«Waardevolle visies op taal en dichten.» – Johan Bordewijk

Opmaak 1Over ‘De oude wereld moe. Over vernieuwers en voortzetters in de literatuur’ van Stefaan van den Bremt op Extaze.nl: 6 april 2014:
In ‘De oude wereld moe’ heeft Stefaan van den Bremt een aantal essays gebundeld over grote dichters uit het eind van de negentiende en de eerste helft van de twintigste eeuw. (…) De essays zijn te lezen als gedegen besprekingen van de afzonderlijke dichters. Van den Bremt stuit op interessante overeenkomsten, zoals die tussen ‘Zone’ van Apollinaire en ‘Awater‘ van Nijhoff. Ook is het lonend dichters zelf aan het woord te laten [zoals] de opmerking van Maeterlinck over de waarde van taal: ‘De woorden zijn uitgevonden voor het dagelijks gebruik in het leven en die zeldzame keer dat een of andere vorstelijke ziel hen naar andere oorden leidt, zijn ze ongelukkig, ongerust en verwonderd als landlopers rond een troon.’
De lezer kan in het boek op zoek naar meer van dergelijke waardevolle visies op taal en dichten, ze zijn zeker te vinden. Maar Van de Bremt doet meer dan de schrijvers over hun werk aan het woord laten: hij illustreert de besprekingen met citaten. En dan blijkt dat hoeveel je ook kan filosoferen en essayeren over dichtkunst, hoeveel gedegen duidingen je ook kan schrijven, de echte waarde in het werk zelf besloten ligt. Als voorbeeld een tijdloos citaat van Pablo Neruda over de Spaanse burgeroorlog. Ieder essay is ontoereikend bij deze zinnen als vuistslagen:

‘maar uit elk gedood kind steekt een geweer met ogen,
uit elke misdaad schieten kogels
die vroeg of laat de plek nog vinden
van jullie hart.’

Lees hier de recensie:

Meer over ‘De oude wereld moe’

Meer over Stefaan van den Bremt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Niets minder dan een verzameling teksten van de afgelopen decennia.» – Maarten Steenmeijer

Opmaak 1Over ‘De oude wereld moe. Over vernieuwers en voortzetters in de literatuur’ van Stefaan van den Bremt voor NBD Biblion, 22 januari 2014:
Bundel opstellen over met name Spaanstalige dichters. (…) Naast bekende dichters als Federico García Lorca, Pablo Neruda en Octavio Paz becommentarieert dichter, essayist en poëzievertaler Van den Bremt ook minder bekende dichters als Jaime Sabines (Mexico), Marco Antonio Campos (idem) en Juan Manuel Roca (Colombia). Daarnaast zijn er essays over Maeterlinck, Apollinaire en Nijhoff. Sommige essays hebben een specifiek thema (zo concentreert het stuk over García Lorca zich op Granada), andere zijn inleidend van aard. Tot slot moet het essay over het vertalen van poëzie genoemd worden.

Meer over ‘De oude wereld moe’

Meer over Stefaan van den Bremt

«Ik zeg u dat dit een groot gedicht is.» – Benno Barnard

VoorplatBlauwSlikOver ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt in Middelburg, 18 oktober 2013:
Voorwerpen zijn in het geval van een dichter woorden, beelden, symbolen. En je zou deze nieuwe bundel, Blauw slik, kunnen vergelijken met een vitrine, waarin die begrippen staan uitgestald. (…) Ook de poëzie behoort tot de vertellingen die het verleden altijd aan de toekomst heeft doorgegeven. Niet toevallig wemelt deze bundel van Stefaan van de verwijzingen naar andere poëzie; tussen de regels door fluisteren de stemmen van Hölderlin, Apollinaire, Celan, Nijhoff…

Lees hier de introductie ‘De reisgenoot’

Meer over ‘Blauw slik’

Meer over Stefaan van den Bremt

«Van den Bremt onderzoekt de houding van schrijvers en dichters tegenover de moderniteit.» – Hugo Brems

Opmaak 1Over ‘De oude wereld moe. Over vernieuwers en voortzetters in de literatuur’ van Stefaan van den Bremt:
In 16 essays onderzoekt de auteur de houding van schrijvers en dichters als Nijhoff, Maeterlinck, Verhaeren, Ocavio Paz, Federico Garcia Lorca en tal van anderen, tegenover de moderniteit, tegenover de breuk tussen de oude en de nieuwe wereld. Die essays en vertalingen vormen het complement van zijn eigen poëzie. (…) Zij fungeren als elementen van een dialoog tussen Van den Bremts denken en dichten en dat van wie hem omringen of zijn voorgegaan. Hun woorden zijn aangeslibd in zijn eigen taal.

Lees hier
verder
Meer over “De oude wereld moe’

Meer over Stefaan van den Bremt

«‘Te leven op duizend plaatsen’ is het lezen zeker waard.» – Joost van der Vleuten

Over ‘Te leven op duizend plaatsen. Jo Otten 1901 – 1940’ van Rob Groenewegen op Literair Nederland, 26 januari 2012:
Groenewegen doet alle moeite doet om de wereld van de schrijver tot leven te wekken. Hij geeft een beeld van Rotterdam in de eerste decennia van de twintigste eeuw, dat zich schoksgewijs ontwikkelde tot wereldhaven. Hij beschrijft het culturele leven: het was de tijd van de filmliga, de charleston en de grammofoonplatenfeestjes, de tijd ook van nieuwe zakelijkheid, vitalisme en futurisme. Groenewegen schetst de gecompliceerde veelvormigheid van de Nederlandse literatuur uit die tijd, met allerlei avant-gardebewegingen die over elkaar heen tuimelen. En hij doet een verdienstelijke poging de waardering van Otten en vele anderen voor het fascisme en andere autoritair-populistische stromingen te begrijpen in de context van hun tijd. (…) Rob Groenewegen heeft het allemaal grondig uitgezocht, opgeschreven en met gulle hand van illustraties voorzien.

Lees hier de recensie

Meer over deze biografie