Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn op Spaarnestroom, 12 maart 2017:
Uiterst gedetailleerd beschrijft Bruyn de muzikale ontwikkeling in de levens van de twee belangrijkste leden van The Velvet Underground: Lou Reed en John Cale. Newyorker Lou Reed als literatuurstudent die in staat was om regels te schrijven als filmbeelden, vanuit een personage. En Welshman John Cale als klassiek geschoold musicus met interesse in avantgarde en minimal music. ‘I’m waiting for the man’ is wat mij betreft een sleutelnummer van de plaat. Reed beschrijft een kruispunt bij Lexington Avenue, met de ogen van omstanders die in zijn rug prikken. …’Hey, white boy, what you doin’ uptown? Hey, white boy, you chasin’ our women around?’… Het is letterlijk zo gebeurd, maar dan al in ’62, toen hij met zijn toenmalige vriendin Shelley in de auto van zijn vader naar Harlem reed om daar drugs te gaan scoren, die hij vervolgens op de Syracuse-universiteit waar hij studeerde verhandelde.
Lees hier het interview
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
Tag: Lou Reed
«Muziekjournalist Peter Bruyn presenteert zijn boek.» – Jan Vollaard
Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn in NRC Handelsblad en NRC Next, 10 maart 2017:
Terwijl The Beatles werkten aan hun psychedelische Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band, moest Lou Reed niks hebben van de hippie-ideeën die tot de ‘Summer of Love’ van 1967 zouden leiden. The Velvet Underground stelde zich nadrukkelijk op als buitenstaanders. Het album flopte en werd pas vele jaren later erkend als een artistieke mijlpaal in de pophistorie. Brian Eno die stelde dat er weliswaar maar 30.000 exemplaren verkocht waren, maar dat iedereen die het had gekocht geïnspireerd werd om zelf een band te beginnen. The Velvet Underground & Nico eindigt overal en altijd hoog in lijsten van de meest invloedrijke albums aller tijden. “Zonder deze plaat geen Bowie, Roxy Music, Jesus & Mary Chain en ontelbare anderen,” schreef The Observer in 2006. (…) “De moeder van alle rockplaten,” noemt Peter Bruyn het album dat hij in 300 pagina’s uiteen pluist, geholpen door de vele betrokkenen die hij interviewde.
Lees hier de recensie
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
«Meeslepende, informatieve en gedetailleerde analyse.» – Dirk Steenhaut
Over ‘De plaat die rock volwassen maakte – The Velvet Underground & Nico’ van Peter Bruyn in Knack, 11 maart 2017:
De auteur geeft inzicht in de ontstaansgeschiedenis van pakweg ‘Heroin’ en ‘Venus in Furs’ en de blijvende impact van die nummers op het rockmilieu. Hij laat alle protagonisten uitgebreid aan bod komen en reconstrueert hoe enkele underdogs konden uitgroeien tot sleutelfiguren van de twintigste eeuw. (…) Peter Bruyn gaat wél kritisch om met zijn bronnen. Een goede zaak, want de beweringen van de band leden zijn niet altijd even betrouwbaar en ook Warhol achtte een goed verhaal belangrijker dan de ware toedracht. (…) Zijn analyse is meeslepend, informatief en gedetailleerd. Er schijnt licht in The Velvet Underground.
Lees hier de recensie
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
«Waarom de plaat in 1967 totaal werd genegeerd door de muziekpers.»
Over ‘De plaat die rock volwassen maakte’ van Peter Bruyn in Wonderland (VRT-Radio 1), 8 maart 2017:
Het is een van de meest legendarische platenhoezen ooit, de banaan van Andy Warhol. Maar de muziek op het schijfje binnenin, hoe smaakt die? Peter Bruyn, muziekjournalist, schreef net het boek ‘De plaat die rock volwassen maakte’ over deze plaat. Hij vertelt in deze special over The Velvet Underground & Nico waarom de plaat in 1967 totaal werd genegeerd door de muziekpers, of hoe Andy Warhol zijn rol als bandmanager vervulde.
Luister hier naar de special ( 1:22:48)
Bekijk ook de website van het boek
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
«Heerlijke bron van informatie en inspiratie.» – Peter de Rijk
Peter Bruyn over The Velvet Underground op Amsterdam FM-Radio, 6 maart 2017:
Muziekjournalist Peter Bruyn schrijft al decennia (o.a. Haarlems Dagblad, Het Parool, Lust for Life, Gonzo) over allerlei genres muziek. Presentator Peter de Rijk gaat met hem in gesprek over Bruyns nieuwste boek ‘De plaat die rock volwassen maakte’ over 50 jaar The Velvet Underground & Nico, het eerste album van The Velvet Underground, de groep waarbinnen een aantal markante persoonlijkheden korte tijd samenwerkte, met name Lou Reed, John Cale, Nico, Sterling Morrison, Moe Tucker, Andy Warhol…
Luister hier naar de uitzending [klik ‘Beluister 2e uur’ en schuif de brede donkergrijze tijdbalk onderin op 03:00] Als u de uitzending wilt bewaren kunt u hem downloaden door op het kleine logo te klikken links onder ‘Beluister 2e uur’.
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Meer over Peter Bruyn op deze site
Peter Bruyn – De plaat die rock volwassen maakte
Peter Bruyn
De plaat die rock volwassen maakte
The Velvet Underground & Nico
Muziekgeschiedenis
Paperback met flappen, met ‘buikbandje’,
ca. 328 blz., geïllustreerd, € 19,50
Eerste druk maart 2017
ISBN 978-90-6265-951-7
Op 12 maart 2017, vijftig jaar na het uitkomen van het legendarische album The Velvet Underground & Nico, verschijnt De plaat die rock volwassen maakte, het boek van journalist Peter Bruyn. Hij beschrijft alle ins en outs rond de één van de invloedrijkste platen uit de rockhistorie en de bandleden van het eerste uur. Men beweert dat iedereen die één van die eerste dertigduizend platen kocht zelf een band zou hebben opgericht. Weinig albums in de geschiedenis van de popmuziek zijn meer iconisch gebleken dan The Velvet Underground & Nico. Het is een kruispunt in de culturele tijdruimte waarin pop en serieuze muziek, beeldende kunst, literatuur, film, seks, drugs en moraal bij elkaar komen. Een plaat waarbij de mislukking en de miskenning kiem werden van het uiteindelijk succes.
The Velvet Underground & Nico was het resultaat van de unieke chemie tussen een handvol uiteenlopende karakters en talenten: Literatuurstudent Lou Reed, de in de klassieke avant-garde geschoolde John Cale, het koele en oogverblindende fotomodel Nico, de basaal spelende androgyne drumster Moe Tucker en de onverstoorbare gitarist Sterling Morrison. En dan was er nog popart-kunstenaar Andy Warhol die als ‘manager’ en katalysator de groep onderdeel liet zijn van zijn met veel publiciteit omgeven multimediashows. In eerste instantie was The Velvet Underground & Nico een commerciële flop. Later bleek dat deze terloopse momentopname veranderde in een tijdloos monument. Dit boek vertelt het verhaal van de plaat die rock volwassen maakte.
Peter Bruyn is muziekjournalist voor onder meer Haarlems Dagblad, Het Parool, Lust for Life Magazine, Gonzo (circus) en Frnkfrt. Hij schreef boeken over de muziekgeschiedenis van Haarlem en het Patronaat en publiceerde – samen met fotograaf Lex van Rossen – een bundel portretten van musici als Nick Cave, Thurston Moore, John Cale en Peter Hammill.
Meer over de presentatie
Boekpresentatie ‘De plaat die rock volwassen maakte’ met 50 jaar The Velvet Underground & Nico in Patronaat
Op 12 maart wordt het boek ‘De plaat die rock volwassen maakte: The Velvet Underground & Nico’ van muziekjournalist Peter Bruyn gepresenteerd. Het verhaal van de ‘moeder aller rockplaten’, vertelt in meer dan driehonderd pagina’s alles wat je ooit over de zwarte ziel van Lou Reed, het genie van John Cale en de ongenaakbare schoonheid van Nico wilde weten, maar nooit durfde te googlen. Deze avond spelen meer dan een half dozijn verschillende bands dit klassieke rockalbum in z’n geheel, van het verraderlijk lieve ‘Sunday Morning’ tot het woeste ‘European Son’. En natuurlijk legendarische songs als ‘I’m Waiting for the Man’, ‘Heroin’, ‘Venus in Furs’, ‘Femme Fatale’ en ‘All Tomorrow’s Parties’. Met op het podium onder meer Deutsche Ashram, ET Explore Me, The Avonden, Zimihc, Those Foreign Kids, Hunter Complex & Merinde, Daniel Roser en Peter Bruyn. Plus de Severin Bells All Star Band feat. The Irrational Library en Peter ‘The Legend’ Stufkens.
Meer over de presentatie
Tickets
Meer over ‘De plaat die rock volwassen maakte’
Donderdagavond 8 december presentatie ‘Extaze 20’
Affiche Els Kort
Over ‘De magie van het verlies’ in de Houtrustkerk, 8 december 2016:
Wie weet dat het aanzetpunt van het thema van Extaze 20 Lou Reed’s album Magic and loss (1992) is, zal begrijpen dat de presentatie van het decembernummer voor een groot deel zal bestaan uit muziek. Vier sprekers zullen ingaan op de relatie tussen Reed’s motieven en muziek. En er zal ook muziek te horen zijn: als soundtrack bij de film die getoond zal worden, bij de installatie waarmee de avond opent, en tijdens het optreden van Henk Koorn. Laurens ten Kate (gastredacteur van Extaze 20), Heleen Rippen (bedenker van het thema van het nummer), René Gabriëls en Anton Simons vertellen hoe zij de muziek van Reed en anderen in hun respectievelijke essays voor Extaze 20 hebben ingepast. Voor de soundtrack van zijn film Place Stalingrad koos Erik Pape een rai-nummer uit, muziek die in zijn beleving verbonden is met het plein. Geluiden (muzikaal gearrangeerd) zijn te horen bij de installatie van Marian Meerbeek en Marion de Laat, die ‘Berlijn’ en het begrip ‘tijd’ tot onderwerpen heeft. De livemuziek, aansluitend op de inleidingen van de essayisten, wordt gespeeld en gezongen door Henk Koorn, bekend van de eigenzinnige Haagse band Hallo Venray. Hij vertolkt nummers van Lou Reed, David Bowie en Joan Armatrading. Poëzie, het meest muzikale literaire genre, komt deze avond voor rekening van Dorien Dijkhuis.
Dan nog even terug naar het aanzetpunt. De vraag die de redactie zich daarbij stelde was: is verlies het tegendeel van winst, van betekenis, van vervulling? Of is er zoiets als een eigen kracht in het verlies? Of, zoals Bataille het noemde, is het verlies een gift (le don de la perte)? (Hoe) kan verlies een magische glans krijgen?
Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Toegang: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl Presentatie Cor Gout, licht en geluid Harold Verra / Bigfatzo Productions
Meer over ‘Extaze 20’
Literair tijdschrift Extaze 20 ‘De magie van het verlies’ [Jrg. 5, nr. 4]
Extaze 20 – De magie van het verlies
vijfde jaargang nr. 4 2016 | 2017
Gebrocheerd, geïllustreerd, 112 blz.
€ 15,00
Presentatie 8 december 2016
ISBN 978-90-6265-946-3
In de zes essays die dit nummer rijk is klinkt muziek door. Veelal die van Lou Reed van zijn album Magic & Loss, waarop hij twee overleden vrienden herdenkt.
‘Muziek als geestelijke massage’, zo formuleert Heleen Rippen het in haar essay in briefvorm ‘Lieve Esther’.
‘Popmuziek is een belangrijke leverancier van hedendaagse mantra’s, leuzen die het persoonlijk leven ruggengraat geven,’ schrijft Jan-Hendrik Bakker in ‘Over de bestrating van het paradijs’.
In ‘Chris. Een oefening in melancholie’ gaat Laurens ten Kate in op het verband dat Reed in zijn titel legt: vuur is vernietiging en hartstocht. Je moet door het vuur heen om je zijn naam te herinneren. Doof de vlammen niet uit, houd hun magie en verlies dicht bij elkaar.
Lieven de Cauter (‘Een beeld van het geluk’) beziet de relatie van de twee begrippen vanuit de notie van geluk: alle geluk gaat gepaard met een intens bestaansbesef, bijgekleurd met een besef van vergankelijkheid.
Volgens Anton Simons (‘In de ban van Lou Reed en Sartre’) beoogt Reed een absorptie van het ik en de objecten in een magische wereld, waarin het handelen faalt, maar die als ‘intellectum possibile’ mogelijkheden biedt om verlies en fouten een plaats te geven.
‘Wat gebeurt er, wanneer je de balans van verlies en magie omarmt?’ vraagt René Gabriëls in ‘Magie en melancholie’. Bij de dood verdwijnen de geliefden van het toneel, voorziet hij. Het verlies van dierbaren slaat een wond die nooit mag helen. Melancholie is dan wel behulpzaam.
Korte verhalen van Ofran Badakhshani, Rob H. Bekker, Cor Gout, Else de Jonge, Ishana Sayag, Marijn Sikken, Yoko Theeuws, Rob Verschuren. Gedichten van Mark Baltser, Gerard Berends, Job Degenaar, Dorien Dijkhuis, Giuseppe Minervini, Dewi de Nijs Bik, Gerrit Vennema. Beeld van Erik Pape.
De presentatie van Extaze 20 zal plaatsvinden op donderdag 8 december 2016 in de Houtrustkerk in Den Haag (hoek Houtrustweg/Beeklaan).
Lees ook nieuwe verhalen, gedichten, interviews en recensies op het digitale supplement van Extaze
Meer over ‘Extaze’
Singer-songwriter JP Den Tex en thrillerauteur Charles Den Tex samen op de planken
In ‘Theater de Roode Bioscoop’ (Amsterdam) op zondagmiddag 23 februari 2014, 16.00 uur:
JP Den Tex toert nog steeds succesvol door Nederland met zijn soloshow Storyteller, vernoemd naar zijn nieuwste cd, met een Woody Guthrie/Lou Reed-achtige combinatie van liedjes en storytelling. ‘Looking back with a smile’: troostende, soms licht weemoedige verhalen die – in een meer uitgebreide vorm – ook in boekvorm zijn verschenen onder de titel Morgen Wordt Het Beter. Een heel bijzonder optreden van Storyteller vond plaats op 13 oktober 2013 in het Haagse theatertje Pepijn, want opgeluisterd met een gastoptreden van JP’s schrijvende neef, thrillerschrijver Charles Den Tex. Na de pauze gingen JP en Charles op een geestige manier in op het autobiografische element in fictie door in hun eigen werk te speuren naar verborgen resten van hun gemeenschappelijke familiehistorie. Op veler verzoek treden de neven Den Tex nog één keer samen op.
Klik hier voor kaarten
Meer over ‘Morgen Wordt Het Beter’
Meer over JP Den Tex