Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder in De Auteur, 24 maart 2023:
(…) De wat duistere titel van haar bundel is zonder twijfel bedoeld door de dichteres als een verwijzing naar de inhoud. Wigge is het verouderde en in onbruik geraakte woord voor wig, het voorwerp dat gebruikt wordt om hout te splijten of iets vast te zetten. Dat pogen ook haar gedichten te doen. Ze willen de gedachten en gevoelens, die ze oproepen bij de lezer, splijten maar tezelfdertijd verankeren en zo een ontregelend gevoel achterlaten. Ze doet dat in een afgemeten taal met een staccato ritme. Westervaarder gebruikt daarbij de klassieke bekende thema’s zoals geboorte, afscheid, verlies, dood, man-vrouw relaties, erotiek, afstoting en conflict, als handvatten om door te dringen in het ‘wat daar achter’ ligt. In andere woorden de betekenis ervan splijten tot het binnenste zichtbaar kan worden. (…) De bundel bevat zeventig op zich staande gedichten zonder een zekere ordening of voortschrijdend patroon.
‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen.
Lees hier de recensie in rubriek ‘De Boekhouding’
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Margreet Westervaarder
«Margriet Westervaarder kan haar eigen bestaansrecht in de poëzie opeisen.» – Hettie Marzak
Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder op Meander Magazine, 27 januari 2022:
(…) Een wig is bedoeld om iets uit elkaar te drijven. In deze wrange bundel zijn dat de mensen in het algemeen, die niet tot elkaar kunnen komen, maar zeker geldt dat voor het gezin waarin de lyrische ik opgroeide, waar volgens de gedichten angst, eenzaamheid en dreiging haar jeugd beheersten. De wig van onbegrip en liefdeloosheid drijft het kind en de ouders uit elkaar. Geen ‘wiegelied’ dus, waarbij een kind zacht in slaap valt, maar een ‘wiggelied’, een lied van pijn, dat je met een klap wakker maakt en je nog lang uit je slaap houdt. (…) Nadat over de liefdeloze jeugd van de ik-figuur verteld is, komt verderop in de bundel in vijftien gedichten een liefdesrelatie aan de orde, een liefde tussen ‘twee argeloze dieren’. Maar ook deze relatie ontaardt in geweld, dat voornamelijk van seksuele aard is. (…) De ik keert als volwassene terug in het ouderlijk huis en probeert zich te verzoenen met een bitter verleden. (…) Hard, direct en confronterend is haar taalgebruik, alsof ze de lezer onverhoeds met een natte handdoek in het gezicht slaat. Ik vind het helemaal niet erg om een kaakslag te krijgen van een gedicht, integendeel. (…) Margriet Westervaarder (…) kan haar eigen bestaansrecht in de poëzie opeisen.
Lees hier de recensie ‘Een bundel als een knock-out’
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het is prachtig om te lezen hoe taal haar fascineert.» – André Oyen
Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder op Ansiel (België), 8 januari 2023:
‘Wiggelied’ is een titel die nieuwsgierig maakt en uitnodigt om te lezen. De taal van de Haagse kunstschilderes Margriet Westervaarder (1945) in haar nieuwe bundel is heel beeldend en duidt op verder artistiek werk in de beeldende en grafische sector. Haar alomtegenwoordig motto ‘alles wil waar zijn’ loopt als een rode draad door de zeventig gedichten die vaak amper een paar strofen lang zijn. Voor haar kan in taal alles uitdrukbaar en grijpbaar zijn. De auteur laat de lezer meereizen in haar jeugd, deelhebben aan haar pijn, afscheid nemen en op zelfonderzoek trekken: in taal kan alles /misschien ben ik deze vrouw/
misschien een welvarend koekoeksjong/ misschien een visarend boven het bos/ misschien heb ik mij verzonnen/ misschien ben ik een mus/ een badende mus met fladderveertjes/. Het is prachtig om te lezen hoe taal haar fascineert: De woorden/ze branden in mijn hoofd/ maar ik zal ze niet zeggen/ik aai ze, masseer met milde zalf/ik mijd fel licht en spreek hen toe/niet bijten, niet snijden/kom maar, je bent lief/
Wiggelied is een prachtige bundel die de lezer onderdompelt in een weldoende roes!
Lees hier de recensie
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Zintuiglijk, vaak angstaanjagend, keihard, maar steeds confronterend. Sentiment, maar geen sentimentaliteit.» – Marc De Pril
Over ‘Wiggelied’ van Margriet Westervaarder voor NBD/Biblion, 16 november 2022:
De taal van de Haagse kunstschilderes Margriet Westervaarder (1945) in haar nieuwe bundel ‘Wiggelied’ is al even beeldend als in haar zeer herkenbare Monoprint werken. Haar alomtegenwoordig motto ‘alles wil waar zijn’ loopt als een rode draad door de zeventig gedichten die vaak amper een paar strofen lang zijn. Net als in haar beeldende werken wil de auteur haar wil niet opleggen aan haar gedachten en poëzie doch laat ze zich, in omgekeerde richting, leiden door hetgeen haar gevoelens, ervaringen haar ‘opleggen’ te verwoorden. Het gedicht op de flaptekst duikt meteen in de impulsieve wereld van de auteur: ‘ik heb schriften en diploma’s/zakdoeken met rozengeur/gezellige vazen/bergschoenen en een waterpas/ik heb carbonpapier/voor liefdesbrieven/en mezelf/ een meisje voor dag en nacht’. De auteur laat de lezer meereizen in haar jeugd, deelhebben aan haar pijn, afscheid nemen. Zintuiglijk, vaak angstaanjagend, keihard, maar steeds confronterend. ‘Het varken aan het spit/druipend van vet en geur/niemand zag/dat het vader was’. Sentiment, maar geen sentimentaliteit. Een poëziebundel in het verlengde van de beeldende Monoprint werken van de Haagse kunstenares.
Meer over ‘wiggelied’
Meer over Margriet Westervaarder bij Uitgeverij In de Knipscheer