Over boekpresentatie ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Pletterij, 1 juni 2023:
Op 27 mei jl. werd voor een overvolle zaal publiek in de Haarlemse Pletterij het langverwachte romandebuut van Elodie Heloise gepresenteerd. In een voorafje aan het interview dat Peter de Rijk met haar heeft, steekt ze zelf heerlijk de draak met dat lange duren door bijna alle romanpersonages in één kamer samen te brengen en hun zegje te laten doen over de schrijfster die maar niet met schrijven wil beginnen. De roman is inhoudelijk behoorlijk heftig: opvanghuis, seksueel misbruik door de katholieke kerk, huiselijk geweld, ontwrichte gezinnen, maar “niemand is volledig goed, niemand is volledig slecht; wat je meemaakt neem je mee, maar geef je ook door”. Peter de Rijk: «Dit is een boek waaraan je je gemakkelijk had kunnen vertillen, maar dat doe je niet. Het komt zo oprecht over. Dat is de grootste kracht in deze roman, dat je geen moment twijfel aan de lezer laat: het is werkelijkheid die je beleeft.» De presentatie werd ingeluid en uitgeluid en tussendoor onderbroken door een vijftal prachtige, korte klassieke pianostukken (walsen en Caribische dansen) van o.a. de Curaçaose componist Wim Statius Muller (1930-2019), virtuoos uitgevoerd door zijn kleinzoon Alexander Kraft van Ermel. Elodie Heloise reikte het eerste exemplaar in vijfvoud uit aan vijf aanwezige van haar zeven buik-, cadeau- en aangenomen zonen.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Lees hier het voorafje aan de roman
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: mishandeling
«A-dem-benemend.» – John Schrijnemakers
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Het Leesbureau, 19 maart 2023:
(…) Frank is bijna achttien jaar wanneer hij in de inrichting (de zoveelste) wordt opgenomen. Over een paar maanden zal hij op eigen benen moeten staan, maar alle actuele berichten over de staat van de Jeugd-GGZ doen ons het ergste vermoeden. Hoe actueel wil je het hebben? (…) Al snel trekt Frank veel op met Quinten, een rap van de tongriem gesneden tiener die zichzelf door zijn impulsieve gedrag en confronterende opmerkingen met regelmaat in de problemen brengt. Behalve dit duo is er ook de stille, introverte Fenna en haar tegenbeeld, de verleidelijke losgeslagen Thea. Verder maken we kennis met Reinout (Gilles de la Tourette), Joachim (agressie), Mirjam (smetvrees) en Felix, wiens jeugd kapot is gemaakt door ernstige fysieke en psychische mishandeling. Het is een bonte mix van beschadigde jongeren die geholpen door een viertal begeleiders proberen te groeien naar een evenwicht om het verblijf ‘buiten’ aan te kunnen. (…) Doordat we de aanvaringen en de isoleercel van binnenuit meemaken komt de emotie en de pijn die daarbij hoort echt binnen. Auteur Lex Paleaux slaagt er vanaf het begin goed in om, heel onnadrukkelijk, acht levensechte jongeren voor te stellen. (…) Hartverwarmend en tegelijk adembenemend, zó realistisch én humoristisch is dit verhaal. (…) Voor veel leerlingen in de bovenbouw van het VO, maar zeker voor studenten MBO en HBO die een sociaal psychische opleiding volgen is dit een ‘must read’. (…)
Het Leesbureau geeft trainingen aan docenten Nederlands in het Voortgezet Onderwijs.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Geëngageerde en visionaire schrijver.» – Jeroen Heuvel
Bij de presentatie van ‘De Wooncirkel’ van Joseph Hart in Landhuis Bloemhof, 30 november 2017:
(…) Dit is een hedendaagse vrouw in Curaçao. Zij heeft een ideaal plan voor de herwaardering van de voortijdige schoolverlaters (dropouts). Dit thema is te herkennen als de meest fervente wens van Jopi [Joseph Hart], oud-inspecteur van onderwijs en vooral ex-leraar, die met levenwekkend enthousiasme in zijn lessen over Shakespeare kon spreken. Dit hoofdpersonage beleeft, om te kunnen genezen van haar frustratie nadat het ideale plan getorpedeerd is, via regressietherapie de twee meest recente incarnaties, beide keren weer als vrouw. (…) In de 19de eeuw leefde de vrouw in Otrobanda, geboren uit tot slaaf gemaakte mensen, in de kurá van Shon Janchi. Heel interessant schetst de auteur haar situatie: slavin, weliswaar huisslavin, verzorgster van de shon, en gaandeweg ook levensgezel van hem en moeder van zijn kind. Een leven van zorgzaamheid en liefde, niet sentimenteel-romantisch, maar bewust zo getransformeerd vanuit de vroegere obstakels. (…) In de 17de eeuw leefde ze als een vrouw in Afrika, werd daar tot slaaf gemaakt en verscheept naar Curaçao. Dit slavernij-deel beschrijft de auteur als mensonterend. Dus in grote lijnen heeft de auteur op de tekentafel: de vrouw was twee levens geleden mishandeld, vreselijk mishandeld; één leven geleden heeft ze die onmenselijke mishandelingen omgevormd tot zorgzaamheid en liefde, en in het huidige leven is er opnieuw zware tegenslag. Zoals één geest reïncarneert in verschillende personages, reïncarneren anderen ook, en meestal incarneren ze weer bij elkaar, in dezelfde groepen, of woonerven. (…)
Lees hier de inleiding van Jeroen Heuvel bij de Curaçaose presentatie van ‘De Wooncirkel’
Bekijk hier de foto’s van de presentatie (met dank aan Elodie Heloise, Landhuis Bloemhof)
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘Zeven rivieren ver.’
Over ‘Ademhalen’ van Karin Lachmising in Literat-uur op Amsterdam FM-Radio, 24 april 2017:
De eerste tien minuten van het gesprek tussen Peter de Rijk en Karin Lachmising, auteur van ‘Nergens groet een boom die haar aarde niet vindt’, gaat over de actualiteit in haar geboorteland Suriname, dat zich economisch in zwaar weer bevindt waardoor de bevolking in protest komt tegen de regering. Daarna gaat het over het theaterstuk ‘Ademhalen’. Drie vrouwen uit het district Nickerie komen daarin aan het woord over hun leven als Hindoestaanse vrouw dat van oudsher vastzit aan orthodoxe wijzen van samenleving en godsdienst, en ongelijkheid met zich meebrengt tussen de seksen. Naar aanleiding van een mislukte poging tot zelfdoding van een gemeenschappelijke kennis laten de vrouwen hun eigen levens de revue passeren en maken zo de benauwenis van een kleine gemeenschap met sterke tradities voelbaar. Het stuk, in de regie van Alida Neslo, beleefde succesvolle opvoeringen in Nickerie en in Paramaribo. De tekst zal later ook in boekvorm verschijnen. Ook werkt Karin Lachmising aan een nieuwe gedichtenbundel met de titel ‘Zeven rivieren ver’ waarin zij de vele aspecten van ‘afstand’ verwoordt. In de laatste tien minuten van de uitzending leest zij uit deze bundel in wording vier gedichten: Contact, Waanzin, Vluchteling en Suïcidebommen. Literat-uur is het tweede uur van het live vanuit de OBA uitgezonden radioprogramma Kunst & Cultuur.
Luister hier naar de uitzending door de tijdlijn helemaal onderin op 1:07:50 te zetten
Meer over Karin Lachmising op deze site