«Tot aan zijn dood, ruim een halve eeuw later, zou ze zijn Muze en ‘Princesse lointaine’ zijn.» – Fred de Haas

Opmaak 1Presentatie ‘Blijf nog wat’ van Elis Juliana en Margarita Molina door Fred de Haas tijdens Welkom in het Kleurrijk, 8 september 2019:
(…) De onderzoekende blik in haar ogen verried, ondanks de gevorderde leeftijd, een scherpe intelligentie. In de kamer, behalve het gebruikelijke, ook vele herinneringen aan de tropen, waaronder pentekeningen en werken van Elis Juliana. Gedichten in het Nederlands van Elis die aan haar waren opgedragen en die het onderwerp zouden zijn van mijn bezoek aan haar. (…) Zij ontmoette hem toen ze in 1963 haar eerste schreden zette op de roodbruine aarde van Curaçao. (…) Tot aan zijn dood, ruim een halve eeuw later, zou ze zijn Muze en ‘Princesse lointaine’ zijn, een tijd die zij later in schitterend Nederlands proza zou beschrijven onder de titel Schaduwvrouw. (…) Nu ligt er, jaren later, een bundel voor me waarin Elis Juliana zijn Muze bezingt in toegankelijke liefdespoëzie. In het Nederlands, dat hij even goed beheerste als zijn moedertaal, het Papiaments waarin hij zijn volk zoveel moois heeft geschonken.
Lees hier de hele tekst van de presentatie door Fred de Haas in Podium Mozaïek
Meer over ‘Blijf nog wat’
Meer over ‘Schaduwvrouw’
Meer over Elis Juliana op deze site
Meer over Margarita Molina op deze site

Elis Juliana – Blijf nog wat. Gedichten

Opmaak 1Elis Juliana
Blijf nog wat
Liefdespoëzie

Curaçao / Nederland
bezorgd door Margarita Molina
voorwoord Fred de Haas
met 14 tekeningen van de auteur
gebrocheerd met flappen, 68 blz.,
€ 18,50
Eerste uitgave 2019
ISBN 978-90-6265-950-0

‘De Curaçaose kunstenaar Elis Juliana (1927) behoort met Luis Daal en Pierre Lauffer tot de ‘Grote Drie’ van de Antilliaanse dichtkunst in het Papiaments.’ Zo luidt de aanhef van de flaptekst op Hé Patu/Waggeleend, de bloemlezing uit 2011 met 21 Papiamentse gedichten van Elis Juliana, samengesteld en in het Nederlands vertaald door Fred de Haas. Juliana dichtte echter ook in het Nederlands. Vanaf 1963 kreeg zijn Nederlandse muze bijzondere liefdesgedichten, waarvan er nu 25 verzameld zijn in Blijf nog wat: 23 gedichten in het Nederlands en twee ook in het Papiaments. Juliana voorzag ze soms van wat hij ‘krabbels’ noemde, waarvan een zestal sommige gedichten sieren. Daarnaast schonk hij zijn muze ook originele werken, waarvan er acht in deze bundel op aparte pagina’s zijn afgebeeld. Zes hiervan zijn getekend in zijn zo bekende pointillistische stijl.

Elis Juliana (Curaçao 1927-2013) was een Curaçaos dichter, schrijver, beeldend kunstenaar en archeoloog. Vanaf 1959 tot zijn pensionering in 1987 hield hij zich bezig met volkskunde en archeologie. Zijn belangstelling hiervoor leidde tot de oprichting van Fundashon Zikinzá, waarvan de collectie bewaard wordt in het Centraal Historisch Archief in Willemstad. Hij vertegenwoordigde Curaçao meerdere keren op internationale exposities met beeldhouwwerken en schilderijen. Voor zijn literaire werk werd hij o.a. in Cuba bekroond met de Premio José María Heredia.

Margarita Molina begon na verschillende werkzaamheden en een studie pedagogiek na de Tweede Wereldoorlog een loopbaan in de journalistiek en bij het onderwijs. Dit brengt haar in 1963 ook naar Curaçao, het eiland dat haar niet meer los zal laten. Zij reist met haar Nederlandse partner de wereld rond. Haar avontuurlijk en kosmopolitisch leven staat model voor de biografische roman Schaduwvrouw (2016). Hierin gaat haar Curaçaose geliefde schuil achter het personage Roy.

Meer over Elis Juliana op deze site
Meer over Margarita Molina op deze site

«Prachtig tijdsbeeld van het verzet tegen de gevestigde orde, de seksuele revolutie en het kunstenaarsleven.» – Louis Smit

Hans PlompDeBesteOver ‘Dit is de beste aller tijden’ van Hans Plomp voor NBD | Biblion, 5 juni 2017:
Een bundel met circa honderd gedichten en vertalingen van gedichten. De auteur (1944) is dichter, schrijver, vertaler en organisator van literaire festivals. Hij was lid van de Provo-beweging en leidde het verzet tegen de sloop van het dorp Ruigoord, nu een kunstenaarsgemeenschap. Samen met Gerben Hellinga schreef hij op basis van eigen ervaringen een handleiding voor drugsgebruik. De bundel bevat merendeels niet-rijmende gedichten over onder meer liefde en seks. Verder vertalingen van gedichten van onder anderen T.S. Eliot en Arthur Rimbaud en een levensschets. De combinatie van gedichten en context spreekt erg aan en geeft een prachtig tijdsbeeld van het verzet tegen de gevestigde orde, de seksuele revolutie en het kunstenaarsleven. (…)
Lees hier de recensie
Lees meer over ‘Dit is de beste aller tijden’
Meer over Hans Plomp bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Met het talent van zijn pen.» – Wilbert Voets

Over ‘Wat geen teken is maar leeft’ van Michiel van Kempen in Poëziekrant, nr. 6 2013:
Het getuigt ontegenzeggelijk van moed om aan alle bestaande literatuur nog een geschrift toe te willen voegen, van heldenmoed als dat poëzie is en van aan overmoed grenzende bravoure als het liefdespoëzie moet zijn. Toch is dat precies wat Michiel van Kempen gedaan heeft met ‘Wat geen teken is maar leeft’. Er moet dus sprake zijn van een bikkelharde noodzaak. De dichter, door talent veroordeeld tot het woord als wapen, wordt quasi naar het leven gestaan. Hij moet overleven en in zijn redding weet hij een universele geldigheid aan te raken die ook voor de lezer louterend werkt. (…) De nihiliserende verloren liefde, schrijnende herhaling van de teloorgang van de “onvoorschadelijke beschutting”, en het tastend schikken in het echec. Het is niet voor het eerst dat dit thema bewerkt wordt. Michiel van Kempen destilleert met het talent van zijn pen zijn eigen medicinale elixir uit deze literaire oerbron. Hij voert bepaald geen homeopathische apotheek. Wij prijzen ons gelukkig een hartversterkende teug mee te mogen drinken.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Wat geen teken is maar leeft’

Meer over Michiel van Kempen