Tag: Literair tijdschrift Extaze

Margriet Westervaarder – Wiggelied. Gedichten

VoorplatWiggelied-75Margriet Westervaarder
Wiggelied
gedichten
gebrocheerd in omslag met flappen.
78 blz., € 18,50
ISBN 978-94-93214-75-0
eerste uitgave september 2022
presentatie 25 september 2022

‘Wie van namedropping houdt kan in de gedichtenbundel Wiggelied verre verwantschappen met Jan Arends, Anna Świrszczyńska en zelfs Elsa Lasker-Schüler lezen, maar Margriet Westervaarder heeft toch vooral haar eigen stijl om de grote thema’s in te verdichten: jeugd, pijn, afscheid en verzoening. De gedichten zijn nuchter en wars van sentiment, waardoor ze des te harder aankomen. Wiggelied is zintuiglijk, zinnelijk, angstaanjagend, ongemakkelijk, ontroerend, hartstochtelijk en vooral: aangrijpend mooi. Flonkerende, diamantscherpe gedichten van een eigenzinnig dubbeltalent.’ – Ingmar Heytze

ik heb een lepel om brood te snijden
roest om de kachel te stoken
grint om een muur te bouwen
rode menie voor mijn lippen

ik heb schriften en diploma’s
zakdoeken met rozengeur
gezellige vazen
bergschoenen en een waterpas

ik heb carbonpapier
voor liefdesbrieven

en mezelf
een meisje voor dag en nacht

‘Alles wil waar zijn’ is een levensprincipe van Margriet Westervaarder dat zijn weerslag vindt in haar poëzie. Ze vertaalt levensthema’s naar herkenbare ervaringen. Haar taal is beeldend. Geen wonder want naast dichter is ze ook beeldend kunstenaar. Zie ook www.margrietwestervaarder.nl. In 1990 verscheen haar dichtbundel lichaam van water in de zee. In 2017 en 2018 publiceerde zij gedichten in het ‘literair tijdschrift Extaze’.
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mark de Haan lag in het ziekenhuis toen zijn eerste boek ‘Buitenaards koraal’ uitkwam.»

MarkdeHaanIn de maandagse rubriek Naschrift beschrijft dagblad Trouw bijna wekelijks het leven van onlangs overleden heel gewone of bekende mensen. Op 16 augustus 2021 maakt Marlies Kieft een portret van Mark de Haan, geboren op 14 februari 1987 in Den Haag en overleden op 11 juli 2021 in Dordrecht. «Op het gymnasium kreeg hij wel snel goede vrienden. De middelbare school deed hij haast liggend op de bank, af en toe een boek inkijkend. Wat nu te kiezen? Het werd Nederlandse Taal en Cultuur aan de Universiteit Leiden, vooral omdat hij zo hield van lezen. (…) Soms liet hij zich verbaal weleens wegduwen door anderen die in een van zijn stiltepauzes het woord overnamen. Mark kon door zo’n onderbreking geïrriteerd raken, meestal wachtte hij echter rustig af tot hij zijn verhaal alsnog kon afmaken. Als hij de ruimte kreeg, was hij op zijn best en formuleerde hij scherp en origineel. Dat was ook zoals zijn vrienden hem zagen, als een originele geest. Wat hun nog sterker opviel was zijn trouw. Wanneer je in zijn hart zat, bleef je dat ook. (…) Na zijn studie kwam hij in het bedrijfsleven terecht, waar hij werkte als data-analist, iets wat hem ook goed lag. Hij las nog steeds veel en werd lid van een boekenclub die was opgericht door een oud-hoogleraar van de universiteit, het clubje literatuurminnaars raakte hecht bevriend. In zijn vrije tijd schreef Mark korte verhalen over onderwerpen die hij vaak uit de actualiteit haalde, maar waar hij met zijn fantasie en zwarte humor een onverwachte draai aan gaf. Zijn doel was om mensen aan het denken te zetten over de manieren waarop je tegen de werkelijkheid kunt aankijken. Zijn werk werd gepubliceerd in de literaire tijdschriften ‘Liter’ en ‘Extaze’. (…) Nog geen twee jaar geleden kreeg Mark plotseling medische klachten rond zijn longen en na verschillende onderzoeken bleek hij een zeldzame vorm van kiemcelkanker te hebben. Een zware periode brak aan van chemobehandelingen en operaties. Mark lag in het ziekenhuis toen zijn bundel met korte verhalen ‘Buitenaards koraal’ verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer. Ondanks de omstandigheden was het een grote droom die uitkwam. (…) Maar de nieuwe roman waar hij aan werkte, kon hij niet meer afmaken. (…)
Lees hier het portret
Kijk hier naar interview met Mark de Haan op 22 juni 2021
Lees hier het laatste verhaal Morituri van Mark de Haan
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer

Ernst Zwaan leest gedicht ‘Naomi’.

Naomi DuveenNaomi Duveen (1948-2017) was een Nederlandse mimespeelster, danser, choreograaf en dichter. Zij publiceerde in 2016 in eigen beheer de bundel ‘zonder ben ik niet heel’. Het grote thema van haar poëzie is dansen, maar ook het niet meer in staat zijn te dansen, het leren leven met die onmogelijkheid, een nieuw leven na de dans, maar vooral over tijd. Zonder het dansend bewegen, de beweging van de dans, gericht op verder gaan, op toekomst, is de ‘ik’ niet heel. Een aantal gedichten gaat over de grootouders die Duveen nooit gekend heeft, en de complexe positie als Joodse vrouw van de tweede generatie. Hoofdredacteur Cor Gout plaatste in het literair tijdschrift ‘Extaze’ in nummer 21 (maart 2017) drie gedichten en in nummer 24 (november 2017) één gedicht van haar. Naomi Duveen en haar vriend Ernst Zwaan (woonachtig in Portugal), die ook het omslag van de bundel ‘zonder ben ik niet heel’ verzorgde, schreven elkaar jarenlang gedichten. Onlangs las Ernst Zwaan het gedicht ‘Naomi’ op Youtube.

Klik hier voor het gedicht ‘Naomi’
Meer over Naomi Duveen op deze site
Lees hier het in memoriam van Cor Gout op het digitale supplement van ‘Extaze’

«Bont boeket van eigenzinnige fictie en non-fictie. » – André Oyen

Extaze32Over ‘Extaze 32 – De onzichtbare schrijver’ op Lezers tippen lezers, 10 februari 2020:
In zijn bijzonder boeiende en voor een wetenschapper uiterst leesbare studie De literatuur draait door – “De schrijver in het mediatijdperk” onderzoekt Sander Bax hoe in de media bericht wordt over literatuur en dat als gevolg daarvan er een andere opvatting lijkt te komen over wat goede literatuur is. De schrijvers gaan mee in die verandering. In het gesprek over de literatuur is steeds meer nadruk komen te liggen op wat echt gebeurd is in het leven van een schrijver, constateert Bax. De literaire vorm is uit beeld verdwenen, de fictie staat onder druk. Het thema van het literaire tijdschrift ‘Extaze 32 -De onzichtbare schrijver’, is gebaseerd op Sander Bax’ studie. (…) Het liefst zag Chrétien Breukers dat de wurgende consensus over literatuur werd losgeschud door een nieuwe avant-garde van cultuurliefhebbers. Wie met een nieuw boek komt, moet niet alleen kunnen vertellen over de manier waarop hij zijn roman in elkaar heeft gezet, maar ook bereid zijn om zijn eigen levensverhaal in te zetten voor de verkoop van zijn boek. Buwalda sputtert in het interview nog wel wat tegen door te zeggen dat hij ‘doorleefde thema’s’ gebruikt: ‘Dat is gewoon handig, dan hoef ik niet alles te verzinnen. Daar zit niets therapeutisch bij, dat weet ik honderd procent zeker.’ Toch vertelt ook hij uitgebreid over zijn jeugd en zijn verhouding tot zijn vader. (…) ‘Extaze 32’ biedt ook nu weer aan de meeste veeleisende lezer een bont boeket van eigenzinnige fictie en non-fictie.
Lees hier het signalement
Meer over ‘Extaze 32’

«Andermaal een hele artistieke en verzorgde uitgave van Extaze.» – André Oyen

coverE31voorOver ‘Extaze 31 – De eeuw van Gisèle’ op Lezers tippen lezers, 19 november 2019:
Het onderwerp van Extaze 31 zijn de thema’s die voorkomen in Annet Mooij’s bijzondere boek ‘De eeuw van Gisèle. Mythe en werkelijkheid van een kunstenares’, waarin de omstreden literaire kring Castrum Peregrini een belangrijke plaats inneemt. In haar essay beschrijft Annet Mooij hoe Gisèle d’Ailly-van haar leven een kunstwerk maakte waarbij ze fictie en verfraaiing niet schuwde. Een verfraaiing die biografe Mooij doorprikte. (…) In 1939-40 verbleef Gisèle regelmatig in Bergen, waar haar ouders naartoe verhuisd waren. Hier kwam ze in contact met Adriaan Roland Holst, E. du Perron en de Duitse dichter Wolfgang Frommel. In 1940 betrok ze een atelier in Amsterdam. Samen met Frommel verborg ze gedurende de oorlogsjaren in haar huis aan de Herengracht vijf Joodse kunststudenten. Voor haar hulp bij het onderduiken ontving ze in 1998 de Yad Vashemonderscheiding. Onno Schilstra herkent deze situatie in een kleine gouache, getiteld ‘De Aspirant’ (tevens de titel van zijn essay), die hij aantrof in Gisèle’s atelier: drie personen staan, dicht bij elkaar, te smoezen, terwijl een vierde schuchter en nieuwsgierig toekijkt. Castrum Peregrini was het geesteskind van Wolfgang Frommel. Van de Duitse dichter Stefan George had hij een opvatting van pedagogie overgenomen die inhield dat oudere mannen jongens moesten uitkiezen om ze in te wijden in de geheimen van de poëzie en het leven. Plato’s ‘Symposion’ diende als een van de voorbeelden van deze relatie. Piet Gerbrandy belicht hoe Sokrates de priesteres Diotema volgt in haar opvatting dat erotiek, mits op de juiste wijze bedreven, tot diepe filosofische inzichten leidt. (…) Arjen Mulder interpreteert het tweede deel van Stefan George’s gedicht ‘In der Stern des Bundes’. Niet de jongen is hier degene die in de liefdesinitiatie getraumatiseerd raakt, het is de dichter zelf die door de overgave aan zijn godheid voorgoed is veranderd. (…)
Lees hier het signalement
Meer over Extaze 31
Meer over literair tijdschrift Extaze

Literair tijdschrift Extaze 32 ‘De onzichtbare schrijver’ [Jrg. 8, nr. 4]

Extaze32Extaze 32 – De onzichtbare schrijver
achtste jaargang nr. 4, december 2019 t/m februari 2020
redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
genaaid gebrocheerd, geïllustreerd, 96 blz.,
€ 15,00
presentatie 28 november 2019
ISBN 978-90-6265-789-6

Het thema van ‘Extaze 32 -De onzichtbare schrijver’, is gebaseerd op Sander Bax’ studie ‘De literatuur draait door’. Ook na het verschijnen van dat boek kreeg hij in de PR rond Ilja Leonard Pfeiffer’s ‘Grand Hotel Europa’ en Peter Buwalda’s ‘Otmars zonen’ bevestigingen van wat hij in zijn onderzoek had geconstateerd. Beide auteurs worden gepresenteerd als succesvol, in interviews wordt voortdurend gevraagd naar de band tussen hun werk en hun leven (ofwel: is het werk ‘authentiek’, is het ‘echt?) en in beide gevallen wordt het werk gerelateerd aan de buitentextuele (politieke) werkelijkheid waarnaar in de roman verwezen wordt. Net als Sander Bax in zijn essay ‘De regels van de literaire mediacultuur’ verduidelijkt Coen Peppelenbos in ‘Hier is mijn bloed’ diens waarnemingen (in Peppelenbos’ woorden: ‘veel van wat je in je leven hebt meegemaakt te gelde maken’ en ‘de autobiografische laag versterkt de authenticiteit) met voorbeelden: een interview van Wim Brands met L.H.. Wiener en een talkshowgesprek van Eva Jinek met Oscar van den Boogaard. Arie Storm stelt in ‘De noodzaak van eenzaamheid’ vast dat televisie een massamedium is en in haar vorm en inhoud niet bevattelijk voor subtiliteit, stilte en duisternis. Het medium tv is vreemd aan literatuur, ze zal altijd haar aandacht richten op schrijvers die meedoen aan het doorbreken van stilte en duisternis. Goede schrijvers en lezers zijn eenzame personen en vanuit hun diepste wezen slecht, asociaal en negatief. Elke poging om die eenzaamheid en dat gevoel voor het slechte te verminderen leidt af van wat literatuur is. Chrétien Breukers liet zich in zijn essay ‘In onwetendheid schuilt een wrede schoonheid’ inspireren door een, ook in dit nummer afgedrukte, column van Rosanne Hertzberger (NRC 12/7/19). In dat stuk vraagt Hertzberger zich af of boekhandels nog moeten blijven bestaan. Breukers ziet de logistiek van de boekhandel als een anachronisme en ‘de betere boekhandel’ als een tempel voor het ‘hoge en schone’. Het liefst zag Breukers dat de wurgende consensus over literatuur werd losgeschud door een nieuwe avant-garde van cultuurliefhebbers.

In dit nummer korte verhalen van Dorien Dijkhuis, Pieter Drift. Boudewijn van Houten. Arjen van Meijgaard, Christiaan Ronda, Inge Schollen. De gedichten zijn van Catharina van Daalen, Job Degenaar, Mattijs Deraedt, Philip Hoorne, Leen Korenhoff, Hanz Mirck, Bert Struyvé. Strip: Rob H. Bekker, Taconis Stolk. Het beeldend werk is van Andrei Roiter.

De presentatie van ‘Extaze 32’ vindt plaats op donderdag 28 november 2019. Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree: € 10,00 met gratis consumptie in de pauze (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl. Presentatie: Cor Gout. Licht en geluid: Anton Simonis (Adesign).

Meer over presentatie Extaze 32
Lees ook het digitale supplement van ‘Extaze’
Meer over ‘Extaze’

«Een spannende bundel met onverwachte en uiterst aangename eerste ontmoetingen. » – Thomas Möhlmann

cover10voor10Over ‘10 voor 10. Tien Extaze-dichters van de jaren tien’ in Awater, 17 oktober 2019:
Mooi tijdschrift, Extaze, het betoont alleen al door de naam eer aan de naturalistische geweldenaar Louis Couperus (…) maar de redactie durft blijkbaar ook vooruit te kijken. (…) Vijf gedichten per persoon van tien dichters voor de toekomst, tien dichters voor het begin van onze verse eeuw, zo lijkt de gedachte. En inderdaad: de bloemlezing combineert dichters die we voor de komende tijd niet mogen vergeten met dichters waarvan we in de toekomst meer zullen gaan horen. (…) Daniel Bras? Estelle Boelsma? Hanz Mirck? Het zijn dichters die hun plek intussen verdienden. (,,,) Merel van Slobbe, Giuseppe Minervini, Heidi Koren? (…) Als die drie niet spoedig, dat wil zeggen voor het laatste Groningse gasveld gesloten wordt, met volwaardige debuutbundels mee mogen dingen naar een volgende Buddingh’-prijs, dan eet ik Samuel Vriezens gekoesterde hoed op. Het is, om kort te gaan, nogal een spannende bundel die Extaze ons hier voor de voeten werpt. (…) Lees bijvoorbeeld hoe Dorien Dijkhuis ons bijspijkert over het cliché van de Inuit en hun twintig woorden voor sneeuw. (…) 10 voor 10ligt biedt een paar onverwachte en uiterst aangename eerste ontmoetingen. Zo ben ik blij nu op z’n minst een snapshot-indruk te hebben van de gedichten van Maria van Oorsouw en Lisa Rooijackers. Maar laten we het nu toch vooral ook nog even over Hanz Mirck hebben. (…) Want ook in de vijf noodlottige prozagedichten die hij aan deze bundel bijdroeg, laat hij zijn onweerstaanbare talent zien om stem te geven aan het mislukken op menselijke schaal, laat hij de miskende superheld die in elk van ons sluimert schitteren. (…)
Lees hier of hier de recensie ‘Tien zonder banier’
Meer over ‘10 voor 10. Tien Extaze-dichters van de jaren tien’

Literair tijdschrift Extaze 31 ‘De eeuw van Gisèle’ [Jrg. 8, nr. 3]

coverE31voorExtaze 31– De eeuw van Gisèle
achtste jaargang nr. 3, september 2019
redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
genaaid gebrocheerd, geïllustreerd, 104 blz.,
€ 15,00
presentatie 5 september 2019
ISBN 978-90-6265-780-3

Het onderwerp van Extaze 31 zijn de thema’s die voorkomen in Annet Mooij’s bijzondere boek ‘De eeuw van Gisèle. Mythe en werkelijkheid van een kunstenares’, waarin de omstreden literaire kring Castrum Peregrini een belangrijke plaats inneemt. In haar essay beschrijft Annet Mooij hoe Gisèle van haar leven een kunstwerk maakte waarbij ze fictie en verfraaiing niet schuwde. Vooral haar relatie met Castrum zag ze graag gecorrigeerd. Want, hoewel zij de pelgrims (peregrini) onderdak bood, werd het haar verboden bij vriendenfeesten en leesavonden aanwezig te zijn. Onno Schilstra herkent deze situatie in een kleine gouache, getiteld ‘De Aspirant’ (tevens de titel van zijn essay), die hij aantrof in Gisèle’s atelier: drie personen staan, dicht bij elkaar, te smoezen, terwijl een vierde schuchter en nieuwsgierig toekijkt. Castrum Peregrini was het geesteskind van Wolfgang Frommel. Van de Duitse dichter Stefan George had hij een opvatting van pedagogie overgenomen die inhield dat oudere mannen jongens moesten uitkiezen om ze in te wijden in de geheimen van de poëzie en het leven. Plato’s ‘Symposion’ diende als een van de voorbeelden van deze relatie. Piet Gerbrandy belicht in zijn bespreking van deze dialoog hoe Sokrates de priesteres Diotema volgt in haar opvatting dat erotiek, mits op de juiste wijze bedreven, tot diepe filosofische inzichten leidt. Maar, als het hier gaat om het contact tussen een oudere leraar en een jonge leerling, wie leert er dan meer? De eerste, zo interpreteert Gerbrandy Sokrates’ voortgaand betoog. Hij zal ondervinden dat innerlijke schoonheid waardevoller is dan de vergankelijke fysieke aantrekkelijkheid (‘Pedagogische eros’). Het is een visie die dicht bij Arjen Mulder’s interpretatie van het tweede deel van Stefan George’s gedicht ‘In der Stern des Bundes’ komt. Niet de jongen is hier degene die in de liefdesinitiatie getraumatiseerd raakt (dus: een ander mens wordt), het is de dichter zelf die door de overgave aan zijn godheid voorgoed is veranderd (‘Het eeuwige ogenblik van Stefan George’).
Los van de ‘Gisèle-thema’s staat Hans Muiderman’s essay over de filmische schrijfstijl van Marguerite Duras (‘De verbeelding van Duras’): de pen is als een camera.

In dit nummer voorts korte verhalen van Annika van Bodegraven, Guido Eekhaut, Judith de Graaf, Ines Nijs en Inge Schollen. De gedichten zijn van Jonas Bruyneel, Maria van Oorsouw en Martine van der Reijden en het beeldend werk is van Florence Marceau-Lafleur.

De presentatie van ‘Extaze 31’ vindt plaats op donderdag 5 september 2019. Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl. Presentatie: Cor Gout. Licht en geluid: Anton Simonis (Adesign).
Meer over presentatie Extaze 31
Lees ook het digitale supplement van ‘Extaze’
Meer over ‘Extaze’

«Goede kijk op het dagboek en zijn literaire waarde.» – André Oyen

VoorplatExtaze30Over ‘Extaze 30. Dagboek’ op Lezers tippen lezers, 28 juni 2019:
Dagboeken zijn autobiografisch geschriften , die verondersteld worden geen of weinig fictie te bevatten en de lezer toch kunnen boeien. Heel vaak bepalen de omstandigheden (oorlog, ziekte, bijzondere omstandigheden) de populariteit van het dagboek, als het gepubliceerd wordt. Alhoewel de dagboeken van Anne Frank – en zeker de eerste gedeelten daarvan – de indruk van spontaniteit geven, heeft nader onderzoek aangetoond dat de schrijfster ze wel degelijk bedoeld had voor naoorlogse publicatie. Zij was zich dus zeer bewust van een onzichtbare, ‘meekijkende’ lezer. Hetzelfde betrof de serie Geheim Dagboek van Hans Warren, die een apart hoofdstuk in de Nederlandse literatuur vormt aangezien het letterlijk een heel mensenleven omspant, geeft het niet alleen een goed beeld van de schrijver maar ook van de Nederlandse samenleving als geheel. Het literaire tijdschrift Extaze heeft in zijn dertigste editie het dagboek als rode draad. Zoals gewoonlijk biedt het tijdschrift een geraffineerde mix van essay, kortverhalen, gedichten en ook het beeld dit keer van Arpaïs Du Bois krijgt alle aandacht. (…) De essays zijn goed uitgebalanceerd en geven een vrij goede kijk op het dagboek en zijn literaire waarde. (…) Echt weer een Extaze om van te smullen!
Lees hier de recensie
Meer over Extaze 30

Literair tijdschrift Extaze 30 ‘Dagboek’ [Jrg. 8, nr. 2]

VoorplatExtaze30Extaze 30– Dagboek
achtste jaargang nr. 2, mei 2019
redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
genaaid gebrocheerd, geïllustreerd, 96 blz.,
€ 15,00
presentatie 16 mei 2019
ISBN 978-90-6265-766-7

Waarom worden dagboeken geschreven en wat kun je er nu precies in lezen? Deze vragen stelt Monica Soeting in haar essay ‘Dagboeken’. In ‘Ik is een ander’ beantwoordt Jaap Goedegebuure de dubbele vraag als volgt: mensen schrijven dagboeken om zichzelf te doorgronden, de maat te nemen, zichzelf vermanend toe te spreken. Of ze vullen het boek met aantekeningen die dienen als geheugensteuntje, die soms worden uitgewerkt tot iets essentieels. Monica Soeting zal het met Goedegebuure eens zijn, maar weet dat dit persoonlijk aspect pas laat in de geschiedenis van het dagboek tot uitdrukking is gekomen. Goedegebuure’s overtuiging dat een gepubliceerd dagboek pas de moeite waard is als het de lezer laat delen in de innerlijke verkenningen van de auteur krijgt bevestiging van het in 1957 uitgegeven dagboek van J. Slauerhoff. In ‘Flarden van een zelfportret’ haalt Hein Aalders de criticus Johan van der Woude aan, die in dat dagboek een dynamische verschijning herkent, scherpziend, dromerig, rancuneus en idealistisch.
Een beschrijving die aansluit bij het beeld dat Aalders van de schrijver schetst. Een citaat uit Harry Haarsma’s korte essay over beeldende dagboeken sluit onbedoeld aan op het essay van Clara Bolle: ‘Het dagboek is een donkere kamer, het licht wordt spaarzaam toegediend want licht vreet aan de waarheid’. Clara Bolle’s essay, dat verder reikt dan het genre van het dagboek, leidt langs poëtische wegen naar de moeilijkheid van het wijkende woord: de schrijver geeft woorden aan het bestaan, hij wil de essentie grijpen, maar op het moment dat hij het wil vastpakken is het verdwenen.

In dit nummer verder korte verhalen van Chrétien Breukers, Evelien Flink, Leonie Pas, Lydi Groenewegen, Pieter Drift en gedichten van Hanz Mirck, Jeanet Kingma, Job Degenaar, Mart van der Sterre, Mattijs Deraedt, Willem van Toorn en Steven Van Der Heyden. Het beeld is van Arpaïs Du Bois.

De presentatie van ‘Extaze 30’ vindt plaats op donderdag 16 mei 2019. Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl. Presentatie: Cor Gout. Licht en geluid: Anton Simonis (Adesign).
Meer over presentatie Extaze 30
Lees ook het digitale supplement van ‘Extaze’
Meer over ‘Extaze’