Op donderdag 11 februari 2016 wordt in de Haarlemse Pletterij de documentaire film over Astrid H. Roemer ‘De wereld heeft gezicht verloren’ vertoond, waarmee regisseur Cindy Kerseborn haar drieluik over Nederlandse schrijvers uit de West (Edgar Cairo, Frank Martinus Arion, Astrid H. Roemer) afsluit. Astrid H. Roemer leek al een decennium van de aardbodem verdwenen, maar Cindy Kerseborn ging op zoek en vond haar. Het is de eerste vertoning na de première voor genodigden op 7 december jl. en ook de eerste keer nadat bekend werd dat aan Astrid H. Roemer de P.C. Hooftprijs 2016 uitgereikt gaat worden. Aan de film gaat een inleiding vooraf van uitgever Franc Knipscheer. Na afloop is er gelegenheid tot napraat met regisseur van de film Cindy Kerseborn. Vanwege de verwachte belangstelling is reserveren verplicht (ook via reserveren@pletterij.nl of bel 023 542 35 40). Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem. Aanvang 20.00 precies. Zaal open 19.30 uur. Toegang: € 5,00, tot 25 jaar € 3,00.
Kijk hier en hier naar de trailers van de film.
Meer over Astrid H. Roemer op deze site
Tag: Nederlandse literatuur
«Alles is geschreven met een grote helderheid van taal.» – Hans Franse
Over ‘Krassen’ van Chawwa Wijnberg op MeanderMagazine, 10 januari 2016:
De gedichten zijn kleinschalig, hebben de lichtheid en sierlijkheid van de Middelburgse gevels, terwijl de oorlogsherinneringen in de poëzie terug te vinden zijn, gekoppeld aan een sterk engagement met gebeurtenissen van nu, die bedreigend zijn voor kwetsbare groepen. De gedichten bevatten vaak beelden die helder en weinig geabstraheerd zijn: alles verwijst naar de realiteit van vandaag, die niet altijd leuk is: er is haat en dreiging, er zijn ‘wapenboeren’. Wie echter denkt dat het een zware bundel is, heeft een verkeerde indruk. Alles is geschreven met een grote helderheid van taal. (…) Haar integere engagement lijkt haar credo. Het laatste gedicht van de bundel, ‘Krassen’, is een manifest als mens en dichter, waarbij ze enerzijds de poëzie wat relativeert: ‘er zitten/ geen woorden meer/ in mijn pen/ alleen maar kleine/ krassen’ (een zin die menig prozaschrijver zou willen schrijven), maar zich toch een maatschappelijke opgave stelt. Ze eindigt haar laatste gedicht van de bundel met een zin die ook zonder afbrekingen en de layout ijzersterk is ‘ik moet nog wat/ stormen/ en alle vijandbeelden/ aan gruzelementen slaan’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Krassen’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De mens staat centraal in Helmans werk, vooral in zijn vele romans.» – Michiel van Kempen
Over ‘Albert Helman’ in een gesprek met Els Moor (De Ware Tijd Literair) op Caraïbisch Uitzicht, 8 januari 2016:
Literatuurwetenschapper Michiel van Kempen, die met zijn Een geschiedenis van de Surinaamse literatuur (2003) de Surinaamse literatuur volledig heeft vastgelegd, was in juli hier om colleges te geven en een lezing te houden. Op de dag van zijn vertrek naar Nederland had ik een kort gesprek met hem over Albert Helman (Lou Lichtveld). Michiel voltooit binnenkort zijn biografie van Albert Helman, waar hij vele jaren aan gewerkt heeft. (…) Helman was de eerste grote Surinaamse schrijver was, een man van zijn tijd, dus zowel van de koloniale tijd als daarna de onafhankelijkheid, die zich sterk bezighield met nationaal bewustzijn, in positief zowel als negatief opzicht. De mens staat centraal in Helmans werk, vooral in zijn vele romans. (…) Hij was een pionier en altijd kritisch, vooral waar het Suriname betreft en zelfs soms weerbarstig. Humor zit er ook in zijn werk en creativiteit. (…) Hij was ook een brede politicus, een taalkundige en zelfs componist.
Lees hier verder
Meer over Albert Helman bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘Er gaat een huivering door ons heen’ van Fred Papenhove ‘gedicht van de dag’
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail. Het blog Laurens Jz. Coster koos op 11 januari 2016 als ‘Gedicht van de dag’ het gedicht ‘Er gaat een huivering door ons heen’ van Fred Papenhove (1956) uit zijn bundel ‘Rechte paden doen ons niets’ (2015).
Er gaat een huivering door ons heen.
Weinig is zo fijn als ’s avonds in de auto
stappen. Het monotone geluid van de
motor geeft een prettig gevoel.
Zorgeloos rijden we ergens op aan,
de ene keer is het dit, de andere keer
dat, voordat we er zijn draaien we om.
Vooral als de wegen helder verlicht zijn
verandert dit ons gemoed. Er komt iets royaals
naar boven, alsof we tot het ochtendgloren
door kunnen rijden en de werkelijkheid er niet
meer toe doet.
Lees hier het gedicht op Laurens Jz. Coster
Meer over ‘Rechte paden doen ons niets’
«Een bundel die beklijft.» – André Oyen
Over ‘De lottowinnaar’ van Sakoentela Hoebba op Lezerstippenlezers, 9 januari 2016:
Verhalen met oog voor details die soms voor een belangrijke plotbepaling of wending kunnen zorgen. De auteur schuwt ook geen enkel taboe en dat zorgt er dan ook voor dat ze personages te voorschijn tovert die soms als getormenteerde, dan weer als opstandige protagonisten of een mengeling van beide in deze verhalen ronddwalen. Zoals meerdere Caribische auteurs wil ook Sakoentela Hoebba de hypocrisie die uitmondt in de schone schijn ophouden voor familie en kennissen aan de kaak stellen. Ze confronteert ons dan ook met onderwerpen zoals homoseksualiteit, slachtoffers van pedofilie, huiselijk geweld, buitenechtelijke relaties, en dergelijke meer. Dingen waarover men liever niet praat, bewust of onbewust verzwijgt, maar die wel levens kunnen verwoesten. Zoals bijvoorbeeld een jongen, die jarenlang door zijn stiefvader misbruikt wordt maar pas op de begrafenis van deze laatste de gruwelijke waarheid openbaar maakt. De auteur weet zo geraffineerd het verdrukte verdriet, de pijn en het verdriet van haar personages te schetsen dat ze er in slaagt haar lezers, zelfs in de beperkte ruimte van een kortverhaal, nauw te betrekken met haar personages en de soms schrijnende toestanden waarin ze zich bevinden. Een heel beklijvende bundel.
Lees hier de recensie of op Ansiel
Meer over ‘De lottowinnaar’
«Onmiskenbaar een Caribische roman.» – Koos van den Kerkhof
Over ‘De Lichtkamer’ van Henriette de Mezquita in Antilliaans Dagblad, 12 december 2015:
Henriette de Mezquita speelt een spel met personages en vertellers. (…) ‘De Lichtkamer’ gaat over onrecht patiënten aangedaan. Over medisch falen dat niet lijkt te worden bestraft door een juridisch systeem dat door witte mannen wordt gedomineerd. (…) Een hoger beroep bij de Medische Tuchtraad tegen de huisarts en de radiologen die verantwoordelijk zijn voor de dood van Marta, Ana’s dochter, laat zien hoe het conflict tussen de zussen en de medici tot een voorlopig hoogtepunt komt. Ik-verteller Betsy wordt zich bewust dat zij en haar zus ‘de enige donkere personen in de rechtszaal’ zijn. ‘Je zou bijna vergeten dat je op Curaçao was.’ (…) ‘De Lichtkamer’ is onmiskenbaar een Caribische roman. Een roman van een vrouw die in een Nederlands verzorgingshuis verblijft. Een roman waarin de clash tussen het westerse denken en de lokale zeden en gewoonten, waarover de Peruviaanse auteur José María Arguedas reeds schreef, onverbiddelijk contouren krijgt. Thema’s als liefde, identiteit, dood, magie, waarheid en raadsel zijn doorheen het verhaal geweven. Een roman die was verdwenen in vergetelheid, ware het niet dat de kinderen De Mezquita de waarde ervan herkenden en besloten het verhaal publiek te maken.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘De Lichtkamer’
Djordje Matic over ‘Haarlem Nocturne’ op lokale radio
Djordje Matic telefonisch geïnterviewd over ‘Haarlem nocturne’ in Nieuwsboulevard, 7 januari 2016:
De in Kroatië (voormalig Joegoslavië) geboren dichter Djordje Matic, die in 1993 via Italië zijn liefde volgde naar Hillegom, heeft het aangedurfd, na eerdere poëziepublicaties in zijn moedertaal op de Balkan, rechtstreeks te dichten in het Nederlands. In het gesprek met ‘Nieuwsboulevard’, het actualiteitenprogramma van de lokale omroep Bo op primetime 18.00 uur, vertelt hij o.a. over het verschil tussen zijn meer associatieve moedertaal en het aangeleerde directere Nederlands én over het waarom van de titel van zijn Nederlandse poëziedebuut ‘Haarlem nocturne’.
Luister hier naar het 7 minuten durende gesprek; schuif de tijdlijn naar 00.18.38
Meer over ‘Haarlem nocturne’
«Peter De Voecht geeft zijn visitekaartje af.» – Erick Kila
Over ‘Slachtvlinders’ van Peter De Voecht op De Boekhouding, 30 december 2015:
In een (…) vaardig en dwingend geschreven brok proza probeert Peter De Voecht aan diepe, diepe menselijke gevoelens te raken. Angst staat daarbij centraal. Angst voor herhaling, voor gevoel, voor onechtheid. Het is een primaire emotie die door de auteur toch maar weer eens minutieus op de kaart wordt gezet. De westerse maatschappij van nu is immers afgestemd op verdringing en verdoving. Het decor voor De Voechts literaire onderneming is een stad. Een duister, vochtig en vuil oord, waar nog slechts geweld, vrees en verdringing de dienst lijken uit te maken. De tekening van dit alles is dan bovendien nog verbonden met de dreiging van oorlog. De belangrijkste ‘slachtvlinder’, een dolende ziel die nu en dan van meerdere personages terug waaiert naar één, woont zichzelf bijna letterlijk uit in zijn queeste naar waarheid en werkelijkheid. (…) Met dit eerste boek geeft Peter De Voecht zijn visitekaartje af. (…) ‘Slachtvlinders’ is een dappere en talentvolle poging om anders te schrijven. Wie de werkelijkheid zoekt, vindt haar niet. Het kan heel mooi zijn om iets vergeefs te zoeken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Slachtvlinders’
«Door deze roman waait de zilte zeewind.» – Henk Jellema
Over ‘De blinde kamer’ van Meine Fernhout in De Duinstreek (HMC), 30 december 2015:
Meine Fernhout werd tijdens zijn verblijf in Bergen aan Zee geïntrigeerd door Hotel De Dennen. (…) In dit gebouw heeft de schrijver een kamer zonder ramen, een ‘blinde kamer’, gesitueerd. De hoofdpersoon gaat met zijn moeder in deze vroegere villa wonen en ontdekt deze bijzondere kamer. Hij raakt daar verslaafd aan het lezen van de talloze boeken aan zijn overleden grootvader, die hier vroeger heeft gewoond. Jaren later wordt hij plotseling getroffen door berichten over wetenschappelijke experimenten met licht, waarin hij zich verder intensief verdiept. Hierbij speelt ook de filosofie een grote rol, zoals de lezer zal ontdekken.
Lees hier het artikel op blz. 25
Meer over ‘De blinde kamer’
Lof van lezers voor ‘Kruispunt’ van Joseph Hart
Anny Boeser:
Ik vond het ook een prachtig boek waarin je de achtergrond van het criminele gedrag zo indringend beschrijft dat je de rillingen over het lijf lopen en je ook begrip kan opbrengen voor dit gedrag zonder het goed te keuren. Tegelijkertijd laat je zien hoe de medaille de andere kant kan opvallen vooral doordat er een moeder is die haar kind wel omhelst. Ik vond de titel van je lezing in Amsterdam (op 17 september) – “Heb je je kind al omhelsd” – geniaal. That’s what life is about, isn’t it.Ik zal je boek aan mijn collega’s aanbevelen die trainingen geven aan medewerkers van de jeugdreclassering in Rotterdam en de rest van het land.
John Getrouw:
Joop, ik ben het boek aan het lezen en ‘seriously you hit the nail right on the head’ met dit boek. Denk dat het een literair verplicht deel moet worden op alle middelbare scholen op Curaçao. Dit boek gelezen onder de jeugd brengt de discussie los, die we allang zochten. (En daarmee bewustzijn). Het is ‘meedogenloos echt’ geschreven en maakt de jeugd bewust van de vele vormen van het Curaçao waarin we leven. De middelbare schooljeugd is voor een deel het kiezersvolk van over 5 jaar. I’m gonna lobby for you!
Carolina Vergoossen:
Als klein kind en tot mijn 19de opgegroeid op Curaçao zit ik midden in dit spannende verhaal en ben het helemaal met John Getrouw eens. Door de uitdrukkingen en plaatsbeschrijvingen voel ik me er zelfs een beetje in thuis. Buiten dat het ons een goed beeld geeft van de gevoelens van de Yiu di Korsow, word je ook nog eens geïnformeerd over de politieke denkwijze van beide ‘partijen’. Zeker een aanrader en makkelijk te lezen voor iedereen. Good work Jopi Hart!
Kenneth Heidweiller:
John Getrouw mester, manda un kopia verplicht pa tur politiko. (John Getrouw, elke politicus moet verplicht een exemplaar ontvangen.)
Rudy Wijngaarde:
Van onschatbare waarde bij de analyse van de oorsprong van de sociale problemen op dit mooie eiland.
Fred de Haas:
Lees Jopi Hart en leer een groot deel van Curaçao kennen.
Meer over ‘Kruispunt’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer