open ogen zo ontregeld raken.
Van Kempen beschrijft de totale ontluistering na het verlies en spaart de ‘ik’ daarbij geen moment.
Thuis is niet waar jij je hebt verbeeld dat thuis was
Aankomst is gesmolten sneeuw en vreemdheid die verdampt
Hij laat zien dat het menselijk bedrijf slechts de spelers ervan betreft. De wereld draait door alsof er niets aan de hand is en ook de natuur laat zich nog steeds van haar beste kant zien.
en wij die binnen de klanken van dit waterland
wonen, laten geen traan, want wat niet zinkt
en wat niet drijft en wat niet zweeft
en wat geen teken is maar leeft
en is en is en is, begraaft de waan
het is van geen betekenis geweest
Michiel van Kempen is wetenschapper en schrijver. Hij is de auteur van verschillende bloemlezingen en essaybundels over Surinaamse literatuur en van diverse romans en verhalenbundels. Wat geen teken is maar leeft is zijn eerste dichtbundel.
Glenn Pennock – Als gitaren schreeuwen. Novelle
Glenn Pennock
Als gitaren schreeuwen Novelle
Nederland
Genaaid gebonden met stofomslag 136 blz., € 17,90
oktober 2011
ISBN 978-90-6265-683-7
Er is een mysterieuze plek tussen leven en dood waar alle vraagstukken over verloren liefdes en bevroren ambities in je leven worden beantwoord.
Als gitaren schreeuwen, is een modern surrealistisch verhaal, dat heen en weer schakelt tussen droom, werkelijkheid en de visioenen van de hoofdfiguur Joe. Pennock speelt met thema’s als muziek, de cultus van verlichting, seks, geweld, familiebanden en vooral onbereikbare liefde. Met zijn liefde voor de gitaar als uitgangspunt en metafoor orkestreert hij een wanhopige zoektocht naar gevoelens en oplossingen die hem kunnen helpen om zijn diepgewortelde depressies en zijn hang naar de dood en onbeantwoorde liefde een plaats te geven in zijn leven.
In Als gitaren schreeuwen krijgt Joe in visioenen en dromen een hint van een universele sleutel. Het vinden en het gebruik van deze sleutel zal hem helpen, heilig te worden: heel. Het zal hem kunnen verlossen van de diepste pijnen die hem tergen; de druk die hem door de som van gebeurtenissen noodt tot terugtrekking. In deze terugtrekking flirt hij niet alleen met de dood in al zijn facetten, maar daagt hij De Creator, God, uit om hem te helpen al die zware en duistere gedachten te verbannen. Joe krijgt geen hulp van God, in dit verhaal de Bandleider genoemd. God, vindt dat hij dat zelf kan.
Op deze queeste krijgt Joe wel hulp van overleden mensen, zoals een oud klasgenootje. Maar ook in zijn dromen van beroemdheden zoals Jeff Healy, Jim Morisson en Jimi Hendrix – allen behorend tot de rij van reeds overleden gitaarhelden die hem hebben geïnspireerd. En ook van een vrouw op wie hij op afstand wanhopig verliefd is. De enige liefde die hij als onvoorwaardelijk ervaart is zijn gitaar. De gitaar die zijn innerlijke manipulaties tot bezwerende, schreeuwende tonen omzet. Een vraag om aandacht voor zijn pijnen en liefde.
De muziek die in Als gitaren schreeuwen zo’n belangrijke rol speelt is via de kleurrijke tag op het boekomslag op smartphone te beluisteren.
Klik hier voor het menu van de tag
Ernst Jansz – Dromen van Johanna. Boek + CD
ERNST JANSZ
Dromen van Johanna
Bob Dylan, vertaald
Brieven aan een vriend. Boek en CD
Ingenaaid, met flappen, geïll., 240 blz.
ISBN 978-90-6265-655-4 € 28,50
Eerste druk oktober 2010
Tweede druk januari 2011
Uit Molenbeekstraat, dat zijn Amsterdamse jeugd beschrijft van 1948 tot 1970, weten we dat Ernst Jansz in 1964 zijn eerste Bob Dylan-singletje kocht en dat hij in 1969 te vinden was op het Isle of Wight om het optreden van Bob Dylan en The Band mee te maken. En in CCC Inc. Een band lezen we dat door Jansz c.s. al op de vroegste opnames van CCC Inc. uit 1967 nummers van Bob Dylan worden gezongen.
Bob Dylan is een rode draad in Ernst Jansz’ muziekleven. Het enige nummer op Molenbeekstraat (2006) dat hij niet zelf schreef was Huiswaarts, zijn eerste vertaling van een Dylan-lied: Tomorrow’s a long time. Pas een paar jaar later probeerde hij het een tweede keer en vanaf dat moment raakte Ernst Jansz opnieuw in de ban van Bob Dylan’s fenomenale songs en hij vertaalde in anderhalf jaar tijd twaalf van zijn teksten voor
Dromen van Johanna
Aan een goede vriend heeft Jansz nauwgezet verslag gedaan van zijn twijfels, zijn enthousiasme en zijn zoektocht naar de beste interpretatie van soms onbegrijpelijke en onvertaalbaar geachte teksten en naar achtergrondverhalen bij de liedjes die voor zo velen zoveel betekenen: Visions of Johanna, Sad Eyed Lady of the Lowlands, Just like a woman, Boots of Spanish leather, To Ramona en andere. Gaandeweg komt hij bij elk lied telkens iets meer te weten over Dylan en over de geliefden Suze Rotolo, Sara Lownds en Edie Sedgwick die wellicht voor deze liedjes model hebben gestaan, en ontdekt hij wie uiteindelijk de ware liefde is in Red River Shore / Het meisje van de Rode Rivier. De uitvoering van het boek wordt gelijk aan de jongste edities van Molenbeekstraat en De Overkant, d.w.z. met een aansprekend omslag van Peter van Dongen en inclusief de officiële CD van V2 Records.
Op basis van het boek en de CD heeft Ernst Jansz een gelijknamig theaterprogramma samengesteld waarmee hij in najaar en voorjaar 2011 op tournee gaat. Hij wordt tijdens de optredens bijgestaan door krontjong-gitarist Guus Paat. Na Doe Maar trok Ernst Jansz als producer en bandleider van Bram Vermeulen en Boudewijn de Groot jarenlang langs schouwburgen en concertzalen in Nederland en Vlaanderen. Nu is hij er te zien met zijn tweede eigen programma.
Fotografie: Hugo Rikken
Giselle Ecury – Vogelvlucht
Giselle Ecury
Vogelvlucht
Gedichten. Nederland Aruba
Ingenaaid, 48 blz.
ISBN 978-90-6265-659-2
€ 12,50
oktober 2010
Vogelvlucht is de tweede dichtbundel van de op Aruba geboren en nu in Nederland woonachtige Giselle Ecury. Haar succesvolle debuutbundel Terug die tijd (2004) schreef ze aan het ziekbed van haar moeder. Daarna publiceerde ze twee romans: Erfdeel (2006) en Glas in lood. (2009)
De titel Vogelvlucht verwijst naar het gelijknamige gedicht waarmee Ecury haar bundel opent. Daarmee toont ze zich kwetsbaar en stoutmoedig tegelijk.
vliegen op vleugels van draad en van veren
wieken op wind boven water
al wat passeerde,
kan me niet deren
want al doende
wordt vroeger toch later
Giselle Ecury laat vele kanten van zichzelf in vogelvlucht zien. Die van de hartstocht, de verboden en voorbije liefdes en de jeugdherinneringen. Ze geeft woorden aan dat wat anderen overkwam, maakt parti-culiere ervaringen daarmee universeel.en behoedt ze zo voor de vergetelheid. Als een vogel strijkt Ecury neer op de mooie, soms moeilijke momenten van het leven, krast ze op papier en vliegt vervolgens weer op om dat wat komen gaat, hoog vanuit de hemel, te observeren en te beschrijven. Soms luchtig, soms diepzinnig, maar altijd met passie.
waarom vogel vlucht?
misschien voor jou – voor mij
gedragen op dons door de wind