Nescio – Uitgeverij In de Knipscheer

«Alleen Nescio kan bogen op zo’n exquise oogst van zo’n grote kwaliteit.» – Ernst Jansz

Ernst Jansz over Frans Lopulalan in Moesson, (Jrg. 67 nr. 11), 31 augustus 2023;

(…) Frans Lopulalan, zoon van Maria Francine Silanoy, geboren op Ambon, en van Alfonsus Lopulalan, van de stam Tamaëla-Tetelepta, geboren in Porto op Saparua. Zijn debuutroman ‘Onder de sneeuw een Indisch graf’, verscheen in 1985. (…) Frans Lopulalan vertegenwoordigde het eilandenrijk der Molukken en hij zou wat mij betreft alle literaire prijzen tegelijk mogen ontvangen. Het zal inmiddels niemand meer verbazen: waar ik Jimi Bellmartin zie als de beste zanger ooit in deze Lage Landen, beschouw ik Frans Lopulalan als de beste Nederlandstalige schrijver na Hugo Claus en Jan Wolkers, of misschien wel als de beste naoorlogse schrijver. Zijn gepubliceerde oeuvre is minuscuul maar subliem. Alleen Nescio, met wie Frans zich weleens vergeleek, kan bogen op zo’n exquise oogst van zo’n grote kwaliteit. (…)

Lees hier de column van Ernst Jansz
Meer over ‘Onder de sneeuw een Indisch graf’
Meer over ‘Dakloze herinneringen’
Meer over Ernst Jansz bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Geprezen omwille van de vaart, de humor en de fijne taal.» – Kees de Kievid

VoorplatRegensoldaten-75 Interview met Kristien De Wolf n.a.v. ‘Regensoldaten’ op Boekenbijlage, 17 juli 2021:
(…) ‘Regensoldaten’, dat in 2021 uitkwam, werd in recensies geprezen omwille van de vaart, de humor en de fijne taal in het boek. (…) «Op ‘Regensoldaten’ komen er soms heftige reacties. Sommige lezers vragen of alles wel goed is met me of ze vinden me wreedaardig en blijken ontstemd omdat ik Magda niet gered heb. Iemand zei zelfs: had je haar niet wat kunnen coachen? Maar zo werkt dat niet. Het is al bijna zoals mensen boos kunnen zijn op God omdat hij een ramp had kunnen tegenhouden en dat niet gedaan heeft. Maar ‘Regensoldaten’ had niet anders kunnen aflopen, echt niet. Er is geen leven zonder pijn en dus is er ook geen verhaal als er geen pijn of gemis of verlangen is, en dat spartelen van alles en iedereen, zowel personages als lezers, dat moet dan maar. Dat heb ik er graag voor over, zeg maar, voor het leven én voor de verhalen. (…) Humor is een relativerend principe. Je kunt niet uitvergroten zonder tegelijk afstand te nemen. Net dat maakt het leven draaglijk. Zo kan je het over pijnlijke dingen hebben. Ironie, ook een vorm van humor, veinst onwetendheid, schort het oordeel op en maakt aldus de opening om veel bloot te kunnen leggen. Ik vind beiden, humor zowel als ironie, onmisbaar in het leven, en dus ook in de literatuur.(…)
Lees hier het gehele interview door Kees de Kievid
Meer over ‘Regensoldaten’
Meer over Kristien De Wolf bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hier vindt de magie plaats die alleen topschrijvers gegeven is.» – Ezra de Haan

VoorplatRegensoldaten-75 Over ‘Regensoldaten’ van Kristien De Wolf in de Pletterij, 2 mei 2021:
(…) Met ‘Regensoldaten’ toont Kristien De Wolf voor de derde keer haar schrijftalent in een ontwikkelingsroman die zinnen oplevert om steeds weer te herlezen. Het begint al met de eerste regel en ik reken erop dat ‘Tzum’ deze zal bekronen als de beste van het jaar 2021. (…) Eindelijk draait het eens om de taal en niet het verhaaltje. (…) De Wolf grossiert in briljante passages waar het schrijfplezier van afspat. (…) In drie delen wordt haar leven geboekstaafd. Mus’ kindertijd wordt getekend door ziekte, maar ook door een groteske moederliefde. (…) Het tweede deel van de roman behandelt haar studententijd en de periode die daarop volgt als neuroloog. Hierin denkt Mus te genezen van haar jeugd. De lezer weet beter. ‘De ene dag’, het derde deel van deze roman beslaat slechts een 21 bladzijden, maar wat voor bladzijden! Hier lijkt De Wolf op de toppen van haar kunnen te presteren. Wederom schiet Nescio mij te binnen en met name Bavink, de niet succesvolle schilder die in de roman ‘De uitvreter’ van de spoorbrug stapt. Waar hij een definitief besluit nam, struint Mus vol verwachting op haar noodlot af en de lezer op de beste pagina’s van de roman. Het zijn regels zo uitstekend geschreven dat het je de adem beneemt. Eigenlijk lees je een film, zo sterk zijn de beelden die De Wolf oproept. Hier vindt de magie plaats die alleen topschrijvers gegeven is. Ooit golden wolven als boodschappers van de goden. Wie schrijven kan als Kristien De Wolf moet wel door de goden gezonden zijn.
Ezra de Haan schreef en schrijft recensies voor o.a. Literatuurplein, Antilliaans Dagblad en Caraïbisch Uitzicht.
Lees hier de recensie van Ezra de Haan
Meer over ‘Regensoldaten’
Meer over Kristien De Wolf bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In kleine boekjes zijn schatten te vinden.» – Johannes van der Sluis

OmslagZine Ilona Over ‘De vrouw met de rode boodschappenkar’ van Ilona Verhoeven op Tzum (Column, Underground), 28 maart 2018:
De Boekenweek is voorbij, maar de natuur komt tot leven. Ilona Verhoeven stuurde me in het kader van de Boekenweek De vrouw met de rode boodschappenkar toe, het Nijmeegs Boekenweekgeschenk. Het is een kort, surrealistisch verhaal dat zich afspeelt in Nijmegen, uitgegeven door het Besiendershuis in een minuscuul boekje – een ‘zine’ wordt het genoemd door de makers. Het heeft een fraaie fotomontage als omslag. Een must voor liefhebbers van Nescio, want er zitten verwijzingen in – onbewust of bewust; ik denk eigenlijk het laatste – naar Nescio’s werk. Zo begint het verhaal met een bespiegeling over de zon door een ‘eenmans-observatiestation’ en de Waalbrug, waar zoals bekend Japi vanaf sprong, ‘schitterde in een almachtig licht, als een indrukwekkende poort naar de stad. Een schip met de naam SUNRISE voer met zacht motorgeronk stroomopwaarts’, waaraan Verhoeven toevoegt: ‘Een beloftevolle naam voor een schip; altijd met het begin van de dag onderweg.’
Lees hier verder
Ontdek meer ‘schatten’ van Ilona Verhoeven in ‘Voor de eerlijke vinder’ en ‘Fiets onder de waterspiegel’

Ilona Verhoeven met ‘Fiets onder de waterspiegel’ op Amsterdam FM-Radio

voorplatfiets-75 Over ‘Fiets onder de waterspiegel’ van Ilona Verhoeven op Amsterdam FM-Radio, 14 november 2016:
Ilona Verhoeven komt deze maand uit met haar tweede boek dat 45 korte verhalen met evenzoveel foto’s bundelt en afgelopen donderdag 10 november werd gepresenteerd in Paradiso Amsterdam. Ilona Verhoeven vertelt over haar inspiratiebronnen die ze op straat vindt en dat kan in Amsterdam, Berlijn of bijvoorbeeld Nijmegen zijn. Eerst is er het gefotografeerde beeld (‘een poëtisch moment’) , een ‘gevonden situatie’ waaraan zij in woord haar eigen waarheid toevoegt. Het merendeel werd vorig jaar wekelijks gepubliceerd in NRC Next. In het gesprek met Peter de Rijk mengen zich medepresentator Bert van Galen en ‘sidekick’ Rob Zwetsloot. De luisteraar kan de foto’s niet zien, maar ter lering ende vermaak leest Ilona Verhoeven enkele, vaak absurdistische verhaaltjes, waarin overigens verwijzingen naar Nederlandse en ook Duitse literatuur.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Fiets onder de waterspiegel’
Meer over Ilona Verhoeven op deze site

«Prachtige bundel.» – Paul Lips

Vishal1 Over bundelpresentatie ‘Haarlem Nocturne’ van Djordje Matic in De Vishal (Haarlem) op 12 maart 2016 op Spaarnestroom, 14 maart 2016:
Het is een prachtige bundel, waarin de dichter zijn belevenissen als Kroatisch banneling, zwerver door steden, en liefhebber van jazzmuziek op poëtische wijze tot uitdrukking brengt. (…) Deze avond was geheel gewijd aan Djordje, een oorspronkelijk uit Kroatië afkomstige, en van een klassiek keizerlijk hoofd voorziene dichter, vertaler, criticus en muzikant. Hij verdient zulks. Ik heb hem leren kennen als een scherpzinnig en buitengewoon vriendelijke man. Hij zette mij opnieuw op het spoor van Nescio, volgens Matic ‘de beste Nederlandse schrijver’. (…)
Lees hier ‘De stad, ontheemding, jazz. Bundelpresentatie Haarlem nocturne’
Klik hier voor de foto’s van Harry van Kesteren
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«John Coltrane en Ben Webster zingen door de bundel.» – Paul Lips

Over ‘Haarlem Nocturne’ van Djordje Matic in Haarlems Dagblad, 19 januari 2016:
In het titelgedicht ‘Haarlem Nocturne’ beschrijft hij hoe hij ’s nachts een ‘potje’ gaat praten bij het standbeeld van de vermeende uitvinder van de boekdrukkunst op het ‘Grote Plein’. Allebei zijn ze buitenstaander: ‘…Met die geheime kennis/praten we vertrouwelijk met elkaar:/ik, de Vliegende Balkaniër/en hij, een lokale dromer/van vergane dromen…’. (…) Muziek inspireert hem name de jazz. Tijdens zijn onbezorgde jeugd in een intellectueel gezin kwam hem via de radio al het internationaal vermaarde ‘Hocus Pocus’ van Focus ter ore. Hij raakte geïnteresseerd in punk- en metalmuziek, stelde fanzines samen, en was verbluft toen hij in 1986 een concert van jazztrompettist Miles Davis in Belgrado bezocht. ‘Harlem Nocturne’ (een jazzstandard uit 1939 van Earle Hagen en Dick Rodgers), ‘Amsterdam after dark’ (Steve Coleman), John Coltrane en Ben Webster zingen door de bundel. Al zwervend en dichtend trekt de ‘expert in eenzaamheid’ Matic langs rood verlichte ramen in Amsterdam. Langs doodlopende wegen, reclames in brandende kleuren en ‘dreigende straatpalen’, om uit te komen bij de gedenkplaat van Chet Baker, die bij Hotel Prins Hendrik overleed. ‘…Een gemartelde zak botten en vlees/op de meedogenloze klinkers…’.
Lees hierhier het artikel
Meer over ‘Haarlem nocturne’

«Een hoogtepunt in zijn oeuvre.» – Ezra de Haan

Over ‘Rechte paden doen ons niets’ van Fred Papenhove op Literatuurplein, 19 januari 2016:
‘Rechte paden doen ons niets’ (2015) heeft iets langer op zich laten wachten dan de standaard twee jaar die de dichter er tot nu toe voor nodig had. Het heeft een bundel opgeleverd die het wachten meer dan waard is. (…) Na het lezen van deze bundel moest ik aan Nescio denken ‘Jongens waren het, maar aardige jongens.’ Fred Papenhove laat, met aanmerkelijk minder woorden, zien hoe je van jongen man wordt, welke gedachten daaraan vooraf gaan en hoe je in iedere fase worstelt, worstelt tot je er in berust. ‘Rechte paden doen ons niets’ toont ons een oudere, wijzere Papenhove. Spaarzaam met woorden, gul met inzichten. Zijn stijl, herkenbaar aan zeer precies gekozen woorden, zorgt ervoor dat de vele miniatuurtjes in deze bundel de impact van een roman krijgen. ‘Aan geheimzinnig doen hebben we/ een broertje dood’ schrijft Papenhove in een van zijn gedichten. Het heeft een hoogtepunt in zijn oeuvre opgeleverd.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Rechte paden doen ons niets’

«Vele van zijn gedichten gaan over het gevoel van balling zijn.» – Katinka de Buck

Over ‘Haarlem nocturne’ van Djordje Matic in Witte Weekblad, 6 januari 2016:
Vele van zijn gedichten gaan over het gevoel van balling zijn, het gevoel van nergens bij horen: “Ik zit tussen twee culturen in en tussen twee talen in. Het is een worsteling om voor het juiste begrip het juiste woord te vinden. De associaties zijn heel anders. Soms vind ik het woord niet in de ene taal, maar wel in de andere taal. Als balling is dit enige instrument wat ik heb, de taal is mijn thuis. Schrijven is een ingewikkeld maar prachtig spel!” Zijn gedicht Eerste dagen verhaalt over zijn kennismaking met de Nederlandse taal: “Zij heeft me aan haar dij vastgenaaid en over zes grenzen heengebracht. En wat een rumoer deze taal, wat een angstwekkend gebrom bijna als de stilte tussen mij en degenen met wie ik geen enkele taal deel en met wie ik zou willen praten.”
Lees hier het interview
Meer over ‘Haarlem nocturne’