«Onthutsende climax op Sint-Maarten in soepele stijl met veel variëteiten.» – Kees de Kievid

Opmaak 1Over ‘Irma, een mikado van boze goden’ van Kees Broere op Boekenbijlage, 15 december 2021:
(…) Elk hoofdstuk begint met een fragment uit september van het jaar 2017. Deze fragmenten beslaan een periode van ongeveer zesendertig uur. Het eerste fragment roept direct de spanning op als de auteur schrijft: “Ze heeft ongeveer anderhalve dag de tijd”. Waarvoor, dat wordt (nog) niet duidelijk, maar dat het veel impact zal hebben is onomstotelijk! Na elk fragment in het ‘heden’ volgt telkens een beschrijving van Irma’s ontwikkeling, alles naar voren gebracht door een alwetende verteller. (…) Irma sluit vriendschap met Paul Fadel, een jongen van Bonaire, die van gemengde Libanese afkomst is. (…) Na haar middelbare school op Curaçao gaat ze Rechten studeren in Amsterdam met aansluitend een vervolgstudie in New York, waar ook Paul ‘studeert’. Al vroeger hadden ze samen een plan (Operatie Worst) dat de bedoeling had hen ‘vrij’ te maken. Paul raakt aan de drugs en zij verliest het contact met hem. Wel had ze iemand ontmoet die zich in Paul interesseerde, Joe Marino, onthoudt hem! Irma keert terug naar haar geboorte-eiland. Ze treedt in dienst van de Veiligheidsdienst voor de Nederlandse Antillen (VNA). (…) Dan komen heden en verleden bij elkaar in een onthutsende climax op Sint-Maarten tijdens het razen van orkaan Irma. (…) Er druipt engagement uit deze roman. (…) Broere ontpopt zich als een ware filosoof op het gebied van identiteit. (…) De stijl van de auteur is geolied, zo soepel en met veel variëteiten. (…) Herkenbaar in deze zeer geslaagde roman die naar meer smaakt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mystiek-realisme in imposante constructies.» – Brede Kristensen

VoorplatGrenstekens-75Over ‘Grenstekens’ van Scott Rollins in Ñapa (Amigoe Curaçao), 1 februari 2020:
(…) Rollins, afkomstig uit New York, studeerde Nederlands en kwam zodoende als student naar Nederland. Met zijn Curaçaose vrouw komt hij ook regelmatig naar Curaçao. Zijn poëzie getuigt daarvan. En getuigt van nog veel meer. (…) Poëzie waarover we als lezer moeten nadenken, waarvan de strekking pas langzamerhand tot ons doordringt. Ik heb de bundel twee keer doorgelezen en sommige gedichten vaker. Het laatste gedicht ‘Landschap van verlangen’ sprong er bij me uit: schitterend. (…) Welk gedicht fascineert mij het meest? (…) ‘Ici repose Celestine August’ (hier rust Celestine August). (…) Het gedicht ontroerde me zeer, het contrast tussen het aardse verval dat zo verschrikkelijk helder ons bestaan verbeeldt en aan de andere zijde de hemelse bestemming van deze onbekende vrouw Celestina August. (…) Wat een onvergetelijk gedicht. Wat een voorbeeld van mystiek-realisme. Voor mij kon de bundel niet meer kapot. (…) Scott Rollins kijkt en prikt graag door onze dagelijkse maniertjes en pleziertjes heen. Ontnuchterend geeft hij ons als lezers heel wat te denken. (…) Scott Rollins is geen dichter van gevoelens. Eerder een dichter van gezichten en gedachten die gevoelens oproepen. Tenminste, als de lezer zich de moeite getroost om ‘door te denken’ wanneer de dichter zich lijkt in te houden. (…). Maar dat betekent geenszins dat de gedichten niet ‘af’ zouden zijn. Dat zijn ze juist in hoge mate. Het zijn vaak zelfs imposante constructies, waarbinnen de lezer kan ronddwalen. (…)
De ‘Amigoe’ heeft liever niet dat we de gehele recensie via internet openbaar maken. Belangstellenden buiten Curaçao kunnen evenwel de recensie opvragen bij de uitgever indeknipscheer@planet.nl
Meer over ‘Grenstekens’
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

Tama Janowitz – Een man is ook maar een mens

Tama Janowitz
Een man is ook maar een mens
Oorspronkelijke titel The Male Cross-Dresser Support Group
Vertaling William Oostendorp en Joost van der Meer
Amerika
Paperback, 446 blz.,
ISBN 978-90-6265-405-5
Eerste uitgave september 1994

Pamela Trowel is een onzekere anti-heldin, anti-huisvrouw en anti-moeder. Ze woont in Manhattan, New York, werkt bij het twijfelachtige glossy tijdschrift ‘De jager en zijn wereld’ en krijgt voortdurend de grootste griezels achter zich aan. Haar bizarre associatievermogen stelt haar echter in staat ook aan de pijnlijkste situaties nog een positieve wending te geven, en onvermoeibaar begrip op te brengen voor zelfs de merkwaardigste afwijkingen.

Als ze op een dag pizza is gaan halen, wordt ze op weg naar huis gevolgd door een griezelig jongetje, dat zonder een woord te zeggen bij haar intrekt. Er groeit al gauw een innige band tussen de eenzame Pamela en de thuisloze Abdoel, en aanvankelijk onwillig maar daarna steeds enthousiaster stort zij zich op geheel eigen wijze op de moederrol.

Dan loopt Pamela’s leven door een ongelukkige samenloop van omstandigheden in korte tijd volledig uit de hand. Abdoel en zij vluchten. Onderweg laten ze een spoor van onbedoelde vernielingen en betreurenswaardige misverstanden na. Als Pamela zich genoodzaakt heeft gezien om het huis van haar vader, waar ze waren ondergedoken, in brand te steken, en als Abdoel wordt ontvoerd keert ze – vermomd als man – terug naar New York om hem daar te zoeken. Eindelijk krijgt ze de kans om haar verknipte omgeving van de andere kant van de diffuse geslachtsgrens te bekijken… en eindelijk is ze populair.

Begin jaren tachtig werd Tama Janowitz (1957) in één klap wereldberoemd met haar eerste roman Slaves of New York. Een man is ook maar een mens gaat opnieuw over moeizame man-vrouwverhoudingen in een dolgedraaide wereldstad, waar iedereen zijn uiterste best doet om in ieder geval de schijn van een identiteit op te houden.

Tama Janowitz woont in New York en heeft twee honden. Een ervan draagt soms een jurk.