«Een deels weemoedige, deels pijnlijke novelle.» – Marianne Janssen

Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal op LeesKost, 4 januari 2023:

Een Caribische zakenman koopt op zijn geboorte-eiland een kunukuhuisje, een plattelandshuisje. Hij is al jaren niet meer op het eiland geweest en dit huisje lijkt hem ideaal om er te overwinteren, een rustplaats in zijn hectische leven. Hij heeft geen enkele behoefte aan een senitimental journey, desondanks dringen de herinneringen uit zijn jonge jaren zich op. Hij geeft zich eraan over. Ontmoet al dromend oude vriendinnen, hoort in het restaurant iemands levensverhaal aan, ziet zelfs een oude vrouw in zijn huis die leeft en toch ook lijkt te spoken. Wat doet zij in zijn woning? Volgens een klusjesman die bij hem langs komt moet zij de oude bewoner zijn die af en toe komt kijken. Dat is nu eenmaal normaal bij kunukuhuisjes, daar moet hij maar aan wennen. Het eiland neemt bezit van hem. Want hij is weliswaar van ‘hier’ maar ook vele jaren van ‘ver’ geweest, wordt dat hem soms kwalijk genomen? Op een dag staan er twee politieagenten op zijn erf. Ze beschuldigen hem van zaken waarmee hij niets te maken heeft. Maar ernstig als ze zijn krijgt hij huisarrest opgelegd. Nu zit hij gevangen in eigen huis. Maar dan komt er een vrouw op bezoek met een verzoek dat hij niet kan weigeren. Dat vindt die vrouw tenminste… Maar zij kerft in een oude, pijnlijke familieruzie die nog lang niet is doodgebloed. De man verzet zich sterk.

Bron
Kijk hier naar de presentatie vanaf 4:10 tot 1:05:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Op zichzelf staande losse verhalende fragmenten vormen een prachtig geheel.» – André Oyen

Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal op Ansiel, 24 oktober 2023:

(…) In de novelle ‘Op weg naar Nos Plaser’ bezoekt een Caribische zakenman na lange afwezigheid zijn geboorte-eiland. (…) Eigenlijk is zijn woonplaats Amsterdam. Met zijn onverwerkt verleden is een migratiethema sterk verbonden. De hoofdpersoon voelt zich migrant en nooit ergens helemaal thuis, niet in Aruba, niet in Nederland. Maar nu wil hij een rustig verblijf, weg van het jachtige leven in Nederland, weg van telefoon en muziek. Aanvankelijk doet hij niet veel, hangt wat in de hangmat, loopt wat in de omgeving, doet boodschappen, wil de boa in zijn amandelboom bestrijden Maar helaas voor hem blijft zijn verblijf niet rustig… Op een dag komen twee politieagenten hem melden dat hij huisarrest krijgt omdat hij van cocaïnesmokkel verdacht wordt. Door de negatieve relatie met zijn moeder kan hij de wrok van het verleden niet loslaten. De pleegdochter van zijn moeder, Tamara, brengt hem het testament van moeder dat de donkere wolken van zijn jeugd doet opklaren. Door de hele novelle komen herhaaldelijk relatief op zich zelf staande losse verhalende fragmenten voor die een prachtig geheel vormen. Ook de fragmenten over volksgeloof en de werking van een amulet als exotische franjes, scheppen een heel aparte sfeer.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Wanneer je dit leest.» – Mala Kishoendajal


Vandaag 29 april 2022 vond in crematorium Ockenburgh in Den Haag het afscheid plaats van Mala Kishoendajal, die op 23 april onverwacht overleed. Tijdens deze plechtigheid werd ook een video vertoond, gemaakt in november 2017. Een langere versie van deze opname is terug te vinden op YouTube als ‘Mala op Allerzielen’, gemaakt door HaagCity Media (geluidsbewerking ICU Studios). Het vandaag vertoonde fragment begint op 7:30 op de tijdlijn en heeft als titel ‘Wanneer je dit leest’.
Klik hier voor ‘Mala op Allerzielen’
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

Mala Kishoendajal overleden

MalaKishoendajal-2021Op 23 april 2022 overleed de schrijfster Mala Kishoendajal in Den Haag onverwacht aan een hartstilstand. Mala Kishoendajal (Paramaribo, 1959) was een van de eerste vrouwelijke schrijvers met Hindoestaans-Surinaamse wortels die vanaf begin deze eeuw een impuls gaf aan de Surinaamse literatuur. De thematiek van migratie en identiteit (India, Cariben, Europa/Amerika) kennen we vooral als stroming in de Engelstalige literatuur (V.S. Naipaul), maar is mede dankzij Mala Kishoendajal ook deel geworden van de Nederlandstalige literatuur. «Ik, wier grootvader half en half wist dat hij in een buitenwijk van Calcutta woonde, wier vader op haar zevende uit Suriname naar Nederland vertrok; ik die zelf nooit het gevoel had vaste voet aan de grond te hebben; te lang in Suriname geweest om me Hollands en te lang in Nederland om me Surinaamse te voelen, laat staan Indiaas – en die zich toch ook alle drie voelde.» Mala Kishoendajal debuteerde in 2001 met de roman ‘Dame Blanche’. In 2002 volgde de roman ‘Het Boegbeeld’ en in 2015 de roman ‘Kaapse Goudbessen’. Ook publiceerde zij in 2009 de dichtbundel ‘Pijn in parlando’, waarin ook acht gedichten tweetalig in Sarnámi en Nederlands werden opgenomen. Uit deze bundel komt het onderstaande gedicht ‘Op een dag niet ver van morgen’.

Op een dag niet ver van morgen,
hebben we vandaag, knellend
als een krappe schoen,
in een snel verdampende herinnering
weggewuifd
naar het grauwe wolkendek.
Met een witte zakdoek,
die verlicht zucht: ‘Vaarwel.’
En dan kom ik je weer tegen en jij mij.
En we zullen lachen. Nergens om.
Je zult je op je dijen slaan.
Mijn van liefde tintelende vingers
zullen knijpen in je wang.
En we zullen zingen.
Zacht, harder, luidkeels.
Echt, kind. Op een dag niet ver van morgen.

Lees hier de kennisgeving
Meer over Mala Kishoendajal bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Henna Goudzand Nahar laat de impact van migratie zien.» – Maaike Lange

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar in Onderwijsblad, november 2021:
In de roman ‘De geur van bruine bonen’ zet Henna Goudzand Nahar het leven centraal van de Surinaamse leerkracht en moeder Ilse Madrettor. Ilse geeft les op een zwarte basisschool, is getrouwd met Henk – met wie ze is opgegroeid in Suriname – en heeft twee tienerkinderen. (…) Ilses dochter gaat naar een wit gymnasium . (…) Abigail is veel radicaler. (…) “Er zijn al romans verschenen van kinderen uit een migrantenmilieu, over hun verzet tegen de cultuur van hun ouders en hun voorkeur voor een meer westerse levensstijl. In mijn roman beschrijf ik de worsteling van de moeder. Zij staat tussen twee generaties in. Ilse moet steeds ontrafelen of het meningsverschil met haar dochter en de verhouding met haar moeder komt door de cultuur of door hun karakters. Dat is een hele klus.” (…) Op het gymnasium krijgt Abigail de opdracht een stamboom te maken. Maar Ilse en Henk kennen hun vaders niet. Ilse belt met de docent om het uit te leggen, maar hij hoort het niet. “Dat ze hun stamboom niet kennen, is één van de lastige overblijfselen van de slavernij. Huwelijken mochten niet tijdens de slavernij en relaties werden niet erkend.” (…) In ‘De geur van bruine bonen’ laat Henna Goudzand Nahar de impact zien van migratie. Hoe generaties kunnen botsen en hoe moeizaam twee culturen soms samenvloeien. (…)
Lees hier het artikel/interview ‘De wereld op zijn kop’
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Voor veel mensen in het ‘moederland’ was Suriname ‘een buitenkind’.» – Martien van Oorsouw

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Caraïbisch Uitzicht, 16 december 2020:
Ilse is een vrouw van bijna 49 die als 15-jarig meisje naar Nederland kwam in het kader van gezinshereniging. Ze werkt als leerkracht in Amsterdam. Daarmee zijn twee van de belangrijkste thema’s van de roman van Henna Goudzand Nahar genoemd. Maar ‘De geur van bruine bonen’ gaat over veel meer. De roman kwam op 25 november 2020 uit, de dag dat de 45 jarige onafhankelijkheid van Suriname gevierd werd. Wat betekent het je te vestigen in een samenleving die je als deel van het koninkrijk der Nederlanden meent te kennen? Rond de dag van de Surinaamse onafhankelijkheid vertrekt de moeder van Ilse naar Nederland. Ze laat haar dochter Ilse achter bij haar eigen moeder. Een paar jaar later vertrekt ook Ilse naar Nederland. (…) Veel mensen in het ‘moederland’ weten niet, wat de gevolgen voor de koloniën waren van de periode van overheersing. Voor hen was Suriname Verweggistan, of ‘om het op z’n Surinaams te zeggen: een buitenkind’: ze namen de lusten voor lief, met de lasten, waaronder de migratie van Surinamers naar Nederland, wilden ze niets te maken hebben. (…) “In deze roman gaat het vooral om Ilses omgang met de Nederlandse maatschappij, de manier waarop haar kinderen omgaan met de Nederlandse maatschappij en haar twijfels over de opvoeding. De vraag of je opvoeding klopt met wat de maatschappij van je kinderen wil, is een vraag van alle ouders, maar voor een migrant is deze vraag extra belangrijk.”
Lees hier het artikel ‘Het verleden is niet weg na de migratie’
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In één ruk uitgelezen.» – Kathleen Boyen

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Bolcom, 12 december 2020:
In één ruk uitgelezen en ik wacht met veel spanning op deel 2. Persoonlijk vind ik er universele thema’s in terug: moeder-dochter relatie, familierelaties, verstikkende loyaliteit, het gekwetste en verwaarloosde kind dat tevergeefs naar liefde-aandacht-goedkeuring van een ouder smacht, onuitgesproken behoeftes en verlangens, spanningen met pubers, de strijd en de moed om het anders te willen en het te doen…, de hoge lat die vrouwen van deze generatie van de leeftijd van Ilse voor zichzelf leggen. Dit alles in de historische en culturele context van Suriname waar wij, hier in België, minder mee vertrouwd zijn.
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zorgvuldig vertelde roman over feminisme, emancipatie, migratie en identiteit.» – Wim Rutgers

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin in Antilliaans Dagblad, 14 november 2020:
(…) De grote lijn van het verhaal in ‘De catalograaf’ is gauw verteld. Edgar van Rijn is catalograaf en gaat na een werkzaam leven met pensioen, “een wanhopig makend uitzicht op een toekomst zonder enig perspectief”. Talrijke en uitvoerige terug-verwijzingen in de tijd tonen een onevenwichtig gezin van een katholieke vader en joodse moeder die de jonge Edgar – te – weinig houvast bieden. Vader Van Rijn (…) is erg traditioneel ten opzichte van zijn echtgenote die hij het liefste in de keuken ziet, waartegen de moeder zich aanvankelijk lijdzaam maar vasthoudend en effectief verzet. (…) Feminisme en emancipatie blijken daarom belangrijke motieven in het verhaal. (…). Vrouwen slaan zich op verschillende manieren door het leven in zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Twee andere motieven zijn migratie en identiteit. (…) De ondertitel, ‘een liefdesgeschiedenis’ (…) duidt op de dubbele liefde voor zijn werk als catalograaf en een tenslotte gevonden geliefde aan het eind van het verhaal. Diana Tjin heeft met haar derde roman, ‘De catalograaf’, in bijna vijftig korte hoofdstukken van gemiddeld nog geen vijf pagina’s een zorgvuldig vertelde roman geschreven die zorgvuldige lezing vraagt en verdient. (…) Zijn aanvankelijk gevreesd “wanhopig makend uitzicht op een toekomst zonder enig perspectief” als pas gepensioneerde aan het romanbegin krijgt perspectief aan het eind. Dat levert tot besluit een drievoudig onverwacht slot op, maar dat leest u zelf wel.
Prof. dr. Wim Rutgers is als buitengewoon hoogleraar Caraïbische letterkunde verbonden aan de universiteiten van Aruba en Curaçao.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zo beeldend en weerzinwekkend beschreven dat je het boek niet kan wegleggen.» – Estefanía Pampín Zuidmeer

VoorplatLambrosa-75Over ‘Lambarosa’ van Annel de Noré op La Chispa, 1 mei 2020:
(…) Fascinerende versmelting van drie verschillende verhalen. (…) In het eerste verhaal overleven drie pubers en drie kinderen als enigen een vliegtuigramp. Ze schuilen in een grot en proberen hulp te vinden. (…) De Noré weet treffend de sfeer in de grot en de angsten van de jongeren te beschrijven. (…) Door de vermoeidheid, het gebrek aan schoon water en voedsel én de onzekere situatie beginnen de werkelijkheid, hun angsten en dromen door elkaar te lopen. [In het tweede verhaal] zit een man vast in de sleur van zijn huwelijk. (…) Wat begon als een verlangen naar een opwindender leven, leidt tot een maniakale obsessie. (…) De Noré weet meesterlijk de spanningen uit hun huwelijk weer te geven. (…) Sommige stukken zijn zo beeldend en weerzinwekkend beschreven dat je het boek niet kan wegleggen. In het derde verhaal komen de eerste twee gedeelten op mysterieuze wijze samen. Het is een filosofisch stuk over de omgang met onzekerheden. (…) Want de hoofdpersoon is immers zijn geheugen kwijt. Wie is hij? (…) Als lezer word je meegesleurd door het verhaal, de sfeer en de beklemmende emoties van de hoofdrolspelers. 540 pagina’s die je in een mum van tijd leest. Als lezer word je beloond met een boeiend en complex web van emoties, metaforen en vragen over het leven. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Lambarosa’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een belangrijk thema in Lambarosa is de scheidingsangst.» – Sylva Koemar

VoorplatLambrosa-75Over ‘Lambarosa’ van Annel de Noré in interview met Sylva Koemar op Caraïbisch Uitzicht, 23 februari 2020:
(…) De reden waarom dit boek speciaal voor Suriname is, is omdat in Suriname zoveel diversiteit is. Zoveel verschillende bevolkingen, zoveel verschillende invloeden, dus zoveel identiteiten. (…) We leven toch wel in harmonie met elkaar. Net zoals de drie verschillende delen van het boek elk op zich kunnen staan, vormen ze toch een geheel. (…) Het verhaal is wel fictie, maar het moet toch gemakkelijk te volgen zijn, en zoals de maatschappij in elkaar zit. (…) In deel 2 en deel 3 heb je ook steeds weer een man die een aantal jaren ouder is. Alle verhalen zijn onafhankelijk van elkaar en toch is er een link omdat je je afvraagt of de hoofdpersoon vanuit het eerste verhaal komt. (…) Scheidingsangst in verband met het boek ‘Lambarosa’: in deel 1. Telkens als iemand doodgaat, sterf jij een beetje en word je je ervan bewust dat jij ook kan volgen. In deel 2 heeft die man op het eind geheugenverlies en in deel 3 begint het verhaal met een man met geheugenverlies. Zij worden gescheiden van hun herinneringen. (…) Door bepaalde zinnen te gebruiken uit een bepaald boek, gedicht of gezegde, geef je kracht aan het verhaal dat op het moment geschreven wordt, maar tegelijk geeft de auteur ook aan wat de kracht is van hetgeen zij/haar heeft gebruikt, wat al is geschreven, misschien lang geleden. (…) De bijbeltekst ‘Al ware het…’ is daar een voorbeeld van. Eeuwenoud, maar nog steeds van grote betekenis en beeldschoon. Want de liefde is alles, overwint alles.
Lees hier het interview
Meer over ‘Lambarosa’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer