Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere in Argus, 10 november 2021:
(…) Hoofdpersoon is Irma Weever, die eind jaren zeventig van de vorige eeuw met haar Surinaamse ouders verhuisd is naar Curaçao. Ze wordt op de middelbare school verliefd op medeleerling Paul Fadel, de tweede hoofdrolspeler, met wie zij een uiterst curieuze verhouding krijgt. (…) Irma vertrekt naar Amsterdam om rechten te studeren, Paul gaat een chemische studie doen in Nijmegen. (…) Beiden gaan naar New York voor een vervolgstudie. (…) In New York wordt Irma bezocht door (Special Agent) Joe, die Paul goed blijkt te kennen en die later nog een belangrijke rol in het verhaal zal gaan spelen. (…) Irma heeft veel kenmerken van een thriller. Wie bespioneert wie? Wat is precies de rol van de chemicus Paul? Wie is special agent Joe? Wat is de achtergrond van de VNA op Curaçao? (…) Kees Broere lijkt hier als doorgewinterd journalist voortreffelijk van op de hoogte te zijn. Maar het is toch vooral de intrigerende verhouding tussen Irma en Paul (en Joe) die de lezer bijblijft.
Lees hier of hier ‘Een vrouw, een orkaan en een tor in een schedel’
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Noordoost passanten
«In deze roman is niets wat het lijkt, en vooral: is niemand wie hij lijkt.» – Willem Thies
Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 6 november 2021:
De roman’ Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere is een merkwaardig, intrigerend, veel-lagig boek; een boek dat zich ontvouwt als een huis dat aan de binnenkant veel groter blijkt dan het van buitenaf leek. (…) Toen je om het huis heen liep, had je niet de indruk dat het al die ruimtes en verdiepingen, doorgangen en lagen, kón bevatten. Dat maakt het onwerkelijk – surrealistisch, misschien wel magisch-realistisch. (…) Irma Weever is een jonge Surinaams-Curaçaose vrouw. (…) Zij heeft (ik citeer) ‘zwart bloed’. (…) Paul Fadel is een betrouwbare, hoffelijke, veilige vriend, een soort broerfiguur; en seculiere moslim. (…) Irma wil rechten gaan studeren omdat zij al van jongs af aanvoelde dat alles in de wereld draait om het overtuigen, niet om wie het beste verhaal heeft, maar om wie dat het best weet te brengen. (…) Later komt Irma in New York te wonen. (…) Hier verliest zij haar vriend Paul aan een verslaving. Hij verdwijnt in de nevelen, in de rook van een crackpijp. Of toch niet? Want in deze roman is niets wat het lijkt, en vooral: is niemand wie hij lijkt. (…)
Lees hier de complete recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Kees Broere heeft een ijzersterke roman afgeleverd.» – André Oyen
Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere op Ansiel, 27 oktober 2021:
Irma Weever is een jonge Surinaams-Curaçaose vrouw wier ouders verhuisden van Suriname naar Curaçao. Haar ouders willen dat Irma gaat stralen, gaat excelleren, zich bewijzen in het verre Nederland door daar te gaan studeren. Haar klasgenoot Paul Fadel is een betrouwbare, hoffelijke, veilige vriend, een soort broerfiguur; en seculiere moslim. Ook hij wil, mét Irma, de oversteek wagen en ‘het gaan maken’ in Nederland. Hij wil dat zij hun eigen leven gaan vormgeven. Volgens Paul moet je, als je op niemand kan rekenen, alles zélf doen; je moet jezelf vrijmaken.
Irma wil rechten gaan studeren omdat zij al van jongs af aanvoelde dat alles in de wereld draait om het overtuigen, niet om wie het beste verhaal heeft, maar om wie dat het best weet te brengen. Irma werd dan ook haar jonge leventje lang geconfronteerd met verdekt en onverholen racisme, met onrecht, geweld, zelfs met een willekeurig, bijna terloops sterfgeval in haar directe omgeving. Muhammad Ali en Nina Simone zijn twee van haar helden, zeer krachtige, zelfbewuste figuren. Hoezo zouden zwarte mensen minderwaardig zijn, minder waard dan mensen met een witte huid? Irma en Paul gaan naar Nederland, zij naar het opwindende Amsterdam, hij naar Nijmegen. Later gaat Irma in New York wonen, met Paul deze keer dichter in haar buurt. (…) In deze roman is niets wat het lijkt, en vooral niemand is wie hij lijkt. Mensen blijken schaduwen of schimmen, identiteiten veranderen, mensen gaan schijnbaar ‘zomaar’ dood of gaan in niets op. ‘Irma, een mikado van boze goden’ is een postmoderne roman waarin verschillende genres worden vermengd. Het is een sterk geëngageerde roman, waarin ook ethische en vooral universeel filosofische vragen aan de lezer worden voorgeschoteld. Kees Broere heeft een ijzersterke roman afgeleverd waarin Irma Weever, een dwingende strijd met zowel het leven als een vernietigende orkaan moet ondergaan. ‘Irma, een mikado van boze goden’ is een fascinerend werkstuk dat de lezer echter dwingt om het lot van het hoofdpersonage mee te beleven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een listig, vindingrijk spel met genres.» – Willem Thies
Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere in Pletterij, 11 oktober 2021:
‘Irma. Een mikado van boze goden’ is een veel-lagige roman, een matroesjka: een reeks van in elkaar passende poppen. Wát is de láátste pop, de pop uit één stuk, de naadloze pop? Je zou ‘Irma’ een surrealistische of magisch-realistische roman kunnen noemen; maar met evenveel recht een postmoderne roman. In de roman worden verschillende genres vermengd: één laag of genre is dat van de sterk geëngageerde roman: niet alleen maatschappelijk betrokken en urgent, maar veelal ook universeel filosofische vragen worden gethematiseerd en geproblematiseerd. Kun je iemand werkelijk kennen? (…) Wat is identiteit? Heeft die een kern of vele lagen? En wat als een laag meer naar binnen de laag daarbuiten ontkent of tenietdoet? Is de binnenste pop uit één stuk en naadloos, of bevat de laatst geopende pop enkel leegte, niets? Een andere laag is die van een misdaadverhaal, een detective, een thriller: een spannende te ontrafelen plot of intrige tegen de achtergrond van het geweld van de orkaan Irma en de aanslagen op de Twin Towers. Nóg een andere laag is die van een hedendaags sprookje, of het eerder genoemde magisch-realistische verhaal. Kees Broere speelt een listig, vindingrijk spel met genres. In ‘Irma’ volgt wending op wending op wending, pop ontspringt aan pop. Ik citeer: ‘Het is een spel. Een schaakspel. Wit begint, maar met de juiste zetten kan zwart evengoed winnen.’ Ja, het is een spel: een schaakspel én een mikadospel in één. Het vergt strategisch inzicht en vernuft, maar ook tact en delicate, voorzichtige vingers, én een dosis geluk: de stokjes moeten één voor één ontward worden, zónder de ándere in beroering te brengen, en dat op meerdere tafels. Als er een ander stokje gaat rollen, is het spel verloren. Broere toont zich in ‘Irma’ een simultaanmikadospeler én schaakspeler in één.
Lees hier de complete recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer