Gedicht van Arthur Lava [2]

906265-277-8In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Vandaag (13 september 2021) is het de geboortedag van onder anderen Muus Jacobse en Else Kemps en de sterfdag van Ignaas Veys, Johan Diepstraten en Arthur Lava (1955-2020). Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor het gedicht ‘Hoe de stemming er in te houden’ van Arhur Lava uit zijn bundel ‘Bravissimo!’ (1994). Bij Uitgeverij In de Knipscheer verscheen werk van Arthur Lava in ‘Maximaal’ uit 1988 en in de door Klaas de Groot samengestelde bloemlezing ‘Grenzenloos – 40 jaar Knipscheer Poëzie’ (2018).

Hoe de stemming er in te houden

Hé bermtoerist
langs uitvalswegen van je verlangens.

Hé vaandelzwaaier
op de afslag Wanhoop-Noord.

Laat je toch niet verneuken man,
je hoofd is echt geen voddenkraam
vol halfvergane geestdrift.
Wie heeft je dat ooit wijsgemaakt?

Kom op, de vlegeljaren zijn
nog altijd op de pof.
Vannacht gaan we de kroegen af
en maken zelfbedrog het hof.

Meer over Arthur Lava bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Grenzenloos -40 jaar Knipscheer Poëzie’

Gedicht van Arthur Lava [1]

906265-277-8In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Vandaag (28 augustus 2021) is het de geboortedag van onder anderen C.J. Kelk, Alijd Brink, A. Moonen, Maria Barnas, Peter De Groot, Lotte Dodion en Arthur Lava (1955-2020) en de sterfdag van Kees Buurman. Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor een gedicht van Lotte Dodio. Uitgeverij In de Knipscheer kiest in dit bericht voor het gedicht ‘Glamour’ van Arthur Lava, verschenen bij In de Knipscheer in ‘Maximaal’ uit 1988. Dit gedicht werd ook geselecteerd door Klaas de Groot in zijn bloemlezing ‘Grenzenloos; 40 jaar Knipscheer Poëzie’ (2018).

Glamour

banvloek of bananenschil?
wat maakt het uit
gevallen ben ik godgeklaagd gevallen

met geen kerk- of sleepdienst
op de been te brengen
alleen voor bokkesprongen nog te porren
in een blikveld sprokkelende opsmuk

aan mijn zijde dus geen doorsnee toverfee
of juffrouw van het tingeltangel, nee
ik heb de eer u voor te stellen
aan het forsbeduimeld lentelicht
mijn vamp & zonnekoningin
…de winkeldochter Poëzie

Meer over Arthur Lava bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Grenzenloos; 40 jaar Knipscheer Poëzie’

Howard Krol / Arthur Lava (1955-2020), in herinnering

HowardKrolIk zou het moeten nakijken, en dat kan ik niet want ik zit net een weekje in Frankrijk op adem te komen, maar ik denk dat het eind 1986 begin 1987 geweest moet zijn dat mijn broer Jos Knipscheer († 1997) vanuit Amsterdam met Howard Krol de uitgeverij in Haarlem binnenstapte. Howard, tien jaar jonger dan Jos, lang, knap, energiek. Zijn bruinverbrande kop stak af tegen het immer bleke gelaat van Jos, die het toen al moest redden met een energieschaal van 6% vanwege falende nieren. Hij zou zeker voor vijf jaar de rechterhand worden van Jos – en gezamenlijk zouden zij een nieuwe generatie jonge schrijvers aan de uitgeverij binden, niet alleen een aantal Maximalen (als Arthur Lava), maar ook bijvoorbeeld Diana Ozon en Adriaan Bontebal († 2012). Howard was behalve een goed redacteur, een goed organisator, een man met contacten en daardoor een promotioneel uithangbord van de uitgeverij. Hij voelde zich thuis op het podium, bracht het tijdschrift De Held bij ons binnen, hielp de uitgeverij eind 1988 begin 1989 verhuizen naar het Singel 450 in Amsterdam en een paar jaar later het 15-jarig bestaan van de uitgeverij daar vormgeven. Het klikte tussen hem en de in die tijd gezichtsbepalende vormgever van de uitgeverij Henrik Barends, een samenwerking die zich ook nadien zou voortzetten bij Uitgeverij Voetnoot, een initiatief van Henrik en zijn partner, vertaalster Anneke Pijnappel. En natuurlijk kwamen we elkaar in recenter jaren tegen bij het afscheid van zoveel gezamenlijke dierbaren. En die regelmatige ‘weerzienen’ waren altijd een warm genoegen en deden ons ieder in gedachten terugdenken aan die tijd dat de uitgeverij als een jonge puber te groot was voor servet en te klein voor tafellaken. En nu zit ik hier te proberen ook eens een bruinverbrande kop te krijgen en moet ik veel te vroeg achter jouw naam een jaartal zetten met een kruisje; †2020. Howard, bedankt voor je commitment aan en inzet voor de uitgeverij.

franc knipscheer, Vaux, 16 september 2020

F. Starik overleden op 16 maart 2018

StarikFoto website starik.nl

1 Juni 2017 werd in Ro-theater als programmaonderdeel van Poetry International ‘In de kring van menselijke warmte’ gepresenteerd, de hommagebundel voor de in 2015 overleden dichter Rogi Wieg. Een van de tien dichters die uitgenodigd werd hun ode aan Rogi Wieg voor te dragen was F. Starik. Op die avond was het wachten op zijn komst, op hem aan wiens bijdrage de bundel voor zijn dichtersvriend Rogi zijn titel dankte. Maar in zijn plaats kwam de mededeling dat hij met een hartaanval in het ziekenhuis lag. Het liep toen maar net goed af. Vandaag niet. Dertig jaar geleden namen uitgever/redacteur Jos Knipscheer en redacteur Howard Krol hem op in het fonds van Uitgeverij In de Knipscheer. Hij debuteerde er met de bundel ‘Nepvuur’ waarvoor hij de De Avonden Literatuurprijs ontving. Een jaar later werd werk van hem opgenomen in de bloemlezing Maximaal, die Howard Krol (onder de naam Arthur Lava) voor de uitgeverij samenstelde. In 1993 volgde bij In de Knipscheer zijn eerste prozaboek ‘Mijn leven als museum’ en in 2002 en 2004 de bundels (beide met muziekcd) ‘Simpele ziel’ en ‘De Grote Vakantie’. In 1996 was hij een van de initiatiefnemers en redacteuren van ‘Van gelijke duisternis’, het postume officiële dichtersdebuut van zijn in 1991 overleden dichtersvriend Paul van der Steen – ook bij deze uitgeverij. Frank, dank voor al het moois dat je deed en ons gaf: een kring van menselijke warmte. – Franc Knipscheer
Meer over F. Starik op deze site

«Een microscoop op de ziel van de dichter.» – Rob van Erkelens

RogiRogi75Foto Rogi Wieg, archief Rogi Wieg; tekening Judith Heinsohn

Over Rogi Wieg in De Groene Amsterdammer (22 juli 2015)*, 1 juni 2017:
(…) Wieg was een échte dichter, voor wie de poëzie de Hoogste Literatuur was. Poëzie was niet een commercial voor het ego van de maker, maar een vergrootglas. Geen telescoop op een spetterend, uitdijend universum, maar een microscoop op de ziel van de dichter. Robert Gabor Charles Wieg, zoon van Hongaarse ouders, mooie kop, had een ziel, zoals een romantische dichter een ziel hoort te hebben. Poëzie was voor hem een middel tot zelfonderzoek. Een mogelijkheid om te denken, te reflecteren. Te peinzen. Liever dan een functionerend lid van de opgeschroefde maatschappij te zijn, was hij een dichter. (…)
*Op deze site herplaatst ter gelegenheid van de presentatie van ‘In de kring van menselijke warmte’, de hommage van honderd dichters aan Rogi Wieg op 1 juni 2017 bij Poetry International.
Lees hier het artikel
Meer over ‘In de kring van menselijke warmte’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Rogi Wieg schreef op geheel eigen wijze, die niet veranderde, niet werd aangepast en – ik las vandaag zijn nieuwe bundel ‘Khazarenbloed’ – ook in 2012 volledig intact is.» – Chrétien Breukers

Over ‘Khazarenbloed’ van Rogi Wieg op De Contrabas, 4 september 2012:
Alles is er nog, de prozazinnen die meanderend voortgaan. De zinnen die even pijn doen (‘Het regent deze zomer zoveel, / maar ook deze zomer is een uitgangspunt.’). Nou ja, deze bundel is weer helemaal en volledig Rogi Wieg. Hij is nooit weggeweest, dus het heeft geen zin om te spreken van een come back.

Lees hier het blog

Dalstar – Et age. Gedichten

DalstarEtageDalstar
Et age

gedichten
omslagillustratie Rob Scholte
vormgeving omslag Henrik Barends
ingenaaid, 80 blz., € 15,00
eerste uitgave 1992
ISBN 978 90 6265 296 9
uitverkocht

 

WANT DE MAXIMALE DICHTER HEEFT HET MAXIMALE RITME & HET MAXIMALE RITME HEEFT DE MAXIMALE TEKST

Dalstar (Koos Dalstra, 1950, vliegbasis Leeuwarden). Hij publiceerde in eigen beheer en in ‘Maximaal’ (1988) waarvan hij de grondlegger was. Hij studeerde taal en misdaad in Los Angeles en Bielefeld (BRD). Hij onderwees en deed onderzoek in criminologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam tot 1980, om daarna full-time dichter en beeldend kunstenaar te worden. Hij was als ‘poet in residence’ verbonden aan Museum Fodor. Poëzie van hem werd vertaald in het Duits, Engels, Frans, Spaans en Japans. Hij woonde geruime tijd in Japan, Amsterdam en Vlissingen. Voorafgaand aan deze bundel Et age uit 1992 bij Uitgeverij In de Knipscheer, verscheen van hem in 1988 ‘Timing’ (met Paul Blanca) en in 1989 ‘Tartufo-Tartuffe’ (met Rob Scholte).

Arthur Lava – Maximaal. Werk van 11 Nederlandse en Vlaamse dichters

906265-277-8Arthur Lava
Maximaal
Werk van 11 Nederlandse en Vlaamse dichters

Bloemlezing
120 blz., € 12,00
ISBN 90-6265-277-8
Eerste druk 1988
Uitverkocht

Onaangekondigd, maar luidruchtig werd vlak voor de zomer in het Amsterdamse Roxy de poëziebloemlezing Maximaal gelanceerd. ‘It’s official now,’ schreef Joost Niemöller later in De Held. Artikelen van Arthur Lava in dat zelfde blad en van Joost Zwagerman in de Volkskrant hadden al heel wat stof doen opwaaien en duidelijk gemaakt dat er na de fletse stilleven-poëzie van de jaren zeventig en tachtig dringend behoefte was aan de poëzie van de klauwhamer, aan bravoure en grilligheid, aan robuuste romantiek, én dat zulke poëzie ook al geschreven werd. Maar pas toen de bundel Maximaal (met door Arthur Lava gekozen en ingeleide gedichten van Pieter Boskma, Bart Brey, Dalstar, Johan Joos, René Huigen, Tom Lanoye, Arthur Lava, K. Michel, Frank Starik, René Stoute en Joost Zwagerman) eenmaal verschenen was, bleek hoezeer die behoefte aan verandering leefde: ruime aandacht in dag- en weekbladen en op radio en tv.

En de discussie woedt voort. Wie zich aangevallen voelt uit schampere kritiek. Maar intussen is het aanzien van de poëzie al veranderd: er verschijnt geen recensie meer of er wordt aan de Maximalen gerefereerd. En nu al wordt duidelijk dat het om meer dan alleen de poëzie gaat.

Het wachtwoord is ‘maximaal’. En dat blijft het ook het komende seizoen.

«Als het niet zo voor de hand zou liggen, zou je veronderstellen dat de Nederlandse poëzie binnenkort van aanzien gaat veranderen.» – Guus Middag in Vrij Nederland

Wil de nieuwe Gorter of Lucebert (m/v eindelijk opstaan om van al die ‘stilstand in beweging’ eindelijk eens echte beweging te maken.» – Ton Anbeek in Eslevier

Nu zijn we waar we moeten wezen. Een debat over de stand van de poëzie blijft namelijk in de lucht hangen zolang er geen namen worden genoemd.» – Jaap Goedegebuure in De Haagse Post.

René Huigen – De meter van Napoleon. Roman

HuigenMetervanNapoleonRené Huigen
De meter van Napoleon

roman
omslagillustratie Rob Scholte
vormgeving omslag Henrik Barends
garenloos gebrocheerd, 152 blz., € 16,50
eerste uitgave 1988
ISBN 90 6265 278 X
uitverkocht

De meter van Napoleon, de debuutroman van René Huigen, is een opvallend boek omdat het in het geheel niet autobiografisch is en niets heeft van de oude vertrouwde psychologische roman. Gebruik makend van een grote verbeeldingskracht en van de montagetechnieken en effecten van de tekenfilm, toont Huigen ons de belevenissen van vijf bijna-dertigers: Lasker, would-be acteur in de rol van kruidenier; Marga, zijn overspelige en overspannen echtgenote; Suikertaart, grootmeester in het blindschaken; Lörze, wetenschapper en vrijgezel; en Harry, schrijver en voyeur. Nadat Lasker zijn faillissement en het land ontvlucht is en zich in Parijs een rijke vriendin heeft aangemeten, raken onze helden verzeild in onstuitbare verwikkelingen, die hen uiteindelijk naar een dramatische hereniging in Spokane leiden.

René Huigen (Alkmaar, 1962) publiceerde poëzie in o.m. De Revisor en De Held, en in de bloemlezing Maximaal. Met De meter van Napoleon heeft hij een roman geschreven die een even hilarisch als scherpzinnig beeld geeft van een voor ons fin-de-siècle typerende levenshouding.

Van René Huigen verschenen daarna bij Uitgeverij In de Knipscheer Paleis der ingewanden (poëzie 1989), Terra Incognita (poëzie, 1990), Dood is ook een leven (roman, 1992), Hartsoeker (verhalen, 1994). In 2003 werd hij genomineerd voor de VSB-Poëzieprijs.