Over ‘Awe t’awe: het is me ’t dagje wel!’ van Elis Juliana in op Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 20 januari 2020:
Op 29 september 1998 ging Elis Juliana een overeenkomst aan voor de uitgave van Awe t’awe: het is me ‘t dagje wel! Hij tekende voor de eerste Papiamentstalige dagkalender. Het werd een overrompelend succes. Vijftienhonderd exemplaren werden er in enkele weken tijds verkocht op Curaçao (met een bevolking van hooguit honderdvijftig duizend mensen). Vlak na Elis’ verjaardag, op 8 augustus, kreeg ik deze uitdaging als uitgever/redacteur – toentertijd woonachtig op het eiland – in de schoot geworpen. Een herinnering aan de op zijn geboorte-eiland Curaçao populaire auteur van gedichten en verhalen én beeldend kunstenaar, die in 2013 overleed. ‘Mijn volk leest niet,’ verzuchtte Elis Juliana en hij schreef verder. ‘Mijn volk leest niet, weet je. Maar het is wel dol op praten. Het houdt van filosoferen. Leg ze een gedachte voor en ze kunnen er uitgebreid over nadenken en met elkaar de voors en tegens afwegen. Daar zijn mijn haiku’s voor. Kleine gedichtjes. Drie regeltjes. Een vast aantal lettergrepen per regel. Antilliaanse haiku’s. Haiku’s met een heel lichte moraal. Even over nadenken. Even bij stilstaan. Een duwtje in de rug. Een handreiking. Een luchtige vingerwijzing.’ (…)
Lees verder in ‘Geluk kwispelt maar heel even zijn stompe staart’ op Columns+
Of klik hier
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Lucille Berry-Haseth
«De biografie heeft diepgang, is uiterst evenwichtig en menselijk, met een degelijke en knappe onderbouwing.» – Margo Groenewoud
Over ‘Pierre Lauffer. Het bewogen leven van een bevlogen dichter’ van Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, 2 februari 2013:
Recensenten zijn het er unaniem over eens dat het resultaat succesvol is. (…) In het onderzoeks- en schrijfproces heeft Heiligers zware momenten meegemaakt, en veel, heel veel, door de kamer ‘geijsbeerd’. Er kwam veel op haar af dat haar verwonderde, verbaasde, wat ze niet kon plaatsen. Dat begon al aan het begin, toen iedereen die zij sprak Lauffer memoreerde als een djòli gai, een joviale vent, altijd leuk, attent, wars van conventies. Op grond van het werk van Lauffer kon dat voor Heiligers niet alles zijn, er moest een andere kant zitten aan wellicht de grootste dichter die ons taalgebied ooit heeft gekend. (…) ‘Ik heb regelmatig gewanhoopt door de complexiteit en de tegenstrijdigheden, maar op een gegeven moment zag ik de lijn.’
Lees hier het interview in Antilliaans Dagblad
Meer over deze biografie en Pierre Lauffer
Verjaardagskalender Pierre Lauffer
PIERRE LAUFFER / PHILIP RADEMAKER
Verjaardagskalender Pierre Lauffer [Kalender di hasiment’i ana]
Poëzie, Beeldende kunst. Curaçao
Formaat 34 cm hoog x 21 cm breed. Met ophangspiraal
12 maandbladen plus voorblad, geïll., geheel in kleur. € 12,50
Imprint: Fundashon Pierre Lauffer
Te bestellen bij indeknipscheer@planet.nl
Onder auspiciën van Fundashon Pierre Lauffer is een Verjaardagskalender uitgebracht met op elk maandblad niet alleen een gedicht van Pierre Lauffer zowel in het Papiaments als in Nederlandse vertaling, gekozen uit zijn gepubliceerd werk vanaf 1944, maar ook een reproductie in vierkleuren van schilderijen van de Curaçaose (beeldend) kunstenaar Philip Rademaker. De Nederlandse vertalingen van de gedichten kwamen tot stand dankzij Lucille Berry-Haseth, Aart G. Broek, Cola Debrot, Nydia Ecury, Henry Habibe, Paloma Herrewijn, Sidney Joubert, Hubert Lemmens, Walter Palm, Igma van Putte-de Windt en August Willemsen.
«Juliana heeft zijn grote populariteit vooral te danken aan zijn eenvoudige, ritmische klankgedichten.» – Joop Leibbrand
Over ‘Hé Patu / Waggeleend’ van Elis Juliana, gebloemleesd en vertaald door Fred de Haas op MeanderMagazine, 29 november 2011:
Elis Juliana houdt met name de Afro-Antillianen met hun overmoedige machogedrag een spiegel voor. Velen staan sociaal-economisch zwak, voelen zich snel minderwaardig en gediscrimineerd, maar nemen domweg te weinig verantwoordelijkheid voor het eigen bestaan. (…) Juliana heeft zijn grote populariteit vooral te danken aan zijn eenvoudige, ritmische klankgedichten, zoals ‘Bom! Bom! Vurige trom!’, op grond waarvan je hem bijna de Antilliaanse Bilderdijk zou noemen: ‘Bom! Bom! Vurige trom!/ Bom! Bom! Vurige trom!/ Bom…! Bom…! Bom…!’ of ‘Verdrink je verdriet’, een lied waarin een slaaf oproept te dansen en te zingen teneinde de ellende te kunnen vergeten. Het slot is een regelrechte paardans, want alle werkwoorden hebben een seksuele connotatie. (…) Het bekendst is Juliana geworden door zijn speelse, vrolijke ‘Hé Patu’, oftewel ‘Waggeleend’. Het is inmiddels meer dan vijftig jaar oud en een echte eilandklassieker. Het beschrijft simpelweg hoe een moedereend met haar kuikentjes in haar kielzog op eten uitgaat, maar doet dat op zo’n aanstekelijke manier, dat je het voor je ziet.
Lees hier de recensie
Meer over Elis Juliana