Over ‘Het eiland en andere gedichten’ van Michiel van Kempen in Antilliaans Dagblad, 9 januari 2021:
(…) ‘Het eiland en andere gedichten’, 75 bladzijden, 6 afdelingen. (…) Versregels die opvallen bij deze letterkunstenaar zijn ‘die natie kent noch taal’ en ‘verraderlijk glad / voor wie de tekens niet verstaat’, wat verdomd lijkt op de titel van Van Kempens eerste dichtbundel ‘Wat geen teken is maar leeft’ van acht jaar geleden. Daarin ook al prachtige regels, ‘Hoe toch kan een taal die wij beiden / vanaf de eerste aai blindelings spraken / met open ogen zo ontregeld raken.’ over de tragedie van de onbegrepen communicatie tussen een letterkundige en zijn geaaide. Wat heb je er aan om literatuur zo grondig te begrijpen, of dat te vermoeden in ieder geval, maar de huistaal mis te verstaan? (…) Van Kempen heeft een eigen stijl, is zeer belezen en kent alle kneepjes van het ambt, schudt schijnbaar achteloos jamben rond in een kwatrijn met omarmend rijm voor Shrinivási, maar is ook vrij om te experimenteren – met vorm en inhoud – wanneer hij in de donkere kamer filmpjes en foto’s ontwikkelt en fixeert. Van Kempen hoort als artiest thuis in de categorie Hieronymus Bosch, en als poëet tussen de twee dichters (…) Lucebert en Jan Campert. In de zesde en laatste afdeling, ‘Verzoeke geen rouwbeklag’ 8 afscheidsgedichten voor vrienden, al dan niet artiesten, van Michiel die in 2018 of 2019 zijn overleden, bijvoorbeeld het eerder genoemde kwatrijn voor de van oorsprong Surinaamse maar lang in Curaçao geleefd hebbende Shrinivási. Bijzondere gedichten, die beklijven. (…).
Lees hier of hier de recensie ‘Een ACB van Michiel van Kempen’
Meer over ‘Het eiland en andere gedichten’
Meer over Michiel van Kempen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: nederlandse antillen
«Hij zingt hen toe in hun eigen stemkleur. Dat ontroert.» – Hilde Neus
Over ‘Het eiland en andere gedichten’ van Michiel van Kempen in De Ware Tijd Literair, 12 december 2020:
De nieuwe bundel van Michiel van Kempen ‘Het eiland en andere gedichten’ is een zeer persoonlijke neerslag van afscheidsmomenten. (…) Het eiland is het eerst gedicht in de bundel, een ode aan Aruba. (…) In het tweede deel, getiteld Eilanden, richt hij zich tot de voormalig Nederlandse Antillen en tot Suriname, maar ook het eiland waarop de Bijlmer drijft, en nog kleiner, de klas waar Van Kempen later lesgaf. In het deel Stupor Mundi zijn gedichten over religie opgenomen. Een thematiek die van Kempen nogal heeft geraakt schijnt te hebben, in die zin dat de verzen doorspekt zijn met hypocrisie. Efemeer is de kwaliteitsbepaling tussen twee mensen in een liefdesrelatie. (…) Hoe relaties teloor kunnen gaan weet de auteur. De metafoor van zijn eigen woning, in ‘Twee huizen’, herinnert aan hoe de mens in een deel zijn hoofd laat spreken, door middel van de bibliotheek, en kennis. (…) De afdeling Genen spreekt van de vader en de moeder, die beiden hun sporen hebben nagelaten in de zoon, maar hem ook hebben gemaakt tot wat hij in het heden is. (…) In Verzoeke geen rouwbeklag keert Michiel van Kempen weer deels terug naar de tropen, in zijn eulogieën voor enkele Surinaamse schrijvers die vorig jaar zijn overleden. Opvallend hier is dat hij poëzie voor hen schrijft en hen toezingt in hun eigen stemkleur. Dat ontroert, want het laat zien dat hij kan invoelen, hun werk goed kent en de ruimte en moeite neemt om deze grote Surinamers een afscheid te bezorgen, zo waardig aan hen.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Het eiland en andere gedichten’
Meer over Michiel van Kempen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Twee gedichten uit ‘Het eiland en andere gedichten’ van Michiel van Kempen op Laurens Jz. Coster
Uit ‘Het eiland en andere gedichten’ van Michiel van Kempen op Laurens Jz. Coster, 3 december 2020:
Redacteur Raymond Noë maakt voor het blog Laurens Jz. Coster elke werkdag een keuze uit een poëziebundel van een Nederlandstalig dichter. ‘Dichter van de dag’ is op deze 3de december Michiel van Kempen (1957) van wie vorige maand ‘Het eiland en andere gedichten’ verscheen, zijn 2de dichtbundel (met een aantal in memoriam-gedichten voor Surinaamse dichters) bij Uitgeverij In de Knipscheer.De gekozen gedichten ‘Tenzij’ (voor Bhai, James Ramlall, 1935-2018) en ‘Ja dan’ zijn ook geplaatst op Neerlandistiek.nl.
Tenzij
Als er een god is die ons heeft geschapen
dan zal er een god zijn die ons weer terugneemt
daartussen beweegt zich het broze lichaam van de mens
dat wij bevragen, niets te vragen hebben
het verdraagt pijn en vreugde, maar de wens
is er vreemd aan; deze collectie cellen
is al waarmee wij het moeten doen
Als dan bruusk en tegen alle begrijpen in
een deel wordt geamputeerd, misbaar-onmisbaar
rest ons niet veel meer dan troost
dat het beste dat wij tussen dood en dood
kunnen geven, liefde is en dat die groot
en groter, buiten alle cellen om, bestaat en waar is
tenzij – wat god verhoede – ook dit gelogen is.
Ja dan
als de zon niet huivert voor het gras
als het gras niet schrikt van paardentanden
en de tandarts verder schrijft in verre landen
als de landen zeeën worden
en de zee geen land heeft om zichzelf te zijn
en het zelf verdwijnt in elektronisch klikken
en het klikken vanzelfsprekend lijkt
en jij sprekend op een ander lijkt
ja dan, ja dan
Meer over ‘Het eiland en andere gedichten’
Meer over Michiel van Kempen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Quito Nicolaas – Argus. Gedichten
Quito Nicolaas
Argus
gedichten / poems
tweetalig Nederlands / Engels
Aruba /Nederland
Engelse vertaling Mildred Antonius
Inleiding / Introduction Sara Florian, Ph. D.
gebrocheerd in omslag met flappen,
108 blz., € 18,50
ISBN 978-90-6265-757-5
eerste druk 2019
In Argus lijkt Nicolaas de verschillende levensfasen af te wisselen van zijn kindertijd naar volwassenheid, waarin zich de botsing weerspiegelt tussen emotie en logica. Het taalkundige swingen en zingen van Nederlandse, Engelse, Spaanse en Papiamento woorden – die de sociale transformatie van het individu en de maatschappij weerspiegelen – klinken eveneens door in deze bundel. Zijn wortels vindt de dichter in zijn sterke band met de natuur, doch zijn urbane stem is ingebed in de regenachtige straten van sommige Noord-Europese steden, rokerige coffeeshops en bordelen in Amsterdam. In deze bundel volgen we de dichter, de flâneur, wandelend door de straten van een metropool en zijn voorsteden, het centrum en de periferie, wisselend tussen zijn twee huiden, gekleed in de kleren van de verschoppeling of die van flâneurs zoals Rubén Darío en Fernando Pessoa.
Quito Nicolaas heeft tot nu toe dertien boeken gepubliceerd: zeven dichtbundels, drie romans, een verhalenbundel en een verzameling columns. Zijn korte verhalen en gedichten zijn in tien verschillende bloemlezingen in het Caribisch gebied en Nederland opgenomen. Ook zijn essays over Caribische literatuur zijn in tal van internationale publicaties verschenen. In 2006 werd in het handboek literatuurgeschiedenis van Aruba en de voormalige Nederlandse Antillen, aandacht besteed aan zijn werk. Zijn gedichten zijn verschenen in verschillende anthologieën in Albanië, Argentinië, Chili, Colombia, China, Verenigde Staten en Roemenië. In juni 2016 werd zijn oeuvre opgenomen in de prestigieuze The Dictionary of Caribbean and Afro-Latin American biography van de Oxford University. Eerder verscheen van Quito Nicolaas de dichtbundel Als de aloë sluimert / Cucuisa cabisha. Het gedicht Windmolen uit deze bundel werd opgenomen in de bloemlezing Grenzenloos – 40 jaar Knipscheer Poëzie.
Click here for the English presentation
Meer over Quito Nicolaas bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Grenzenloos’
«Mooi zijn de stukken over de geschiedenis en literatuur van de Antillen.» – André Oyen
Over ‘Schaamrood’ van Aart G. Broek op Ansiel, 13 februari 2018:
(…) In ‘De terreur van de schaamte’, gaf Broek al aan dat allerlei uitingen van agressie terug te voeren vallen op gevoelens van vernedering, krenking en schaamte. (…) In ‘Schaamrood’ werkt hij dezelfde these nog eens uit in een waaier aan thema’s. De brede interesse van de auteur komt de variëteit daarbij ten goede: nu eens gaat het over de beweegredenen van jihadgangers, dan weer over falende megaprojecten, om het vervolgens over Antilliaans verzet tegen Nederlandse koloniale arrogantie te hebben. (…) Mooi zijn de stukken waarin Broek verhaalt over zijn eerste liefde, de geschiedenis en literatuur van de Antillen. Het is een hoofdstuk in de Nederlandse geschiedenis dat bij vele Nederlanders nauwelijks bekend is. Ja, dat Frank Martinus Arion de auteur is van ‘Dubbelspel’, dat hebben sommigen van ons op de middelbare school nog wel geleerd. Maar over literatuur in het Papiamento is weinig geweten. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Schaamrood’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Interessante analyse.» – J. Cluyts
Over ‘Schaamrood’ van Aart G. Broek voor NBD | Biblion, 8 februari 2018:
(…) De auteur maakt een interessante en met tal van persoonlijke ervaringen doorspekte analyse van een hele berg aan thema’s die met vernedering, schaamte en agressie te maken hebben. Van Zwarte Piet, de golf van terreur in West-Europa tot arbeidsopstanden op de Nederlandse Antillen. Dat laatste illustreert hij met de onlusten in Curaçao in 1969, waar de bevolking recht tegenover de gezagsdragers stond. Daar rolden figuurlijk koppen om de regering uit de wind te houden. Een mogelijke revolte werd tot incident gereduceerd, omdat de vernedering ondraaglijk zou zijn. Prima leesvoer voor een publiek met interesse in actuele thema’s. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaamrood’
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
«’Statia Song’ is een vervoerende, overrompelende reis.»
Over ‘Statia Song’ van Jeanette Bos op Caraïbisch Uitzicht, 13 december 2017:
(…) Het boek opent met adembenemende beelden van de woeste natuur van het eiland [Sint-Eustatius]: de hoge vulkaan begroeid met oerbos, de rotsige prairies vol immense keien en uitgebleekt hout, het mysterieuze noordelijke heuvelland. In deze natuur doemen geleidelijk sporen op van menselijk leven – een eeuwenoude waterput, traditionele visfuiken, een eigentijdse bezem, die leiden naar de bewoonde wereld en de tegenwoordige tijd, en vooral naar het eigenlijke onderwerp van dit boek: de Statianen. Een hechte gemeenschap van vaak onderling verwante Afro-Caribische families die al eeuwenlang op dit minuscule eiland wonen en die vrijwel allemaal vlak bij elkaar, tezamen, zijn opgegroeid. (…) ‘Statia Song’ schetst het dagelijks leven van de Statiaanse familie in intieme en indringende portretten, zowel in krachtig zwartwit als in zwierige kleur. Aan het eind van het boek verdwijnen de mensen geleidelijk aan weer in het indrukwekkende, magische landschap. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site
«Thema’s herkenbaar voor Antillianen.» – Otti Thomas
Over ‘The Twain Shall Meet’ (Amsterdam 3 september) in Amigoe, 13 september 2017:
(…) Knipscheer krijgt reis cadeau tijdens de traditionele presentatie van nieuwe uitgaven, waaronder het feitelijke debuut van Boeli van Leeuwen. (…) In de Knipscheer geeft sinds 1976, dus eigenlijk al 41 jaar, boeken uit van schrijvers uit de voormalige Nederlandse Antillen, Suriname en Indonesië en boeken over de voormalige koloniën. (…) Margarita Molina, de schrijfster van de roman ‘Schaduwvrouw’, was aanwezig om een toelichting te geven op haar boek, dat vorig jaar voor enig rumoer zorgde. Ze bevestigde dat de tweede hoofdpersoon uit haar biografie de bekende schrijver Elis Juliana is. De gedichten in het boek zijn zeker van hem afkomstig, ook al zijn ze geschreven in het Nederlands, verzekerde ze. (…)
Meer over The Twain Shall Meet
«Haar grote liefde, Roy, stuurde haar brieven, gedichten vooral ook.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Schaduwvrouw’ van Margarita Molina op Leestafel, 4 juni 2017:
Niet alleen de liefde tussen man en vrouw is onderwerp van deze biografische roman. De liefde voor het koude natte Nederland enerzijds en de warme Antillen anderzijds vormt eveneens een belangrijk onderdeel.
Margarita Molina heeft de reis tussen beide werelden zeer vaak afgelegd. In beide landen, beide culturen heeft ze liefdes beleefd en geluk en verdriet gekend. Heen en weer, hoe moest ze kiezen? In de Antillen vond ze haar grote liefde, maar meer dan een schaduwvrouw werd ze niet. (…) Haar grote liefde, Roy, stuurde haar brieven, gedichten vooral ook, maar op enkele korte gelukkige episodes na, deelden zij nooit elkaars leven. Hij is de ware liefde, maar Margarita deelde haar leven met diverse mannen: Janus, haar echtgenoot tot twee keer toe; Karel, haar minnaar met wie ze een zoon deelde, Roderick; en Sven, de man met wie ze tenslotte toch op de eilanden neerstreek en een bestaan opbouwde. (…) Als het noodlot overal een einde aan maakt, keert de rust terug in haar leven. Dan schrijft Margarita Molina haar verhaal op: haar debuut. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schaduwvrouw’
«A wonderful testimony and record of traditional community life on Statia.» – Walter Hellebrand
Over ‘Statia Song’ van Jeanette Bos in Daily Herald (Sint-Maarten), 17 december 2016:
In June 1996, Dutch photographer and social scientist Jeanette Bos landed in Statia and it was love at first sight. Two years later, she returned with 300 rolls of film, determined to make a book about the island in three month. But life had other plans for her: it delayed her project and made her come back year after year for six weeks, up to six months at a time. People on Statia kindly took her in; they taught her how to sing Statia songs and play the island’s traditional music. She even became a member of Statia’s only remaining string band, Killy Killy Band, and joined a group of women singing hymns with mourning families during wakes before a funeral. Statia became her home, and its people became her family. Now, after 20 years, the book is finally ready. ‘Statia Song’ was published with 87 photographs – each spread over two pages, measuring a foot by a foot and a half. The images are in colour and in black and white. They are images of Statia’s people and of the landscapes they live in. Bos wanted it to be “a strong and compelling portrait of the people of Statia and of the island’s beautiful nature.”
Lees hier en hier het artikel
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site