«Uiterst geslaagde satire.» – André Oyen

VoorplatMonkhorst-72Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst op Ansiel, 11 juli 2016:
‘De blijmoedige leugenaar’ vertelt het verhaal van een wethouder die slachtoffer werd van een aanslag. (…) De wethouder verovert een plekje in de hemel waar hij ook gesprekken over liegen kan voeren met Couperus. Voor enkele gesprekken met deze door mij zo bewonderde schrijver zou ik ook wel naar de hemel willen, al blijkt het er nogal erg saai te zijn, want zowel de wethouder als Couperus vervelen er zich te pletter. ‘De blijmoedige leugenaar’ had trouwens even goed door Couperus kunnen geschreven zijn. Het is dan ook een uiterst geslaagde satire (…).
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

«Satire over de strijd tussen idealisme en populisme en de vuige politiek.» – Mirjam Scholten

VoorplatMonkhorst-72Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst voor NBD Biblion, 22 juni 2016:
De populaire wethouder Tiggo Helpman promoot een duur cultuurpaleis in Den Haag, al vindt hij het zelf niks en liegt hij daarover. Niemand die er doorheen prikt. De idealistische kunstschilder Lux doorziet zijn vriend wél. Lux zoekt in hem de plattelandsjongen van weleer die in de stad zijn onschuld verloor. De vriendschap taant, terwijl het volk in opstand komt tegen het cultuurpaleis. Dan wordt Tiggo vermoord. Op zich zou dit stof genoeg zijn voor deze satire over de strijd tussen idealisme en populisme en de vuige politiek. Maar er is meer: Kasja, vriendin van Lux, wordt zwanger van Tiggo, wiens vrouw Trudy eerder haar kindje verloor. Tussen de vrouwen ontstaat strijd. Vanuit de hemel vertelt Tiggo zijn zoon Sax zijn geschiedenis; Kasja vertelt de jongen háár verhaal. En dan komt in de hemel ook nog eens de Haagse schrijver Louis Couperus voorbij die met Tiggo over liegen spreekt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

«Een nummer dat je literaire vleugels kan geven om je vakantie aan zee of in het water het nodige aroma te geven.» – André Oyen

VoorplatExtaze17-18-75Over ‘Extaze 17/18 – Water-Zee’ op Ansiel, 29 mei 2016:
De redactie van dit prachtig literair tijdschrift tracht verrukking en verwondering op te roepen door de kracht van het woord en de verbeelding. En deze pogingen van de Extaze-redactie levert telkens een boekwerk af dat je heel gulzig proeft en waardeert. Zwakke nummers ben ik persoonlijk nog niet tegengekomen, maar de absolute hoogvlieger was toch wel het Frans Kellendonknummer dat een huiveringwekkend mooi literair eerbetoon was. ‘Extaze 17/18’ is uitzonderlijk een dubbelnummer waarin Water-Zee duidelijk dominant aanwezig, zowel in essay, kortverhaal als gedicht. Er wordt gemijmerd en gefilosofeerd over diverse items gaande van het zeemanslied van de Deense Lale Andersen tot de poëzie van Slauerhoff met immer en altijd water/en of zee op de achtergrond. (…) Een nummer dat je literaire vleugels kan geven om je vakantie aan zee of in het water het nodige aroma te geven.
Lees hier de recensie
Meer over Extaze

«Een page turner.» – Han Mulder

VoorplatMonkhorst-72Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst op Haagse Columnisten, 11 mei 2016:
Theo Monkhorst (…) brengt in een fictieve context de leugenachtigheid in beeld die de politiek hanteert bij het realiseren van plannen en het bevorderen belangen. Dat doet hij op een spannende manier. ‘De blijmoedige leugenaar’ is dan ook wat Amerikaanse uitgevers in hun marketing een page turner noemen. (…) De wethouder Tiddo Helpman van Cultuur is de centrale maar fictieve figuur van het boek. Hij, noch andere acteurs, zijn één op één direct terug te voeren op bestaande spelers in het politieke drama. Maar brokstukken van het handelen of nalaten zijn heel herkenbaar. Het is dus een schervengericht, onderhoudend en grimmig tegelijk, een met opzet vals gestemd lied van schijn en wezen. Met als antagonist van Tiddo de kunstenaar Lux, tegenpool dus, maar vooral voor de Bühne. Ook een acteur derhalve en even leugenachtig als het erop aankomt. (…) Tussen de wijsgerige bedrijven door gaat het de heren vooral om vele varianten op het thema ‘Was will das Weib’. En dat geldt dan in het bijzonder Kasja, de vriendin van de kunstenaar, maar vooral ook lustobject. Het blijkt alle politieke culturele urgentie ten spijt toch vooral om het libido van de dramatis personae te gaan.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

Theo Monkhorst over ‘De blijmoedige leugenaar’ op Amsterdam FM-Radio

VoorplatMonkhorst-72Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst op Amsterdam FM-Radio, 9 mei 2016:
Theo Monkhorst praat over zijn nieuwe roman met presentatoren Peter de Rijk en Bert van Galen. Zijn tijdelijke betrokkenheid bij de Haagse politiek komt ter sprake evenals zijn liefde voor de kunsten. Hij heeft een mooie literaire vorm gevonden om met een goede pen over beide disciplines met kennis van zaken een boeiende en zeer leesbare roman te schrijven. Een van de vragen die in het boek gesteld wordt is of macht verslavend is. Als auteur probeert hij zijn lezers met enige regelmaat op het verkeerde been te zetten want zij worden geacht na te denken.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

«Iedere lezer maakt zijn eigen verhaal.»

VoorplatMonkhorst-72Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst op Den Haag FM, 26 april 2016:
Harry Zevenbergen heeft in zijn radioprogramma ‘Het Woordenrijk’ auteur Theo Monkhorst aan de telefoon over diens zojuist verschenen roman ‘De blijmoedige leugenaar’. Monkhorst leest enkele korte passages en laat zijn hoofdpersoon, de Haagse wethouder, zeggen: ‘Als ik de waarheid zeg dan geloven ze me niet en als ik lieg dan geloven ze me. Dus lieg ik.’
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

«Een Haagse satire.» – Casper Postmaa

VoorplatMonkhorst-72Over ‘De blijmoedige leugenaar’ van Theo Monkhorst in Den Haag Centraal, 21 april 2016:
‘Het blijft een literaire roman. Fictie. De hoofdlijn gaat, zoals in al mijn boeken, over de vraag wat waar is en wat niet. Wat is schijn en wat is werkelijkheid?’ De wethouder is in zijn boek de hoofdpersoon. (…) Het verhaal dicteert hij vanuit de hemel waar hij ook Louis Couperus ontmoet, die hem staaft in zijn opvatting dat de leugen het efficiëntste communicatiemiddel is. (…) ‘De helft van het politieke werk is buitengewoon belangrijk, de andere helft is verkoop, theater. Maar zonder dat theater krijg je die andere helft niet voor elkaar. Onze vorm van democratie is nodig om de beschaving op de been te houden.’
Meer over ‘De blijmoedige leugenaar’

Peter Andriesse – Koude Sambal. Indische jeugdverhalen

Opmaak 1Peter Andriesse
Koude Sambal
Indische jeugdverhalen

Indonesië / Nederland
Paperback met flappen, 194 blz., € 17,50
Zesde, vermeerderde druk 2015
ISBN 978-90-6265-904-3

Koude Sambal bundelt de herinneringen van Peter Andriesse aan zijn jongensjaren in Indonesië in de jaren vijftig. In de korte stukjes komen vooral de belevenissen van de auteur en zijn oudere broer op het internaat tot leven, evenals de grote en kleine problemen van jongens die in een vreemd land, aanvankelijk wat onwennig en zonder veel contact met thuis, hun plaats tussen leeftijdgenoten moeten zien te vinden. De sfeer van het Indische leven is voortreffelijk weergegeven evenals de reacties van de jongen op het zeer Hollandse leven bij oom en tante, als hij alleen is teruggekeerd in zijn vaderland. Deze Indische jeugdverhalen zijn vooral gesitueerd op Sumatra’s oostkust in de periode 1951-1954.
Peter Andriesse schreef speciaal voor deze heruitgave (6de druk) het verhaal ‘Kleine topografie, prille liefde’ dat in deze vorm voor het eerst aan Koude Sambal is toegevoegd.

‘Sinds ik op Java ben geweest verzamel ik zulke heden ten dage veelvuldig herdrukte boekjes als die van Justus van Maurik, Victor Ido, Louis Couperus en dergelijke tempo doeloe literatuur. Uw Koude Sambal die u mij stuurde heb ik met veel genoegen daarbij gezet en met evenveel genoegen gelezen, of eigenlijk meer genoegen, want het is ten slotte moderner.’ – W.F. Hermans

‘Ik vind de verhalen stuk voor stuk meesterwerkjes.’ – Hans Vervoort

Koude Sambal heeft mij een paar verrassingen bereid die me zullen heugen.’- Rudy Kousbroek

Peter Andriese (1941) heeft een 15-tal verhalenbundels, novellen en romans op zijn naam staan. De jury van de Reina Prinsen Geerligsprijs gaf hem in 1965, vier jaar vóór de publicatie van zijn debuutbundel Verboden te jodelen, al een eervolle vermelding voor de verhalen die hij in literaire tijdschriften had gepubliceerd. Andriesse was medewerker van Propria Cures van 1969 tot 1979. In 2014 maakte hij als schrijver een verrassende comeback met de alom geprezen roman De rode kimono.
Meer over ‘Koude Sambal’
Meer over Peter Andriesse bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Literaire inhoud, beeldend werk en vormgeving zijn nauw met elkaar verbonden.» – André Oyen

VoorplatExtaze11-300Over ‘Extaze 11 – Mystiek’ op Iedereenleest.be, 19 december 2014:
Extaze nummer 11 is er. Extaze is een literair kwartaalschrift, gemaakt door een Haagse redactie, maar bestemd voor heel Nederland en België en samengesteld uit literair en beeldend werk van Nederlandse en Belgische schrijvers en kunstenaars. De afzonderlijke nummers van Extaze zijn niet altijd thematisch geordend, maar enige samenhang tussen de bijeengebrachte stukken is er wel. Het karakter van het nummer wordt versterkt door het werk van een beeldend kunstenaar. Literaire inhoud, beeldend werk en vormgeving zijn nauw met elkaar verbonden. (…) Nummer 11 heeft als hoofdthema mystiek en daar valt wel het een en ander over te vertellen. Vier essayisten benaderen het verschijnsel mystiek vanuit verschillende richtingen.
Lees hier de recensie
Meer over Extaze 11

«Een buitengewoon fraai verzorgd literair tijdschrift.» – André Oyen

VoorplatExtaze9Over ‘Extaze 9 Literair tijdschrift’ op iedereenleest.be, 7 april 2014:
Extaze wil niet alleen een podium voor proza en poëzie zijn, maar ook voor elke vorm van literaire non-fictie. Het begrip ‘onbegrensd’ kan ten slotte ook in ruimtelijke zin begrepen worden. (…) De afzonderlijke nummers van Extaze zijn niet strikt thematisch geordend, maar enige samenhang tussen de bijeengebrachte stukken is er wel. Het karakter van het nummer wordt versterkt door het werk van een beeldend kunstenaar. Literaire inhoud, beeldend werk en vormgeving zijn nauw met elkaar verbonden. De nieuwe Extaze nummer 9 staat helemaal in het teken van de Jeugd. Stefan Serneels zorgt voor knap illustratiewerk en ook daar duikt het thema ‘jeugd’ geregeld op. Extaze is een apart tijdschrift met Nederlandse en Vlaamse bijdrages voor een veeleisend Nederlands en Vlaams lezerspubliek. Naast het papieren blad stelt de redactie van Extaze een website samen met daarin informatie over het blad, een agenda, recensies, columns, poëzie, afbeeldingen en film- en geluidsfragmenten.
Lees hier de recensie of hier
Meer over ‘Extaze 9’