Jaap Goedegebuure – Sympathie voor de duivel. Essays

Jaap Goedegebuure
Sympathie voor de duivel
Over de verbeelding van het kwaad in het werk van Nederlandse en Vlaamse schrijvers

uitgebreid met een Personenregister
vormgeving omslag Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
332 blz., € 29,50
ISBN 978-94-93368-23-1
NUR 321, 620
eerste uitgave maart 2025

Al zo lang mensen elkaar verhalen vertellen, gaan hun verhalen vooral over goed en kwaad. Daarbij is een gelukkige afloop maar al te vaak een kwestie van hopen tegen beter weten in. En dat niet alleen omdat het kwaad net als in de ware wereld winnaars macht en profijt oplevert, maar ook vanwege de fascinerende werking die er voor de verteller en zijn gehoor van uitgaat. Het kwaad prikkelt de verbeelding en verleidt tot een blik in de afgrond.

In Sympathie voor de duivel laat Jaap Goedegebuure zien hoe Nederlandse schrijvers, van Louis Couperus tot en met Manon Uphoff, de fascinatie voor het kwaad hebben verbeeld. Hun werk confronteert ons met het kwaad dat men bedrijft om er lust aan te beleven, lust zoals die wordt beschreven door Jacob Israël de Haan, bezongen door Slauerhoff, en beleefd door de personages van Simon Vestdijk, A.F.Th. van Heijden en Arnon Grunberg. Er is het kwaad van de oorlogsmisdadigers die Harry Mulisch en Louis Ferron ten tonele voeren, het satanische kwaad dat Renate Dorrestein en Thomas Rosenboom oproepen, en het zoet smakende maar niettemin giftige kwaad in de romans en verhalen van Manon Uphoff.

Wie het kwaad in de literatuur, en dus ook in de werkelijkheid om ons heen en in ons zelf, wil leren kennen kan zich laten leiden door een van de motto’s van dit boek, opgetekend uit de mond van Oek de Jong: ‘Je moet het kwaad in om te kunnen groeien.’

Jaap Goedegebuure (1947) doceerde letterkunde aan de universiteiten van Leiden, West-Berlijn, Tilburg en Nijmegen. Hij publiceerde boeken over onder meer H. Marsman, Jeroen Brouwers, Frans Kellendonk, het fin de siècle, literatuur en religie, en poëzie en mystiek. Sinds 1975 recenseert hij voor tal van kranten en tijdschriften. Bij Uitgeverij In de Knipscheer verscheen van hem in 2022 Door de jaren heen lezen, biografische notities van literaire auteurs: Gerard Reve, Harry Mulisch, Doeschka Meijsing, Boudewijn Büch, Rogi Wieg, F. Springer en vele anderen. Goedegebuure publiceerde ook in de literaire tijdschriften waarbij Uitgeverij In de Knipscheer betrokken is,  Extaze en Elders.

Meer over Jaap Goedegebuure bij Uitgeverij In de Knipscheer

Doorgestroomde In de Knipscheer-auteurs in 2024.

doorstromersSinds uitgever Franc Knipscheer in 2022 aankondigde dat de laatste titel van de uitgeverij in maart 2026 zal verschijnen stroomde in 2022 en 2023 een tiental auteurs door naar een nieuwe uitgeverij. In 2024 maakte Peter WJ Brouwer zijn overstap naar Uitgeverij Nobelman bekend. Peter Brouwer debuteerde als romanschrijver bij In de Knipscheer met ‘Het Siamees moment’ (2017), gevolgd door ‘Het oog van de kraanvogel’ (2021) en ‘Op alles wat ik ben’ (2024). Als dichter publiceerde hij bij In de Knipscheer in 2013 en 2015 in het literaire tijdschrift ‘Extaze’. In samenwerking met Uitgeverij P verscheen in 2026 de dichtbundel ‘Brief aan wie niet bestaat’. Bij Uitgeverij Nobelman zal in 2025/6 zijn nieuwe roman ‘IJzel’ (werktitel) verschijnen. Uitgeverij In de Knipscheer bewaart de beste herinneringen aan de samenwerking met Peter Brouwer en wenst hem alle succes toe met zijn komende werken.

Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer
Doorgestroomde auteurs

Theo Monkhorst – President Nice. Roman

Theo Monkhorst
President Nice
roman
Nederland
Vormgeving omslag Ton Wienbelt
gebrocheerd in omslag met flappen,
256 blz., € 22,00
ISBN 978-94-93368-13-2
NUR 301
eerste druk 2024

Dit is geen sprookje. Integendeel, dit is fictie van het soort dat in een moderne staat ieder moment werkelijkheid zou kunnen worden.

In de meeslepende roman President Nice voert Theo Monkhorst de lezer binnen in een wereld die net zo angstwekkend is als actueel. Het sciencefictionachtige, dystopische scenario dat door de schrijver wordt ontvouwd heeft inderdaad niets met een toekomstfantasie te maken. Deze werkelijkheid staat om de hoek.

In een ingenieus plot, waarin we stap voor stap een afgrond naderen, raken drie protagonisten op een onontkoombare manier met elkaar verwikkeld: de rationele, Elon Musk-achtige technocraat Jean Nice, die zich vanuit zijn gevangeniscel tot presidentskandidaat weet op te werken; de bedachtzame, ethisch zuivere president Alexander, die met zijn rug tegen de muur een herverkiezing uit het vuur probeert te slepen, en verteller Peter, biograaf van Nice, die beide mannen en hun visies met een open, intellectuele blik beziet én hen tegen elkaar uitspeelt – om vervolgens zelf steeds verder in hun politieke web verstrikt te raken.

President Nice is een roman als een fatale, laatste dans in de moderne westerse geschiedenis, waarin de oude, analoge, democratische en menselijke wereld definitief in botsing lijkt te komen met een nieuwe, libertaire, digitale, gerobotiseerde werkelijkheid, waarin algoritmen en Artificial Intelligence de dienst uitmaken.

Met President Nice schreef Theo Monkhorst een universum van ideeën en een boek vol virtuoze dialogen. Hij schreef ook, misschien wel bovenal, een waarschuwing.

De Haagse schrijver Theo Monkhorst (1938) publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Zijn werk werd opgenomen in tal van literaire tijdschriften, waaronder Extaze. Bij Uitgeverij In de Knipscheer verschenen in 2016 de roman De blijmoedige leugenaar en in 2018 de eerste delen in één band van zijn trilogie De zegen van weemoed,  in 2020 gevolgd door de een eeuw geschiedenis afsluitende roman Rozen en rook. Zijn dichtbundel Huis Huid verscheen in 2019 en zijn roman De Schrijver en de Luchtvrouw in 2021. In 2023 kwam De vriend van Matisse uit, een roman die veel aandacht kreeg. President Nice is zijn zesde roman bij Uitgeverij In de Knipscheer. Hij schreef eerder over het thema AI in de roman Rozen en rook (2020).

Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Doorgestroomde In de Knipscheer-auteurs in 2023.

doorstromersNieuw werk van Els Launspach, Peter Drehmanns, Kristien De Wolf, Alja Spaan, Margreet Schouwenaar en Lex Paleaux, 01 januari 2024:

Sinds twee jaar is op onze website (onder Uitgeverij) te lezen: “Het is het voornemen van uitgever Franc Knipscheer – bij leven en welzijn – de uitgeverij op haar vijftigste verjaardag, 24 maart 2026, te beëindigen en vanaf 2022 het uitgavenbeleid en -beheer kwantitatief geleidelijk af te bouwen.” En (onder Contact): “Het betekent dat de uitgeverij wel nog nieuw werk uitgeeft van bestaande fondsauteurs, maar geen nieuwe auteurs meer laat debuteren, tenzij al eerder toegezegd.” In 2022 maakten al enkele auteurs de overstap naar collega-uitgevers. Ook in 2023 vond een aantal auteurs een nieuw onderdak. Els Launspach publiceerde bij In de Knipscheer in 2015 de (‘Indië’-) roman ‘Jonker’ en in 2016 de historische roman ‘Maîtresse van Oranje’. Haar nieuwe roman ‘De tuinen van licht’ verscheen bij Sterck De Vreese, onder meer gespecialiseerd in boeken over geschiedenis. Van Peter Drehmanns verschenen bij Uitgeverij In de Knipscheer de romans ‘Het Wezen’ (2020) en ‘Boetegrond’ (2022). Zijn nieuwe roman ‘Het slapen op de koude vlakte’ van verschijnt naar verwachting dit voorjaar bij Uitgeverij Vleugels. Kristien De Wolf debuteerde in 2017 met de verhalenbundel ‘Rotgeluk’ in de Extazereeks van Uitgeverij In de Knipscheer. De Extazereeks was een gezamenlijk initiatief van het literair tijdschrift Extaze en Uitgeverij In de Knipscheer, en bood Vlaamse en Nederlandse schrijvers die eerder in Extaze hadden gepubliceerd de mogelijkheid hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. Daarna verschenen de romans ‘Ava Miller en ik’ (2019) en ‘Regensoldaten’ (2021). Haar nieuwe roman ‘Mooie Jo’ komt in maart 2024 uit bij de Vlaamse uitgever Borgerhoff Lamberigts (Gent). Alja Spaan (‘Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid’, 2018) maakte de overstap naar de Belgische poëzie-uitgever Uitgeverij P (Leuven) met haar nieuwste bundel ‘Het langzaam voorovervallen’ Hetzelfde geldt voor dichter Margreet Schouwenaar (‘Waaraan het vlees ontsnapt’, 2014 en ‘De overmaat van ontbreken’, 2020). In samenwerking met Uitgeverij P bracht Uitgeverij In de Knipscheer sinds 2013 een zestal co-producties uit. Lex Paleaux ontpopte zich in korte tijd tot een oeuvreschrijver met zijn romandrieluik over Lexje ‘Winterwater’, ‘Het leven is een circus’ in 2020 en ‘Vlo’ in 2022. In 2023 volgde ‘Als de dood zucht’. Zijn komende roman heeft de titel ‘Liften naar de hemel’ en zal bij Uitgeverij Ambo Anthos verschijnen. Uitgeverij In de Knipscheer blijft blij met hun boeken en wenst de genoemde auteurs alle succes met hun nieuwe boeken bij hun nieuwe uitgevers.

Meer over Els Launspach bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter Drehmanns bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Kristien De Wolf bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Alja Spaan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Margreet Schouwenaar bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Klik hier voor ‘Doorgestroomde In de Knipscheer-auteurs in 2022’
Klik hier voor co-uitgaven met Uitgeverij P Leuven

Margriet Westervaarder – Wiggelied. Gedichten

VoorplatWiggelied-75Margriet Westervaarder
Wiggelied

gedichten
gebrocheerd in omslag met flappen.
78 blz., € 18,50
ISBN 978-94-93214-75-0
eerste uitgave september 2022
presentatie 25 september 2022

‘Wie van namedropping houdt kan in de gedichtenbundel Wiggelied verre verwantschappen met Jan Arends, Anna Świrszczyńska en zelfs Elsa Lasker-Schüler lezen, maar Margriet Westervaarder heeft toch vooral haar eigen stijl om de grote thema’s in te verdichten: jeugd, pijn, afscheid en verzoening. De gedichten zijn nuchter en wars van sentiment, waardoor ze des te harder aankomen. Wiggelied is zintuiglijk, zinnelijk, angstaanjagend, ongemakkelijk, ontroerend, hartstochtelijk en vooral: aangrijpend mooi. Flonkerende, diamantscherpe gedichten van een eigenzinnig dubbeltalent.’ – Ingmar Heytze

ik heb een lepel om brood te snijden
roest om de kachel te stoken
grint om een muur te bouwen
rode menie voor mijn lippen

ik heb schriften en diploma’s
zakdoeken met rozengeur
gezellige vazen
bergschoenen en een waterpas

ik heb carbonpapier
voor liefdesbrieven

en mezelf
een meisje voor dag en nacht

‘Alles wil waar zijn’ is een levensprincipe van Margriet Westervaarder dat zijn weerslag vindt in haar poëzie. Ze vertaalt levensthema’s naar herkenbare ervaringen. Haar taal is beeldend. Geen wonder want naast dichter is ze ook beeldend kunstenaar. Zie ook www.margrietwestervaarder.nl. In 1990 verscheen haar dichtbundel lichaam van water in de zee. In 2017 en 2018 publiceerde zij gedichten in het ‘literair tijdschrift Extaze’.
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mark de Haan lag in het ziekenhuis toen zijn eerste boek ‘Buitenaards koraal’ uitkwam.»

MarkdeHaanIn de maandagse rubriek Naschrift beschrijft dagblad Trouw bijna wekelijks het leven van onlangs overleden heel gewone of bekende mensen. Op 16 augustus 2021 maakt Marlies Kieft een portret van Mark de Haan, geboren op 14 februari 1987 in Den Haag en overleden op 11 juli 2021 in Dordrecht. «Op het gymnasium kreeg hij wel snel goede vrienden. De middelbare school deed hij haast liggend op de bank, af en toe een boek inkijkend. Wat nu te kiezen? Het werd Nederlandse Taal en Cultuur aan de Universiteit Leiden, vooral omdat hij zo hield van lezen. (…) Soms liet hij zich verbaal weleens wegduwen door anderen die in een van zijn stiltepauzes het woord overnamen. Mark kon door zo’n onderbreking geïrriteerd raken, meestal wachtte hij echter rustig af tot hij zijn verhaal alsnog kon afmaken. Als hij de ruimte kreeg, was hij op zijn best en formuleerde hij scherp en origineel. Dat was ook zoals zijn vrienden hem zagen, als een originele geest. Wat hun nog sterker opviel was zijn trouw. Wanneer je in zijn hart zat, bleef je dat ook. (…) Na zijn studie kwam hij in het bedrijfsleven terecht, waar hij werkte als data-analist, iets wat hem ook goed lag. Hij las nog steeds veel en werd lid van een boekenclub die was opgericht door een oud-hoogleraar van de universiteit, het clubje literatuurminnaars raakte hecht bevriend. In zijn vrije tijd schreef Mark korte verhalen over onderwerpen die hij vaak uit de actualiteit haalde, maar waar hij met zijn fantasie en zwarte humor een onverwachte draai aan gaf. Zijn doel was om mensen aan het denken te zetten over de manieren waarop je tegen de werkelijkheid kunt aankijken. Zijn werk werd gepubliceerd in de literaire tijdschriften ‘Liter’ en ‘Extaze’. (…) Nog geen twee jaar geleden kreeg Mark plotseling medische klachten rond zijn longen en na verschillende onderzoeken bleek hij een zeldzame vorm van kiemcelkanker te hebben. Een zware periode brak aan van chemobehandelingen en operaties. Mark lag in het ziekenhuis toen zijn bundel met korte verhalen ‘Buitenaards koraal’ verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer. Ondanks de omstandigheden was het een grote droom die uitkwam. (…) Maar de nieuwe roman waar hij aan werkte, kon hij niet meer afmaken. (…)
Lees hier het portret
Kijk hier naar interview met Mark de Haan op 22 juni 2021
Lees hier het laatste verhaal Morituri van Mark de Haan
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer

Ernst Zwaan leest gedicht ‘Naomi’.

Naomi DuveenNaomi Duveen (1948-2017) was een Nederlandse mimespeelster, danser, choreograaf en dichter. Zij publiceerde in 2016 in eigen beheer de bundel ‘zonder ben ik niet heel’. Het grote thema van haar poëzie is dansen, maar ook het niet meer in staat zijn te dansen, het leren leven met die onmogelijkheid, een nieuw leven na de dans, maar vooral over tijd. Zonder het dansend bewegen, de beweging van de dans, gericht op verder gaan, op toekomst, is de ‘ik’ niet heel. Een aantal gedichten gaat over de grootouders die Duveen nooit gekend heeft, en de complexe positie als Joodse vrouw van de tweede generatie. Hoofdredacteur Cor Gout plaatste in het literair tijdschrift ‘Extaze’ in nummer 21 (maart 2017) drie gedichten en in nummer 24 (november 2017) één gedicht van haar. Naomi Duveen en haar vriend Ernst Zwaan (woonachtig in Portugal), die ook het omslag van de bundel ‘zonder ben ik niet heel’ verzorgde, schreven elkaar jarenlang gedichten. Onlangs las Ernst Zwaan het gedicht ‘Naomi’ op Youtube.

Klik hier voor het gedicht ‘Naomi’
Meer over Naomi Duveen op deze site
Lees hier het in memoriam van Cor Gout op het digitale supplement van ‘Extaze’

«Bont boeket van eigenzinnige fictie en non-fictie. » – André Oyen

Extaze32Over ‘Extaze 32 – De onzichtbare schrijver’ op Lezers tippen lezers, 10 februari 2020:
In zijn bijzonder boeiende en voor een wetenschapper uiterst leesbare studie De literatuur draait door – “De schrijver in het mediatijdperk” onderzoekt Sander Bax hoe in de media bericht wordt over literatuur en dat als gevolg daarvan er een andere opvatting lijkt te komen over wat goede literatuur is. De schrijvers gaan mee in die verandering. In het gesprek over de literatuur is steeds meer nadruk komen te liggen op wat echt gebeurd is in het leven van een schrijver, constateert Bax. De literaire vorm is uit beeld verdwenen, de fictie staat onder druk. Het thema van het literaire tijdschrift ‘Extaze 32 -De onzichtbare schrijver’, is gebaseerd op Sander Bax’ studie. (…) Het liefst zag Chrétien Breukers dat de wurgende consensus over literatuur werd losgeschud door een nieuwe avant-garde van cultuurliefhebbers. Wie met een nieuw boek komt, moet niet alleen kunnen vertellen over de manier waarop hij zijn roman in elkaar heeft gezet, maar ook bereid zijn om zijn eigen levensverhaal in te zetten voor de verkoop van zijn boek. Buwalda sputtert in het interview nog wel wat tegen door te zeggen dat hij ‘doorleefde thema’s’ gebruikt: ‘Dat is gewoon handig, dan hoef ik niet alles te verzinnen. Daar zit niets therapeutisch bij, dat weet ik honderd procent zeker.’ Toch vertelt ook hij uitgebreid over zijn jeugd en zijn verhouding tot zijn vader. (…) ‘Extaze 32’ biedt ook nu weer aan de meeste veeleisende lezer een bont boeket van eigenzinnige fictie en non-fictie.
Lees hier het signalement
Meer over ‘Extaze 32’

«Andermaal een hele artistieke en verzorgde uitgave van Extaze.» – André Oyen

coverE31voorOver ‘Extaze 31 – De eeuw van Gisèle’ op Lezers tippen lezers, 19 november 2019:
Het onderwerp van Extaze 31 zijn de thema’s die voorkomen in Annet Mooij’s bijzondere boek ‘De eeuw van Gisèle. Mythe en werkelijkheid van een kunstenares’, waarin de omstreden literaire kring Castrum Peregrini een belangrijke plaats inneemt. In haar essay beschrijft Annet Mooij hoe Gisèle d’Ailly-van haar leven een kunstwerk maakte waarbij ze fictie en verfraaiing niet schuwde. Een verfraaiing die biografe Mooij doorprikte. (…) In 1939-40 verbleef Gisèle regelmatig in Bergen, waar haar ouders naartoe verhuisd waren. Hier kwam ze in contact met Adriaan Roland Holst, E. du Perron en de Duitse dichter Wolfgang Frommel. In 1940 betrok ze een atelier in Amsterdam. Samen met Frommel verborg ze gedurende de oorlogsjaren in haar huis aan de Herengracht vijf Joodse kunststudenten. Voor haar hulp bij het onderduiken ontving ze in 1998 de Yad Vashemonderscheiding. Onno Schilstra herkent deze situatie in een kleine gouache, getiteld ‘De Aspirant’ (tevens de titel van zijn essay), die hij aantrof in Gisèle’s atelier: drie personen staan, dicht bij elkaar, te smoezen, terwijl een vierde schuchter en nieuwsgierig toekijkt. Castrum Peregrini was het geesteskind van Wolfgang Frommel. Van de Duitse dichter Stefan George had hij een opvatting van pedagogie overgenomen die inhield dat oudere mannen jongens moesten uitkiezen om ze in te wijden in de geheimen van de poëzie en het leven. Plato’s ‘Symposion’ diende als een van de voorbeelden van deze relatie. Piet Gerbrandy belicht hoe Sokrates de priesteres Diotema volgt in haar opvatting dat erotiek, mits op de juiste wijze bedreven, tot diepe filosofische inzichten leidt. (…) Arjen Mulder interpreteert het tweede deel van Stefan George’s gedicht ‘In der Stern des Bundes’. Niet de jongen is hier degene die in de liefdesinitiatie getraumatiseerd raakt, het is de dichter zelf die door de overgave aan zijn godheid voorgoed is veranderd. (…)
Lees hier het signalement
Meer over Extaze 31
Meer over literair tijdschrift Extaze

Literair tijdschrift Extaze 32 ‘De onzichtbare schrijver’ [Jrg. 8, nr. 4]

Extaze32Extaze 32 – De onzichtbare schrijver
achtste jaargang nr. 4, december 2019 t/m februari 2020
redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
genaaid gebrocheerd, geïllustreerd, 96 blz.,
€ 15,00
presentatie 28 november 2019
ISBN 978-90-6265-789-6

Het thema van ‘Extaze 32 -De onzichtbare schrijver’, is gebaseerd op Sander Bax’ studie ‘De literatuur draait door’. Ook na het verschijnen van dat boek kreeg hij in de PR rond Ilja Leonard Pfeiffer’s ‘Grand Hotel Europa’ en Peter Buwalda’s ‘Otmars zonen’ bevestigingen van wat hij in zijn onderzoek had geconstateerd. Beide auteurs worden gepresenteerd als succesvol, in interviews wordt voortdurend gevraagd naar de band tussen hun werk en hun leven (ofwel: is het werk ‘authentiek’, is het ‘echt?) en in beide gevallen wordt het werk gerelateerd aan de buitentextuele (politieke) werkelijkheid waarnaar in de roman verwezen wordt. Net als Sander Bax in zijn essay ‘De regels van de literaire mediacultuur’ verduidelijkt Coen Peppelenbos in ‘Hier is mijn bloed’ diens waarnemingen (in Peppelenbos’ woorden: ‘veel van wat je in je leven hebt meegemaakt te gelde maken’ en ‘de autobiografische laag versterkt de authenticiteit) met voorbeelden: een interview van Wim Brands met L.H.. Wiener en een talkshowgesprek van Eva Jinek met Oscar van den Boogaard. Arie Storm stelt in ‘De noodzaak van eenzaamheid’ vast dat televisie een massamedium is en in haar vorm en inhoud niet bevattelijk voor subtiliteit, stilte en duisternis. Het medium tv is vreemd aan literatuur, ze zal altijd haar aandacht richten op schrijvers die meedoen aan het doorbreken van stilte en duisternis. Goede schrijvers en lezers zijn eenzame personen en vanuit hun diepste wezen slecht, asociaal en negatief. Elke poging om die eenzaamheid en dat gevoel voor het slechte te verminderen leidt af van wat literatuur is. Chrétien Breukers liet zich in zijn essay ‘In onwetendheid schuilt een wrede schoonheid’ inspireren door een, ook in dit nummer afgedrukte, column van Rosanne Hertzberger (NRC 12/7/19). In dat stuk vraagt Hertzberger zich af of boekhandels nog moeten blijven bestaan. Breukers ziet de logistiek van de boekhandel als een anachronisme en ‘de betere boekhandel’ als een tempel voor het ‘hoge en schone’. Het liefst zag Breukers dat de wurgende consensus over literatuur werd losgeschud door een nieuwe avant-garde van cultuurliefhebbers.

In dit nummer korte verhalen van Dorien Dijkhuis, Pieter Drift. Boudewijn van Houten. Arjen van Meijgaard, Christiaan Ronda, Inge Schollen. De gedichten zijn van Catharina van Daalen, Job Degenaar, Mattijs Deraedt, Philip Hoorne, Leen Korenhoff, Hanz Mirck, Bert Struyvé. Strip: Rob H. Bekker, Taconis Stolk. Het beeldend werk is van Andrei Roiter.

De presentatie van ‘Extaze 32’ vindt plaats op donderdag 28 november 2019. Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree: € 10,00 met gratis consumptie in de pauze (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl. Presentatie: Cor Gout. Licht en geluid: Anton Simonis (Adesign).

Meer over presentatie Extaze 32
Lees ook het digitale supplement van ‘Extaze’
Meer over ‘Extaze’